Actueel

Het leven (in)kleuren

San Salvatorgemeenschap 20-08-2017
Thema: Het leven (in)kleuren
Voorganger: John Parker

Openingslied: Wij leven op aarde Lees meer →

Loslaten en hervinden

San Salvatorgemeenschap 13 augustus 2017
Voorganger: Gepke Kerssen,
Mien Westerlaken en Theresienne Berendsen
Thema: Loslaten en hervinden

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis Lees meer →

Een (niet zo) moderne Mariaviering

San Salvatorgemeenschap 12 aug 2017
Thema: Een (niet zo) moderne Mariaviering
Voorgangers: Gepke Kerssen en Wilton Desmense

Openingslied: Te Lourdes op de bergen Lees meer →

Met dromen op weg

San Salvatorgemeenschap 6 aug. 2017
Thema: Met dromen op weg.
Voorganger: Maria van den Dungen

Openingslied: Dit huis is een huis waar de deur openstaat Lees meer →

Als God op vakantie is. . .

San Salvatorgemeeenschap  5 augustus 2017
Thema: Als God op vakantie is. . .
Voorgangers: Maria vd Dungen en Wilton Desmense
Muzikale begeleiding: Maria Werner

Openingslied: Als woorden kunnen duiden Lees meer →

Blijheid / bloemen

San Salvatorgemeenschap 29 juli 2017
Voorganger: John Parker
Thema: Bloemenviering / Blijheid

Openingslied: San Francisco (Scott McKenzie CD) Lees meer →

Wees niet bang

San Salvatorgemeenschap 24-25 juli 2017
Thema: Wees niet bang
Voorganger Franneke Hoeks
Cantor Gerard van de Weijer,
pianist: Marc Baghuis
Openingslied: Dit huis is een huis.

Welkom
Welkom op deze zomerse zondag. Een vakantiezondag. Veel mensen zijn onderweg, gaan vakantie vieren. U bent naar hier gekomen. Misschien voor de eerste keer. Ach of je hier nu iedere week aanschuift of af en toe een keertje aan komt waaien. Weet dat u dit uur meer dan welkom bent.
Vorige week vierden we uitgebreid op de zaterdagavond en meditatief op de zondag ochtend. Met deze vieringen luidden we de zomerse weken. Weken zonder koren, die hebben ook vakantie. Vorige week luisterden we naar de gelijkenis van de zaaier en vandaag vertelt Jezus weer een parabel waarin beelden van zaad, onkruid, groeien, oogsten centraal staan. Beelden die ons iets misschien iets leren over God, over zijn of haar bedoeling met de wereld. Over wat hij of zij met ons voor heeft. Laat ons aan het begin van deze viering de stilte opzoeken. De stilte waarin we Gods woord kunnen ontvangen. De stilte waarin gezaaid kan worden. De stilte waarin het eerste begin van groei mag ontstaan.

Gebed
Eeuwige, Jij die zaden van liefde plant
in harten van mensen
leer ons vertrouwen op jouw kiemkracht.

Laat ons zijn als opkomend gewas,
teer groen dat de donkere aarde breekt
met zachte kracht.
Laat ons dit uur groeien
in de naam van de vader,
zoon en heilige geest. Amen
Acclamatie: Naar u gaat mijn verlangen Heer.

1^e lezingJesaja 40, 12-25
Wie heeft de wateren met holle hand omvat,
de hemel gemeten met een ellenmaat?
Wie heeft het stof van de aarde met een maatlepel afgepast?
Wie heeft de bergen gewogen op een weegschaal,
de heuvels met balans en gewichten?
Wie heeft de geest van de HEER gemeten?
Heeft iemand hem ooit raad gegeven?
Wie raadpleegt hij, wie biedt hem inzicht?
Wie leidt hem op de paden van het recht?
Wie leidt hem naar de wijsheid?
Wie toont hem de weg van het inzicht?
In zijn ogen zijn de volken
als een druppel in een emmer,
als een stofje op een weegschaal;
de eilanden weegt hij als zandkorrels.
Zelfs de Libanon levert te weinig hout,
te weinig wild voor een brandoffer.
De volken betekenen niets in zijn ogen,
voor hem zijn ze minder dan niets.
Met wie wil je God vergelijken,
hoe is hij uit te beelden?
Met een godenbeeld misschien?

Dat is door een ambachtsman gemaakt,
door een edelsmid overtrokken
met goud en zilverbeslag.

