Vieringen

Maria No Mas

zaterdag 18 mei 2019  Maria No Mas

Voorganger Wilton Desmense
Lector Marga van de Koevering
Muzikale begeleiding Gieneke Ruyers, piano en Maria Werner, dwarsfluit
Cantor Hans Moerman

OPENINGSLIED: Gekomen is uw lieve mei

WELKOM

Van harte welkom in deze viering. Het woord staat hierin niet centraal, maar de nostalgie van het lied: je laten wegdrijven op vanouds bekende of minder bekende melodieën. Neurie ze mee of zing uit volle borst de woorden, of die je nou niets of alles zeggen. Maar toch wordt deze viering ook opgedragen aan de woorden van de goede boodschap: de kracht van de liefde voor de medemens. Wordt de essentie daarvan niet weergegeven in gevoelens van allerlei slag die wij kunnen hebben bij de namen Jezus en Maria? Het licht van de zon, de lach van de maan, de sterrentwinkeling van de hemel. En vooral: de mens in alle kleuren van de regenboog!

Gevoelens nemen het soms over van de rede en zelfs van wat je wezenlijk gelooft. Luister naar het volgende gebed:

Lees meer →

OVER HERDERS, SCHAPEN EN LEIDERSCHAP

SAN SALVATORGEMEENSCHAP 10 & 11 MEI
OVER HERDERS, SCHAPEN EN LEIDERSCHAP
Voorganger: Franneke Hoeks
Met medewerking van Melodiek o.l.v. Hans Waegemakers

OPENINGSLIED  Za| zo Heer onze heer
WELKOM
Welkom lieve mensen in deze ruimte. Fijn dat u, dat jullie naar hier gekomen zijn.
Of je hier nu iedere week te vinden bent, af en toe aan komt waaien of misschien wel voor het eerst hier bij San Salvator bent; weet dat je welkom bent.
We gaan samen een uur luisteren naar oude verhalen en kijken wat zij ons te zeggen hebben.
Een verbinding tussen vroeger en nu met misschien een glimpje toekomst dat zichtbaar wordt. Er is tijd voor stilte, gebed en muziek.
We zoeken hier niet alleen de verbinding in woorden, maar ook in het delen van brood en wijn met elkaar.
Het is vandaag Moederdag. Moeders worden in het zonnetje gezet.
Tsja…. In het kader van het thema van deze viering Over herders, schapen en leiderschap zou ik voor dit uur willen voorstellen dat we Moederdag even ombuigen tot hoederdag. Laten we breder kijken na alleen moederschap maar ons richten op het vieren van alles wat het leven hoedt.

GEBED
Eeuwige, we horen jouw stem in stilte
in de geluiden van de natuur
in het roepen van mensen
in de stemmen van kinderen
in oude verhalen.
Eeuwige , we voelen jouw aanwezigheid
in een lief gebaar van een ander
in woorden die richting geven
In mensen die inspireren.
Laat ons hier tot rust komen
zodat we met nieuwe oren kunnen luisteren
naar jouw stem,   Die stem die dwars
Door tijd en ruimte heen ons roept,
oproept te gaan de weg  van recht en vrede
en zo het  leven te hoeden.
ACCLAMATIE gij wacht op ons totdat wij open gaan

INLEIDING OP LEZINGEN

1E LEZING  Numeri 27
De Ene zei tegen Mozes: ‘Beklim het Abarimgebergte, zodat je kunt uitkijken over het land dat ik de Israëlieten geef.
Wanneer je het gezien hebt, zul je met je voorouders verenigd worden, net als je broer Aäron.
Dat is omdat jullie in de woestijn van Sin, toen de Israëlieten met verwijten kwamen over water, tegen mijn bevel zijn ingegaan en in hun bijzijn geen ontzag hebben getoond voor mijn heiligheid.’ Mozes antwoordde de Ene: ^‘Moge de Ene de God die aan al wat leeft de levensadem schenkt, dan iemand over het volk aanstellen die het kan leiden en de troepen kan aanvoeren, zodat het volk van de Ene niet wordt als een kudde schapen zonder herder.’
De Ene zei tegen Mozes: ‘Laat Jozua, de zoon van Nun, bij je komen; hij is een man die geestkracht bezit. Leg hem de hand op en laat hem plaatsnemen voor de priester Eleazar en voor de hele gemeenschap. Draag in ieders aanwezigheid de leiding aan hem over en laat hem delen in het aanzien dat jij geniet. Dan zal heel Israël hem voortaan gehoorzamen. Wanneer er een beslissing moet worden genomen, moet hij zich tot de priester Eleazar wenden, en die raadpleegt dan ten overstaan van de Ene de orakelstenen. Zijn uitspraak bepaalt of Jozua met de andere Israëlieten een veldtocht moet ondernemen of niet.’ Mozes deed wat de Ene hem had opgedragen: hij liet Jozua bij zich komen, liet hem plaatsnemen voor de priester Eleazar en voor de hele gemeenschap, legde hem de handen op en droeg de leiding aan hem over. Zo had de Ene het bij monde van Mozes bevolen.

LIED za Pelgrimstocht der mensen |  zon Verbeeld of waar gebeurd
2E LEZING: Johannes 10
In Jeruzalem werd het feest van de Tempelwijding gevierd; het was winter. Jezus liep in de tempel, in de zuilengang van Salomo. Daar kwamen de Joden om hem heen staan, en ze vroegen hem: ‘Hoe lang houdt u ons nog in het onzekere? Als u de Messias bent, zeg het ons dan ronduit.’ Jezus antwoordde: ‘Dat heb ik u al gezegd, maar u gelooft het niet. Wat ik namens mijn Vader doe getuigt over mij, maar u wilt me niet geloven, omdat u niet bij mijn schapen hoort. Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij. Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. Wat mijn Vader mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, en de Vader en ik zijn één.’
ACCLAMATIE zon Gij hebt woorden van eeuwig leven

