De kracht van een moeder

San Salvatorgemeenschap 16 – 17 aug 2014
Thema: De kracht van een moeder
Voorganger: Ard Nieuwenbroek

Openingslied: Heer onze Heer hoe zijt Gij aanwezig?

Welkom
Welkom iedereen. Mannen en vrouwen, kinderen, vaders en moeders, grootvaders en grootmoeders. Misschien wel overgrootvaders en moeders! Welkom in alles wat je meeneemt naar hier. Naar de plek waar we elkaar ontmoeten om elkaar tot leven te ademen. Een gewijde plek omwille van de woorden die we spreken en de liederen die we zingen. Een bevrijdende plek omdat we in elkaars ogen durven te kijken, zonder schroom.
Vandaag gaat het over de kracht van een moeder. We maken kennis met een Jezus die op vakantie is en even geen zin lijkt te hebben in een smekende moeder. ‘ Nu even niet’ , lijkt zijn motto. We maken ook kennis met een
een Kanaänitische vrouw, een moeder die vecht voor haar kind. Vanuit een krachtbron die geen weerga kent! Die moeder heeft ons, in de voorbereiding op deze viering, geraakt. Ons, want samen met Esther Bressers is deze viering tot stand gekomen.

Eeuwige, wees ons ook vandaag nabij om ons te sterken in dit leven.
Opdat we vanuit jouw naam hier op aarde van betekenis kunnen zijn
en misschien ook kunnen leven vanuit de kracht van onze ziel.
Die wordt gevoed door jouw inspiratie.
Zelfs al voor onze geboorte, in de schoot van onze moeders.
Laten we dan nu de stilte zoeken en aan elkaar geven.
Stilte om even contact te maken met onze warme hart,
de belangrijkste krachtbron van ons leven.
Stilte
Lied: God is die goed is

Inleiding op de lezingen
In de twee lezingen maken we kennis met twee moeders, die op krachtige wijze het leven weten te leven. De eerste lezing vertelt ons over een moeder die we ook nu dagelijks tegen komen. De Evangelielezing neemt ons mee op een bijzondere vakantiereis van Jezus van Nazareth en zijn interessante ontmoeting met een krachtige vrouw.

1e lezing (Temple Baily)
`Is dit de lange weg?` vroeg de jonge moeder, terwijl ze haar voet op het pad van het leven zette. En de gids zei: `Ja, en de weg is hard, en je zult oud zijn voordat je het einde bereikt, maar het einde zal beter zijn dan het begin.`
De jonge moeder was blij, en ze kon niet geloven dat er iets mooiers bestond dan deze jaren. Dus speelde ze met haar kinderen, ze voedde hen en baadde hen, leerde hen hoe ze hun schoenen moesten strikken en fietsen, hun huiswerk te maken en hun tanden te poetsen. De zon scheen op hen en de jonge moeder riep:`Niets zal ooit mooier zijn dan dit.`
Toen kwamen de nachten en de stormen. Het pad was soms donker en de kinderen bibberden soms van angst en kou. De moeder trok ze dicht naar zich toe en bedekte hen met haar armen. De kinderen zeiden: `Moeder, we zijn niet bang, want jij bent bij ons en zo kan er geen kwaad komen`.
De ochtend kwam en ze kwamen bij een heuvel. De kinderen klommen en werden moe en hun moeder werd ook moe. Maar telkens zei ze liefdevol tegen haar kinderen: `Nog een klein beetje geduld en we zijn er.´
Dus klommen de kinderen en zo leerden ze de stormen te doorstaan. Zo gaf ze hen de kracht om de wereld aan te kunnen. Jaar na jaar liet ze hen vertrouwen, mededogen, begrip, hoop en vooral onvoorwaardelijke liefde zien. Toen ze de top bereikten, zeiden ze: `Moeder, dat hadden we niet gekund zonder jou!` Dagen gingen voorbij en weken, maanden en jaren. De moeder werd oud en langzamer en dunner. Maar haar kinderen waren groot en sterk en liepen met moed. De moeder keek ´s nachts omhoog naar de sterren en zei: `Dit is een betere dag dan de vorige, mijn kinderen hebben zoveel geleerd, ze zijn nu sterker geworden dan ik’ . Toen de weg te zwaar werd voor hun moeder, tilden ze haar. Dat gaf haar kracht, net zoals de kinderen die altijd onvoorwaardelijk van haar hadden gekregen.
Lied: Is een mens trouw?