Met een beeld, opgericht op een bergtop?
Dat is maar een stuk hout dat niet vermolmt,
met zorg gekozen door een vakman,
die een godenbeeld wil maken dat niet omvalt.
Weet je het niet? Heb je het niet gehoord?
Is het je niet van meet af aan verteld?
Is het niet al helder sinds de grondvesting van de wereld?
Hij troont boven de schijf van de aarde
– haar bewoners zijn als sprinkhanen –,
hij spreidt de hemel uit als een doek,
spant hem uit als een tent om in te wonen.
Hij maakt vorsten nietig,
de leiders van de aarde onbeduidend:
nauwelijks zijn ze geplant, nauwelijks gezaaid,
nauwelijks hebben ze wortel geschoten,
of hij blaast over hen, en ze verdorren
en de stormwind neemt hen op als kaf.
Met wie wil je mij vergelijken, zegt de Heilige,
aan wie ben ik gelijk te stellen?
Lied: Gij zijt voorbijgegaan

2^e lezing: Matteus 13,24–‐35
Jezus hield hun een andere gelijkenis voor: ‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een mens die goed zaad op zijn akker uitzaaide. Terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand onkruid tussen het graan zaaien en vertrok weer. Toen het jonge gewas opschoot en vrucht begon te dragen, kwam ook het onkruid tevoorschijn. De knechten kwamen de heer des huizes vragen: “Heer, hebt u soms geen goed zaad op uw akker gezaaid? Waar komt dat onkruid dan vandaan?” Hij antwoordde: “Dat is het werk van een vijand.” De knechten zeiden tegen hem: “Wilt u dat wij er het onkruid tussenuit wieden?” Hij antwoordde: “Nee, want dan zouden jullie met het onkruid ook het graan lostrekken. Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst, dan zal ik, wanneer het oogsttijd is, tegen de maaiers zeggen: ‘Wied eerst het onkruid, bind het in bundels bij elkaar en verbrand het. Breng dan het graan bijeen in mijn schuur.’ Jezus gaf nog een voorbeeld aan de mensen. Hij zei: ‘Gods nieuwe wereld lijkt op een mosterdzaadje. Dat is het kleinste zaadje dat er is. Als iemand het zaait op zijn land, dan groeit er uit dat kleine zaadje een boom. Die boom is het grootst van alle planten. En de vogels bouwen er hun nest in.’
Jezus gaf nog een voorbeeld. Hij zei: ‘Gods nieuwe wereld lijkt op gist. Een vrouw doet een klein beetje gist bij een grote zak meel.
Daardoor verandert al het meel.’ Jezus gaf de mensen al die voorbeelden. Hij gebruikte alleen maar voorbeelden als hij tegen hen sprak. Dat moest zo gebeuren, want dat wordt al gezegd in de heilige boeken. Daar staat: «Ik spreek met voorbeelden. Op die manier maak ik het geheim bekend dat zo oud is als de wereld zelf.
Acclamatie: Maak uw woord tot een kracht in ons midden.

Overweging
Toen ik de Jesaja tekst las was ik op een of andere manier diep ontroert. Soms gebeurt me dat. Ik kan niet precies zeggen waarom. Misschien waren het de prachtige poëtische beelden. Beelden die ons iets proberen te schetsen van wie of wat God is. Beelden die vooral ruimte scheppen omdat de Eeuwige altijd meer, anders is dan de beelden die wij van hem of haar maken.
Toen ik theologie studeerde maakte ik kennis met het werk van de theologe Sally Mc Fague. Zij had het over metaforische theologie. Bij het lezen van Jesaja moest ik aan haar denken.  Metaforen. Iets wat je niet kunt duiden door middel van beeldspraak toch te verhelderen.
God kunnen we nooit ten volle kennen. Daar ben ik heilig van overtuigd. We spreken over hem of haar (dat is ook al zo’n beeld) in woorden, met ideeën die ons vertrouwd zijn. Het is goed om te beseffen dat deze beelden nooit volledig samenvallen met de Eeuwige.  De beelden zijn in de loop van de tijd vastgeroest en daarmee doen we God te kort aldus deze theologe. Een metafoor zegt iets over het onderwerp terwijl het er niet mee samenvalt.  God is als een vader, als een koning, als een herder, als een…. Wat niet wil zeggen dat God een vader is, een koning is, een herder is, een…. is. God is altijd ook meer dan ieder beeld dat wij van hem of haar maken. Beelden zijn mensenwerk. Zonder beelden kunnen we echter niet spreken of God. Beelden maken God tastbaar. Geven haar body. Brengen hem nabij. Dat is mooi en dat is goed. Maar is het belangrijk dat beelden niet verstarren. God gaat deze beelden altijd te boven of te buiten.
Jezus als een kind van God lijkt dit als geen ander te beseffen. Hij is een verhalenverteller pur sang. Vandaag drie gelijkenissen die ons iets willen laten zien van Gods bedoeling met de wereld. Voorbeelden helpen ons beter te begrijpen, beter te onthouden.  Het mooi van parabels is dat ze je aan het denken zetten. Verhalen nemen je mee, dagen je uit en halen je uit de comfortzone. De luisteraar, de ontvanger moet er iets mee. Er wordt niet gezegd; zo is het en niet anders. Jij  de luisteraar, de ontvanger, mag die verhalen je eigen maken.
Verhalen die ons iets duidelijk proberen te maken van het rijk van god.
Een zaaier die zaait op de akker. Tussen het opschietend groen, komt ook onkruid op. Een eerste menselijke neiging zou zijn het onkruid te gaan uittrekken. Nee zegt de zaaier. Laat het eerst maar opkomen samen met het goede gewas. Daar spreekt voor mij iets uit van lange adem, niet meteen je eerste neiging volgen, het maar even uithouden in een situaties waarin het niet louter gaat zoals we zouden willen dat het gaat.
Ach en dan het verhaal van het mosterdzaadje. Ook dat leert ons iets over het rijk van God. Kleine dingen doen ertoe. Daar is het Rijk van God te vinden.
En het beeld van gist dat door het deeg gekneed wordt en zorgt dat het deeg gaat rijzen. Ook zo’n prachtig beeld. Gist geeft lucht en ruimte aan het deeg…. Je ziet het niet, maar het is er wel. Zo is het ook met het rijk van God. Onzichtbaar… en toch doordringt het onstuitbaar de wereld waarin wij leven. Verhalen dagen ons uit om er mee aan de slag te gaan. Om dat rijk van God waar te maken. Dat kan niet anders dan door ons mensen. De verhalen dagen ons uit om het uit te houden tussen en met het ongewenste op ons levenspad. Om de kleine gebaren nooit te vergeten. Daar ligt de kiem van het rijk van god.
God leren we kennen in beelden en verhalen. Maar kennen we God dan?  Maar hoe mooi en passend de beelden of verhalen ook zijn, ze blijven mensenwerk. God is nooit te vangen in beelden of verhalen. God is altijd meer, God is beweging. Is nooit vast omlijnt. Misschien is hij of zij wel ruimte waar keer op keer iets nieuws en onverwacht mag opbloeien.
Geloofslied: Geen taal die hem vertaalt.

