Ik voel je nood

San Salvatorgemeenschap 25 – 26 juli 2015
Thema: Ik voel je nood
Voorganger: John Parker
Muzikale ondersteuning: Samenzang o.l.v. Gerard Luijten

Openingslied: Zomaar een dak

Inleiding
Welkom iedereen bij onze wekelijkse viering. Welkom aan diegenen die terugkomen van vakantie; welkom aan wie nog geen vakantie heeft gehad. Welkom aan wie hier voor het eerst is, welkom aan wie hier komt iedere week.
Na aanleiding van onze Schriftlezingen vandaag hebben we als thema ‘Ik voel je nood.’ Als we andere schriftlezingen hadden gehad, hadden we het thema kunnen nemen ‘Ik voel je vreugde’, of ‘Ik voel je verdriet’ misschien. Want het gaat om hoe die mens Jezus in het leven stond, en, nog meer belangrijk voor ons, how wij als christenen in het leven staan, tegenover anderen, tegenover onze wereld.
Allemaal kinderen van de een vader, samen verantwoordelijk voor het geluk van elkaar en van onze wereld.
Laten we even tot stilte komen, de rust in ons binnen laten.

Gebed
Eeuwige, Schepper van alles en allen,
met uw Geest in ons midden voelen wij ons sterk,
of misschien minder onzeker.
Met uw Geest in ons midden hebben wij meer oog voor elkaar,
voor anderen om ons heen,
of misschien voelen wij ons minder alleen.
Met uw Geest in ons midden kunnen wij tot bidden en inspiratie komen,
of misschien minder angstig en meer vertrouwend worden.
Eeuwige, Schepper, kom over ons met uw Geest. Amen.
Lied: Wees hier aanwezig,

1e lezing: uit Jesaja 63 (7-14)
De profeet zegt: Ik zal het overal verkondigen: de Heer toont steeds weer zijn trouw, om zijn daden is hij vermaard. Wat heeft hij niet voor ons gedaan, hoe goed was hij niet voor Israël! Hij handelde uit diepe bewogenheid, grenzeloos was zijn trouw. Hij zei: ‘Zij zijn mijn volk, mijn eigen kinderen, ze zullen mij niet bedriegen.’ Hij werd hun bevrijder en deelde in al hun lijden, hij kwam hen redden in eigen persoon. Liefdevol en mild gestemd, bracht hij hun verlossing. Hij nam hen op de arm, hij droeg hen al die lang vervlogen dagen. Toch werden zij opstandig, zij kwetsten hem diep. Zij gingen in tegen zijn geest, zijn heilige geest. Zo werd hij van vriend een vijand, hij verklaarde hun de oorlog.
Toen dacht zijn volk aan die lang vervlogen tijd, aan de dagen van Mozes. Waar is hij nu die onze voorouders door het water leidde, samen met de herders van zijn kudde, die hen bezielde met zijn geest? Waar is hij nu, die Mozes ter zijde stond met al de kracht waarom hij beroemd is; die voor hen het water in tweeën spleet en hen door de diepte leidde? Zonder te struikelen trokken zij erdoor, zo gemakkelijk als paarden door zand.
Gods geest gaf hen rust, de rust van een kudde in een groene vallei. Zo hebt u uw volk geleid, Heer. Zo werd u beroemd, zo maakte u naam.
Lied: Hoort hoe God met mensen omgaat (1-3-6-10)

2e lezing: uit Marcus 6, (45-52)
Jezus gelastte zijn leerlingen om in de boot te stappen, en naar de overkant te varen, naar Bethsaïda; intussen zou hij zelf de mensen wegsturen. Nadat hij afscheid van de mensen had genomen, ging hij de berg op om er te bidden. Bij het vallen van de avond was de boot midden op het meer, en hij was alleen aan land. Toen hij zag dat de leerlingen door de hevige tegenwind maar nauwelijks vooruitkwamen, hoe hard ze ook roeiden, liep hij tegen het einde van de nacht over het meer naar hen toe, en hij wilde hen voorbijlopen. Toen ze hem over het water zagen lopen, dachten zij dat hij een geestverschijning was en ze schreeuwden het uit. Ze hadden hem allemaal gezien en raakten in paniek. Maar hij sprak hen meteen aan en zei: ‘Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang.’ Hij stapte bij hen in de boot en de wind ging liggen. Zijn leerlingen waren helemaal van hun stuk gebracht. Ze waren niet tot inzicht gekomen door wat er met de broden was gebeurd, omdat ze hardleers waren.
Acclamatie: Houd mij in leven