OVERWEGING
Ik heb niet zoveel met beesten. Mijn kinderen grappen wel eens:  “Mama, zelfs een goudvis is bij jou niet in goede handen! Het is een wonder dat wij het overleefd hebben!” Als zorgen voor levende have een voorwaarde is om voor een geloofsgemeenschap te werken dan ben ik niet de juiste vrouw op de juiste plek.
Ik wil de verhalen van vandaag gebruiken om samen je u, met jullie na te denken over herders, schapen en leiderschap.
De lezingen in de weken na Pasen zijn bedoeld om te ontdekken wie Jezus nu eigenlijk was/is.  De verhalen van het Joodse volk vormen een fundament onder de verhalen die zijn volgelingen over hem vertelden. Verhalen die uiteindelijk terecht zijn gekomen in wat wij nu bijbel noemen. Het beeld van een herder die voor zijn schapen zorgt is een terugkerend thema. Dat is niet vreemd als je bedenkt dat deze verhalen geschreven zijn in een tijd dat herders en schapen onderdeel waren van de samenleving.
Nu zijn schaapskuddes vooral te vinden in afgebakende natuurgebieden.
In de tekst uit Numeri hoorden we hoe Mozes de Eeuwige vraagt om een nieuwe herder. Mozes weet dat hij het beloofde land niet zal binnengaan en vraagt God, behoorlijk direct –  om een nieuwe leider, zodat hij met een gerust hart het stokje kan overdragen.  Mozes – leider tegen wil en dank, vraagt god om een opvolger. Dat wordt Jozua.  Aangesteld vanuit het volk, door de eeuwige zal Jozua het volk naar het beloofde land brengen. Wel – dat vind ik dan wel weer frappant – onder toezicht van priester Eleazar.
Een Bijbelverhaal is nooit een feitelijke weergave van gebeurtenis. Verhalen zijn ook weer in een bepaalde periode op schrift gesteld. Belangen die in die tijd speelden – in dit geval in periode waarin priesters meer invloed wilde krijgen – worden het verhaal in geschreven. Jozua wordt een leider die zich moet verhouden tot andere leiders van het joodse volk. Een soort veiligheid clausule.
Verhalen zij  n niet statisch, maar worden levende materie door de mensen die ze opnieuw vertellen en duiden. Ook ik, ook wij hier vandaag, verhouden ons tot dat verhaal, proberen ze te duiden en mogen er een laag aan toevoegen. Zo blijven verhalen leven.
De scene uit het leven van Jezus die we net hoorden is helder in tijd en plaats. Het Chanoeka, een winterfeest dat het herstel van de joodse tempel viert. Jezus bevindt zich in de zuilengang van Salomo, de zoon van David. David die voor hij tot koning werd gezalfd schapenhoeder was. Hoe symbolisch! Feest van herstel van de tempel op de plek verbonden met grote koningen, die ook weer iets met schapen hadden.  En daar op dat moment ontvouwt zich een gesprek dat mij doet denken aan het tv-programma Wie is de mol. Ben jij het? Zeg het mij eens eerlijk? Ben jij de mol/messias?
In onze geloofsgeschiedenis is het natuurlijk geen spelletje. Jezus wil geen direct antwoord geven. Dat siert hem denk ik. Veel van de grote leiders in de Bijbelse traditie, zijn vaak leiders tegen wil en dank. Wie uit is op de rol van leider/herder is misschien niet de meest geschikte persoon voor die rol. Prat gaan op je positie is niet iets wat bij leiderschap hoort. Nee leiderschap is vooral dienstbaar zijn aan anderen, aan dat wat jou is toevertrouwd: mensen, dieren, aarde. Als iemand ons dat heeft laten zien is het Jezus wel.
Zoals ik Jezus in onze ontdekkingstocht van San Salvator heb leren kennen, is hij voor mij ook een beetje een leider tegen wil en dank. Ooit zei een wijze Ierse monnik tegen mij. “Wij hebben hem veel te groot gemaakt. Het gaat niet om Jezus zelf. Die moeten we niet op een voetstuk zetten. Nee het gaat om dat waar Jezus naar wijst: het Koningrijk van God.” Het gaat niet om wie de leider is, wie de baas is, maar het gaat erom dat we werken aan die droom van God, het goede leven voor allen. Dat is wat jezus ons over de grenzen van de dood heen duidelijk probeerde te maken. Geloven, Jezus volgen wordt daarmee iets van metterdaad en gaandeweg. Geloven en doen horen onlosmakelijk bij elkaar. Dat is niet nieuw, dat is de kern van wet en profeten.
Ik wil even terug naar het hier en nu. Wij zoals wij met elkaar geloofsgemeenschap zijn. Dat is een blijvende ontdekkingstocht, voor ieder van ons afzonderlijk, maar ook voor ons gezamenlijk als San Salvator. Ik werk voor jullie als lid van het pastoraatsteam. Wat doen je dan? Wat is je rol? Als ik moet zeggen wat ik doe, dan schroom ik vaak. Niet omdat ik niet vol overtuiging sta voor San Salvator, maar omdat ik het heel moeilijk vindt om te zeggen dat ik pastor ben. Lid het van het pastoraatsteam vind ik dan wat makkelijker. Wat is dat pastor-zijn? Ben ik dat wel? Kun je dat überhaupt van jezelf zeggen? Is dat niet een kwaliteit die anderen aan je toedichten?
En toch? Binnen de discussie over toekomst van de gemeenschap wordt wel eens gezegd; wie beslist? Waar ligt de regie? Hoe zorgen we voor afstemming? Hoe zorgen we voor beweging? Pffft dat is heel ingewikkeld met een – sorry voor de vergelijking lieve mensen – met een kudde schapen van een heel eigenwijs ras.  We -ik ook- zijn goed in het eigen-wijs zijn. In eigen-zinnnigheid.  Als gemeenschap gaat het niet of eigen-wijs of eigen-zinnig zijn, maar gaat het om samen zoeken, bezinnen, werken aan de droom van god voor de wereld. Eigenzinnigheid, eigenwijsheid is een groot goed maar kan ook verlammen.  Als kudde – nogmaals sorry voor de vergelijking- kun je niet te lang op dezelfde weide blijven grazen. Wie uiteindelijk de route uitstippelt is misschien minder relevant. Wel dat er af en toe iemand is die zegt he daar zouden wij als kudde wel iets kunnen halen en brengen. Herder als iemand in de voorhoede. Daarnaast mogen de schapen die niet mee kunnen ook niet uit beeld verdwijnen. De herder houdt ook binnen de kudde oog voor wat afdwaalt of verloren dreigt te lopen. Vooroplopen, verloren schapen opsporen of de achterhoede in de gaten houden het hoort er allemaal bij. Het is voor kuddes en gemeenschappen noodzakelijk om fris nieuw groen grasland te vinden en om steeds in beweging te blijven.