De gaven worden klaargezet en er wordt gecollecteerd.

Voorbede
Goede God, jij die bent als de zaaier op de akker
Laat ons bidden voor uithoudingsvermogen in situaties in ons leven waarin dingen die gaan zoals we zouden willen dat ze zouden gaan. Laat ons daarin vertrouwen op jouw kiemkracht in ons.

Kom adem ons open

Goede god, jij die bent als een mosterdzaadje
Laten we bidden voor mensen die in de grote verhalen vergeten worden,

De ongeziene, de ongehoorde, dat zij beeld mogen zijn van jouw nieuwe werkelijkheid.

Kom adem ons open

Goede god, jij die bent als gist,
Laat ons bidden voor de positieve krachten in onze samenleving die zorgen dat de wereld, een prachtige leefbare plek is en blijft voor de generaties die na ons komen.

Kom adem ons open

Goede God, jij die bent als het licht
Wij bidden voor alles wat is toevertrouwd aan ons intentieboek. We denken aan de mensen die ons ontvallen zijn. Dat zij zich mogen koesteren in jouw eeuwige licht.

Kom adem ons open

Tafelgebed
Gezegend, Jij, God-met-ons, Jouw liefde is onze kiemkracht.
Jij zaait en wij mogen oogsten. Wij danken jou voor dit leven, voor schoonheid en vreugde, voor kwetsbaarheid en gebrokenheid, voor liefde en verbondenheid om samen door het leven te gaan, elkaar te dragen en ons gedragen te weten. Wij danken jou voor jouw zoon Jezus, Verhalenverteller die ons liet ervaren wat jij met ons voorhebt. Zoals hij willen wij leven, vol vertrouwen op jou. Wij dragen hem met ons mee.
Denken keer op keer aan die laatste avond van zijn leven In het bijzijn van zijn vrienden heeft Jezus brood genomen, dankte Jou voor het brood, brak het en deelde het aan zijn vrienden met de woorden: ‘Neem en eet van dit brood, dit is mijn leven, ik geef het aan jullie.’

Hij nam een beker, sprak een dankgebed, en zei tot zijn vrienden:
‘Drink hieruit en proef van mijn liefde,
zodat mijn vreugde in jou zal zijn en haar volheid bereikt.
Heb elkaar lief, zoals ik jou heb liefgehad.’

Zo heeft Hij zich aan ons gegeven, om blijvend te dragen,
als levend brood om samen met Hem de weg te kunnen gaan
die ons gegeven is. De weg van de kleine gebaren
De weg van het gist. De weg van het zaad.

Raak ons met jouw liefdesvuur. Verfris ons,
doe ons herleven in het doen van gerechtigheid.
Laten wij elkaar tot brood worden, brood van vrede en liefde,
laat ons daartoe bidden met de woorden die Jezus ons geleerd heeft:
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied Vrede voor jou en alle goeds je vrienden

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Lied: Eet en drinkt van brood en wijn

Gebed
Wij danken jou
voor graan dat groeit
dat geoogst en vermalen
werd tot brood om te delen.
Wij danken jou
voor druiven vol zonlicht
die geplukt en geplet
werden tot wijn van gedenken.
In breken en delen
ervaren we wat jij met ons voorhebt:
het goede leven voor allen.

Mededelingen en bloemetje van de week

Slotgedachte
Twee zaadjes liggen naast elkaar op een vruchtbare grond.

Zegt het ene zaadje tegen het andere: Ik wil groeien! Ik wil mijn wortels diep in de grond voelen en door de aardkorst heen naar boven uitbreken … Ik wil mijn tere knoppen uitvouwen om de komst van de lente aan te kondigen. Ik wil de warmte van de zon op mijn gezicht voelen en de zegeningen van de morgendauw op mijn blaadjes!