Overweging
Vanwege de vakantie heb ik deze viering al enige tijd geleden deels voorbereid. Er heerste een drukkende hitte, die de wil om iets te ondernemen sterk beïnvloedde; verschillende feesten, familiedagen en nog andere plechtigheden zorgden voor een gevoel van onrust. Op een avond, een van de warmste dagen, hebben we onweer gekregen, harde regen en hagelstenen die overal kletterden. Een echte storm.
En daar kom ik bij het evangelieverhaal dat we pas beluisterd hebben. Een storm op het meer. Mensen in een boot, in moeilijkheden, nat, mo en door de hevige wind in gevaar gebracht. Vanaf de kust waar hij staat te bidden, ziet Jezus wat er gebeurt. Goede ogen, die Jezus: ’s nachts en met storm, en op zo ’n afstand. Bovenmenselijke ogen. En dan weer zoiets wonderbaarlijks: op het water lopend, doet hij alsof hij ze voorbij gaat. Ze zijn al ongerust door het zwoegen ’s nachts in het midden van een storm, nu worden de leerlingen echt bang, denkend een spook te zien, en hun fantasie barst los.
Jezus had ze los gelaten, met de opdracht om naar de andere kant van het meer te komen. Misschien worden ze voorbereid op wat later zal gebeuren, het leven na Jezus. Een tijd waar ze niet op hem kunnen leunen, een tijd waar ze zelf beslissingen zullen moeten nemen, zonder hun leidsman. Een beangstigende gedachte misschien. En dit verhaal vertelt ze dat ze niet bang moeten blijven. Ze worden gezien, geholpen, gesteund door de God in wie ze geloven. Hun angst werd gezien, gevoeld en weggenomen.
Vorig jaar zijn wij gaan kamperen vlakbij Rome, die we een paar keer hebben bezocht. Bij het zien van de Colosseum, moest ik denken aan al het bloed dat daar vergoten werd, aan al die mensen die daar hun laatste momenten hebben beleefd. En toen moest ik denken aan al die mensen die vanwege hun geloof werden en worden vermoord. Dit jaar zijn hebben wij Berlijn bezocht, en daar het monument voor de vermoorde Joden van Europa gezien. ….Indrukwekkend, in zijn eenvoud. Maar wie heeft al deze mensen geholpen? Wie heeft hun nood gevoeld, en de storm doen zakken? Wie heeft hun angst gestild en weer vrede gegeven? Die hebben geen spoken gezien, maar mensen, medemensen die andere ideeën hadden, geen medelijden. Als zulke monumenten bestaan, en bezocht worden door zoveel mensen, hebben zij een boodschap: wij mensen hebben gefaald. Maar nooit meer. Nooit meer zal zoiets gebeuren, want we hebben iets geleerd van wat er is gebeurd.
Mensen zijn in staat om de ergste dingen te doen. Wij zijn ook in staat om daden van grote waarde te doen. Ik geloof dat (de meesten van ons) wij ergens tussenin zitten, en worstelen om wat kleine puntjes te verbeteren. Wat er gebeurt in onze wereld raakt ons, al het kwaad en ook de tekens van goedheid en hoop, van mildheid en edelmoedigheid, van samenwerken en van openheid. Deze tekens zijn overal om ons heen. Wij voelen de nood van onze medemensen en we doen wat we kunnen; we doen als Jezus voor zijn leerlingen deed; we doen zoals de Heer voor zijn volk deed, volgens de profeet. Geen grote daden misschien, maar iets menselijks, iets goeds, iets goddelijks.
Met een open hart, met open ogen en handen gaan we verder. Niet voorbij lopen, maar de storm op het meer kalmerend.
Geloofslied: De Heer heeft mij gezien en onverwachts

Voorbede
Eeuwige, die met ons meetrekt door ons leven, wij bidden:
voor mensen die hun geschiedenis als een last met zich meedragen,
die voortdurend herinnerd worden aan misstappen die ze eens begingen;
dat ze zich kunnen bevrijden van deze last, dat ze vrede vinden.

Heer onze God, wij bidden u verhoor ons

Eeuwige, die met ons meetrekt door ons leven, wij bidden:
Voor volkeren die te kampen hebben met de gevolgen van hun verleden
en die de littekens meedragen van oorlogen, vervolging en geweld;
dat ze gesteund worden in het vinden van wegen naar een vreedzame toekomst…

Heer onze God, wij bidden u verhoor ons

Eeuwige, die met ons meetrekt door ons leven, wij bidden:
voor onszelf hier bijeen gekomen, ieder met eigen wensen en verwachtingen,
ieder op zoek naar warmte, vriendschap, een beetje waarheid en een beetje hoop;
mogen wij elkaar blijven steunen en helpen.

