Leven met lef

San Salvatorgemeenschap 9 – 10 nov 2013
Thema: Leven met lef !
Voorgangers: Ard Nieuwenbroek met John Parker en Esther Bressers

Openingslied za: Vrede voor jou –
zo: Op weg naar morgen

Welkom
Welkom aan iedereen hier aanwezig of die in gedachten bij ons aanwezig is. Op weg naar morgen, overmorgen en onderweg, soms even thuis. Jij met wie je was, wie je ooit had willen zijn en wie je nu bent. Of je hier nu voor het eerst bent of al zo vaak, ik wens jou en mezelf een viering die inspireert, die bemoedigt en ons nog meer in verbinding brengt met de Eeuwige.
Vandaag gaat het over Leven met lef. En wel met een uitroepteken. Alsof het al niet moeilijk genoeg is die oproep te beantwoorden. Het wordt nog interessanter als we beseffen dat het woord Lef in het Hebreeuws een mooie betekenis heeft: Lef betekent daar ‘Je hart’ . Leven met lef is dan leven met je hart. Trouw aan je hart. Laten we vanuit de stilte in jezelf en je hart biddend luisteren naar een zacht lied van Stef Bos en Amanda Strijdom.
Stilte
Lied: Die taal van my hart van Stef Bos & Amanda Strydom
Kijk de zon staat aan de hemel
Dit is het einde van de nacht
Ik was verdwaald in het donker
Vond mijn weg terug op de tast
Vroeger was ik rijk aan woorden
Ik ben verstild, ik ben veranderd
Maar mijn stem, mijn stem blijft branden
Dit is het vuur, jij mag je warmen

Hoor de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Dit is de taal van mijn hart

Ek het my spieëlbeeld sien val
Ek lê aan skerwe op die grond
Ek het myself leer ken
As heldin en as ’n hond
Daar is so weinig meer oor
Maar van al my woede en geweld
Want ek ken nou ook my donker kant
Ek het vrede met myself

Want ek sing die taal van my hart
Hoor die taal van my hart
En al klink ek soms gebroke
Gebroke en verward
Dit is die taal van my hart

Ik ben te nemen of te laten
Je mag van me houden
Jy mag my ook haat
Ek is wat ek is
Dit is my wêreld
Dit is my stem
En al klink ek soms gebroke
Gebroke en verward
Dit is die taal van my hart

1e lezing De grote stroom
Ooit leefde er een grote groep schepsels op de bodem van een grote, kristalheldere rivier. De stroom van de rivier voerde geruisloos over iedereen heen, over jong en oud, rijk en arm, goed en slecht. De stroom ging zijn eigen weg, zijn eigen kristallen weg. Ieder schepsel klampte zich op zijn manier hardnekkig vast aan de twijgjes en stenen op de rivierbodem. Want vastklampen en zich tegen de stroom verzetten was de enige levenswijze die zij van het bestaan op de rivierbodem hadden geleerd. Maar één schepsel zei op een dag:”Ik ben het vastklampen beu. Hoewel ik het niet met mijn eigen ogen kan zien, vertrouw ik erop dat de stroom weet waar hij naartoe gaat. Ik laat los en laat me meevoeren, waar de stroom ook heen gaat. Als ik me blijf vastklampen, zal ik sterven door het gebrek aan kracht, energie en liefde.” De andere schepsels lachten hem uit en zeiden:”Dwaas! Als je loslaat, zal de stroom die jij vereert je alle kanten opgooien en verpletteren op de rotsen. Je bent dan sneller dood dan door gebrek aan kracht, energie en liefde. Maar hij luisterde niet, liet inderdaad los en werd door de stroom op de rotsen gegooid. Maar omdat het schepsel weigerde zich vast te klampen, werd hij door de stroom weer opgetild en zonder zich te bezeren meegevoerd. En de schepsels stroomafwaarts, voor wie hij een vreemde was, riepen:”Zie, een wonder. Iemand zoals wij en toch laat hij zich stromen. Iemand is gekomen om ons allen los te maken.” Degene die door de stroom werd meegevoerd zei: ”Ik ben net zo min een verlosser als jullie zijn. De rivier bevrijdt ons, hij vindt het verrukkelijk om ons te bevrijden, als wij maar durven los te laten. Ons wezenlijk werk, ons werkelijke doel is deze reis met de stroom.” Maar dat deed iedereen harder roepen: ”Verlosser! Verlosser!, terwijl ze zich al die tijd aan de rotsen vastklampten. En toen ze nog eens keken om de “Verlosser” toe te roepen, was hij weg, meegevoerd met de grote stroom, en bleven zij alleen achter om legenden over een verlosser te verzinnen…
Kaniok Lente in je hart
Lied za: Gij zijt voorbijgegaan zo: Uit staat en stand