GELOOFSLIED Kom en volg mij op de weg

KLAARZETTEN VAN DE GAVEN  |  COLLECTE

VOORBEDE
Goede God, wij bidden, voor mensen die hoeders van leven zijn.
Mensen die in kleine of grote dingen van het leven een voorbeeld zijn voor anderen.
Dat zij ons keer op keer laten zien waar het in het leven echt om gaat.
Gij hart, gij bron van leven
Goede God we bidden voor wijsheid en inzicht voor politici en wereldleiders. Dat zij het goede voor ogen houden en daadwerkelijk hoeders van leven mogen zijn.
Gij hart, gij bron van leven
Goede God wij bidden voor ons eigen binnenste,
dat wij blijven vertrouwen op jouw droom van het goede leven voor allen. Dat we ons hart laten spreken en ons verstand gebruiken bij het realiseren van dit visioen op deze aarde.
Gij hart, gij bron van leven
Goede God,  wij bidden voor datgene wat geschreven staat in dit intentieboek. De grote en de kleine zaken die ons bezighouden. We bidden voor alle hoeders van leven waar ook ter wereld en staan stil bij mensen die ons zijn ontvallen. Zij blijven met ons verbonden.
Zon voor uw aangezicht

TAFELGEBED
Jij die genoemd wordt ‘God van mensen’.  Jij bent geen ander  dan die gezegd heeft: ‘Ik zal er zijn.
Ik ken je hart.  Ik roep je naam Ik zie je al van verre.’
Jij die het woord sprak,  voordat wij konden   antwoorden.  Jij die ons kende  eer wij geboren werden Wij danken je  dat wij bestaan voor Jou
en voor elkaar vanaf het begin.
OMDAT GIJ HET ZIJT
GROTER DAN ONS HART
DIE MIJ HEBT GEZIEN
EER IK WERD GEBOREN.

Jij bent met ons op weg gegaan Je bent gezocht, gevonden, doorverteld, beleden en gevierd.
In EEN mens heb je, meer dan ooit, laten zien
hoeveel je van ons houdt:  in Jezus van Nazareth,
kind van belofte, sprekend Jezelf.  Zijn licht is door de blinde gezien Zijn woord door de dove gehoord.
Zijn woord bracht leven.
Ook hem danken wij  omdat Hij ons uitzicht gaf,
een weg om samen te gaan.
OMDAT GIJ HET ZIJT…

In groot vertrouwen heeft Hij geleerd en voor­geleefd
hoe mensen kunnen zijn toen Hij op de laatste avond
afscheid van zijn vrienden nam.
Hij nam brood in zijn handen, brak het in stukken
en deelde het uit. Hij zei: Hier, neem en eet,
proef van het leven,  gebroken voor ieder van jullie,
als voorbode   dat je eens met mij  weer verenigd zult zijn  aan èèn tafel.
Hij nam de beker, ze­gende die en reikte hem over
met de woor­den: Neem deze beker van mij over,
deelt hem sa­men, het is mijn liefde  vergoten voor jullie. Doe wat ik heb gedaan en vergeet mij niet.
Zoals Hij leefde,  vol van goede Geest,  anderen beziel­den, zo gedenken we Hem  in brood en beker hier in ons midden.
OMDAT GIJ HET ZIJT…

Wij vieren zijn hoop op leven in ons hart neergelegd.
Voorgoed ligt nu de weg open naar de nieuwe wereld,
waar gerechtigheid voorop gaat  en vrede haar weg vindt waar mens en aarde elkaar dienen.
ONZE VADER

VREDESWENS
VREDESLIED zon Vrede wens ik je toe
DELEN
LIED za CD Shepherd moons (Enya) zon Waar vriendschap is en liefde
GEBED
MEDEDELINGEN

SLOTGEDACHTE  Een gedachte van Rabbi Elazar.

“Waarop lijkt iemand die meer wijsheid heeft dan werken? Op een boom met veel takken en met weinig wortels.
De wind komt op, ontwortelt hem en werpt hem onderste boven.
Waarop lijkt iemand met meer werken dan wijsheid? Op een boom met veel wortels en weinig takken.
Al komen alle winden van de aarde zich tegen hem keren, dan nog wordt hij niet weggerukt van zijn plaats”.

ZEGENWENS
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
bij alles wat ons te doen staat,
alles wat we beleven mogen,
alles wat ons overkomt.
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
in het leven dat we samen delen,
en hoeders van het leven zijn.
Mogen wij vandaag
voor elkaar een zegen zijn,
in ons verschillen en ons gelijken.
Dan zal de Eeuwige ons zegen, De eeuwige die we noemen:
Vader/Moeder, Zoon en heilige Geest.
Amen.
SLOTLIED Za Zouden wij ook eenmaal komen |  zo Een wereld vol mensen van allerlei sla

Hij is er en hij is er niet

DATUM: 5 mei 2019.

Voorganger: Ard Nieuwenbroek

Lees meer →

Pasen, telkens weer

Viering 27 en 28 april 2019

Thema: Pasen, telkens weer
Lectoren: Ria van Luijk en Frans Langemeijer/ Toon van Mierlo en Liesbeth van Leijen
Muzikale ondersteuning: Hans Moerman, cantor/ Melodiek; Coby Wagemans, piano
Voorganger: Corrie Dansen

Openingslied
Za: De vreugde voert ons naar dit huis
Zo: Hier wordt een huis voor God gebouwd

Welkom
Lieve mensen, Welkom wie je ook bent, wat je ook met je meedraagt aan vreugde en verdriet, aan licht en duisternis. Je aanwezigheid hier maakt dat we met elkaar kunnen vieren, ieder met zijn of haar eigen bijdrage. Welkom allemaal op deze tweede zaterdag/zondag van de Paastijd, vandaag met verhalen over menszijn, met alle vallen en opstaan die daar bij horen, verhalen over een keerpunt in iemands leven. Een, misschien bekend, verhaal over vallen en opstaan is dat van kunstschilder Ton Schulten. In 1991 kreeg hij een zwaar ongeluk, waarna hij drie dagen in coma lag. Tijdens die drie dagen kreeg hij visioenen in de prachtigste kleuren. Sindsdien probeert hij in zijn schilderijen die kleuren te benaderen. Echt laten zien wat hij gezien heeft kan niet, zegt hij, “dat is over de grenzen heen”. Toch is die ervaring voor hem altijd zijn inspiratiebron en wil hij anderen laten delen in de vreugde die hij ervaren heeft. Een aantal beelden met zijn kleuren gaan deze viering met ons mee.
Laten we nu eerst stil worden en ruimte maken in onszelf om ons te laten raken door wat we vanavond/vanmorgen horen, zien en ervaren.

Gebed
Jij onnoembare, die we ontoereikende namen geven, ben ons vanavond/vanmorgen nabij. Mogen we in de ruimte van ons hart, in de ruimte van de nabijheid met elkaar jouw aanwezigheid ervaren.

