Erbij mogen horen of niet?

San Salvatorgemeenschap 03 november 2013 Jan Schoutendag
Thema: Erbij moegen horen of niet?
Voorganger: Erick Mickers i.s.m. Frans Leonard Hummelman en Jan Wijgers

OPENINGSLIED: DIT HUIS IS EEN HUIS WAAR DE DEUR OPENSTAAT
WELKOM
Van harte welkom in dit huis waar de deur voor een ieder openstaat,
van waar u ook komt,
wat u ook hier naar toe gebracht heeft,
dat u mag vinden wat u hier verwacht,
dat wens ik u toe,
in Godsnaam,
de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen

OPENINGSWOORD
Vandaag, de zondag na de viering van Allerzielen vieren we met elkaar  Jan Schouten-dag. Deze dag herinnert ons aan de benoeming van Jan Schouten 60 jaar terug tot bouwpastoor. Hij stond aan de wieg van onze geloofsgemeenschap zoals we die nu met elkaar vorm geven. Hij bouwde, samen met vele anderen, aan een kerk waar het individu en de gemeenschap centraal stond. Ook hij verstond de tekenen van zijn tijd en liep op het tweede Vaticaans Concilie vooruit.  In zijn geest is er verder gebouwd en werd, wat eens een experiment was, een doorleefde manier van geloven waarbij men aandacht wil hebben voor elke mens, dichtbij en veraf, ongeacht achtergrond, geaardheid of welk verschil je ook zou kunnen maken tussen mensen. Iedereen mocht en mag erbij horen en meedoen met zijn of haar kwaliteiten.

Het blijft wrang dat juist deze wijze van kerk-zijn ons heeft er toe heeft gedwongen om afstand te doen van het gebouw dat voor velen zo dierbaar was en nog steeds is. Ook al zeggen bisschoppelijke ambtsdragers dat we er niet meer bij mogen horen, toch willen we vieren dat we twee jaar geleden verder zijn gegaan in de geest  die ons zo dierbaar is, namelijk dat elke mens zich welkom mag weten. Twee jaar geleden hebben we het gebouw moeten verlaten, maar hebben we daarmee ook de kerk verlaten?

Soms voelt het of we als gemeenschap in ballingschap zijn, niet gewenst of zelfs verstoten, maar tegelijkertijd voelen we ons wellicht nog meer dan voorheen, verbonden met hen die trouw willen blijven aan het evangelie.  Het is het evangelie dat ons hier naar toe brengt, ons voortdurend prikkelt en uitdaagt, ons inspireert en weer thuis brengt, bij ons zelf, bij elkaar en bij die Ene.
Mogen we dat ook vandaag weer met elkaar beleven.

GEBED
Jij die ons roept vanuit het leven,
die ons wenkt vanuit de diepte.
Geen zekerheid is ons gegeven
dan onderweg te zijn op zoek naar Jou
Tastend zoeken wij de levenskiem,
de weg van het goede.
Mogen jouw gedachten,
jouw handen
en jouw hart
onze wegen kruisen,
zodat we vinden
en gevonden worden.

ACCLAMATIE: strek naar mij uit uw gedachten 120

INLEIDING OP LEZINGEN en gezongen Psalm (JAN)

Bijbelse verhalen zijn verhalen van mensen die voortdurend onderweg zijn.
Verhalen over weggaan en thuiskomen, over vluchten en schuilen,
over bezoeken afleggen en genodigd worden.
En als mensen zich eenmaal gevestigd hebben, dan worden ze weer in beweging gebracht. Vandaag wordt Abraham opgeroepen weg te trekken uit zijn land,
worden mensen in ballingschap opgeroepen te zingen
en wordt Jezus bewogen tot nieuwe inzichten.

Elsa zingt voor ons psalm 137,
door Frans Leonard Hummelman bewerkt en op muziek gezet
en door hem begeleid op de  gitaar.

Ik lees u voor uit het boek Genesis.
1E LEZING: Genesis 12,1-3 (JAN)
De HEER zei tegen Abram:
‘Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten,
en ga naar het land dat ik je zal wijzen.
Ik zal je tot een groot volk maken,
ik zal je zegenen, ik zal je aanzien geven,
een bron van zegen zul je zijn.
Ik zal zegenen wie jou zegenen,
wie jou bespot, zal ik vervloeken.
Alle volken op aarde zullen wensen
gezegend te worden als jij.’

