Opnieuw geboren worden?

San Salvatorgemeenschap 21/22 mei 2016
Thema: Opnieuw geboren worden?
Voorganger: John Parker
Muzikale ondersteuning: Koor Melodiek

Openingslied: Heer onze Heer hoe zijt gij aanwezig

Inleiding:
Welkom iedereen hier gekomen vandaag. Een week na het feest van Pinksteren zijn wij bij elkaar gekomen, geleid door de Geest, om naar de Schrift te luisteren, om te zingen en te bidden, om met elkaar te zijn. Wij zijn gekomen, ieder om zijn of haar redenen, ieder met zijn of haar eigen gedachten en eigen verwachtingen. Ik hoop dat een ieder straks iets meeneemt, van een lezing, van een lied, van een gedachte of van een gebed, van de sfeer, voor de komende dagen.
De lezingen uit de schrift voor dit weekend zijn niet van de meest eenvoudigst. Wij worden uitgenodigd om na te denken, om te bidden, om daarna te gaan leven.
Laten we beginnen met een moment van stilte, en van gebed.

Gebed:
Eeuwige, voor jou zijn wij mensen met verstand en hart, naar jouw beeld geschapen. Door jouw Geest, haar inspiratie en kracht, worden wij uitgenodigd om onze wereld te behoeden, om goed te zijn voor elkaar en voor de schepping, om als goden te leven, in vrede en geluk. Door jouw Geest, zijn wijsheid en inzicht, mogen wij jou naam bekend maken door onze manier van leven, trouw aan jou en aan jouw Geest. Amen.
Acclamatie: Onhoorbaar onzichtbaar

1e lezing: Spreuken 8, (22-31)
De wijsheid spreekt.
De Heer heeft mij als eerste geschapen, lang geleden, voor al het andere. Ik was gemaakt in het begin van de tijd, ik was er al voor de aarde bestond. Toen er nog geen oceanen waren, geen bronnen met een overvloed aan water, toen was ik al geboren. Voor de bergen een plaats hadden gevonden, voor er heuvels waren, was ik er al. Voordat de Heer de wijde wereld had gemaakt, voordat hij een zandkorreltje had geschapen.
Ik was erbij, toen hij de hemel zijn plaats gaf, om de oceaan een horizon trok. Toen hij de wolken aan de hemel zette, en de bronnen van de oceaan liet stromen, toen hij het water de wet stelde, de zeeën hun grenzen gaf, toen hij de fundamenten voor de aarde legde, was ik aan zijn zijde, ik was zijn vertrouweling.
Ik was verrukt, elke dag opnieuw, steeds verheugd in zijn aanwezigheid. Ik schiep vreugde in de aarde, ik was blij met de mensen.
Lied: Dat woord waarin ons richting

2e lezing: Johannes 3, (1-8).
Er was iemand, een Farizeeer, die Nikodemus heette en lid was van de Hoge Raad. Hij ging op een nacht naar Jezus toe. “Rabbi, wij weten dat u in opdracht van God de mensen onderricht. Want niemand kan die wondertekenen doen die u doet, als God niet met hem is.”
“Ik verzeker u,” zei Jezus, “niemand kan het koninkrijk van God zien, als hij niet opnieuw geboren wordt.”
Nikodemus vroeg: “Hoe kan iemand die al oud is, opnieuw geboren worden? Hij kan toch niet terugkeren in de schoot van zijn moeder en dan weer geboren worden?”
“Ik verzeker u,” antwoordde Jezus, “niemand kan het koninkrijk van God binnenkomen , als hij niet geboren wordt uit water en Geest. Wat uit de mens geboren wordt, is menselijk; wat uit de Geest geboren wordt, is geestelijk. Wees dus niet verbaasd dat ik tegen u zei: U moet opnieuw geboren worden. Net als de wind, waait de Geest waarheen hij wil. Je hoort hem wel, maar je weet niet waar hij vandaan komt of waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die geboren wordt uit de Geest.”
Acclamatie: Niet meer verstrooid

Overweging
Ja, niet de eenvoudigste lezingen. Een mooie uitdaging. Het evangelie volgens Johannes is een vrij strak gebouwd werkstuk, en onze lezing vandaag komt uit een hoofdstuk dat in de vorm van gesprek is gezet.
De hooggeplaatste Nikodemus ontmoet Jezus, alleen, ’s nachts. Een gesprek in het geheim; de profeet en de man van de gevestigde orde. Komt Nikodemus voor zichzelf, aangesproken door de mens Jezus, of komt hij als vertegenwoordiger van die orde, die zich bedreigd voelt door deze profeet?
Hoe dan ook, het gesprek begint op een niveau en, door zijn antwoord, brengt Jezus het gesprek op een heel ander niveau. “Wat je van mij weten is wat je ziet en hoort. Belangrijk, zeker, maar er is veel meer van een mensenleven dat belangrijker is.”
Ja, dat wat een mens doet bewegen, zijn geest, zijn ziel, dat wat een mens op God doet lijken. Daar zou ieder mens bewust van zijn. Daar zou ieder mens de ruimte kunnen hebben om die te ontdekken, te bekijken, te ontwikkelen. De tijd kunnen hebben om in contact te komen met zijn goddelijke kant, zijn diepste laag. Een soort nieuwe geboorte, iedere keer wanneer je daarmee in contact komt.
Nikodemus ziet wat Jezus doet, hoort zijn woorden, maar weet niet wie is echt is, omdat hij alleen de buitenkant ziet. Zoiets gebeurt best vaak, denk ik.
Wij mensen zien elkaar en hebben meteen een eerste indruk van de ander. Gaan in gesprek met elkaar, gaan naar de binnenkant kijken en je ontdekt iets nieuws, iemand nieuw; fris en schoon, heel anders misschien dan je eerst had verwacht.
Afgelopen week, voor de dag van de Zorg, heeft Lunet Zorg, waar mijn vrouw werkt, een lunch aangeboden aan alle werknemers. Zo zou de leden van ieder team samen aan tafel gaan om te lunchen, en om in gesprek te gaan met elkaar. Ze werken in de zorg, helpen bouwen aan een goed leven voor mensen met een beperking. Aan de basis van zo ’n bouwwerk is goed communiceren: in gesprek gaan met elkaar, luisteren naar elkaar, van elkaar leren, elkaar beter leren kennen om zo te bouwen aan een goed leven voor de clienten en voor zichzelf. Een leuk idee, lijkt mij. Als deelnemer aan zo ’n gesprek, zal je wel stappen moeten nemen, stappen om je eigen gewoontes opzij te leggen, om in het diepe te duiken, om te durven jezelf open te stellen om de ander binnen te laten, om in de ander binnen te kijken, om elkaar te kunnen ontdekken, om het leven goed op te bouwen.

