Afscheidsviering voor Karel Huiskamp

Wederkomstkerk, 3 mei 2016
Voorgangers: Maria van den Dungen,
Corrie Dansen en John Parker

Muziek bij binnenkomst: Schindlers List.

In stilte leggen we de stola op de kist

Woord van welkom
Onder de klanken van muziek uit Schindlers List werd KAREL HUISKAMP zojuist de kerk binnen gebracht.
De kaarsen om hem heen branden al, want wij willen Karel dit uur graag in het licht zetten.
We zijn hier immers bij elkaar gekomen om zijn leven te vieren en afscheid van hem te nemen.
Dat doen we in de kring van mensen die hem na staan, wij zijn hier vandaag allemaal verbonden met elkaar door onze verbondenheid met hem.
Maar eerst wil ik U allen van harte welkom heten – namens de kinderen van Ria: Pieternel, Dymph, Jan en Marieke en hun partners Kees, Hans en Vincent en de kleinkinderen Claudia en Morsin, Steffi en Sander, Joris met Sanne en David.
Kleindochter Pleuni zal in gedachten bij ons zijn. Een speciaal welkom aan Ans Verdonk- Huiskamp, zus van Karel en zijn verdere familieleden.
Misschien is het U opgevallen:
Karel Huiskamp ligt op zo’n manier hier voor het altaar, dat wanneer hij zou staan hij de kerk in zou kunnen kijken. Dat is gebruikelijk bij een pastor maar vooral past het helemaal bij Karel, die steeds het contact met mensen heeft gezocht.
Dat wij hier met zovelen aanwezig zijn getuigt daarvan en zal ook door de familie als waardering voor Karel en als een steun in de rug worden ervaren.
Geheel passend bij hem zullen er liederen klinken van Huub Oosterhuis, de teksten daarvan staan in het boekje. U wordt van harte uitgenodigd met de cd’s mee te zingen.
Ik wens ons allen een mooi afscheid en een fijne viering toe, naar de geest van Karel. Een viering waarin we gebruik maken van woorden door Karel aangereikt.

Maar eerst willen we stil zijn voor zijn gebed

Gebed
Eeuwige God,
Eindeloos was ik op zoek naar U
in tempels en kerken,
Ik kon U nergens vinden.
Totdat ik Uw adem gevonden heb
Uw liefde, Uw medeleven
in mensen om me heen.
Uw adem voelde
in het diepste vanzelf.
Voor altijd zal ik nu weten
dat U mensen nodig hebt
om U voelbaar en zichtbaar te maken
zoals U zichtbaar werd
in Jezus van Nazareth.
Eindeloos zal ik weten
dat U mensen nodig hebt
om genade te zijn voor elkaar
licht van Uw licht.
Lied: Licht dat ons aanstoot in de morgen

Karel had drie grote liefdes, zijn familie, zijn werk als pastor en het gezin dat hij samen met Ria en haar kinderen vormde.
Jovita, nichtje van Karel zal de betekenis van Karel als man binnen de familie Huiskamp naar voren brengen. (niet opgenomen in deze tekst)

De betekenis van Karel voor de San Salvatorgemeenschap.
De laatste jaren woonde hij in De Beemden in Michielsgestel. Maar tijdens onze eerste jaren in Cello kwam hij trouw iedere zondag naar de viering: een rustige, vriendelijke man, soms een beetje verward.
Maar wie Karel gekend heeft weet, dat hij zijn stempel gedrukt heeft op onze San Salvatorparochie, en hóe!
Wat kon die man verhalen vertellen! Met zijn overal herkenbare stemgeluid hield hij warme pleidooien voor het leven en de liefde in al zijn aspecten. Hij liet ons het evangelie als een Blijde Boodschap beleven, bevlogen en vurig, in heldere taal en met een grote dosis humor.
Van schijnheiligheid en huichelachtigheid moest hij niets hebben, hij gaf luid en duidelijk zijn mening over de starre regels van de Kerk en het feilen van de kerkelijke hiërarchie. Hij leek dan met zijn markante kop op een oudtestamentische profeet met fonkelende ogen.
Zijn carnavalsvieringen waren beroemd, evenals de eerste-communievieringen. Hoe hij met kinderen kon omgaan! Ongedwongen, op hun niveau, maar over hun hoofden heen wist hij ook volwassenen te boeien. Zijn zeer persoonlijke afscheidsvieringen, ook voor veel woonwagenbewoners, staan in ons geheugen gegrift.
Hij moedigde aan dat vrouwen in de pastoraatsgroep kwamen, dat leken voorganger werden, dat de parochie haar eigen verantwoordelijkheid nam om voorgangers te kiezen, hij hield de San Salvator “in beweging”.
Karel was een Bosschenaar, een echte Orthenaar. Hij kende iedereen, ging altijd langs bij mensen die het moeilijk hadden: “voor kleine mensen was hij bereikbaar”.
Een creatieve duizendpoot die razendsnel kon werken. Bij de grote feesten in de kerk maakte hij de prachtigste liederen!
Een groot mens, een Karel de Grote.
Muziek: Kyrie uit de Missa Creolla