2e lezing uit Lukas 19, 41-48
Toen Jezus Jeruzalem voor zich zag liggen, begon hij te huilen over het lot van de stad. Hij zei: ‘Had ook jij op deze dag maar geweten wat vrede kan brengen! Maar dat blijft voor je verborgen, ook nu. Want er zal een tijd komen dat je vijanden belegeringswerken tegen je oprichten, je omsingelen en je van alle kanten insluiten. Ze zullen je met de grond gelijkmaken en je kinderen verdelgen, en ze zullen geen steen op de andere laten, omdat je de tijd van Gods ontferming niet hebt herkend.’
Hij ging naar de tempel, waar hij de handelaars begon weg te jagen, terwijl hij hun toevoegde: ‘Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,” maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’ Dagelijks gaf hij onderricht in de tempel. De hogepriesters, de schriftgeleerden en de leiders van het volk wilden hem uit de weg ruimen, maar ze wisten niet hoe ze dat moesten doen, want het hele volk hing aan zijn lippen.
Lied: Deze woorden aan jou opgedragen

Overweging
Laat ik eens beginnen met hier wat lef te tonen. Iets tegen jullie te zeggen wat niet zo vanzelfsprekend is. Dan moet ik nu bekennen dat ik niet zo heel veel kennis heb van de Bijbel. En dat voor een voorganger! Ik hoop dat jullie mijn getoonde lef waarderen en dat ik mag blijven. Want diezelfde Bijbel geeft me veel denkwerk. Zo begreep ik als kind al niet hoe Jezus op het ene moment zei dat je, als je op de ene wang geslagen werd, je de andere wang moest aanbieden. En dat is dezelfde Jezus die met veel woede en agressie de handelaars uit de tempel jaagt. Het mooie is dat ik deze tegenstelling een beetje begin te snappen. Want in beide situaties was er een ding belangrijk: het tonen van lef! Lef om ook je andere wang uit vredelievendheid aan te bieden en lef om de handelaars te verjagen.
Doen en leven zoals Jezus. Dat valt niet mee. Zeker niet in de huidige maatschappij. Al het comfort dat ons geboden wordt: overvloedig eten en vloerverwarming in huis. Wie gaat er nu buiten in een koude stal zitten terwijl binnen de kachel brandt? Wat je zou kunnen doen om, ook in deze tijd, te doen zoals Jezus, is kijken naar de mensen en niet naar de buitenkant? Als we willen dat anderen ons beoordelen op wie we zijn en wat we doen, moeten we af en toe iets van onszelf laten zien. Daar is lef voor nodig en dat is een subjectief begrip. Een zanger kan in een uitverkocht stadion laten horen hoe hij zingt, met alleen wat gezonde spanning van tevoren. Een ander moet al zijn moed verzamelen om op het werk een verjaardagslied mee te zingen. Lef is dus voor iedereen verschillend.
De Hebreeuwse betekenis van het woord lef is je hart. Leven met lef krijgt dan een betekenisvolle toevoeging: leven met je hart! Misschien ook wel leven vanuit je hart. Trouw zijn aan wie je bent en wilt zijn. Het betekent wel dat we dan regelmatig uit onze zogenaamde comfortzone moeten komen. Andere wegen gaan dan de voorspelbare. Die laatste geven ons wel een veilig gevoel. We kiezen liever voor een bekende route, onze favoriete pizza en gaan liever naar een film waarvan we al een aantal acteurs of regisseur kennen. Willen ook geen risico lopen dat anderen ons onaardig vinden omdat we een afwijkende mening hebben.
Om echt en trouw te zijn aan wie je bent, daar is moed voor nodig. Dan ga je niet waar de weg je leidt, maar ga je waar geen pad is en laat je eigen spoor achter. Zoals Jezus ons zijn unieke spoor achterliet. Zoals Nelson Mandela zijn gevangenschap omzette in een spoor van respect en vrijheid. Of dichterbij: zoals een jarenlang mishandeld kind ook een goede vader of moeder kan zijn.
Buiten de paden treden, lef te tonen en risico’s te nemen vragen ook zelfvertrouwen. Maar altijd zeker zijn van jezelf is onmogelijk. Nooit twijfelen, nooit vragen stellen, nooit iets aan het toeval overlaten, dat kan niet. Lef en onzekerheid sluiten elkaar dus niet uit: het zijn beide juist voorwaarden.
Er zijn zoveel situaties in ons leven die om lef vragen. Het nemen van een beslissing over wel of niet opereren bij een levensbedreigende ziekte. Gaan we doorbehandelen tot het einde of kiezen we voor een menswaardig einde? Kiezen we er als partners voor te blijven investeren in onze moeizame relatie en dat niet alleen voor de kinderen? Volgen we de richtlijnen van het bisdom of gaan we onze eigen weg? Stap ik morgen op de buurman af om met hem te praten over de door mij ervaren geluidsoverlast? Word ik lid van een nieuwe werkgroep binnen onze geloofsgemeenschap?
Trouw zijn aan jezelf, aan je hart, betekent soms ook het lef hebben te getuigen. Ik besef dat dit woord wellicht een beladen betekenis heeft. Een betekenis die meer richting overtuigen dan getuigen gaat. Laatst had ik een ervaring waarbij ik in grote twijfel en onzekerheid werd gebracht. Als trainer van een grote groep leerlingbegeleiders stelde opeens een van de deelnemers mij een indringende vraag. ‘ Of ik kon aangeven waar al mijn bezielende passie en enthousiasme vandaan kwam’. Op dat moment duizelden vele gedachten door mijn hoofd. En er viel een verwachtingsvolle stilte in de zaal. Veertig paar ogen keken me aan. Ik voelde me kwetsbaar en volgde mijn hart door te antwoorden dat de diepste bron van mijn passie en enthousiasme in het spoor ligt dat Jezus van Nazareth ook mij heeft achtergelaten. Het bleef stil in de zaal. Mijn getuigen van dat moment was niet vanzelfsprekend en onverwachts in het trainingsprogramma. Een van de deelnemers doorbrak de stilte met mij te bedanken voor mijn kwetsbaarheid, ook al had zijzelf een andere bron van inspiratie.
Niet de weg volgen die gemakshalve voor je ligt. Is dat soms getuigen in de naam van de Eeuwige als we hiermee met hart en ziel ons lef tonen? Juist door los te durven laten, ons niet aan de rotsen van zekerheid vast te klampen. Door mee te gaan in de levensstroom, de grote stroom, Een eigen pad gaan en een eigen spoor achter laten. Leven met lef vanuit je hart, trouw aan het goede voor jezelf en anderen.