Het zaadje groeide …

Het tweede zaadje zei: Ik ben bang. Als ik mijn wortels naar beneden laat groeien, weet ik niet wat ik in het donker tegen zal komen. Als ik door de aardkorst heen breek, beschadig ik misschien mijn tere knoppen. En stel je voor dat ik mijn blaadjes uitrol en ze worden opgegeten door een slak. En als ik mijn bloesems open, komt er misschien een klein kind dat ze afplukt. Nee, ik kan maar beter wachten tot de kust veilig is.

Het zaadje wachtte …

Toen kwam er een scharrelkip de hoek om, op zoek naar voedsel, vond het wachtende zaadje en peuzelde het op.

Zegenwens
Laat ons gaan van hier als mensen
met ogen die niet alleen kijken
maar ook kunnen aanzien,
met oren die niet alleen horen
maar ook kunnen luisteren,
met een mond
die niet alleen praat
maar ook kan aanspreken,
met een verstand
dat niet alleen begrijpt
maar ook kan verstaan,
met een hart dat niet alleen klopt
maar ook nog kan bewogen zijn,
met handen die niet alleen grijpen
maar zich ook kunnen openen,
met voeten die niet alleen lopen
maar ook tegemoet kunnen komen,
want zo zijn wij gezegend
en elkaar tot zegen.
In de naam van de eeuwige
die we kennen als vader zoon en heilige geest.

Slotlied: Uit vuur en ijzer zuur en zout

Onderweg

San Salvatorgemeenschap 22 juli 2017
Thema: Onderweg
Voorganger: Wilton Desmense
Pianist: Cor Rademaker

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis

Welkom
Voor velen is een belangrijk aspect van vakantie: niet thuis zijn, maar weg / onderweg / op weg.
Wij hier bijeen zouden ons op dit moment de thuisblijvers moeten noemen. Het is maar hoe je het bekijkt: vanavond gingen wij op weg, hierheen. Waarom? Voerde de vreugde ons naar dit huis? De hoop om geïnspireerd door de kracht van het evangelie verder te gaan tot waar de hemel opengaat? Straks wat meer gedachten daarover. Nu alvast één gedachte:

Gedachte
Ik ben op reis
Al weet ik niet waarheen
Maar ergens stond geschreven
Dat ik deze weg moest gaan
En al aarzel ik soms even
Langs die eindeloze baan
Toch weet ik
Iemand ging me voor
En daarom
Ga ik door
(Elly & Rikkert, Ik ben op reis)
Accl: Wonen overal nergens thuis

Inleiding op de lezingen
De eerste lezing lijkt, als je de eerste woorden hoort, op een sprookje. Onderweg zijn wordt erin bekeken vanuit het perspectief van een pelgrimstocht.
In de tweede lezing, die van het jaarleesrooster, bezien we, zoals we graag doen in vakanties, de kruiden en het onkruid in de natuur.

1e lezing: Er waren eens…
Er waren eens drie jongeren
die op pelgrimstocht waren geweest.
De eerste kwam thuis en dacht:
“Nu terug met de voeten op de grond;
gedaan met dromen!”.
En voor hem werd alles terug zoals vroeger…
… alsof er nooit een pelgrimstocht geweest was.
De tweede kwam thuis en zei:
“Vanaf vandaag wordt alles anders!”.
Maar na een maand was hij ontgoocheld
dat hij steeds weer faalde
in al die radicale eisen die hij zichzelf oplegde.
En – noodgedwongen bijna –
gooide hij dan maar alles overboord. . .
alsof er nooit een pelgrimstocht geweest was.
De derde had enkele goede voornemens gemaakt:
kleine haalbare stapjes. En hij werkte daar rustig aan
En als hij het de ene week al eens vergat,
dan begon hij de volgende week opnieuw eraan.
En de mensen zeiden:
“Jij bent zeker op pelgrimstocht geweest!”
(Uit: Omdat God de mens nabij wil zijn: www.ccv.be)
Lied: Alle wegen van de wereld
(origineel: Soeur Sourire, Tous les chemins)

2e lezing: Mattheus 13, 24-30
Een andere gelijkenis hield Hij hun voor: “Het Rijk der hemelen lijkt op een man die op zijn akker goed zaad had gezaaid; maar terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand, zaaide onkruid tussen de tarwe en ging heen. Toen de halmen opgeschoten waren en vrucht hadden gezet, was ook het onkruid te zien. Nu gingen de knechten naar hun meester en zeiden tegen hem: Heer, u hebt toch goed zaad op uw akker gezaaid? Hoe komt het dan dat er onkruid op staat? Hij antwoordde hun: Dat is het werk van een vijand. De knechten zeiden tot hem: Wilt u dan dat we het bijeengaren? Maar hij zei: Nee, ik ben bang dat jullie, wanneer je het onkruid bijeengaart, de tarwe mee uittrekt. Laat beide samen opgroeien tot de oogst, en met de oogsttijd zal ik maaiers zeggen: Haal eerst het onkruid bijeen en bindt het in bussels om te verbranden; maar sla de tarwe op in mijn schuur.”
Accl: Uw woord is een lamp