Acclamatie
Za: Licht zal ons leven zijn
Zo: Die ons voor het licht gemaakt hebt

Inleiding bij de lezingen:
We luisteren vandaag naar vertrouwde verhalen; dat over Jakob en de ladder naar de hemel en dat over de Emmaüsgangers. Frans en Ria / Toon en Liesbeth zullen die voor ons lezen.

Eerste lezing: Genesis 28: 10 – 22 Frans/Toon
Jakob verlies dus Berseba en ging op weg naar Charan. Op zijn tocht kwam hij bij een plaats waar hij bleef overnachten omdat de zon al was ondergegaan. Hij pakte een van de stenen die daar lagen, legde die onder zijn hoofd en ging op die plaats liggen slapen. Toen kreeg hij een droom. Hij zag een ladder die op de aarde stond en helemaal tot de hemel reikte, en daarlangs zag hij Gods engelen omhoog gaan en afdalen. Ook zag hij de Heer bij zich staan, die zei: ‘Ik ben de Heer, de God van je voorvader Abraham en de God van Isaak. Het land waarop je nu ligt te slapen zal ik aan jou en je nakomelingen geven. Je zult zoveel nakomelingen krijgen als er stof op de aarde is; je gebied zal zich uitbreiden naar het westen en het oosten, naar het noorden en het zuiden. Alle volken op aarde zullen wensen zo gezegend te worden als jij en je nakomelingen. Ikzelf sta je terzijde, ik zal je overal beschermen, waar je ook heen gaat, en ik zal je naar dit land terugbrengen; ik zal je niet alleen laten totdat ik gedaan heb wat ik je heb beloofd.’
Toen werd Jakob wakker. ‘Dit is zeker,’ zei hij, ‘op deze plaats is de Heer aanwezig. Dat besefte ik niet.’ Eerbied vervulde hem. ‘Wat een ontzagwekkende plaats is dit,’ zei hij, ‘dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn!
De volgende morgen vroeg zette Jakob de steen die hij als hoofdsteun had gebruikt rechtop, en wijdde hem door er olie over uit te gieten. Hij gaf die plaats de naam Betel; vroeger heette het daar Luz. Daarna legde hij een gelofte af: ‘Als God mij ter zijde staat en mij op deze reis beschermt, als hij mij brood te eten geeft en kleren aan mijn lichaam, en als ik veilig terugkom bij mijn verwanten, dan zal de Heer mijn God zijn. Deze steen die ik gewijd heb, zal dan een huis van God worden – en ik beloof dat ik u dan een tiende zal afstaan van alles wat u mij geeft.

Lied
Za: De Heer heeft mij gezien
Zo: Wonen overal, nergens thuis

Tweede lezing: Lucas 24: 13 – 35 Ria/Liesbeth
Diezelfde dag gingen twee van de leerlingen op weg naar een dorp dat Emmaüs heet en op zestig stadie van Jeruzalem verwijderd ligt. Ze spraken met elkaar over alles wat er was voorgevallen. Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee, maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden. Hij vroeg hun: ‘Waar loopt u toch over te praten?’ Daarop bleven ze somber gestemd staan. Een van hen, die Kleopas heette, antwoordde: ‘Bent u dan de enige vreemdeling in Jeruzalem die niet weet wat daar deze dagen gebeurd is?’ Jezus vroeg hun: ‘Wat dan?’ Ze antwoordden: ‘Wat er gebeurd is met Jezus uit Nazaret, een machtig profeet in woord en daad in de ogen van God en van het hele volk. Onze hogepriesters en leiders hebben hem ter dood laten veroordelen en laten kruisigen. Wij leefden in de hoop dat hij degene was die Israël zou bevrijden, maar inmiddels is het de derde dag sinds dit alles gebeurd is. Bovendien hebben enkele vrouwen uit ons midden ons in verwarring gebracht. Toen ze vanmorgen vroeg naar het graf gingen, vonden ze zijn lichaam daar niet en ze kwamen zeggen dat er engelen aan hen waren verschenen. De engelen zeiden dat hij leeft. Een paar van ons zijn toen ook naar het graf gegaan en troffen het aan zoals de vrouwen hadden gezegd, maar Jezus zagen ze niet.’ Toen zei hij tegen hen: ‘Hebt u dan zo weinig verstand en bent u zo traag van begrip dat u niet geloofd in alles wat de profeten gezegd hebben? Moest de messias al dat lijden niet ondergaan om zijn glorie binnen te gaan?’ Daarna verklaarde hij hun wat er in al de Schriften over hem geschreven stond en hij begon bij Mozes en de profeten.
Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: ‘Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde.’ Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen. Toen hij met hen aan tafel lag, nam hij het brood, brak het en gaf het hun. Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem. Maar hij werd onttrokken aan hun blik. Daarop zeiden ze tegen elkaar: ‘Brandde ons hart niet toen hij onderweg met ons sprak en de Schriften voor ons ontsloot?’ Ze stonden op en gingen meteen terug naar Jeruzalem, waar ze de elf en de anderen aantroffen, die tegen hen zeiden: ‘De Heer is werkelijk uit de dood opgewekt en hij is aan Simon verschenen!’ De twee leerlingen vertelden wat er onderweg gebeurd was en hoe hij zich kenbaar had gemaakt door het breken van het brood.