2e lezing Mattheüs 15: 21-28
En weer vertrok Jezus; hij week uit naar het gebied van Tyrus en Sidon. Plotseling klonk de roep van een Kanaänitische vrouw die uit die streek afkomstig was: ‘Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David! Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon.’ Maar hij keurde haar geen woord waardig. Zijn leerlingen kwamen naar hem toe en vroegen hem dringend: ‘Stuur haar toch weg, anders blijft ze maar achter ons aan schreeuwen.’ Hij antwoordde: ‘Ik ben alleen gezonden voor het volk van Israël.’ Maar zij kwam dichterbij, wierp zich voor hem neer en zei: ‘Heer, help mij!’ Hij antwoordde: ‘Het is niet goed om mijn aandacht te verdelen onder andere volkeren dan het volk van Israël’ Ze zei: ‘Zeker, Heer, maar ook als lid van een ander volk ben ik hongerig naar uw zegeningen.’ Toen antwoordde Jezus haar: ‘U hebt een groot geloof! Wat u verlangt, zal ook gebeuren.’ En vanaf dat moment was haar dochter genezen.
Lied: Oren en ogen gaan open

Overweging
Er zijn maar weinig dingen in mijn leven waar ik absoluut zeker van ben. Een van die zekerheden is: iedereen heeft een moeder. Gekend soms ongekend, geliefd soms gehaat, veilig soms gevreesd, helder soms verwarrend. Een andere zekerheid is: ook moeders zijn gewone mensen die in hun leven fouten maken. Een goddelijke moeder bestaat niet, of het moet misschien moeder Maria zijn. Vandaag ga ik ook zeker geen idyllisch beeld scheppen van hoe fantastisch moeders altijd zijn. Beslist niet, want terwijl ik dit uitspreek merk ik ook onmiddellijk bij mezelf hoe weinig idyllisch mijn moeder af en toe kon zijn. Net als waarschijnlijk al jullie moeders. Wat ik wel vandaag wil verkennen is de kracht van moeders. Getroffen door het wel erg aparte Evangelieverhaal van Mattheus. Het is toch eigenlijk niet te geloven: Jezus is op vakantie en wordt dan lastig gevallen door een heidense vrouw die om zijn genezende hulp vraagt voor haar dochter. Nou zijn reactie is voor mij schokkend. Eigenlijk zegt hij: “Hoepel op mens, nu even niet!”. Hij laat haar als heidense vrouw links liggen en vervolgt zijn vakantie. Maar dan heeft hij niet gerekend op de kracht die moeders vrijwel altijd hebben: ze geeft niet op en vecht voor haar kind. Schitterend hoe ze op dat moment vanuit een diep innerlijk vertrouwen, ondanks de druk van buitenaf, niet wijkt omwille van haar kind. Ze houdt vol. Ze blijft rechtop.
Die moeders zie ik overal om me heen. Laatst ontmoette ik een vrouw wiens zoon in de gevangenis terecht was gekomen. Veel gewelddelicten gekoppeld aan criminele handel. Heel de wereld had hem afgeschreven. En deze moeder bezocht hem, ondanks een afstand van 300 kilometer, iedere week minstens eenmaal. En wat te denken van de dwaze moeders in Argentinië? Tegen beter weten in jarenlang hopend, vechtend en getuigend van het onrecht dat hun verdwenen zonen was aangedaan.
Wat mij in hen aanspreekt is hoe ze, vanuit een diep innerlijk vertrouwen en kracht, niet wijken. Rechtop blijven, volhouden. Een krachtbron die we allemaal in ons leven nodig hebben. Zoals de moeder in de eerste lezing haar kinderen voorging in haar manier van doorzetten, in haar wijze van niet opgeven, ondanks alle moeilijkheden. Haar kinderen voelden die kracht en bescherming diep van binnen. `Moeder, jij bent bij ons en zo kan er geen kwaad komen`.
Hoe vaak komt het immers niet voor dat we neigen tot wijken? Niet doorgaan met waar we werkelijk voor staan? Moe zijn van alle tegenslagen. Verbitterd door de pijn die het leven ons soms aan doet? Ons vermoeide hoofd neerleggen en ‘de boel de boel te laten’. Iets als: “Zoek het allemaal maar uit”. “ Laat me maar met rust”. “Hoepel op allemaal”. “Ik zie het niet meer zitten, ik geef het op”.
Rechtdoor gaan in je leven met het volgen van je idealen is soms een hele uitdaging. Blijven waar anderen vertrekken. Niet wijken voor tegenslag. De kwetsing door anderen voorbij. Voor mij wordt dit zo voelbaar en zichtbaar in de roep van de Kanaänitische vrouw. Kennelijk niet gekwetst of gebroken doordat Jezus haar negeert, houdt ze als moeder, als vrouw, als mens, vol.
Volhouden wanneer je hele ik schreeuwt: kap er toch mee! Welke innerlijke krachten hebben we die ons helpen overeind te blijven? Vanuit persoonlijke ervaring noem ik als eerste kracht het bidden. Niet het bidden als een soort jukebox: ik vraag en ontvang hopelijk wat ik gevraagd heb. Maar veel meer als een verstilling waarbij ik in gesprek ga met mezelf, vanuit en in verbinding met de Eeuwige. Misschien juist dan in verbinding met mijn beschermengel die zo vaak zo nabij is. In zo’n verstilling ontstaan soms ruimte, inzicht en energie om vastgelopen levensthema’s opnieuw op te kunnen pakken.
In de moeder uit het Evangelie zit nog een andere bron die ons op het spoor brengt van krachtig leven. Ze spreekt vanuit haar hart. Niet bevreesd en recht toe recht aan. Er zit niks meer tussen. Geen plastic taal. Geen zwijgen. Hoeveel situaties komen we dagelijks tegen waarbij het niet gemakkelijk is om tegen een ander vanuit je hart te spreken? Als een goede vriend of partner je minder aandacht geeft. Als je zoon of dochter je pijn doet door in het leven slechts de luxe te zoeken en de eenvoud vergeet. Als je als kind de ervaring hebt dat je ouders jou klem zetten vanuit hun hoog gespannen verwachtingen. Als je hoort hoe iemand openlijk roddelt over een niet aanwezig mens. Zoveel momenten waarop spreken vanuit ons hart wordt gevraagd. En dan ook nog niet verwijtend, niet uitsluitend assertief. Zo van:
“ Dat heb ik eens even lekker gezegd, nou weet-ie waar hij aan toe is!”. Maar meer juist vanuit het zoeken naar verbinding met die ander. Iets als: ” Ik wil iets met je delen wat me van jou raakt, zonder jou daarmee te veroordelen”. Je spreekt iemand rechtstreeks aan vanuit je verbindende hart, vanuit een geven zonder voorwaarden, onvoorwaardelijk.
Rechtdoor gaan vol levensmoed met het volgen van je idealen en niet wijken voor tegenslag. Moedig verbonden met de Eeuwige, met mensen om je heen en met je verlangende ziel. Dan is het mogelijk om je ‘moederlijke’ kracht blijvend in te zetten. Vanuit een oerbesef van werkelijk van betekenis te zijn in je leven, hier op aarde. Opdat jij en ik een bezielde steen in de rivier verleggen. Moedig, gepassioneerd, strijdbaar en onvermoeibaar.

