Tijdelijk

Doel en opzet van de Kinderkerk

KINDERKERK VOOR JONGE GEZINNEN

“Hoe kunnen wij onze kinderen op een leuke manier kennis laten maken met het christelijk geloof terwijl wij zelf nog zoveel vragen hebben?”

Als San Salvatorgemeenschap nemen we die vraag van jonge ouders serieus. Daarom is er vanaf 16 februari elke 3^e zondag van de maand een speciale viering voor jonge gezinnen. Interactieve vieringen waar we willen leren van elkaar. Dat betekent dat we zingen, bidden, delen en luisteren naar mooie verhalen en samen zoeken naar antwoorden op de vragen die jong en oud hebben. Gaandeweg vinden we dan een mooie manier om elkaar te inspireren en samen het leven te vieren.

De vieringen beginnen om 11.00 uur, duren tot uiterlijk 11.45 uur en vinden plaats in de sportruimte van Cello, van der Eygenweg 1.
De ingang is duidelijk aangegeven en de fietsen kunnen achter het gebouw worden geplaatst.
Na afloop is er gelegenheid om samen koffie, thee of limonade te drinken.

Het hele gezin is van harte welkom en wij hopen u en uw kinderen graag te ontmoeten tijdens de Kinderkerk! 

Opzet en doelstelling Kinderkerk

Binnen de San Salvator Gemeenschap zijn een aantal jonge ouders actief.

Zij hebben in het verleden aangegeven behoefte te hebben aan een vorm waar zij met hun kinderen aandacht kunnen geven aan het geloof.

Vanuit die vraag zijn de peuter- en kleutervieringen ontstaan op een tijdstip waarvan gedacht werd dat dit het beste zou uitkomen.

Gaandeweg werd duidelijk dat de naamgeving ‘peuter- en kleutervieringen’ een flinke doelgroep uitsluit, namelijk de kinderen die hun eerste communie hebben gedaan.

Ook het tijdstip, zaterdagmiddag 16.00 uur, bleek minder geschikt dan gedacht.
Ouders van ‘1^e communicanten’ misten een vervolg op de periode van voorbereiding daarop en willen graag met andere jonge ouders in contact komen.

Na evaluatie van de peuter- en kleutervieringen, 12 keer, is gezocht naar een vorm die beter zou aansluiten bij de vragen, namelijk:

• een beter tijdstip
• afstemming op een leeftijd van 7-9 jaar
• aansprekende vorm die ondersteunend kan zijn bij geloven
• een andere naamgeving 

Tijdstip: 

Zondag lijkt de meest geschikte dag voor een gezin. De meeste clubactiviteiten vinden namelijk op zaterdag plaats.

Er is gedacht aan een vorm van een kindernevendienst eens per maand, zodat ouders deel kunnen nemen aan de seculiere viering en er speciale aandacht is voor de kinderen. Vanuit de wens dat het hele gezin kan deelnemen aan de viering is daarvoor niet gekozen. Ook zou er, i.p.v. een reguliere viering, eens per maand een viering kunnen zijn die in zijn geheel is afgestemd op gezinnen. De reacties uit het verleden doen vermoeden dat dit onvoldoende recht doet aan beide groepen bezoekers. Daarom is het idee ontstaan om gelijktijdig een viering aan te bieden, waarna beide groepen elkaar kunnen ontmoeten bij de koffie.

Omdat de viering van de Kinderkerk minder lang zal duren dan de reguliere viering en omdat de reguliere viering ook uit kan lopen is gekozen voor het tijdstip van 11.00 uur, telkens de derde zondag van de maand.

Afstemming op leeftijd van 7-9 jaar

Juist om een vervolg te geven voor die kinderen die hun 1^e communie gedaan hebben is gekozen om ons hier op af te stemmen. We proberen op een interactieve manier het ook aantrekkelijk te maken voor jongere en oudere kinderen en hen te betrekken bij rituelen, gebed en muziek.