Overweging
In de evangelielezing wordt gesproken over het rijk der hemelen. Het lijkt op een man die goed zaad had gezaaid op zijn akker.
Velen van ons investeren in hun tuintje, hun grote tuin of hun volkstuin. In het voorjaar gaan we aan de slag: we zaaien en planten en hopen in de zomer te genieten van fraaie bloemen en planten en van een rijke oogst. Als die verwachting in vervulling gaat, dan genieten we daarvan: om dat een hemels gevoel te noemen, is misschien overdreven, maar toch, het gaat in die richting.
Het kan echter ook anders uitpakken: de vijand ligt op de loer. Hij is vermomd als slak, rups, luis, buxusmot, phytophthora, noem maar op. Wij proberen dan te redden wat er te redden valt. En ook onkruid laten we niet samen opgroeien met al dat moois, waarop we hopen. Conclusie: hierin lijken wij niet op die man van het evangelie en dus ook niet op het rijk der hemelen. Ik geloof niet dat dat erg is. Jezus beoogde iets anders met zijn vergelijking.
Het is vakantietijd. Het moois in onze tuinen verruilen velen voor ander moois, in eigen land of in het buitenland.
Wat drijft je om weg te gaan? Een tijdje “eruit zijn”, anders leven dan anders. Aan thuis zijn kleven immers vele dingen die moeten, aan weg zijn vele dingen die dan niet moeten of kunnen: het voelt als “vrij”.
Daar zitten dan wel weer andere dingen aan vast, die moeten, om elke dag in den vreemde goed door te komen: enige zorg om de eerste levensbehoeften blijft immers, waar je ook bent. Dat vormt ook wel een uitdaging, het is nieuw, spannend of boeiend.
Intussen moeten we niet blind zijn voor de negatieve kanten die het weg zijn met zich mee brengen: bijv. de aanslag op het milieu, het klimaat, de vrijheid van andere mensen.
Kennis maken met een andere cultuur heeft als keerzijde van de medaille verlies van de eigen cultuur: wil je één wereld als een eenheidsworst (Mac Donalds, Shell, Heineken all over the world), wil je eenheid in verscheidenheid of wil je behoud van gescheidenheid?
Vaak zie je dat zij, die een boodschap hebben, op weg gaan om die te verspreiden in den vreemde; en zij, die een boodschap hebben aan hen, die een boodschap komen brengen, zoeken elkaar op om elkaar te bevestigen en inspiratie te geven. Ooit stonden de apostelen buiten iedere gemeenschap, maar zelf waren zij een nieuwe gemeenschap en ze gingen op weg en wisten menige nieuwe gemeenschap tot stand te brengen, waaruit uiteindelijk de christelijke gemeenschap zich vormde. Daartoe behoort onze San Salvatorgemeenschap, ook al is zij door het “gezag” buiten de kerkgemeenschap gezet: buitengesloten door de een, aanvaard als medechristenen door de ander.
We doen wat ons hart ons ingeeft, de stem van het geweten volgend. We laten ons inspireren door het evangelie dat verhaalt over leven en werken van Jezus, en door elkaar.
En zo komen we, in die geest, hier samen, één keer in de week. Onder zo maar een dak, boven wat hoofden: maar niet boven zo maar wat hoofden! We hebben immers iets gemeenschappelijks: voor ons geldt het tegenovergestelde van de uitdrukking “daar heb ik geen boodschap aan”. We hebben wel een boodschap, namelijk aan die verhalen, die over de eeuwen, de generaties heen tot hier zijn gekomen, opgetekend in het boek dat achter mij staat.
Verhalen, waarover je zou kunnen zeggen:
Wat zoek je pelgrim,
welk doel hoop je te vinden?
Nee, de Heer die je zoekt,
wacht niet op jou
bij het einddoel van de weg.
De Heer die je zoekt
is je metgezel op de reis.
Draag zijn blijde boodschap
met je mee.
Moge die je behoeden
voor alle kwaad
en inspireren tot alle goed.
Ga die weg met liefde,
draag hem als je zuster, je broeder.
(Voor onderweg. Teksten voor de pelgrim)
Geloofslied Ga dan op weg

Voorbeden
We hebben het soms moeilijk om de weg te zien. Er zijn zoveel keuzes die we moeten maken.. zoveel kruispunten en rotondes op de weg van ons leven. Soms raken we verloren.
Mogen wij kracht vinden in ons geloof

Geef mij kracht

We ervaren wel eens leegte, eenzaamheid, verlatenheid. Zelfs al weten we dat er mensen zijn die van ons houden.
Mogen wij kracht vinden om de weg omhoog weer te vinden en dagelijks minstens één blij lied te zingen.

Geef mij kracht

We zijn vaak met onszelf bezig. Zo lopen we de mensen die op ons pad wandelen voorbij; we kijken zelfs over de mensen heen die naast het pad zitten.
Mogen wij kracht vinden om verder te kijken dan de grenzen van ons eigen lichaam.

Geef mij kracht

Wij bidden voor de intenties.

Tafelgebed
Hoe kleurrijk is de wereld,
met al wat leeft en bloeit,
met al wat is en wordt,
in de zee, op het land en in de lucht.