Een woord namens de kinderen door Pieternel (niet opgenomen)

Lezing: Gods fantasie naar Jan v. Opbergen
In het begin was de fantasie!
De fantasie was bij God, de fantasie wàs God.
En Gods ongebreidelde fantasie bracht het heelal op gang;
de mateloze ruimte met al zijn planeten,
met de gloeiende zon, de maan en de sterren.
Met licht en donker werkte God, met kleuren en tinten.
En god kreeg plezier in zijn werk.

Toen nam God een rib uit het gloeiende lijf van de zon,
en hij maakte daarvan een nieuwe planeet die hij “aarde” noemde.
Hij liet de zon erop schijnen en wolken liet hij vruchtbaar regenen.
Er kwam leven op de kleine aarde: velden van groen
en daartussen de bloemen en de bomen.
Toen kwamen de dieren: ze liepen tussen de bomen,
ze vlogen in de lucht en ze zwommen in het water.
En God kreeg steeds meer plezier in zijn fantastisch werk!

Toen kwam God op het idee van de ménsen.
Zou hij het aandurven, aan mensen zijn fantasie toevertrouwen?
Mensen verder laten gaan met alles wat hij zelf begonnen was?
En…god waagde het erop.

Hij zei tegen de mensen:
Volbreng mijn fantasie, mijn onvoltooide schepping.
Maak mijn wereld tot een bewoonbaar huis.
Verander de rotsen in bronnen en vijvers, de stenen in helder water,
verander het water in wijn voor iedereen,
maak goed wat nu nog niet af is,
breng alles thuis wat naar mij onderweg is.
Bewaar mijn fantasie, maak alles nieuw,
Tot zelfs de dood zal veranderen in poort van leven!

Overweging
Deze lezing is niet van de hand van Karel Huiskamp, maar dat was best mogelijk geweest. Ik vind er bijna alles in terug wat Karel zo boeiend maakte.
Karel geboren in een groot en warm gezin, groeide op “Op Lombok” zoals de Bosschenaar zei. In dat gebied bij het gebouw Van Essent was volop ruimte om in alle vrijheid buiten te spelen. Dat heeft misschien ook zijn geest beïnvloed, een gevoel van vrijheid nodig hebben, een wijdse blik. Karel was erg intelligent, muzikaal en had een buitengewoon gevoel voor taal. Op het seminarie van de MSC paters, werden hem alle kansen geboden om die talenten te ontwikkelen. Na zijn terugkeer uit Nieuw Guinea was zijn kijk op heel veel zaken binnen en buiten de kerk veranderd, de groeiende kennis over het heelal boeide Karel en ook dat vernieuwde zijn kijk op de schepping.
Karel werd de trouwe zoeker naar licht, in beide betekenissen van dat woord.
Ook na zijn huwelijk, bleef Karel de band bewaren met zijn vroegere medebroeders. Regelmatig reed hij er naar toe, die trouw aan wat hij als goed had ervaren hoorde ook bij Karel. In de parochie van Orthen voelde hij zich snel thuis. Samen met Adri Bosch, Wim de Bekker en Jack Snackers waren ze de gedreven voortrekkers van een hechte gemeenschap. Bij het feest van 50 jaar San Salvator kerk bedankte Karel in het voorwoord van zijn boek Jack Snackers nadrukkelijk voor de ruimte die hij er kreeg; twee zoekers naar God, elk op hun eigen manier.
Als creatieve taalkunstenaar kon Karel vertrouwde zware teksten zodanig nieuw verwoorden dat ze lichter werden. Hij gebruikte liefst gewone taal, maar nooit werd een tekst daardoor alledaags of banaal. In die jaren werden op verzoek naar heel wat parochies onze weekendvieringen opgestuurd, wat ongetwijfeld ook maakte dat menigeen ook voor een andere visie ging openstaan.
Karel was graag bereid zijn kennis te delen, ook of juist met de leken. Hij was goed op de hoogte van nieuwe uitgaven op religieus gebied en had meestal als eerste zo’n boek gelezen. Dat boek ging dan vaak als verjaardagsgeschenk naar iemand waarvan hij vond dat die het ook moest lezen.
Hij had een groot gevoel van verantwoordelijkheid , vond dat je keuzes moest maken om deze wereld beter achter te laten. Jarenlang was Hij een trouw lid van de vredesbeweging in Den Bosch. “Vogelvrij vliegend naar vrede” is een van zijn veel gezongen refreinen.
Die duidelijke keuze maakte hij ook toen zijn relatie met Ria steeds serieuzer werd; hij trouwde met haar en daarmee liet hij alle kansen op een carrière in de kerk achter zich. Wat hij won was een gezin, waar hij met volle teugen van heeft genoten, zoals Pieternel vertelde. Met humor kon hij zeggen: ik heb bijna alle sacramenten al gehad, behalve de ziekenzalving.
Ook door zich uit te spreken wanneer hij vond dat mensen in de knel kwamen, maakte hij zich niet populair binnen kerkelijke kringen. Maar dat kon hij niet laten: “Er brandt een vuur in mij” zei de profeet Jeremia.
Karel bleef trouw aan de keuzes die hij maakte: die voor het pastor-zijn, die voor de missionarissen van het H Hart, die voor Ria en de kinderen, die voor de mensen van San Salvator.
Karel, altijd als eerste aan het afwassen na een etentje, uren achter de pc om een map teksten voor de avondwake groep samen te stellen, altijd dienstbaar.
Een mens om van te houden, en heel soms. om je aan te ergeren. Want je sterke kanten zijn ook je zwakke en we nemen geen afscheid van een pilaarheilige, maar van een mens van vlees en bloed. Die mens die schreef: ik houd van die dwarse mensen, die licht blijven zien en vrij blijven denken.
Karel: vogelvrij vliegend naar vrede.
En als dan aan het eind die vogel alles los moet laten, dan valt hij en wordt opgevangen in God’s handen.
Dat is met recht Falling in Love.
Lied: Om warmte gaan wij een leven