LIED:  PSALM 137
gezongen door Elsa en begeleid door Frans Leonard Hummelman op gitaar

Aan de rivieren van Babel,
daar zaten wij treurend
en dachten aan Sion.
In de wilgen op de oever
hingen wij onze lieren.

Daar vroegen onze bewakers:
‘Zing voor ons een vrolijk lied uit Sion.’
Hoe kunnen wij zingen
een lied van de HEER
op vreemde grond?
Hoe kunnen wij zingen
een lied van de HEER
op vreemde grond?

Als ik jou vergeet, Jeruzalem,
laat dan mijn hand de snaren vergeten.
Laat mijn tong aan mijn gehemelte kleven,
als ik jou niet stel
boven alles wat mij verheugt.

2E LEZING: EVANGELIE Matteüs 15,21-28 (FRANS LEONARD)

Uit het evangelie volgens Matteus
En weer vertrok Jezus; hij week uit naar het gebied van Tyrus en Sidon.
Plotseling klonk de roep van een Kanaänitische vrouw die uit die streek afkomstig was:
‘Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David!
Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon.’
Maar hij keurde haar geen woord waardig.
Zijn leerlingen kwamen naar hem toe en vroegen hem dringend:
‘Stuur haar toch weg, anders blijft ze maar achter ons aan schreeuwen.’
Hij antwoordde: ‘Ik ben alleen gezonden naar de verloren schapen van het volk van Israël.’
Maar zij kwam dichterbij, wierp zich voor hem neer en zei:
‘Heer, help mij!’
Hij antwoordde:
‘Het is niet goed om de kinderen hun brood af te nemen en het aan de honden te voeren.’
Ze zei:
‘Zeker, Heer,
maar de honden eten toch de kruimels op die van de tafel van hun baas vallen.’
Toen antwoordde Jezus haar:
‘U hebt een groot geloof! Wat u verlangt, zal ook gebeuren.’
En vanaf dat moment was haar dochter genezen.

ACCLAMATIE: Gij die uw naam hebt uitgeroepen                                            52

OVERWEGING
Een prachtig verhaal van Jezus en die vrouw uit Kanaän, van twee mensen die elkaar in beweging brengen. Een verhaal waar de rollen gaandeweg radicaal worden omgedraaid. De vrouw heeft Jezus nodig omdat ze gelooft dat Hij haar dochter kan helpen. Jezus zit er niet op te wachten, moe van alle mensen die de hele dag al aan zijn jas trokken, letterlijk en figuurlijk. Letterlijk werd hij aan zijn mantel getrokken om genezen te worden en figuurlijk om hem ter verantwoording te roepen dat hij zich niet aan de traditie hield.

Jezus wijst haar de deur en zegt dat hij er niet voor haar is, maar enkel voor die mensen die bij het volk van Israël horen. Jij hoort er niet bij, zegt Jezus, en vergelijkt haar vervolgens met een hond die het eten van de kinderen opeet.
En dan worden de rollen heel fijntjes omgedraaid. `Mocht ik al een hond zijn, dan ben ik meer dan tevreden met datgene wat van tafel valt. Meer heb ik als hond ook niet nodig.` zegt de vrouw.
Dit antwoord brengt Jezus tot inkeer en geeft hem een heel ander zicht op zijn afwijzende houding:  niet hij kan bepalen of iemand mag vertrouwen op hem, maar dat ligt geheel en alleen bij die ander, wie het dan ook mag zijn.
Haar vertrouwen had haar dochter genezen. En niet alleen de dochter was genezen. Ook Jezus was genezen. Daar had hij die vrouw voor nodig. Hij genas van zijn arrogante houding mensen er niet bij te laten horen.

Vorige week mocht ik namens onze gemeenschap deelnemen aan een ronde tafelgesprek bij de Marienburg vereniging, een vereniging van kritisch katholieken.  Met elkaar werd gesproken over de vraag:
Waar halen verzelfstandigde lokale geloofsgemeenschappen de inspiratie vandaan  om hun voortbestaan te realiseren?
Er werd me de vraag gesteld waar wij ons als gemeenschap bij voelen horen, sinds dat we zelfstandig verder zijn gegaan. Is dat de Rooms-Katholiek kerk, de vereniging van lokale geloofsgemeenschappen, 2of3bijeen of voelen we ons oecumenisch?