Aansprekende vorm

Met de keuze voor een aparte viering denken we dat we meer recht kunnen doen aan de doelen die we gesteld hebben.
Het is bedoeling om vieringen aan te bieden die volwaardig en respectvol zijn waarbij men:

• van elkaar kan leren wat geloven is
• kennismaakt met Jesus
• kennismaakt met bidden
• verhalen en hun betekenis ontdekt
• kan ervaren dat geloven leuk is
• leert te delen à bijv. brood, verdriet, blijheid en zorgen.
• het goede van samenzijn kan ervaren
• naar elkaar en naar zichzelf leert te luisteren
• zichzelf erkend en herkend weet
• geïnspireerd wordt

Gedacht wordt aan vieringen die aansluiten bij de actualiteit, het seizoen en de christelijke feestdagen.
Hieronder staat een overzicht van thematiek, symbolen en rituelen 

De naamgeving

Gekozen is voor de benaming Kinderkerk. Een naam die zegt waar het voor staat, waar met name ouders, grootouders en hun kinderen c.q. kleinkinderen zich welkom mogen weten.

Tenslotte
Bovenstaande is een samenvatting van het overleg van de afgelopen maanden.
De deelnemers van het overleg waren:
Yvonne Altorf
Jorien Bartelet
Erick Mickers
John Parker
Ester Tetteroo

Bovenstaande personen vormen nu de werkgroep Kinderkerk.
Gaandeweg hopen wij dat nieuwe leden zich daarbij aansluiten.

30-01-2014 Erick Mickers

Ad limina bezoek

Een korte reactie n.a.v. het bericht van Monic Slingerland in Trouw d.d.3-12-2013,

13 bisschoppen blij en opgelucht na bezoek aan paus.

Het was een informeel bezoek, de Paus als bisschop onder bisschoppen. Hij spoorde aan niet bang te zijn over krimp van de kerk maar maande aan door te gaan met het evangelie te berde te brengen. En hij pleitte voor het recht doen aan slachtoffers van het seksueel misbruik. Kardinaal Eijk gaf een samenvatting van een rapport van de bisschoppen. Het is wel bekend dat de Nederlandse bisschoppen verdeeld zijn.

Bisschop Korte hoopt dat de geest van de Paus mag bezielen. Hij voelt zich bemoedigd om niet met het vingertje te wijzen maar door te gaan op de weg van helderheid, hartelijkheid en barmhartigheid.

De kritische groep ‘ Bezield verband’ mist in het verslag van de bisschoppen de boosheid van gewone gelovigen over kerksluitingen en fusies. Ad de Groot verwijt vooral kardinaal Eyk, dat hij mensen de kerk uit jaagt door zijn beleid. De Groot is met twee kompanen van Bezield verband in Rome om het alternatieve rapport aan de curie aan te bieden. Zij voelen zich gesterkt door de Paus om kerksluitingen tegen te houden. Op het Pietersplein schudde de Groot bisschoppelijke handen en  maakte een afspraak  met hulpbisschop Hendriks van Haarlem.

Jos

Adopteer eens iemand met de Kerst

Adopteer eens iemand met de Kerst . . . . is dit jaar ons motto voor iedereen binnen en buiten onze geloofsgemeenschap

Zo maar. . . voor één keer. . . iemand fijne Kerstdagen bezorgen. Wie zou dat niet willen?
In de voorgaande jaren hebben veel mensen al eens een pakket gemaakt of de actie financieel ondersteund.
Het is steeds bijzonder om voor een alléénstaande of voor een gezin iets te bedenken.
Zelf denk ik dan: “Wat zou ik leuk vinden om te krijgen?” als het om een kleine attentie gaat.
Maar ook: “Waar zou ik met mijn kinderen behoefte aan hebben als ik er met Kerstmis financieel niet al te best voor stond?”

In beide gevallen is het belangrijk om iets over de mensen te weten; hoe oud ze zijn, hoe oud de eventuele kinderen zijn en of iemand soms een speciaal dieet heeft.
Zonder de privacy te schenden zorgt de Werkgroep Kerstactie ervoor dat u deze gegevens onder nummer krijgt.
Meld je vóór 1 december op ons mailadres graag met naam, adres én telefoonnummer en geef duidelijk aan voor wie je iets wilt maken:

• voor iemand die alléén is
• voor twee personen
• een gezin met kinderen.

Je krijgt dan zo spoedig mogelijk een berichtje van onze werkgroep met nadere gegevens.

Heb je geen gelegenheid om zelf een pakket te maken?
Stort dan een bijdrage op
bankrekening 8254166 t.n.v. Kerstactie San Salvator, Den Bosch
Fijn dat je meedoet!
kerstactiesansalvator.ib@gmail.com

Wel of niet met je smoeltje op Facebook?