Laten we dan nu ons geloof staand en zingend belijden
Geloofslied za: Kom en volg mij – zo: Voor mij alleen de weg

Terwijl wij de tafel klaarmaken is er gelegenheid uw bijdrage te geven in de collecte.

Voorbeden
Als wij aan tafel gaan, brengen wij al onze zorgen bij elkaar,
om ze samen te leggen op het altaar.
Wij vertrouwen erop, Eeuwige, dat Jij naar ons luistert.

Gedenk ons hier bijeen

Laten wij bidden voor anderen en onszelf
die in zo’n moeilijke situaties komen dat we de hoop kwijt raken.
Mogen wij mensen tegenkomen
die naar ons luisteren en ons weten te versterken.

Gedenk ons hier bijeen

Laten wij bidden voor allen en onszelf
die tevreden zijn met waar zij zijn in het leven;
dat wij het lef hebben om nog open te staan
voor nieuwe uitdagingen, ervaringen en ontmoetingen.

Gedenk ons hier bijeen

Laten wij bidden voor onszelf: onze eigen zorgen.
Ook al klink ons soms gebroke, gebroke en verward.
Geef lef aan onze gemeenschap, onze families en vrienden.
Voor al die dementerende mensen die zich, v
vanuit hun niet gekende eenzaamheid, zo graag met ons willen verbinden.
Opdat wij die weg willen vinden en gaan.

Gedenk ons hier bijeen

Laten wij bidden voor allen die ziek zijn,
die zich moeten overgeven aan de zorgen van anderen.
Ook al klink zij soms gebroke, gebroke en verward.
Laat de taal van ons hart spreken.