Mijn antwoord daarop was dat wij ons bij de katholieke kerk voelen horen,
en sinds het aantreden van de nieuwe paus onze ogen ook weer gericht zijn op Rome.
Want betekent katholiek niet ten diepste hetzelfde als oecumene,
namelijk het geheel van alle christenen die zich verspreid hebben over de hele wereld.
En kerk zijn is toch niets anders dan die beweging van mensen die zich laat inspireren door Jezus van Nazareth en in zijn geest hun weg vervolgen.

Zo vinden wij geestverwanten in de Rooms-Katholieke Kerk, de Protestantse Kerk, de Evangelische kerk en ga zo maar door, maar tegelijkertijd ook met hen  die zich begaan weten met mensen, die zich bekommeren om de schepping, die misstanden aan de kaak stellen, kortom met alle mensen  van goede wil.

Is het niet zo dat al vanaf de tijd van Jan Schouten er een geest waait binnen de San Salvator kerk van: “jij mag erbij horen”
Is het niet zo dat diezelfde geest van “erbij mogen horen” tot gevolg had dat anderen zeiden dat we er niet meer bij mochten horen. Waarbij eigenlijk?

Is het onze keuze geweest om een eigen weg te gaan, of werden we daartoe gedwongen?
Hoe zat het ook al weer?  Je mag erbij horen, werd gezegd, maar wel wanneer je je aan de spelregels houdt, zoals voetballers van de voetbalclub. Je mag zelf kiezen.

Die eigen weg waren we met elkaar al veel eerder in gegaan, al 60 jaar geleden, dankzij Jan Schouten en vele anderen.
We zouden vervreemd zijn van onszelf als we dat niet hadden gedaan.
Het was geen kwestie van kiezen,
maar van vertrouwen op de weg die al veel eerder ingeslagen was.

We hadden geen andere keus dan het gebouw te verlaten.
Maar het gebouw verlaten betekent niet dat we de kerk, die beweging van christenen, verlaten hebben. Sterker nog, meer dan ooit voelen we ons daarmee verbonden.

Erbij mogen horen wordt niet bepaald door iemand anders,
maar door jezelf,
zoals bij die Kanaänitische vrouw,
die liet zien dat het om haar eigen keuze ging om te vertrouwen op Hem die goedheid uitstraalt.
Ieder die zich thuis voelt in de geest van Jezus, die hoort erbij.

Het is de beweging rond Jezus, de met God verbonden mens, die kerk heet.
Het is aan jou om te kiezen of je je daar bij thuis voelt.
Het is aan jou om te kiezen of je deel wilt uitmaken van die kerk.
Beter ontheemd te zijn, dan vervreemd van jezelf te zijn,
want je bent thuis, daar waar jij jezelf kunt zijn.

Daar ben je niet iemand van de kerk,
maar daar maak je deel uit van de kerk.
Daar sta je niet los van de traditie,
maar blijf je in de traditie staan.
Want traditie wil zeggen ‘doorgeven’.
Dat wil dus zeggen dat je je niet vasthoudt aan allerlei regels en gebruiken,
maar dat je het goede doorgeeft tot welzijn van elke mens.
Zo laat je de traditie niet los,
maar geef je het door,
opdat anderen hem anders kunnen vasthouden,
heel even, om het weer door te geven.

Ga op reis, naar het land dat ik je wijs, en geluk valt jou ten deel.
Zo sprak God tegen Abraham, zo spreekt God tot de mensheid.
De Ene die ons op weg helpt en de weg wijst
is niet te vangen in regels en bezweringsrituelen,
maar waait zo als de wind op plaatsen
waar deuren en ramen open staan,
waar vrije geesten ruimte laten voor andere vrije geesten,
waar goedheid, mededogen en gastvrijheid hand in hand gaan.
Daar waar die wind waait,
daar vind je jouw thuisland.
Daar voel je die uitgestoken hand,
die zegt, je bent welkom,
meer dan welkom, je hoort erbij.

Mogen we zo met elkaar kerk zijn,
in de geest van Jezus,
als Gods volk onderweg.