Heer onze God, wij bidden u verhoor ons

Eeuwige, die met ons meetrekt door ons leven,
wij bidden voor alen die gestorven zijn en voortleven in onze herinnering

Tafelgebed
Gij, God, aan wie wij in ons daagse doen
achteloos voorbij lopen
die wij niet kunnen missen
wanneer het ons goed en voor de wind gaat
aan wie wij twijfelen wanneer het tegen zit
en de nood aan de man komt

Gij, God, dieper in ons leven dan wij vermoeden
meer met ons begaan dan wij beseffen
meer onze toekomst dan wij verwachten
Soms wordt Gij door ons gehoord
als wij rust vinden en de stilte laten spreken
als we leeggehaald voor U kunnen openstaan
en verlangend bidden:
kom over ons met Uw Geest

Wek uw kracht en kom ons bevrijden.

Gij, Geest en adem zonder wie wij niet zijn
zonder wie het geen leven is
Gij zijt helemaal tot Uw recht gekomen
In Jezus van Nazareth
zoon van Jozef en Maria
die hem mochten ontvangen
en hem moesten afstaan.
Zij hebben hun hart vastgehouden
toen hij groot geworden zijn eigen weg ging.
Met pijn gezien hoe hij meer en meer
uit hun ogen verdween
en met vreugde ervaren hoe hij meer en meer
zoon werd van U herboren uit Uw geest
Uw woord, Uw stem geworden
als geen ander.
Omwille van hem die wij hier gedenken
rond brood en wijn bidden wij
kom ook over ons met Uw Geest

Wek uw kracht en kom ons bevrijden.

Hij is Uw weg gegaan met volle toewijding
en zo een gelukkig mens geworden
zoals Gij ons allen hebt bedoeld.

Hij heeft de wereld  door U gemaakt lief gehad
al het bestaande dat  door U tot leven werd geroepen
de mensen vooral  zijn tijdgenoten in stad en land.
Maar op de laatste avond voor zijn lijden
heeft hij zijn liefde getoond tot het uiterste toe
ook voor ons die na hem zouden komen:
Toen nam hij brood in zijn handen
brak het en deelde het uit met de woorden:
zo heb ik met vreugde onder u geleefd
als gebroken brood en de Geest van onze God
zichtbaar gemaakt in deze wereld.
Doe wat ik gedaan heb tot geluk van velen.

Daarna nam hij de beker met bloedrode wijn
en zei: uit liefde ben ik geboren
uit liefde zal ik sterven.
Neemt deze beker en geef er uit te drinken
aan allen die na mij komen
want ook zij hebben deel aan leven en dood
zijn uit God geboren
en zullen in Gods liefde sterven

Wek uw kracht en kom ons bevrijden.

Geen wonder dat zijn naam is blijven leven
dat hij over de dood heen
voor ons bezieling is geworden
geestkracht, stuwende liefde
troost, bemoediging en vrede.
Geen wonder dat hij de levende is
hier in ons midden en dat we
samen met hem kunnen bidden:
Onze Vader..

Vredeswens
Communie: CD/muziek

Goed om te weten

Slotverhaal
Jaren geleden zocht een boer naar een nieuwe knecht. Op zijn advertentie kwam alleen een kleine, dunne man van middelbare leeftijd af. ‘Ben je een goede knecht?’, vroeg de boer. ‘Nou, ik kan slapen als het stormt’, antwoordde de man. De boer raakte verward door dit antwoord, maar besloot de man bij gebrek aan beter toch aan te nemen. De kleine man bleek een harde werker te zijn. Van ‘s-ochtends vroeg tot ‘s avonds laat was hij voortdurend aan het werk. De boer was erg tevreden. Totdat ‘s nachts de wind harder ging waaien. Het ging stormen. De boer maakte zijn knecht wakker. ‘Sta op. Het stormt. Alles waait weg.’ ‘Oh’, zei de knecht, ‘ik kan slapen als het stormt’. En de knecht ging weer in zijn bed liggen. De boer rende woedend naar buiten om alles stevig vast te maken. Tot zijn grote verbazing zag hij de koeien op stal en de kippen in hun kooi. Op alle benodigde plekken waren voorzorgsmaatregelen genomen. Alles was goed geregeld.
Toen begreep de boer wat de knecht bedoelde. Wees altijd goed voorbereid. Spiritueel, mentaal, fysiek. Zodoende hoef je niets te vrezen. Als je gedaan hebt wat nodig is, kun je de innerlijke rust bewaren.

Slotlied: Hij gaf aan blinden het gezicht.