Impressie van de informatie-avond voor geïnteresseerden van de SSiB
o.l.v. Chantal Verhoeven en Franneke Hoeks.1
8 september 2013.

‘Jullie hebben een boodschap die past in deze tijd: er is een ‘markt’ voor de overtuiging die de SSiB uitdraagt. Het probleem is dat je de jonge mensen voor wie jullie ideeën waardevol zijn, moet zoeken op het platform waar ze te vinden zijn.’
Met een paar duidelijke zinnen in eigentijds taalgebruik start de avond waarop Chantal Verhoeven en Franneke Hoeks gaan proberen om een aantal leden van de SSiB enthousiast te maken om op Facebook te gaan of minstens de Facebookpagina van de SSiB regelmatig te bezoeken en te ‘liken’. Franneke, die de pagina van de SSiB al een tijd ‘beheert’ zal na de inleiding van Chantal laten zien hoe  ‘het werkt’ en hoe je de nieuwsvoorziening praktisch kunt invullen.

Vragen, bezwaren en verwachtingen
De twee hebben de taken goed verdeeld en zich prima ingeleefd in mogelijke reacties van de doelgroep.

De aanwezigen zijn welwillend belangstellend, maar hebben bepaald nog niet het heilige Facebookvuur. De meesten staan er heel onwennig tegenover, een enkeling is ‘passief gebruiker’ enkele anderen zijn door hun kinderen verleid tot deelname, maar doen verder niets met hun account. Vragen en bezwaren worden eerst genoteerd, mèt de verwachtingen die de aanwezigen van de avond hebben. Lekker even stoom afblazen dus. Een kleine bloemlezing: ‘Dat gaat me véél te veel tijd kosten’, ‘Als ik i-e-t-s bijleer is mijn avond geslaagd!’ ’Hoe kun je je afschermen?’, ’Ontvrienden, hoe gaat dat?’ ‘Een account aanmaken lukte me niet.’ ‘Ik heb vrienden door het hele land.’ ‘Ik zou het leuk vinden om van veel nieuwe leden van de SSiB namen en fotootjes bij elkaar te zien.’

‘Tientallen of honderden ‘vrienden’ hebben? Als je er vijf hebt ben je al een heel gelukkig mens!’ ‘Ik duik er maar met dichte ogen in…’

Origineel? Nou. . . ., nee
Mochten wij denken dat we originele bezwaren aanvoeren, dan hebben we het echt mis…. Geroutineerd ontzenuwt Chantal de geijkte zorgelijke opmerkingen…. Kost het teveel tijd? Dat ligt aan jezelf. Zorgen dat je berichten alleen terecht komen bij de mensen voor wie ze bedoeld zijn, is een  handigheidje dat we geleerd kunnen hebben voordat we vanavond naar huis gaan. De devaluatie van  het mooie woord ‘vrienden’? Tja, op Facebook is een vriend niet meer of minder dan ‘iemand waarin je geïnteresseerd bent’. Het begrip ligt veel minder ‘zwaar’ dan in het gewone taalgebruik. Een vriendschapsverzoek niet accepteren is daarom ook geen probleem. (Wel slim om alleen mensen die je ècht kent bij je Facebook vrienden onder te brengen is een tussentijds advies van Chantal!).

De veranderde betekenis van het begrip ‘vrienden’ doet me denken aan een docent die zijn studenten Nederlands ooit heerlijk aan het jennen was door op te merken: ‘Dames, in de zeventiende eeuw, was het normaal dat vrouwen tientallen keren per dag werden aangerand.’ Nadat hij de verbijstering en de protesten om die barbaarsheid even had laten aanzwellen, voegde hij er aan toe: ‘In die periode betekende ‘aanranden’ namelijk niets meer of minder dan ‘aanspreken’….’

Verzet tegen veranderingen is gewoon
Dat woordbetekenissen veranderen is een oud verschijnsel, maar alle veranderingen gaan wel héél moeizaam, benadrukt Chantal. Ter illustratie krijgen we een videofragment met straatinterviews uit 1999. Voorbijgangers kregen de vraag op zich afgevuurd: ‘Gebruikt u een mobiele telefoon? Waarom wel of niet?’ Resultaat: niemand wilde toen zo’n ding! ‘Niet nodig, want ik heb een antwoordapparaat’, ‘ ik vind het te onrustig’,’ik wil niet altijd bereikbaar zijn’ enz. enz. Toen kwam de gewetensvraag: Wie van jullie heeft een mobieltje?’ Alle vingers gingen omhoog….