Za: Uw woord is een lamp
Zo: Oren en ogen gaan open voor jezus

Overweging
Boeiende verhalen, de lezingen van vandaag. Hoe meer ik me erin verdiepte, hoe meer ik de ervaring had dat ze alletwee gaan over wat je gemakshalve “het menselijk tekort” kunt noemen. En daarmee kwamen de mensen in de verhalen dichtbij me, werden hun verhalen herkenbaar voor me.
Jakobs bestemming is een vruchtbaar leven te leiden en zijn volk verder te brengen. Op cruciale momenten vertrouwt hij er niet op dat het goed komt, dat God het goed voor heeft met hem en gaat hij grenzen over in het contact met zijn vader en zijn broer. Hij liegt en bedriegt en beschaamt daarmee het vertrouwen dat ze in hem hebben. En dan, dan is de situatie thuis niet meer veilig voor hem. Jakob is niet meer thuis bij zichzelf. Hij moet weg, weg van z’n vader, die hij niet meer zal zien, weg van zijn moeder met wie hij zo’n sterke band heeft, weg van zijn broer, die zo woedend op hem is dat hij Jakob wel kan vermoorden.
Zo is het verhaal van Jakob een verhaal voor me over de worstelingen met wat er binnen in me kan spelen en over hoe ik me kan gedragen en waar ik me schuldig over voel of voor schaam. Over de strijd die ik voer met mijn ego. Over zaken waar ik mezelf voor veroordeel.
Het wordt donker in Jakobs leven. Hij komt bij de grens van het land van belofte, vervuld van gevoelens van wanhoop en vertwijfeling, hij voelt zich schuldig, schaamt zich voor wat hij heeft gedaan, hij is angstig en verdrietig. Eenzaam en alleen valt hij in slaap. En droomt zijn droom van bevrijding. Als hij wakker wordt richt hij zich op, hij voelt zich vergeven en kan zichzelf vergeven. Er is licht en lucht, hij kan weer ademhalen, weer leven, vruchtbaar zijn. Hij is dankbaar jegens God, die hij nabij weet en die hem draagt. Jakob heeft nog een lange weg te gaan. Hij zal nog veel momenten tegenkomen waarin hij zichzelf tegenvalt, maar hij weet dat het land van belofte op hem wacht. Deze ervaring van een ontmoeting met mededogen, een hand op z’n schouder, begripvol contact, een ontmoeting met die liefdevolle God legt voorgoed een bodem onder zijn bestaan. Hij weet nu dat het goed is dat hij bestaat, met al zijn lichte en schaduwkanten. Hij kan weer openstaan voor wie en wat er op zijn pad komt.
Ook met de Emmaüsgangers gaat het aanvankelijk niet goed. Hun hoop op een nieuwe wereld is de bodem ingeslagen, ze voelen zich verlaten, ze zijn leeg en gedesillusioneerd. Ze hebben niets meer om naar uit te kijken en zich voor in te zetten. Wat doen ze er nog toe?
Het verhaal roept associaties bij me op aan verschillende momenten in onze recente geschiedenis die me een gevoel gaven van “nu gaat het beter worden met onze wereld”. Bijvoorbeeld de ontmoeting van Reagan en Gorbatsjov in Reijkjavik, de val van de Berlijnse muur, de Arabische lente, Obama, die president werd. Momenten van hoop en verwachting. En nu een tijd waarin het soms voor me aanvoelt alsof verbindingen alleen maar verloren gaan en er geen nieuwe, positieve tot stand komen. Moedeloosheid kan me dan overvallen, de hoop die ik voelde verdwenen.
En dan is daar die vreemdeling met z’n verhalen van bevrijding, die het hart van de twee mensen laat branden. Het perspectief van bevrijding wekt hen op uit hun lethargie. Deze onbekende man willen ze niet loslaten, ze nodigen hem uit bij hen thuis. Als hij het brood breekt en deelt, weten ze het weer. Hier gaat het om! Een nieuwe wereld begint hier, bij ons. Ze weten weer waartoe ze uitgenodigd zijn, ze voelen zich geroepen. Ze staan op en leven weer, opgewekt uit het donker van moedeloosheid en teleurstelling. Ze gaan op weg naar de stad van vrede, om te doen wat Jezus voordeed: breken en delen en samen leven. Verhalen van bevrijding en opstaan doen.
Zo gaan beide verhalen voor mij over perspectief en toekomst. Over hoop en vertrouwen dat na het donker het licht er weer zal zijn. Weten dat je er mag zijn en dat je er toe doet. Dat de wereld niet zonder jouw bijdrage kan. Het is een uitnodiging om te doen waartoe je geroepen bent, met vallen en opstaan. En met elkaar. Het zijn verhalen van bevrijding, van opstaan en leven. Pasen, telkens weer!

Geloofslied
Za: Om warmte gaan we een leven
Zo: Om warmte gaan we een leven

Tafel klaarmaken en collecte:
Voorbeden Frans/Toon
Laten we bidden voor mensen die getroffen zijn door geweld. Dat er door verdriet, woede en verscheurdheid heen vertrouwen mag komen en moed om verder te gaan. Dat er mensen om hen heen zijn die hen niet verloren laten gaan.
Laten we bidden voor mensen die geweld gebruiken. Dat er aandacht is voor wat er aan donkers in hen leeft. Dat er voor hen een weg naar bevrijding van die donkerte mag bestaan.
Laten we bidden voor onszelf, voor onze momenten van moedeloosheid en wanhoop. Dat er mensen zijn die ons zién en bemoedigen. Dat we telkens opnieuw weer kunnen opstaan en leven.
Corrie
Laten we bidden voor wat er in onze harten leeft; voor wat er in ons intentieboek is opgeschreven; voor degenen die ziek zijn en de mensen om hen heen; voor de mensen die er niet meer zijn en toch bij ons blijven. Dat zij geborgen zijn in Jouw naam.

Acclamatie
za : Heer, onze God, wij bidden u verhoor ons
zo: Heer ontferm u/ Gedenk ons hier bijeen

Tafelgebed Ria/Liesbeth
Hoe hoopgevend is jouw naam:
Ik zal er zijn.
Hoe bevrijdend is jouw licht:
warm en verhelderend
Hoe liefdevol is jouw hand:
open en nabij
Hoe verfrissend is jouw bron:
zuiver en levengevend

jouw naam dragen wij met ons mee,
jouw licht willen wij uitdragen,
jouw hand maken wij tot de onze,
jouw bron laat ons leven stromen

om mens te zijn,
zoals Jij je had ingebeeld,
zorgend voor de aarde,
voor al wat leeft en is,

om mens te zijn,
zoals eens Jezus,
die ons voorging,
opkwam voor anderen,
trouw bleef aan Jou,
en zo aan zichzelf.

Corrie
In de avond voor zijn sterven
toonde hij nog eenmaal
wie hij was en blijven wou voor ons.

In het bijzijn van zijn vrienden heeft hij brood genomen,
dankte Jou voor het brood,
brak het en deelde het aan zijn vrienden met de woorden:
‘Neem en eet van dit brood, dit is mijn leven, ik geef het aan jullie.’

Hij nam een beker, sprak een dankgebed,
en zei daarbij:
‘Drink hieruit en proef van mijn liefde,
zodat mijn vreugde in u zal zijn en haar volheid bereikt.
Heb elkaar lief, zoals ik u heb lief gehad.’

In zijn geest zullen wij leven.
Zo zal jouw naam ‘Ik zal er zijn’
een blijvende belofte zijn,
zal het licht stralen,
zullen handen elkaar vinden
en bronnen van leven zullen stromen.

Zie de mens, nieuw geboren,
deuren zullen open gaan,
een nieuwe lente breekt aan,
de wereld komt tot leven.

Zijn woorden indachtig,
zal jouw koninkrijk komen,
daarom bidden wij:

Onze Vader, die ….

Vredewens: Laten we elkaar uitnodigen om licht te zijn en vrede te verspreiden. Wensen we elkaar daartoe vrede en alle goeds.