Voorbede
Laten we bidden,
met woorden geïnspireerd door wat Karel ooit zelf uitsprak

We bidden voor Karel en voor Ria, zijn vrouw,
met wie hij zoveel jaren samen was,
oprechte trouw, liefdevolle zorg en een grootmoedig hart.

Voor de kinderen bidden wij,
die vreugde en verdriet met hem hebben gedeeld,
die de steun ervaren hebben van zijn vaderlijke zorg.

Voor de klein- en achterkleinkinderen
die bij hem een tweede thuis vonden.
Om sterkte en kracht bidden wij voor hen
dat ze tot in lengte van dagen alle goeds zullen doorgeven
dat zij bij hem hebben gezien en ervaren.

We bidden voor ons allen hier bijeen,
familie, allen die vrienden geworden zijn,
dat we geen stap terug zetten voor de dood,
dat we hem levend mogen houden
in ons hart, in onze herinnering.
Dat we met ons meedragen wat hem dierbaar was.

Gebed aan tafel
Gezegend Jij, bron van hoop
die vrijheid schept
die warmte geeft
die voelbaar in ons midden er wil zijn
voor elke kleine en grote mens
Gezegend Jij, bron van liefde
die de zon laat schijnen
over volkeren in oorlog en landen in vrede.
Gezegend Jij
die ons geweten wakker houdt
die ogen opent om te zien
wat ons te doen staat:
werken aan jouw wereld
van menswaardigheid.

Gezegend jij, bron van leven
tot ons gekomen in Jezus van Nazareth,
die hoop en toekomst geeft
die jouw woorden sprak,
die jouw daden deed,
om licht te zijn,
om mens te zijn,
om goed als God te zijn,
voor elke mens.
Hij gaf zijn liefde tot het uiterste toe.
Op de avond voor zijn sterven,
nam Hij brood in zijn handen,
dankte jou, brak het,
gaf het aan zijn vrienden en zei:
Neemt en eet, brood voor deze gebroken wereld.
als teken van mijn leven,
gebroken en gedeeld, ter wille van jullie.
En ook de beker liet hij rondgaan en zei:
Als teken van liefde verbindt deze beker
jullie met mij en met het leven
en de toekomst van alle mensen.
Drink ervan en blijf dit doen
om Mij te gedenken.
Nog steeds staat zijn tafel in ons midden
voor vriend en vreemde.
Is hij in ons midden als brood gedeeld
als wijn voor ons geschonken
om volop te leven, de dood voorbij.
Dat wij dit doen met elkaar,
met allen die vertrouwen dat
zijn belofte voortleeft:
een wereld vol hoop, vertrouwen en medemenselijkheid.

Zo willen bidden met de woorden die Jezus ook gebeden heeft:
Onze Vader

Hierna luisteren wij naar het Russische Onze Vader
Oce Nas, gezongen door Karels schoonzoon Kees.