Hilarisch was ook een filmpje op Youtube, met een onwillige middeleeuwse monnik die, gewend aan omgaan met boekrollen,  van een jongere ‘helpdeskmedewerker’ leert hoe hij zoiets ‘nieuwerwets’ als een ‘boek’ moet gebruiken. Wie daar nieuwsgierig naar is en een paar minuten tijd heeft om te genieten moet even doorklikken naar Helpdesk in de Middeleeuwen.
De stemming sloeg duidelijk om: verzet tegen veranderingen blijkt ons ingebakken te zijn, maar de ontwikkelingen gaan wel door… en dat gebeurt snel.

Facebook-etiquette en handige adviezen
Franneke had een aantal heel kopieën gemaakt – ja,voor deze avond nog echt van papier- die ingaan op heel concrete vragen: hoe moet je je registreren? Hoe vind je ‘vrienden’? Dat het opgestoken duimpje betekent dat je de afzender wilt laten weten dat je zijn bericht ‘leuk’ vindt, weten de meesten. Maar je kunt dus ook in woorden reageren en informatie  doorsturen naar anderen. Om dan onbedoelde effecten te voorkomen, kun je het beste maar een paar spelregels aanleren…..

Even bedenktijd inlassen voordat je een bericht plaatst is bijvoorbeeld sterk aan te bevelen. En ongevraagd foto’s ‘posten’ waar ook anderen op staan?? Dat is voor heel veel gebruikers in strijd met de Facebooketiquette. Wat zet je trouwens wel of niet op je profielpagina? En… profielfoto’s zijn altijd voor elke Facebook gebruiker zichtbaar. Kiezen dus, of je dat wilt! Niets hoeft of moet, maar er kan heel veel!

Om tien uur, een half uur later dan gepland, wordt de bijeenkomst beëindigd. De reacties zijn aanmerkelijk positiever dan in de startronde!
De kopieën van Franneke gaan mee naar huis: goed materiaal als het je allemaal wat te vlug ging. Zo gauw ik thuis ben, kijk ik snel of er nog e-mailberichten zijn binnengekomen: jawel: Chantal en Franneke hebben de ‘links’ naar de gebruikte filmpjes al doorgestuurd….

Toos Verdonk

Afscheidsviering voor Wies Stael-Merkx

Afscheidsviering voor Wies Stael-Merkx:
verdriet, dankbaarheid en bemoediging.
Utrecht, 21 december 2012

De Janskerk is de plaats waar de Oekumenische Studentengemeente Utrecht samenkomt. Wies voelde zich thuis in dat klimaat: ‘Wij zoeken niet naar wat ons scheidt, maar naar wat ons verbindt’, zegt een van de voorgangsters in haar openingswoord. Bekenden en onbekenden die bijeen zijn om het afscheid van Wies te vieren, zijn door vele draden met elkaar verbonden. Dat wordt duidelijk uit het tekstboekje, de keuze van de liederen en de herinneringen die haar dochter Anne, een van de kleinkinderen, Gerard Zuidberg en Henk Baars ophalen aan de vrouw die zich levenslang met kritische trouw heeft ingezet voor een menselijke samenleving vanuit een christelijke inspiratie. Klein en tenger, wist ze met onmiskenbare kracht, overrompelende eenvoud en authentieke betrokkenheid ontelbare mensen te bezielen. De sfeer van de Acht Meibeweging is weer voelbaar nu we rond haar samen zijn.
Enkele citaten uit de vele woorden die gezegd zijn:

ze is gegroeid in eenvoud en zag hoop als een kwetsbare bloem;
ze had zorg en respect voor de ander in zijn gelijkwaardigheid;
ze kende woede en moed en
ze was onvermoeibaar in haar strijd tegen onrecht en machtsmisbruik.