GELOOFSLIED: God bewaar mij als ik mijn toevlucht zoek  60,62
God bewaar mij als ik mijn toevlucht bij U zoek.
Die ik mijn Heer noem staat mij voor ogen ik wankel niet:
zijn hand houdt mij vast.

KLAARZETTEN VAN DE GAVEN
UITNODIGING VOOR PERSOONLIJKE BIJDRAGE VIA DE COLLECTE
De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet
I kaars op tafel wordt ontstoken

INSTRUMENTALE MUZIEK
Verzoek om een vierde persoon om brood en wijn uit te reiken

 VOORBEDE: (JAN)
Goede God,
Wij bidden u voor eenieder die zich buiten gesloten voelt.
Voor bejaarden die eenzaam zijn en vrijwel nooit bezoek krijgen.
Voor armen in onze samenleving, die niet echt mee kunnen doen uit geldgebrek.
Voor werklozen die te oud zijn om nog werk te krijgen,
maar die graag nog actief zouden willen zijn.
Voor arbeidsongeschikten die graag nog iets zouden
willen betekenen voor hun medemens maar niet meer kunnen.
Voor kinderen die gepest worden op school.
Voor mensen die vervolgd worden om hun geloof of overtuiging.
Dat zij allen het gevoel terug mogen krijgen er weer bij te mogen horen.

Zegen ons
met het licht van uw ogen,
Heer onze God.

Goede God,
Wij bidden u voor eenieder die een ander buitensluit.
Voor die politici die niet in de gaten hebben
wat de maatregelen die zij nemen voor effect op vele mensen hebben.
Voor hen die sommigen in hun omgeving maar raar vinden en hen met de nek aankijken.
Voor mensen die altijd maar druk zijn
en daardoor geen tijd hebben om zich over de mensen in hun omgeving te bekommeren.
Dat zij allen meer oog mogen krijgen voor hun buitengesloten medemens.

Zegen ons
met het licht van uw ogen,
Heer onze God.

(ERICK)
Goede God,
we willen bidden voor
al het goede dat we mogen ervaren in het leven,
met name uit dankbaarheid voor de 80^e verjaardag van Wil van Vliet
ook gaat ons gebed uit
naar hen die ziek zijn, thuis of in het ziekenhuis,
naar hen die de weg zijn kwijtgeraakt, door verslaving of traumatische ervaringen,
naar hen die ons zijn voorgegaan in de dood, maar voor altijd bij ons blijven horen.
moge zij en allen die ons zo dierbaar zijn zich opgenomen weten
in jouw van licht en vrede.

Zegen ons
met het licht van uw ogen,
Heer onze God.

INTENTIEKAARS OP TAFEL WORDT ONTSTOKEN

TAFELGEBED
(FRANS LEONARD)

Wij danken Jou,
alom aanwezige Zachtheid,
jouw Geest doorademt heel het bestaan,
schept orde in de chaos,
brengt licht in de duisternis,
laat goedheid het kwade overwinnen,
maakt leven sterker dan de dood.

Als
de dag bij de nacht,
de zee bij het strand,
de aarde bij de hemel,
zo hoor Jij bij ons,
zo horen wij bij Jou,
zo gaan wij in elkaar op,
zo gaan wij in  elkaar over,
zo gaan wij met elkaar om.

Niet gebonden,
maar verbonden,
niet belast,
maar bevrijd,
niet verstard,
maar in beweging.

(JAN)
Zo gaan wij met elkaar op weg
op weg naar een land van jouw dromen.
Een land
van vrede en respect,
van hoop en verwondering,
van vertrouwen en rechtvaardigheid.

Een land dat
ons opnieuw is toegezegd,
ons opnieuw is voorgeleefd,
door Jezus, onze broeder,
die zich verbonden wist met Jou,
bevrijd en in beweging kwam,
en ons is voorgegaan
in grenzeloze liefde.

Die niet koos voor zichzelf,
maar voor de ander,
die niet koos voor de makkelijke weg,
maar de weg van de eenvoud,
die niet koos om verheven te worden,
maar met mededogen tussen de mensen te staan.

(ERICK)
Die met zijn vrienden aan tafel ging,
een brood nam, een dankgebed sprak,
het brak en deelde, met de woorden:
‘dit is mijn leven,
voor jullie gegeven.
Deel en eet dit met elkaar,
telkens opnieuw,
als een uitgesproken herinnering aan mij.’