Hoe kleurrijk zijn de mensen,
van binnen, van buiten,
dichtbij en veraf,
in huizen en tehuizen,
op straat, op het werk.

Hoe kleurrijk ben jij, Enige!
In alles en iedereen aanwezig
dans jij telkens een nieuwe wereld,
weet jij ons te verwonderen
met jouw zegen,
voelbaar aanwezig
in een bevrijdende lach,
in glimmende ogen,
in de vreugde en het plezier,
de humor en de muziek.

Hoe kleurrijk was jij, Enige, aanwezig
in Jezus, die ons voorging
om mensen te bevrijden,
hun ogen te laten stralen,
mensen op de been te helpen,
op te nemen in de kring,
hen aan te spreken op een manier
die klonk als muziek in de oren.

De avond voor zijn sterven,
gaf hij ons woorden van troost.
Hij brak het brood en zei:
“Deel dit brood, dat is als
mijn leven, dat ik geef voor jullie,
opdat jullie zullen leven.”
Hij nam ook de beker,
sprak zijn dank uit,
reikte hem over en zei:
“Deze wijn is als mijn liefde
stromend in mijn lijf;
drink ervan, opdat mijn liefde
blijft stromen in jullie.
Blijf dit doen
om mij te gedenken.”

In die geest willen we verder gaan,
willen we samen dansen,
er zijn voor elkaar,
in blije dagen, in bange dagen,
elkaar dragend, vertrouwend op de waarde
van zijn boodschap, wat er ook gebeurt.
En ook in die geest willen we samen bidden,
met de woorden die Jezus ons heeft aangereikt.
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied: Maak mij tot een bedding
Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn.
Pelgrimsgebed video (Amanda Strydom)
Vader God U ken my naam
My binnegoed en buitestaan
My grootpraat en my klein verdriet
My vashou aan als wat verskiet.

U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op die grootpad
Soekend na U boardinghuis.

Moeder God U ken my waan
My ego en my regopstaan
Die drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.

U het my met U lig geseën
Die lig strooi ek op iedereen
Net U weet hoe my toekoms lyk
Ek het niks, U maak my ryk.

Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op die grootpad
Soekend na U boardinghuis.

Goed om te weten

Slotgedachte: Een oude pelgrim
Een oude pelgrim was midden in de winterse kou
op weg naar de Himalaya toen het begon te regenen.
Een herbergier vroeg hem:
“Hoe wil je daar ooit geraken met dit weer, lieve man?”
En de man antwoordde minzaam:
“Mijn hart gaat voorop.
De rest volgt vanzelf.”
(Anthony de Mello)

Slotlied: Door de wereld gaat een woord

Vader God, U kent mijn naam,
u kent mij van binnen en van buiten,
mijn grootspraak en mijn klein verdriet,
mijn vasthouden aan alles wat voorbijgaat.

U kent mijn vrees en mijn hoop,
het pad waarop ik blootsvoets loop.
Dat pad hebt U al lang bereid,
U maakt dat pad voor mij gelijk.
Alle pelgrims gaan weer op huis aan,
elke zwerver komt weer thuis.
Ik verdwaal steeds op de grote weg
zoekend naar Uw gastvrij huis.

Moeder God, U kent mijn ongelijk,
mijn ego en mijn trots
de slang waartegen ik blijf vechten.
U wijst mij altijd weer de weg.

U hebt mij met Uw licht gezegend;
dat licht strooi ik op iedereen.
Alleen U weet hoe mijn toekomst eruit ziet.
Ik heb niets, U maakt mij rijk.

Zaai

San Salvatorgemeenschap 15 juli 2017
Thema: Zaai
Voorganger: Mignon van Bokhoven
Muzikale ondersteuning: Marcel van der Maeden en Cor Rademaker

Openingslied Psalm 65: De stilte zingt U toe

Welkom
Van harte welkom op deze zaterdagavondviering. Een aantal van u is trouwe bezoeker op deze avond. U houdt van de rust en de stilte en de kleinschaligheid op zaterdagavond. Dus niet vanavond. Vanavond is het anders. Vanavond heten we ook vele zondagochtendbezoekers welkom. Waarom? Omdat we de vakantieperiode inluiden. En vakantie betekent ook vaak even verandering, van plaats, van mensen. En vooral ook even verandering van perspectief. Verfrissend. Even uit je comfortzone. We hopen dat u opgeschud en wakker weer hier vandaan zult gaan. In een omgewoelde akker zullen nieuwe planten opschieten, andere zaadjes naar boven komen en een kans krijgen om wortel te maken, op te groeien en tot bloei te komen.
Zo worden wij ook steeds uitgenodigd om tot bloei te komen. Om nieuwe woorden te herkennen, woorden van bemoediging, woorden van blijdschap, woorden van warmte. Kiemen van vertrouwen. Ons gegeven door de ander, en door de Ene, de Trouwe, onze God.

Openingsgebed
Goede God,
Aan het begin van deze viering
mogen wij staan voor uw aangezicht.