Geconfronteerd met machtswoorden, vond ze het lef om er iets aan te doen en werk te maken van mededogen; ze was ontwapenend aards en voor de duvel niet bang……
In het tweede deel van de viering worden alle aanwezigen uitgenodigd om een kring te vormen in het grote priesterkoor. We staan drie rijen dik,hand in hand. Aan het einde zingen we een versie van het Onze vader. Ontroering, met de mengsmaak van verdriet, dankbaarheid en hoop tegelijk golft door de ruimte als we als afsluiting langdurig blijven zingen: ‘Onze Vader verborgen, Uw naam worde zichtbaar in ons…’ Van u is de toekomst, kome wat komt.’
Bij het uitgaan van de kerk , krijgen we een gedachtenisprentje met een prachtige foto van Wies: stralend en sterk: een beeld van een vrouw die zichzelf en anderen kon bemoedigen. Want zij wist: ‘ze’ kunnen alle bloemen afsnijden, maar niemand kan verhinderen dat het ooit weer lente wordt.

Toos Verdonk
****************************

Tijdens haar ziekte las Wies vaak psalm 21
Zowel in de klassieke versie als in de bewerking van Huub Oosterhuis staat hij in het tekstboekje afgedrukt. De eerste geeft het oudtestamentische beeld van een god die onze vijanden zal weten te vinden en ze van de aardbodem weg zal vagen,die vuurovens voor hen zal bouwen, hun kinderen zal verdelgen enz. enz.
Dan volgt de bewerking van Oosterhuis die ik hier integraal overneem:

Ik lees en herlees dit lied
Was dit de god onzer vaderen?
Mijn god is het niet meer

Luister mijn zoon en mijn dochter
zing dit liedje niet verder
leer het je kinderen niet

Als er een god is?

Als er een god is
Is het een ander

Een die niet komt verdelgen
die geen vuurovens stookt
maar zijn geliefden levend
uit de vlammen bevrijdt

Niet van de machtigen
is Hij de god
maar van hun slaven
en prooien

Tot mijn grote geluk
heb ik Hem leren kennen
Hij legde zijn hand op mijn hoofd.
Ik ga met Hem al een leven.

Hij weet hoe verder,
ik niet

Luister mijn kinderen allen:
Hem stel ik jullie voor-
vrolijke kennismaking
aan een eenvoudige tafel

Zing iets voor Hem.
Hij houdt   van zacht a capella
maar ook
van uitbundig met slagwerk

Je hebt je tafel gedekt.
Waar blijft Hij, vraag je,
Hij zou toch komen?

Ja, Hij zou komen-
begin maar te zingen.
En komt Hij niet,
je zult nooit weten
waarom niet.

Troost je,
Hij hoort je van verre

Hij is van ver en dichtbij

Wies Stael-Merkcx overleden

In de nacht van 13 op 14 december is oud-voorzitter van de Acht Mei Beweging en lid van de Mariënburgvereniging Wies Stael-Merkx heel rustig overleden. Ze ontving de ziekenzegen van Huub Oosterhuis wat haar en omstanders veel deed.

Haar naam zal voor ons altijd verbonden blijven aan de 8 mei Beweging, wat we later schreven als Acht Mei Beweging.