Evenzo nam hij de beker, gaf die door, zeggend:
´dit is mijn liefde,
tot vreugde van iedereen,
drink samen uit deze beker,
als vrienden aan één tafel.´

Zo leeft Hij in ons verder
en houdt ons in beweging,
blijmoedig en bevlogen,
vol vertrouwen
dat het onmogelijke mogelijk wordt,
dat dromen werkelijkheid kunnen worden.
Zo willen wij Hem volgen,
als  `mensen van de weg´,
om zo samen met Jou
het leven ten volle te leven
tot geluk en welzijn
van alles en iedereen.

Zo willen wij bidden tot Jou,
Met woorden die Hij ons heeft gegeven.

Onze Vader die in de hemel zijt,
Uw naam worde geheiligd, Uw rijk kome.
Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood,
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.
En leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk
en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen.

VREDESWENS (JAN)
Wie geef jij een hand
als je de ander een hand geeft?
Is het niet de hand van God zelf
in ieder van ons?
Reik elkaar maar uw hand,
als een teken van welkom,
want in dat eenvoudige gebaar
vindt de vrede haar weg.
Vrede en alle goeds!

VREDESLIED: komen ooit voeten gevleugeld                                                    88

UITNODIGING AAN DE TAFEL VAN BROOD EN WIJN

LIED: Kom en volg mij op de weg                                               86,87

GEBED

BLOEMETJES VAN DE WEEK: door Jos de Ridder t.g.v. Jan Schoutendag

MEDEDELINGEN (ERICK)

Ik wil u graag informeren over de verschillende activiteiten die komende weken plaats vinden vanuit onze gemeenschap.  In het halletje bij de uitgang kunt u straks ook folders vinden die u meer informatie geven.

• A.s. dinsdag 5 november en dinsdag 12 november is er hier van 19.00 – 21.00 uur een workshop mandalatekenen onder leiding van Frits Bakker en Forra van Reijswoud.
• Aanstaande woensdag 6 november a.s. is er om 10 uur weer een koffieochtend in de Schijvenloods. Gastvrouwen zijn Iet Bakx en Godelieve Stuyven.
• Aanstaande vrijdag vindt hier de 2e Dienstenveiling plaats vanaf 17:00 uur ten bate van onze gemeenschap. We beginnen met een kop soep en broodjes en ook uw vrienden en kennissen zijn van harte welkom.
• Op zondag 10 november is er een bezinningswandeling. Deze start om half 1 vanuit deze locatie.
• Als gemeenschap doen we mee met ´de dag van de dialoog´. Op maandag 5 november en donderdag 14 november bent u uitgenodigd om met anderen in gesprek te gaan over ´de kunst van het samenleven´. Samen aan tafel om elkaar te ontmoeten. Voor eten en drinken wordt gezorgd!
• Wilt u informatie over ondersteuning bij rouw – en verliesverwerking, ook die kunt u vinden in het halletje bij de uitgang.
• Volgende weekend staat in het teken van ´leven met lef´. De viering is voorbereid door Esther Bressers, Ard Nieuwenbroek en John Parker. De Melodiek zal dan met en voor ons zingen.

SLOTGEDACHTEN: (FRANS LEONARD)uit: geloven in gemeenschap door René Hornix,
Het verhaal van het evangelie,
de boodschap van de kerk aan de wereld,
blijft steeds hetzelfde.
De wijze waarop dit verhaal wordt verteld,
verandert wel door de tijden heen.
Als wij proberen de tijd te verstaan
en onze boodschap op een daaraan aangepaste manier uit te dragen,
plaatsen wij ons zelfbewust in een oude traditie
die heeft bewezen haar eigen waarde te hebben.

ZEGENWENS
Mag ieder zijn of haar eigen weg gaan,
in blijvende verbondenheid met elkaar
en met de Ene
die goed is
die warmte geeft
ons nabij is in mildheid
en ons wil zegenen op onze weg,
die wij gaan in zijn naam:
de Vader, De Zoon en heilige Geest. Amen.

SLOTLIED: ALS GOD ONS THUIS BRENGT UIT ONZE BALLINGSCHAP 3,4