Voor u is het altijd goed, wie we ook zijn
wat we ook allemaal meenemen op
een onschuldige zomeravond

wat we hier komen halen
wat we hier komen brengen

Wees ook dit uur
voor ons de stille trouwe grond van ons bestaan
zodat wij vrij zijn om te luisteren
naar uw woord van toekomst
dat u zonder ophouden ons schenkt

Dat vragen wij in de naam
van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest,
Amen
Lied: Stilte nu

1e lezing: Een psalm van David.(Psalm 6)
Voor u is stilte een lofzang.
God die woont op de Sion,
U doet recht en redt ons, God,
op u hopen de einden der aarde,
de verten van de zee.
U hebt met kracht de bergen vastgezet,
u bent omgord met macht,
u brengt tot bedaren het geraas van de zeeën,
het gebulder van de golven,
het tumult van de volken.
Vrees voor uw tekenen vervult de bewoners der verten,
u brengt gejuich van het oosten tot het westen.
U zorgt voor het land en bevloeit het,
u maakt het vruchtbaar,
vol water staat de rivier van God.
U bewerkt het land voor het koren, zo bewerkt u het:
u doordrenkt de voren en effent de kluiten,
doorweekt ze met regen en zegent het jonge groen.
U kroont het jaar met uw goede gaven,
waar uw voeten gaan, druipt het van overvloed,
de velden in de steppe druipen,
de heuvels omgorden zich met gejubel,
de weiden kleden zich met kudden,
de dalen tooien zich met graan.
Zij zingen en juichen elkaar toe.
Lied: Dat ik aarde zou bewonen

2e lezing: Matheüs 13:1-9
Die dag verliet Jezus het huis en ging aan de oever van het meer zitten. Er kwam een grote mensenmassa om hem heen staan, en daarom ging hij in een boot zitten, terwijl de menigte op de oever bleef. Hij sprak hen uitvoerig toe en vertelde gelijkenissen: ‘Iemand ging eens naar zijn land om te zaaien. Tijdens het zaaien viel een deel van het zaad op de weg, en er kwamen vogels die het opaten. Een ander deel viel op rotsachtige grond, waar maar weinig aarde was, en het schoot meteen op omdat het niet diep in de grond kon doordringen. Toen de zon opkwam verschroeide het, en omdat het geen wortel had droogde het uit. Weer een ander deel viel tussen de distels, en toen die opschoten verstikten ze het zaaigoed. Maar er viel ook wat zaad in goede grond, en dat bracht vrucht voort, deels honderdvoudig, deels zestigvoudig, deels dertigvoudig. Laat wie oren heeft goed luisteren!’

Overweging
Een rijk schilderij wordt ons getoond. Waarin veel beelden te ontdekken zijn. De zaaier, het zaad, de aarde, de vogels, de rotsen, de distels, de brandende zon en de goede grond en de rijke vruchten.
Misschien kent u het ook wel dat er beelden zijn die met u meegaan in uw leven. Vaak zijn dit van die oerbeelden. Zoals het stromen van de rivier, de eindeloze zee, of juist een berg, of de weg, de pelgrimsweg, het beeld van de poort of misschien de regenboog. Als je alert wordt op zo’n beeld dan kan dat je helpen om de weg in je leven te vinden. Dat je kan helpen in tijden dat het je even niet meer weet. Het oproepen en overdenken van een dergelijk beeld, kan je vertrouwd worden, iets waar je steeds naar terug kan keren.
Ook voor een gemeenschap kan een verhaal in beelden, van betekenis zijn. Het verhaal van de zaaier kan ons inzicht geven over hoe wij omgaan met het woord van God, hoe wij omgaan met de woorden van elkaar. Over hoe wij kunnen uitdelen in warm gebaar en goed gesproken woorden. Hoe we een ontvankelijke houding kunnen aannemen. Hoe we geduld moeten hebben. Gras groeit nooit harder als je er aan trekt.
Dat de voorwaarde voor een gezonde plant een gezonde vruchtbare bodem is.

Ik zei al dat een bepaald beeld als het eenmaal met je vertrouwd is, een leidraad in je leven kan worden, wat steeds bij je terugkomt. Zo was ik dankbaar, maar niet heel erg verrast dat volgens rooster de lezing van dit weekend het verhaal van de zaaier was.

Het beeld van aarde, zaad, tot bloei komen is het beeld dat al lang met mij meegaat en dus ook vanavond weer op mijn pad komt. Het is een beeld dat mij ook weer troost geeft en de moed om door te gaan. De uitnodiging om steeds uit te blijven delen van het goede. Het goede woord, het warme gebaar. Het werken in deze gemeenschap heb ik als een tuinman gedaan. Grappig. Toen ik voor tuinman leerde wilde ik priester zijn. Tot iemand tegen me zei: je kunt je werk ook op priesterlijke wijze doen. En nu toen ik pastor was, werkte ik als een tuinman. En wat ik vooral belangrijk vind is het werken aan een goede grond. Wat ik hier maar even vertaal naar het werken aan ontvankelijkheid, aan stilte, aan luisteren.

Morgen staat deze tekst weer centraal in de meditatieve viering. Het zaad in de aarde is een prachtig beeld voor hoe wij meditatief om kunnen gaan met het woord van God, met de woorden uit het evangelie, met het ervaren van God zelf.