Laten we dan nu ons geloof, indien mogelijk, staand en zingend belijden
Geloofslied: De steppe zal bloeien

De tafel wordt klaargemaakt en er wordt gecollecteerd
Terwijl wij de tafel klaarmaken is er voor u gelegenheid uw bijdrage te geven in de collecte die bestemd is voor alle werkzaamheden in onze Salvator geloofsgemeenschap..

Acclamatie: Heer onze God wij bidden U verhoor ons

Voorbeden
God van wijsheid,
Wij bidden u vandaag om de diepe wijsheid
van moeder aarde voor allen
die kinderen begeleiden op hun levenspad.
Dat wij vanuit een bron van wijsheid mogen putten
en onze innerlijke wijsheid mogen doorgeven aan onze kinderen.

God van bescherming,
Leer ons de kracht van beschermen.
Dat wij onze kinderen in een veilige omgeving mogen grootbrengen,
hen zullen behoeden voor het kwaad
en leren zichzelf daartegen te beschermen

God van liefde,
Op onze levensreis zijn wij allen op zoek naar liefde,
naar de liefde in onszelf en de liefdevolle relaties met anderen.
Help ons om die bron van onvoorwaardelijke liefde
in onszelf en de ander te openen,
opdat moederliefde stromen mag.

God van troost,
Op deze dag vragen wij ook om troost en bemoediging.
Speciaal voor hen die hun moeder nooit gekend hebben,
voor hen die hun moeder al jong hebben verloren
en voor allen met een kinderwens, die niet in vervulling mocht gaan.