Opnieuw geboren worden.
In wijsheid, die wijsheid die in het begin was, nog voordat er mensen waren, volgens onze eerste lezing. De wijsheid van de schepper, van die Eeuwige die was, die is. Die wijsheid die ziet alles, die doordringt alles, die geniet van alles dat goed is en dat goed doet.
Samen bouwen aan het leven heeft goede organisatie nodig, maar wat onmisbaar is, is de geest die inspireert en bij elkaar brengt, die aanmoedigt en bemoedigt, die troost en heelt.
Die wijsheid wil ik hebben, met die wijsheid willen wij verder onze weg gaan als gelovige, hopende, liefhebbende gemeenschap.
Geloofslied: Wij die verstomd door het leven gaan

Voorbede
Eeuwige, Levende, wij bidden:
voor mensen die geen rust kennen,
die altijd druk in de weer moeten zijn
en die geen tijd vinden voor bezinning en gebed;
kom hen tegemoet met jouw rustgevende Geest.

Kom adem ons open

Eeuwige, Levende, wij bidden
voor ons hier bijeengekomen om eer te brengen,
verlangend om een gemeenschap te zijn die leeft naar het Woord
en die willen getuigen van het geloof, de hoop en de liefde;
kom ons tegemoet met jouw bemoedigende Geest. Kom adem ons open

Kom adem ons open

Eeuwige, Levende, wij bidden
voor hen die niet meer bij ons zijn

Kom adem ons open

Tafelgebed
Wij prijzen Jou, God, levende stroom die ons leven doet.
Jij bent de bron van al wat leeft.
Onze Vader, onze moeder ben Je.
Zo koester Je ons, mensen uit aarde gemaakt
kwetsbaar als het gras en de bloemen op het veld.
Jij houdt ons de hand boven het hoofd
als een boom die ons beschaduwt.

Wij danken Je, God, om het vertrouwen
dat Je aan ons schenkt
Jouw trouw waarop wij kunnen bouwen.
Ieder van ons is Jou oneindig lief
en toch denken wij vooral
aan Jouw beeld ten voeten uit Jezus van Nazareth
levensboom en levend water
waarmee wij ons verbonden voelen
als ranken aan de wijnstok
als bladeren van een boom.
Als wij zijn wegen gaan geeft Gij ons levenskracht
om mens te worden naar Jouw beeld
en kunnen ook wij liefde geven
als uit een bron van stromend water
die nooit opdroogt.

Zijn woord en daad werd levend water
bron van overvloed aan moed en geloof.
Een onbekend land van vertrouwen
bloeit er van open:
mensen vinden elkaar
zingen elkaar een nieuwe toekomst tegemoet.
Zij delen er brood en wijn
en meer dan dat.

Zo was zijn gebaar
waarin heel zijn leven samenstroomde
toen hij op die laatste avond
brood nam, het brak
en aan zijn vrienden uitdeelde
met de woorden: Neemt en eet:
Zo blijf ik onder jullie als gebroken brood
dat wordt gedeeld tot geluk
van jou en jou en jou.

Ook de beker liet hij rondgaan
en zei: Dit is mijn bloedeigen leven.
Blijft met mij en met elkaar verbonden
om samen een nieuw begin te maken.

stilte

Zo gedenken wij zijn dood en opstaan
als de levende in ons midden
overal en elke keer
waar twee of drie in zijn naam bijeen zijn
en hun leven willen delen.
Zo gedenken wij zijn en onze God
de grond onder onze voeten.

Gezegend en geloofd,
Jij goede Geest
die nieuwe geschiedenis schrijft
met andere namen
die mensen samenbrengt en bezielt
om het risico aan te durven
van de grote tocht naar morgen.
Maak ons standvastig trouw aan elkaar
vol zorg dat niemand achterblijft.
Maak ons vrolijk en eensgezind
sterk als bomen die weer en wind doorstaan.

Op Jouw adem zingen wij het levenslied
van mond tot mond van hart tot hart
Onze Vader

Vredeswens: Zuster en broeder

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn.
Communielied za: Het brood in de aarde gevonden – zo: Wat in stilte bloeit

Mededelingen

Slotverhaal: een Russisch verhaal.
Een gehandicapte, volledig verwaarloosde man zit aan de rand van de weg en steekt zijn hand uit naar de voorbijgangers. Het merendeel van hen let niet op hem. Een enkele blijft staan en zegt: “Ik zou je graag wat geven, maar ik heb zojuist gezien dat ik geen geld op zak heb.”
De bedelaar geeft hem dit wonderlijk antwoord: “Je hebt me meer dan geld gegeven, je hebt me een stuk van je hart gegeven!”

Zegen en wegzending
Slotlied: Van grond en vuur.