Vredeslied
Za: Stad van vrede
Zo: Dona nobis pacem in terra

Uitnodiging aan tafel: In het breken van het brood herkenden ze hem. Laten we dat ook vandaag doen, brood breken en delen, hem herkennen en zijn boodschap met ons meedragen naar huis en verder. Iedereen van harte uitgenodigd.
Communielied
Za: Gij komt tot ons
Zo: Eet en drinkt van brood en wijn

Afsluiting tafelgedeelte: in stilte

Goed om te weten:
Bloemetje van de week:
Slotgedachte: Ria/Liesbeth
Als de dag begint, een tekst van Anselm Grün bij dit schilderij van Ton Schulten
Elke morgen bevat een belofte: ik kan opnieuw beginnen. De dag ligt nog ongerept voor me. Voor ons christenen is elke morgen ook een beeld van de opstanding. De zon gaat elke morgen op en overwint de duisternis. De zon laat ons leven in een nieuw licht stralen.
Anselm Grün, bij werken van Ton Schulten, in “Het geheim van de weg”

Zegen Corrie
Gij
Met uw naam Ik-zal-er-Zijn,
die ontferming bent en liefde,

zie ons,
met al wat wij zijn en niet zijn,

kom over ons met uw geest,
dat wij nieuw worden

en opstaan uit alles
wat geen leven is, geen leven geeft. (Franck Ploum: Onze Vader wat zeg je?; Reisleider bij een oergebed, blz 80)

Vragen we daartoe de zegen van elkaar en van die wij noemen Vader, Zoon en Goede Geest.

Slotlied
Za: Dans van de zee
Zo: Levens is van zeven dagen

Hij leeft en doet leven

Thema van de Paasviering:  Hij leeft en doet leven
21 april 2019
Voorganger: Ard Nieuwenbroek

OPENINGSLIED: In den beginnen het Woord

Pasen, het onvoorstelbare nieuwe begin.
Omdat liefde toch sterker is dan de dood.
Omdat God trouw is en geen mens loslaat.
Laat al het donkere achter je, het is voorbij. Licht op de kaars wordt aangestoken.
Pasen is de eerste dag van de rest van je leven.
Morning has broken, like the first morning,
blackbird has spoken, like the first bird.
Praise for the singing, praise for the morning
Praise for them springing fresh from the world

Je bent welkom, hoe en wie je ook bent. Op deze Paasochtend vieren we het opgestane leven. Nieuw leven. We worden geroepen tot nieuw leven. We worden in deze viering geroepen met onze naam.

De afgelopen week las ik van een mooi mens persoonlijke woorden die ik hier graag wil laten horen als inleiding op deze viering:

Het is voor mij een jaar van verlies en verdriet. En de verleiding is groot om daarin ten onder te willen gaan, te willen worden opgeslokt door het verlies en te verdwijnen. Het voelt als een woestijn. Alleen maar leegte en dorheid die je in het niets laat verdorsten. Niets lijkt te willen groeien, geen water, geen leven, geen energie om nog verder te gaan. En toch is daar die stem in de woestijn. De stem die van binnenuit roept: ‘Dit is niet het einde; je bent veel meer dan wat je overkomt, de kracht in jou blijft altijd bestaan’. Die stem die tot mij komt vanuit chaos en verdriet en zegt dat alles weer goed komt. Die stem die mij weer richting geeft en rustig maakt. Ik ben niet alleen, ik word niet teruggeworpen op mijzelf. Ik ben meer dan het verdriet en de pijn. Ik heb een keuze om naar de stem te luisteren en mij in vertrouwen te laten leiden op nieuwe wegen. Tranen banen een weg door de woestijn en er is weer nieuw leven en nieuwe hoop. Mijn innerlijke stem is mijn ziel, mijn verbinding met God. Die stem die mij altijd bij naam roept, maar die misschien wel het duidelijkst hoorbaar is in de woestijn….

Laten we, voordat we gaan luisteren, zingen en nadenken, de stilte zoeken in onszelf en om ons heen om onze ogen, oren en harten te openen.

GEBED

Onnoembare:
In jouw naam, en vanuit jouw goddelijke energie, zijn we op deze Paasochtend hier samen. Onze harten, handen, ogen en oren wijd open. Jij voedt ons met woorden en daden. O God, wat is onze aandacht toch vaak naar buiten gericht. De meeste tijd van de dag zijn we bezig met de wereld om ons heen zoveel mogelijk naar onze handen te zetten. We scheppen orde in ons huis, houden contact met vrienden; we verzetten bakens op ons werk, doen wat we kunnen in de buurt of vereniging. Bij al dit drukke doen in de buitenwereld komen we maar weinig toe aan de vraag waar we zelf staan op dit moment, wat we het liefste zouden willen, wie we ten diepste zijn. Op zielsniveau. In jouw naam. Laat ons daar tijd voor maken.

Lied: Dat wij volstromen met levensadem

Op deze Paasmorgen beginnen we met het Paasevangelie. Melodiek zal dit zingend bij ons tot leven brengen.

Gezongen Paasevangelie: Op de eerste dag van de week

Acclamatie: Toen zag ik de doden staan voor de troon

2e LEZING
God zelf stelt nogal wat vragen aan ons. Jezus zelf roept God aan met de grote vraag: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten?’ Een vraag van wanhoop, van protest, van grote eenzaamheid. En tegelijk een gebed. De vraag is gericht aan de God die in Jezus naar ons afdaalde.   Onze vragen krijgen tot op de dag van vandaag antwoorden in het geleefde leven, in onze ervaringen, in gebeurtenissen. Daarvoor is geduld en volharding nodig. Het antwoord komt niet snel en gemakkelijk. Het antwoord klinkt met Pasen in de opstanding, maar onze wereld kent en herkent dat antwoord niet. Het antwoord is een stem die ‘Maria’ zegt. Het zijn de wonden getoond aan de discipel Thomas, zijn handen die brood breken. Het is een vreemdeling onderweg naar Emmaüs. Zo herkennen wij Jezus, die ‘door God opnieuw in het speelveld wordt gezet’.  Telkens weer lezen we de verhalen van de Schrift, in telkens andere levensomstandigheden. Gaandeweg komen we God op het spoor. Het gaat dus om grote, trage vragen en antwoorden die niet ongeduldig gegeven kunnen worden; antwoorden die je niet zomaar even ‘uitlegt’. Maar opstanding gebeurt tot op de dag van vandaag. Pasen is een revolutie die nog steeds gaande is, als een ondergrondse rivier die af en toe opduikt.
Tomáš Halík