God van kracht
Geef ons de levenskracht om te leven naar jouw voorbeeld.
Vanuit moederlijke kracht, die niet stopt
daar waar het in ons leven moeilijk wordt.
Met de moed om altijd vanuit ons hart
rechtstreeks met anderen om ons hen te communiceren.

Bidden we ook vanuit de gebeden
die met zachte hand in ons gebedenboek staan geschreven.
Voor alle dierbaren die ons zijn ontvallen.
Dat zij mogen zijn in jouw vrede, in jouw liefde
en in jouw beschermende handen.

Tafelgebed
Wat een wonder om vandaag op deze plek de kracht van een moeder opnieuw te ontdekken. Wat een inspiratie om weer te beseffen waar onze ziel werkelijk naar smacht.
Zoals de moeder Maria dat ons in haar leven al heeft voorgeleefd in haar doen en laten. In haar kracht en eenvoud. In haar angst en in haar moed. Alles terug te zien in Jezus, haar zoon. Een spiritueel en intens levend mens. Met kracht en zwakte. Met warmte en afstand. Met angst en twijfel zo nu en dan, net als wij.
Wij danken jou voor hem die ons heeft voorgeleefd hoe moederlijke kracht mede leidt tot een goddelijk leven. Hoe kleurrijk ben jij, Eeuwige, aanwezig in Jezus, die ons voorging om mensen te bevrijden, hun ogen te laten stralen, mensen op de been te helpen, op te nemen in de kring, hen aan te spreken op een manier die klonk als muziek in de oren.

Die de avond voor zijn sterven,
ons woorden gaf van kracht,
door het brood te breken en te zeggen:
ontvang dit brood, dit is mijn leven,
dat ik geef voor jou, opdat jij zult leven.

Hij nam ook de beker, sprak zijn dank uit,
reikte hem over en zei: dit is mijn liefde
stromend in mijn lijf, drink ervan,
opdat mijn liefde blijft stromen in jou.

In die geest willen we verder gaan,
willen we samen dansen, er zijn voor elkaar,
in blije dagen, in bange dagen
elkaar dragend, vertrouwend op jou, wat er ook gebeurt.

Laten we dan nu vanuit dat verlangen het gebed bidden
dat ons lang geleden is gegeven: Onze Vader

Vredeswens
Elkaar de hand schudden is een ritueel waarbij we elkaar zeggen: ik wil me met jou verbinden! Onze handen zijn zo een teken van verbinding. Laten we elkaar dan ook nu de hand schudden, als teken van verbindende vrede.
Vredeslied: Vrede voor jou en alle goeds je vrienden

Brood breken
Gebroken zijn is een pijnlijke ervaring. Vanuit haar gebroken zijn door het tragische lot van haar dochter, vindt de Kanaänitische moeder de kracht om Jezus haar vertrouwen te geven tot heling van haar dochter. Zo zien we dat gebroken zijn niet gelijk hoeft te staan met opgeven. Het is juist een aansporing om door te gaan. Vanuit deze gedachte breken we ook nu het brood, als teken van kracht in ons leven.
Lied: Wie ten einde toe

Gebed
Rechtdoor gaan vol levensmoed
met het volgen van je idealen en niet wijken voor tegenslag.
Moedig verbonden met de Eeuwige,
met mensen om je heen en met je verlangende ziel.
Dan is het mogelijk om je ‘moederlijke’ energie blijvend in te zetten
en vanuit een oerbesef van werkelijke betekenis te zijn
in je leven hier op aarde.

Mededelingen

Slotgedachte
Met haar kleine gestalte, gerimpelde gezicht en witte sari was Moeder Teresa een moderne icoon van heiligheid. Zij was een moeder voor degenen die in de grootste armoede leefden en met haar liefde en sobere leefwijze een voorbeeld voor ons allen. Zij sprak vanuit haar kracht:

“Het is niet belangrijk hoeveel we doen,
maar met hoeveel liefde we de dingen doen.
Het is niet belangrijk hoeveel we geven,
maar met hoeveel liefde we geven…”

Zegenwens
Laten we op dit moment om de zegen vragen van de Eeuwige, en bidden:
Om levensmoed om het leven te durven leven
Om kracht om dat ook te doen

Om zachtheid als ons hart versteend
Om liefde die de zachtheid in ons brengt

Om mildheid wanneer boosheid overheerst
Om warmte wanneer kilte ons hart bevriest

Dat vragen we in zijn naam,
die we noemen de Vader, de Zoon en de heilige Geest
Slotlied: Wat altijd is geweest