Ik ontmoette haar voor het eerst in 1985 vlak voor de eerste persconferentie van de toen nog piepjonge beweging. PIP oftewel Platform Initiatieven Pausbezoek. We hadden iets van een bestuurtje omdat dat financieel noodzakelijk was, maar vooral een organisatiecommissie die die eerste manifestatie ‘ Het andere gezicht van de kerk’ opzette. Ze voerde het woord als een soort aanjaagster over wat ons motiveerde om dit te organiseren. Ze was nog geen voorzitter, we hadden toen nog geen echt degelijke structuur, maar ze kwam bovendrijven door haar rake en directe wijze van formuleren waarin veel hoop en optimisme verborgen lag. Ik dacht meteen; met haar moeten we verder! En zo gebeurde ook. Ze groeide uit tot een icoon van veranderingsgezind katholiek Nederland.
Het kon niet anders dat zij ook een van de eerste leden van Mariënburg was, kort voor het Pausbezoek aan Nederland opgericht, maar de voortvarendheid en de praktische doelgerichtheid van het nieuwe en bredere Acht Mei initiatief gaf het een voorsprong.
Als coördinator van de manifestaties zat ik niet in het bestuur als stemgerechtigde maar maakte wel de gemoedsbewegingen mee die toen aan de orde waren. Dat waren er veel. Ze waren kenmerkend voor een brede katholieke emancipatiebeweging. Altijd maar weer die spanning tussen bisschoppen en veranderingsgezinden. Onoplosbaar zo bleek achteraf, maar wel enorm stimulerend om vanuit eigen kracht gewoon door te gaan. Want van begin af aan koos de Acht Mei Beweging voor een Heel de wereld, Heel de Kerk benadering. Het motto van de eerste manifestatie op het Malieveld. Alle onderwerpen met maar enige maatschappelijke en persoonlijke relevantie kwamen aan de orde in soms wel 80 programmaonderdelen op een dag gedurende een manifestatie. Dat straalde Wies ook uit, hoewel ze door de pers dikwijls slechts werd benaderd over conflicten rond andere bisschoppelijke inzichten. Ze was beslist niet voor een gat te vangen. Altijd intelligent, mensen voor zich innemend, maar kritisch, bewogen en oprecht. Precies dat oprechte maakte haar zo populair. Komend vanuit de praktijk van de geestelijke gezondheidszorg wist zij velen in het hart te raken.
Het leek zo dichtbij toen; een menselijke kerk, een democratische kerk, een maatschappelijk relevante kerk. Het zal haar en vele anderen veel verdriet gedaan hebben dat het gouden potentieel van die Acht Mei mensen, door Edward Schillebeeckx ooit Malieveldmensen genoemd, niet opgepakt is door het instituut r.k. kerk. Een onverteerbare en onbegrijpelijke restauratie werd ingezet die zijn einde in Nederland nog niet kent. Ze heeft het knarsetandend aangezien, maar had tegelijkertijd ook groot begrip voor de veranderende omstandigheden van de laatste jaren. ” Je mag best met de Acht Mei Beweging stoppen hoor” zei ze ooit tegen mij toen ik als derde en laatste voorzitter aantrad. Ze had bliksemsgoed in de gaten wat er aan het veranderen was in kerkelijk en religieus Nederland. Ze had altijd alles in de gaten.

Tijdens het laatste congres op 27 oktober van Mariënburg liet ze een briefje voorlezen waarin ze aangaf dat ze om gezondheidsredenen verhinderd was en dat ze nog nooit een congres gemist had. Velen voorvoelden toen al dat ze nooit meer zou komen.

In haar boek ‘ Geloof in leven’ mijmert zij op de allerlaatste bladzij over haar eigen dood aan de hand van een gedicht van Geert Bogaard.

Als het nu eens zo is
dat onder mijn graf
armen zijn
eeuwige armen

Als er nu eens
een God is
niet zozeer
boven ons
maar onder ons

Een God onder ons
dat moet het einde zijn
van alle vrees

Door de dood heen
mag je dan
naar Hem toevallen.

Wies, je zal nog lang herinnerd worden als een die werkelijk pontifex, bruggenbouwer, bisschop was. Het andere gezicht van de kerk, zoals de kerk steeds weer andere gezichten heeft.
Wij allen met God nog lang niet uitgepraat.

Henk Baars 14 december 2012
wrnd. voorzitter Mariënburg
oud voorzitter Acht Mei Beweging

Bron : http://www.marienburgvereniging.nl/9-nieuws/84-wiesstael.html

Afscheidsbrief Wies Stael-Merkx

Pelgrims op weg, kathedraal van Fidenza, Italië

Lieve mensen,

Mijn gezondheidstoestand gaat de laatste dagen met sprongen achteruit. Daarom wil ik jullie nú graag een berichtje sturen.
Om te danken voor al het goede dat ik van jullie als parochie en van velen persoonlijk heb mogen ontvangen. Het was steeds en warm bad, die lieve briefjes. Het spijt me dat ik geen kans zag die persoonlijk te bedanken. Weet, dat ze zeer gewaardeerd worden. En de ‘zondagsliturgie’ heb ik steeds met veel aandacht gevolgd, waardoor ik weer even dicht bij jullie was. Ik zag die zaal met jullie vóór me.
Nogmaals wil ik mijn bewondering uitspreken voor jullie inzet en doorzettingsvermogen. Zo komt de kerk weer tot bloei, ooit.
Jullie zijn een parel in de geschiedenis van de katholieke kerkelijke traditie.
Mijn dank is niet onder woorden te brengen.
Ik wens jullie God’s rijkste zegen toe en vergeet niet:
Machthebbers kunnen alle bloemen afplukken (zoals ze dat bij jullie proberen). Maar ze kunnen niet verhinderen dat het lente wordt.

Een lieve groet,

Wies