LIED:   Het zal in alle vroegte zijn

OVERWEGING
En dan staat Jezus daar. Dan komt hij naar haar toe. En dan herkent ze hem niet. Zij ziet de tuinman. Als je dat een moment op je in laat werken, dan voel je even later hoe vreemd dat eigenlijk is. De tuinman? En als je naar het schilderij van Rembrandt kijkt, dan zie je het nog beter. Hij laat ons door de ogen van Maria Magdalena kijken: wij zien ook een tuinman. Met een enorme hoed en een schep. Rembrandt heeft kennelijk het gekke van dat beeld bij Johannes gezien. En ik heb trouwens sterk de indruk dat hij er ook de humor van heeft ingezien. Waarom herkent Maria Jezus niet? We kunnen er alleen maar naar gissen. Is ze te verdrietig? Nu ja, je zou net zo goed kunnen vragen: waarom herkennen wij Jezus niet, als hij in ons leven komt? Als hij naar ons toe komt in ons verdriet? Als hij komt, om juist in onze tranen bij ons te zijn. Als hij mét ons is als wij met lege handen staan… Wij zien de tekenen van zijn aanwezigheid dan toch ook niet altijd? Juist als het erop aan komt, dan is hij met ons. Maar wij herkennen hem niet.

Maar dan spreekt hij haar aan. Jezus zegt tegen haar: Maria. En zij keert zich om en zegt tegen hem: Rabbuni! Jezus zegt alleen maar haar naam! En dat is het. Dit is zo’n ongelofelijk intiem moment. En juist daardoor zo sterk. Zo ontroerend, als je het tot je door laat dringen. Waarom? Omdat het zo gewoon is, zo alledaags. Jezus zegt alleen maar haar naam. Het zijn geen hemelse taferelen, geen lichtflitsen, geen luide stem met enorme galm. Nee, het is: dat je bij je naam genoemd wordt. Je naam, die je moeder en je vader je gegeven hebben. Je naam: die jou uniek maakt. Als je bij je naam genoemd wordt, dan weet je: ik word gekend, gezien. Ik doe er toe. Iets vergelijkbaars gebeurde er ooit in een Koreaans weeshuis waar twee in Nederland geadopteerde meisjes voor het eerst de zaal binnen kwamen waar ze ooit als baby verbleven. Een van hen vroeg aan de directeur hoe ze in het begin van haar leven aan haar naam was gekomen. De directeur deed dat af met: ‘Ach, we prikten gewoon een naam uit een namenboekje’. Op dat moment zie je hoe dat geadopteerde meisje instort. Gelukkig ziet een van de ook aanwezige verzorgsters dit en neemt het woord van de directeur over. Ze zei:’ Mag ik iets toevoegen hoe het eigenlijk ging? We pakten een pasgeboren baby op en tilden het omhoog in het zonlicht, zodat we er goed naar konden kijken. En dan gaven we dat kind een naam die bij haar paste’.  Het geadopteerde meisje komt op dat moment weer helemaal tot leven. Ze glundert en straalt en is stil. Ook hier komt een mens tot leven. Een mens zonder naam en zonder hoop wordt een mens met toekomst. Een mens die eenzaam was, wordt een mens met een levende stem in de oren. Noem mij bij mijn naam. Of zoals Neeltje Maria Min het verwoordde: ‘Noem mij, noem mij, spreek mij aan. O, noem mij bij mijn diepste naam’.
Zo worden ook wij vandaag tot leven geroepen. Jezus staat op uit het graf en verschijnt als een tuinman aan Maria Magdalena. Dat betekent: werk aan de winkel! Geen hemelse toestanden, geen trompetten. Want het leven speelt zich af in het gewone, in het alledaagse. Laten we elkaar bij naam noemen en daarmee elkaar, in zijn naam, tot leven brengen. Zo herkennen we hem in ons leven. Zo leeft God midden onder ons.

GELOOFSLIED: Uit staat en stand en wijsheid losgewoeld

KLAARMAKEN VAN DE TAFEL /COLLECTE

VOORBEDEN

Eeuwige,
Vroeg in de morgen; bevroren dauw ligt op het land, gaan wij op weg.  Geen stok om mee te gaan, een eerste struikelpas, steun voor elkaar. Nog onvervuld, verlangend zoeken wij in onze ziel de ruimte van het land, de wijdte van de tijd, een vriend, onze God. Wees ons toch nabij. Opdat jouw Goddelijke energie kan stromen in onszelf en in mensen om ons hen.

Eeuwige,
Met de opstanding van de Heer klopt ons hart vol verwachting. Geef ons tijd en ruimte om de stem van onze ziel vol verwachting te vernieuwen, te vitaliseren en meer toe te laten.

Eeuwige,
Wereldleiders staan voor een zware taak. Vanuit een grote verantwoordelijkheid dragen zij zorg voor zovelen en voor Moeder Aarde. Beziel hen toch met jouw Geest, opdat zij hun innerlijke stem van de ziel vast kunnen houden.

Eeuwige,
In onze levenstocht in de wereld komen we onszelf soms tegen. Ervaringen uit het verleden houden ons soms gevangen. We durven niet de wereld in te gaan uit angst opnieuw beschadigd te raken. Spreek ons aan met onze naam en adem ons open met jouw goddelijk vertrouwen in het leven. Opdat we in jouw naam het leven vieren, samen met anderen.

Eeuwige,
Vandaag bidden we ook voor de gebeden die in ons intentieboek staan geschreven.  We gedenken hen die zijn overleden en niet meer in ons midden zijn. We bidden dat ze als zielen in hun licht en warmte mogen zijn. Vandaag noemen we in het bijzonder…..

ACCLAMATIE: Kom over ons met uw Geest
Koester de namen

TAFELGEBED

Gezegend Jij, die onze oren opent, ons laat luisteren naar de mensen: hun plezier en hun noodkreet naar de aarde: haar klanken en haar zuchten
Gezegend Jij, die onze monden opent, ons laat spreken woorden van vergeving ons laat zingen tonen van vrede ons laat proeven geluk van leven
Gezegend Jij, die onze ogen opent ons laat zien ongerechtigheid en lijden, opstand en hulpvaardigheid, ons licht geeft en inzicht hoe kwetsbaar de schepping is.
Gezegend Jij, die onze zielen opent, ons laat voelen warmte en mildheid ons laat geven, goedheid en nabijheid, ons laat ontvangen, mensen van goede wil.
Gezegend Jij, die onze harten opent, ons laat raken door eenvoud en broosheid, vriendschap en liefde en ons aanspreekt door Jezus naar wie we ook vandaag reikhalzend uitkijken.