Gedenk ons hier bijeen

Laten wij bidden voor allen die overleden zijn
-stilte-

Tafelgebed
Eeuwige, staand rond deze tafel, denken wij aan Jezus,
hoe hij huilend over Jeruzalem deze stad voor zich zag,
vol verlangen naar het goede en vervult van verdriet en boosheid over het kwade.
Zijn lef en hart brachten hem tot in de tempel en het hele volk hing aan zijn lippen.
Tegen het voorspelbare in was hij daar en getuigde vurig vanuit Uw bron.
Hij liet datzelfde vuur niet verteren maar juist vertederen.
Zoals hij komen wij samen rond de tafel, als vrienden van hem en van elkaar.
Zoals hij willen ook wij jou danken, voor jouw zachte kracht die ons tot vrijheid,
liefde en vertrouwen brengt, verbonden met jouw liefde die in ons woont.
Wij danken jou voor hem, die buiten de paden trad
die onrecht deed ombuigen in recht
die zo ver is en ook zo dichtbij
In hem werd jij, Eeuwige, zichtbaar, door vanuit je hart
met lef op te komen voor het goede, door eerlijk en eenvoudig te zijn,
door te delen van wat je hebt, zodat ieder tot leven komt.
Zo nam hij brood in zijn handen,
brak het en gaf iedereen een deel.
Hij zei daarbij: “Breek dit met elkaar en eet het samen.
Ik wil zoals dit brood onder jullie worden gedeeld. “

En Hij nam ook de beker met wijn, liet die rondgaan en zei:
“Niets wil ik voor mezelf houden. Drink allemaal uit deze beker.
Met jullie wil ik delen wat elke dag ons brengen zal:
vreugde en verdriet, angst en vrede.
Deze beker is een nieuwe bron van vurig leven.”
Lied za: Samen Hem achterna – zo: Gezegend Gij, Eeuwige

In de geest van Jezus willen wij leven, vol lef en vertrouwen in hem,
in zijn liefde voor jou, die jou liefdevol zijn vader noemde.
Laten we dan nu vanuit die Geest het gebed bidden dat ons al zo lang geleden is gegeven:
Onze Vader

Vredeswens
Geef ons uw vrede, God,
en laat ons uitgroeien tot gelukkige en dappere mensen.
Geef uw vrede aan al wie nog onrustig en onzeker is,
omdat alles nog niet zo klaar en helder is
omdat wij uw vrede en moed nodig hebben,velke dag opnieuw,
voor mensen hier en daar.
Geven wij elkaar een teken van Gods vrede.
Vredeslied: Vrede voor jou en alle goeds je vrienden

Brood breken
Een mens die breekt en deelt, doet anders dan veel mensen doen.
Want mensen houden vaak alles voor zichzelf.
De Eeuwige heeft het ons voorgedaan, hij heeft gegeven wat hij had.
Zo kunnen ook wij weggeven wat we hebben.
Onze talenten ter beschikking stellen…
doen wat we kunnen…..met en vanuit ons hart leven.
Dan komt het Goddelijke echt in ons midden.
Lied za: Wie ten einde toe – zo: Wie zijn leven niet wil geven

Gebed
Eeuwige, wees ons nabij.
Vandaag, morgen, de komende week, al de maanden en jaren die wellicht volgen
Wees ons nabij om vanuit jouw hand elkaars harten te raken.

Mededelingen

Slotgedachte
Wat jou tot leven wekt
Vraag niet wat de wereld nodig heeft
Maar vraag wat jou tot leven wekt
Open het, ga dan en doe het
Want wat de wereld nodig heeft
Zijn mensen die zich openen
Hun innerlijk vuur laten stromen
Jij en ik, die tot leven komen!

Zegenwens
Laten we van hier vertrekken,
Hoor die taal van ons hart
Ook al klink ons soms gebroke, gebroke en verward
Dit is die taal van ons hart

Geïnspireerd om te zijn wie we willen zijn
Gevoed met woorden die onze levensbatterij laden
Opgewonden door de onrust die jij ons geeft
Gerust door de vrede vanuit jouw aanwezigheid
Om te gaan in het leven vanuit jou
Te leven met lef, volgend ons hart
Nu en alle dagen ons gegeven
In zijn naam,
die we noemen de Vader, de Zoon en de heilige Geest

Slotlied za: Uit vuur en ijzer – zo: Dat ik aarde zou bewonen