Uitnodiging communie
Karels leven is een voorbeeld van leven en delen. Laten we in zijn geest samen delen van wat er hier op tafel staat. Brood van leven, wijn van bemoediging.
Iedereen is van harte uitgenodigd.
Muziek: uit Chants Juif: Kaddish en Priere,  Song for the Birds

Afsluiting van de viering
We zijn bijna gekomen aan het eind van deze viering. Zo meteen vergezellen we Karel naar het crematorium. Eerst wil ik u laten zien dat we Karels naam opgenomen hebben in het boek dat bij iedere viering opengeslagen ligt op onze herinneringstafel.
Voordat we de viering besluiten willen we Karel zegenen. Mag ik U vragen daarvoor te gaan staan?

Absoute
Wij willen de laatste eer bewijzen aan Karel,
aan Carolus Michael Engelbertus Huiskamp,
geboren op 3 februari 1925, overleden op 27 april 2016.

Om recht te doen aan wie hij was
en wat hij voor ons betekend heeft
grijpen wij terug op oude tekens van hoop en liefde.
Als teken van hoop dat zijn leven zal mee stromen
als een druppel goedheid
in de zee van Gods onmetelijke liefde
besprenkelen wij zijn dode lichaam.

Als teken van de liefde
waarmee wij hem toevertrouwen aan onze herinnering
en aan Gods oneindig mededogen
bewieroken wij zijn lichaam hier en nu
voor het laatst in ons midden.

Karel Huiskamp,
Lieve gezinsman, lief familielid,
inspirerende verteller, dierbare vriend,
leven gever, brenger van licht, bevrijder,
ga in vrede.
Amen

Voor wij ons slotlied gaan zingen vragen we de zegen van elkaar
en van die wij noemen Vader, Zoon en goede Geest…

Lied: De steppe zal bloeien

****************************************************************************************

Afscheid in het crematorium

Binnenkomst genodigden
Muziek: Bach – Tompet en orgel concert in D

Er staat een foto van Karel op het scherm

Welkom
“Breng jij me weg tot aan de brug.
Ik ben zo bang om daar alleen te staan.
Als we daar zijn, ga dan niet direct terug,
maar wacht totdat ik overga en zwaai me na.
Dan voel ik me heel veilig en vertrouwd.

Karel nazwaaien, dat hebben we gedaan, zondag toen we in het uitvaartcentrum afscheid van hem konden nemen. Zojuist in de viering in de Wederkomstkerk deden we dat met veel mensen samen.
Nu doen we dat opnieuw, in een allerlaatste samenzijn rond hem. We doen dat met woorden, met beeld en muziek.

Lieve mensen, welkom ieder van jullie, ieder van u.
We luisteren naar Pleuni, kleindochter van Ria en Karel, die voor haar werk nu op Sri Lanka is. Ze leest voor ons een gedeelte uit haar dagboek, geschreven na haar laatste bezoek aan Karel.
Na Pleuni’s woorden zien we Karels leven in beeld.
Er is een geluidsfragment te horen uit het dagboek van Pleuni na haar laatste bezoek aan Karel.

Foto’s op het scherm en muziek: fluit van Jean Piere Rampal

Gedicht gelezen door kleindochter Steffi , gekozen voor Karel (niet opgenomen)

Afsluiting
We naderen het einde van dit samenzijn rond Karel. Zoon Jan zal zo meteen deze bijeenkomst besluiten met een dankwoord namens de familie, daarna wordt u begeleid bij het afscheid nemen van Karel.

Eerst nog dit
De man werd stil en dacht: “Met lege handen ben ik in de wereld gekomen, moet ik nu met diezelfde lege handen naar de eeuwigheid terug? Is er iets dat de waarde van mijn leven kan bewijzen?”
“Ja, dat is er!” sprak een stem.
De man schrok hevig. Hij kende die stem niet. Toen hij zijn ogen opsloeg, zag hij tot zijn verbazing een vreemdeling tegenover zich aan tafel.
“Wees niet bang”, sprak die met warme stem, “ik ben niet de dood, die jij verwacht, maar een vrede-brenger!”
“Wat kom je dan doen, als jij de dood niet bent?” vroeg de man.
“Ik kom je iets vertellen, misschien fleurt dat wat op. Jij bent een kwetsbaar mens geweest, dat weet je zelf goed genoeg, maar wél met je neus vol levensadem en je mond vol blijde woorden, met een hoofd niet in de wolken, maar geheven naar de zon. En je handen onderstreepten, wat je hart jou steeds weer ingaf. Ménsen waren het, die jou raakten en een leven, bruisend groots. Dát is ’t wat je te bieden hebt nu jouw tijd ten einde loopt!”
De man hoorde die woorden als vanuit verre verten. En hoe vermoeid hij ook was, er verscheen een verlossende glimlach om zijn mond. Toen heeft hij vredig zijn hoofd gebogen…..

Dankwoord door Jan
Afscheid langs de kist
Muziek: Chants for the holy book