In de avond voor zijn sterven, nam hij brood in zijn handen, sprak zijn dank uit naar Jou, brak het en deelde het aan zijn vrienden met de woorden: dit is mijn leven, gebroken voor jullie, deel en eet dit met elkaar, telkens opnieuw, breng zo de hemel bij de mensen.

Zo nam hij ook de wijn, gaf die door en zei daarbij: dit is mijn liefde, tot vreugde van iedereen, drink samen uit deze beker, als vrienden aan één tafel. Blijf dit doen, als levende herinnering aan mij.

Zo willen wij op weg gaan, in zijn geest, zo willen wij bidden, met woorden die Hij ons gegeven heeft:

ONZE VADER

VREDESWENS

VREDESLIED: De vrede, de vrede zal zijn

BREKEN EN DELEN: Victimae paschali laudes

AFSLUITEND GEBED AAN TAFEL,

SLOTGEDACHTE

Laten we  niet meer morsen met de dagen die we steeds weer kwijtraken.
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt.
Laten we doen wat moet gebeuren en mild zijn voor wie dat nog niet kan.
Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten.
Laten we pantsers afleggen, en de ander tegemoet treden, telkens weer.
Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen..
Laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.
Laten we durven. Ja.

Griet op de Beeck

Gezongen zegenwens: Gij, Levende, Eerste en Laatste

SLOTLIED: O schoonheid uw verbrand gezicht

Paaswake 2019: HET EERSTE LICHT

Paaswake 2019:   HET EERSTE LICHT
Voorganger: Gepke Kerssen met Franneke Hoeks en Maria van den Dungen
Koor: de Cantorij, o.l.v. Peter-Paul van Beekum
Piano: Steven van Gool

Binnengedragen wordt: het Paasvuur van de Parade, de Paaskaars, de Bijbel en het doopwater

Gebed:
U die gezegd hebt: ik zal er zijn,
Hier zijn wij:
mensen met het donker van Goede Vrijdag nog in ons
de dood van Jezus, een rechtvaardige
zijn lijden waarin we het lijden van mensen van nu herkennen
Wij bidden om licht
Schenk ons hoop die leven doet

Zingen: als alles duister is Lees meer →

GOEDE VRIJDAG | OVERGAVE

Voorgangers: Franneke Hoeks, Maria van den Dungen, Gepke Kerssen
Met medewerking van Melodiek o.l.v. Hans Waegemakers

Stilte

Gisteren waren we hier. Samen. Nog.
We vierden met brood en wijn
het feest van bevrijding tegen beter weten in.
Alsof het niet op kon. De kruimels op onze lippen.
De beker leeggedronken.
En toen werd het stil. Een kus. En weg was hij.
Onbereikbaar. En wij, hier radeloos, zo vol vragen.
Teruggeworpen op onszelf.
Lees meer →

BROODNODIG

Viering 18 april 2019              Witte Donderdag
BROODNODIG

Voorgangers: Maria van den Dungen, Franneke Hoeks, Gepke Kerssen
Zang: Cantorij.

Vooraf zachte muziek

Tafel staat klaar          op de tafel staan de kommen voor de handwassing en de handdoeken Kaars op de tafel brandt niet.

Openingslied:: Vrede voor jou hierheen gekomen
Tijdens zingen komen de voorgangers naar voren met brood, wijn en kannen warm water , die worden op de tafel geplaatst.

Welkom
Deze avond is geen gewone avond.
Déze avond is onlosmakelijk verbonden
met Goede Vrijdag en Paaszaterdag.
Witte Donderdag laat ons zien
hoe een mens tot het uiterste kan gaan in de liefde.
Liefde, niet voor één persoon, maar voor alle mensen.
Liefde die alles overstijgt,
zelfs de grens tussen droefheid en vreugde. Lees meer →

Palmpasen – Levensweg

SAN SALVATORGEMEENSCHAP 13 & 14 april
LEVENSWEG- Palmpasen
Voorganger: Franneke Hoeks
Met medewerking van Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden

OPENINGSLIED: Hier wordt een huis voor God gebouwd
WELKOM
Wat fijn dat u, dat jullie naar hier gekomen zijn om samen te vieren dit weekend voor Pasen. Het is groen hier rondom de tafel. Groene takken waarmee we de intocht herdenken We staan stil bij moment dat Jezus door velen feestelijk werd binnen gehaald in Jerusalem.  Feestelijkheden te over: men wuift, roept en zwaait alsof het niet op kan. Een koninklijk onthaal voor deze man die eenvoud predikte. Hij gaat zijn weg door het leven. Dit is iets wat blijkbaar moet gebeuren. De afgelopen weken gingen we in onze vieringen op pad met Ruth en Noömi. We leefden met hen mee op de weg die zij moesten gaan. Een weg met diepe dalen, vol ontberingen en onzekerheden. Ook een weg die tot nieuwe kansen,  tot nieuw leven leidden. Laat ons aan het begin van deze viering deze takken zegenen. Zodat ze straks als tekens op onze levensweg mee gaan naar de plekken waar wij thuis zijn. Laat dit moment van zegening ook een moment van stilte en inkeer zijn.
Lees meer →

Kiezen voor Hebben of Zijn

KIEZEN VOOR HEBBEN OF ZIJN
Viering 7 april 2019 week 5 van vasten
voorganger: Maria van den Dungen

OPENINGSLIED: …Dit huis is een huis

Welkom iedereen die hier is.
Fijn dat u er voor hebt gekozen om een uur het drukke bestaan achter u te laten, om samen te luisteren naar de oude verhalen, om te zingen en te bidden in deze vastentijd.
Mag dit uur ons brengen wat we ervan hopen, zodat we straks verrijkt naar huis kunnen gaan.
Passiezondag, nog 2 weken tot Pasen. Het verhaal van Ruth, dat we deze vasten volgen nadert zijn ontknoping.
Het is een troostboek – ook voor ons -vol hoop dat het licht altijd door het duister kan breken. ( leonard Cohen: There is a crack)

In het evangelie verhaal gaat het net als in dit laatste hoofdstuk van Ruth over een keuze tussen materie en de medemens, een keus tussen Hebben en Zijn.
Maar eerst stemmen we ons af op een andere dimensie.

Gebed
Jij die ons behoedt en draagt,
wees bij ons dit uur.
Laat ons jouw adem voelen
in woorden die verlichten
en gedachten die bevrijden.
Jij, kent ons verlangen naar echt geluk
Laat ons dat niet zoeken in geld en aanzien,
maar in de liefde van de naaste.
Geef ons uitzicht en toekomst
in dit uur van samenzijn rond jouw woord
en rond de tafel van breken en delen.
Dat we jou en elkaar erin mogen herkennen.
Amen

Acclam: Wek mijn zachtheid
Lees meer →