De bestuursleden van SSiB

Het bestuur van SSiB bestaat uit:

Jos de Ridder (1953)
Voorzitter

Ik ben getrouwd met Rosalie; wij hebben drie kinderen en drie kleinkinderen.

In mijn werkzame leven was ik docent aardrijkskunde en directielid van een VMBO school. Op 1 januari 2018 heb ik dat afgesloten.

We wonen in Rosmalen maar komen al meer dan 35 jaar in de San Salvator. Van 2000 tot 2010 was ik lid van het parochiebestuur, waarvan acht jaar als vicevoorzitter. Bij de herstart van de vereniging San Salvator in Beweging kwam ik in het bestuur in de rol van voorzitter. Na het verstrijken van de benoemingstermijn in 2017 ben ik het bestuur gaan ondersteunen als technisch voorzitter van de bestuursvergaderingen. Op die manier hoop ik mijn bijdrage te kunnen leveren aan de San Salvatorgemeenschap, gedreven vanuit de gedachte dat de San Salvator gemeenschap voor veel mensen, en ook voor mij, een plaats is waar eigentijdse geloofsbeleving mogelijk is.

Liesbeth van Leijen (1966)
Penningmeester

Ik verhuisde in 1993 vanuit Eindhoven naar Den Bosch. Dus besprak ik vóór mijn verhuizing de zoektocht naar een nieuwe parochie met onze pastoraal werker in Eindhoven. “Nou, de San Salvator parochie is wel wat voor jullie, denk ik”, kregen mijn man en ik te horen. Voor de vorm gingen we ook nog kijken bij de RK parochie bij ons in de wijk (West). En daarna toch maar snel door naar de San Salvator. Daar was het vanaf de eerste minuut echt thuis komen. Ik ben ook nooit meer weggegaan.
Kijk, bij ons in de familie hebben we zo’n beetje alle stromingen binnen het Katholicisme wel aan boord. Inclusief een tante die ooit voorzitter van de Acht Mei beweging was (Hedwig Wasser). En daar ben ik schatplichtig aan: aan de medemens, voor wie geloof en regels een mens op kan tillen. Mensen dreigen of onderdrukken met regels en normen, daar ben ik niet zo van. En dan ben ik ook nog eens jurist, moet je weten.
Als bestuurslid zal ik me inzetten om onze gemeenschap te dienen. Met respect, passie en transparantie. Met alles wat ik in huis heb.

Yvette van Hoeckel (1965)
Secretaris

Alhoewel ik ben opgegroeid in Rosmalen, was ik altijd al kind aan huis in de San Salvator omdat mijn ouders de keuze maakten voor de kritische en open houding van de kerk in Orthen. Al jong was ik betrokken bij de nevendienst en lid van het jongerenkoor. Vervolgens woonde ik 15 jaar in het westen van het land waar ik werkte als juf en als groepsleidster. In Dordrecht zijn mijn drie kinderen geboren.
Sinds 2006 woon ik weer in Rosmalen en ik werk weer op een school binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie waar ik een “administratieve, vakinhoudelijke taak” heb. Inmiddels ben ik gescheiden. Zingen doe ik weer bij Melodiek en ik heb praktische taken op me genomen als de website en de stoelen zetten. Inmiddels voel ik me weer geworteld en vind het interessant om aan het bestuur van onze geloofsgemeenschap deel te nemen in een tijd dat geloven voor velen in de samenleving niet zo vanzelfsprekend is terwijl het tegelijkertijd binnen onze gemeenschap voor mij zo goed voelt om elkaar te inspireren om het voorbeeld van Jezus te volgen. Daar ga ik me voor inzetten.

Jacques Jochems (1949)

Ik ben geboren in Heythuysen, een dorp in midden Limburg. Na mijn middelbare school ben ik in Utrecht Rechten gaan studeren. Daar heb ik mijn vrouw Annemarie leren kennen. We zijn getrouwd in 1974 en hebben 3 kinderen en 2 kleinkinderen. Na Utrecht zijn we naar Den Haag gegaan, waar we allebei werk vonden bij verschillende overheidsinstellingen. In 1983 zijn we naar Den Bosch gekomen vanwege mijn werk bij de provincie Noord Brabant. Na een korte oriëntatie naar verschillende katholieke kerkgenootschappen zijn we bij de San Salvator terecht gekomen waar we ons meteen welkom en betrokken voelden. In de afgelopen jaren ben ik binnen deze gemeenschap actief geweest in het bestuur van de Jan Schouten Stichting en als secretaris van de Adviesraad.
Ik wil me graag inzetten voor deze gemeenschap in deze tijd vol nieuwe ontwikkelingen.

Albrecht Beeftink (1953)

Geboren in ’s-Hertogenbosch en er inmiddels ook weer sinds 25 jaar woonachtig. Gehuwd met Vera. We hebben vier kinderen en drie kleinkinderen. Tot mijn pensionering eind 2019 werkzaam geweest als psychiater, o.a. in het toenmalige Carolus Ziekenhuis, de laatste vijftien jaar in Eindhoven. Eenmaal terug in ’s-Hertogenbosch na een zoektocht uitgekomen bij de San Salvator, waar ik me steeds goed thuis heb gevoeld.
Ik hoop me als bestuurslid nuttig te kunnen maken en zo een bijdrage te kunnen leveren aan een gezond voortbestaan van onze geloofsgemeenschap.

Esther Tetteroo (1979)

Het is de liefde die me naar Den Bosch bracht. Maar opgegroeid en gevormd ben ik in Limburg, en in de Jonge Kerk van Roermond. En nee, een Limburgse ben ik ook niet, geboren in Nieuwegein. Inmiddels ben ik zo’n 16 jaar getrouwd en moeder van drie kinderen, een echt jongenshuishouden. Moeder zijn is een existentieel deel van mijn leven, maar ik werk daarnaast ook part time. Ik heb het altijd belangrijk gevonden om betekenisvol te kunnen zijn voor mensen die kwetsbaar zijn, een roeping of missie à la ‘barmhartige Samaritaan’ zeg maar.
Ik ben daarom opgeleid als Sociaal Werker en zet mij al jaren in om mensen met dementie en hun naasten te ondersteunen om zo lang mogelijk fijn en goed thuis te kunnen blijven wonen. Dit deed ik eerst als casemanager dementie en nu als coördinator van het regionale Netwerk Dementie.
Het geloof en behoefte aan zingeving heb ik altijd bij me gedragen, vanuit oecumenisch perspectief. Het voelt dan ook heel passend om deze drijfveren in te zetten voor de                                               San Salvatorgemeenschap. Tot ziens in onze kerk. Je vindt me zingend in het koor van Melodiek.

Frans Langemeijer (1953)

Sinds 1979 woon ik met Ineke in ‘s-Hertogenbosch-Noord. Onze vier kinderen zijn inmiddels de deur uit. Vanaf het begin hebben wij ons thuis gevoeld in de San Salvator-gemeenschap: aanvankelijk in de kerk aan het Schaarhuisplein en nu alweer tien jaar in Cello. Van 2003 tot 2010 ben ik, naast mijn werk als jurist, lid geweest van het toenmalige parochiebestuur. Sinds kort ben ik met pensioen en sta ik weer klaar om mij voor deze geloofsgemeenschap in te zetten. Anders dan mijn moeder (overleden in 2019), heb ik nooit een theologische opleiding gehad. Van haar heb ik wel een voorbeeld meegekregen: zij was een progressieve katholiek en tot op hoge leeftijd actief in haar parochie.