We weten allemaal dat niet elk goed woord, elk warm gebaar, elke bemoedigende gedachte misschien meteen voluit tot bloei komt. Het wordt soms zelfs verkeerd begrepen. Maar we kennen ook dat soms iemand naar je toekomt en zegt: wat je vorig jaar tegen me zei, toen ik het even niet meer wist, dat is tot grote steun geweest. Soms weet je zelf geeneens meer wat je precies tegen deze persoon gezegd hebt. Misschien was je vooral doorgever. Doorgeefluik. Iemand waar het goede spreken doorheen stroomt. Ik moet denken aan het gebaar van de zaaier. De zaaier loopt rechtop. De beweging van de hand gaat van het midden, door het hart met een wijd openend, bijna zegenend gebaar over de akker. Of zoals in het evangelie van vandaag, over de vruchtbare grond, maar evengoed over de rotsachtige grond, en tussen de distels.
Een gebaar van eerst ontvangen, van koesteren en van delen. Een gebaar in dienst van God. Dankbaar.
Geloofslied: Waarom wanneer uit welke luchtlaag

De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
Er klinkt muziek

Voorbeden
Laten wij bidden
God,
wij bidden dat wij mensen mogen zijn die zonder
aarzelen bereid zijn goede woorden te spreken,
ook al worden we niet altijd gehoord of begrepen.

Luister Heer ontferm U over ons

Wij bidden dat wij mogen luisteren,
en dat wij het aandurven om ons te openen
voor al het goede dat op naar ons toe komt.

Luister Heer ontferm U over ons

Wij bidden voor de zieken in onze gemeenschap,
voor de mensen die daar zorgen over hebben.
Wij bidden voor onze eigen intenties
voor wat vandaag toevertrouwd is in het intentieboek.

Wij bidden voor allen die we moeten missen door de dood,
maar met wie wij ons nog altijd zo diep verbonden voelen.

Luister Heer ontferm u over ons

Tafelgebed
Goede God,
In het begin heeft u
aarde en water onderscheiden.
Zodat er grond zou zijn
voor mensen.

De aarde is vruchtbaar geworden,
door zon en regen
en mensen die het land bebouwen.

Uw zoon werd medemens
mens onder mensen.
Hij leefde vanuit uw liefde,
die hij doorgaf zonder ophouden.

Aan deze tafel gedenken wij
wat Jezus ons heeft voorgedaan.

Hij heeft vrede gezaaid.
Hij kwam op voor de
mensen die aan de rand van het leven leven.
Tegen de gevestigde verwachtingen in. dwars.
Blij met zaadjes die groeien tegen distels
en droogte in.

Op de laatste avond van zijn leven
zat hij met zijn vrienden aan tafel en
deelde brood en wijn.

Brood dat ons doet denken aan:
zaaien en maaien,
kneden en bakken,eten en delen.
Het is weten dat de ene mens voor de andere leeft.

Wijn die ons doet denken aan:
de ranken en de druiven, plukken en pletten,
opbergen en bewaren tot op de dag van het feest.
Het is weten dat de vreugde ligt in het samenzijn.

Zo zijn wij dankbaar en vreugdevol
om ons samenzijn rond brood en wijn.
En willen wij samen bidden:
Onze Vader. . .

Vredeswens
Vredeslied: Honderd bloemen

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn
Communielied: Wat in stilte bloeit

Afsluitend gebed

Slotgedachte
De gebarsten emmer
Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg. Eén van de emmers had een barst, de andere emmer was in perfecte staat. Dagelijks liep de waterdrager de lange weg naar de bron. En met één volle emmer en één halfvolle emmer kwam hij terug bij het huis van zijn meester.
Het ging zo twee jaren door. De waterdrager leverde altijd anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester.
Op een dag begon de gebarsten emmer bij de rivier tegen de waterdrager te praten en zei “Ik schaam me en ik wil me bij jou verontschuldigen.”
“Waarom?,” vroeg de waterdrager, “waarom ben je beschaamd?”
“Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Jij werkt zo hard en je krijgt niet het volle loon voor je inspanning,” antwoordde de emmer.
De waterdrager zei tegen de emmer: “Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed op die prachtige bloemen letten aan de kant van de weg”.
En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer kleurige wilde bloemen langs de kant van de weg.
De waterdrager vroeg: “Heb je gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte. Ik heb bloemzaadjes gezaaid aan jouw kant van de weg en elke keer als we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En zo heb ik twee jaar lang prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van de meester mee te versieren.”
(gelezen op beleven.org)

Zegenwens
Mogen wij van hier gaan met de zegen,
de goede woorden die tot ons gesproken worden.
De Ene zegene ons en Hij behoede ons.
De Ene doe zijn aangezicht over ons lichten en zij ons genadig.
De Ene verheffe zijn aangezicht over ons en geve ons vrede.
Amen.

Slotlied: Nu wij uiteengaan vragen wij God

Rust vinden

San Salvatorgemeenschap 8-9-ju2017
Thema: Rust vinden
Voorganger: Ard Nieuwenbroek
Muzikale ondersteuning: koor Melodiek

Openingslied za: Heer onze Heer–
zo: Zomaar een dak Lees meer →