Tekens van een einde

Thema: Tekens van een einde

Voorganger: John Parker.
Zon mmv Melodiek

Openingslied:
zat: Voor mensen die naamloos
zon: Om warmte gaan wij een leven

Welkom en inleiding:
Een ieder van jullie heet ik welkom hier bij onze wekelijkse viering van hoop en geloof. Trouwens de laatste viering van het kerkelijk jaar, want vanaf volgend weekend beginnen wij met de Adventstijd. Op zo ’n moment als dit zouden wij terug kunnen kijken op het afgelopen jaar. Want die dat is voorbij, die dat is op zijn einde gekomen.
Het kerkelijk leesrooster geeft meestal teksten over het einde van de wereld voor dit weekend. Die van vandaag zaten vol verschrikkingen en waarschuwingen. Ik heb gekozen voor wat minder gewelddadige teksten, en ik wil het over de tekens van een einde hebben.
Ik wens ons allen een fijne viering toe. Laten we beginnen met een moment van stilte, van bezinning, van gebed.

Bezinning: ‘Herfstnotitie’ van Gabriel Smit.
Soms zie ik het najaar als afscheid,
soms zie ik het als begin:
einde van zonlicht en leven,
oorsprong van sterven en nacht.

Maar als ik, tot rust gekomen,
mij klaarder vooroverbuig
naar de lichtkern van alle dingen
weet ik: het is niet waar.

Het is geen begin en geen einde,
geboorte niet, sterven niet,
het is een daartussen zweven
in glans die nog niet bestaat.

Het is tussen gaan en komen
een aanvang van evenwicht:
geboorte en dood houden bevend
hun dwingende hartslag in

En laten een ruimte open
die trilt tussen tijd en tijd:
de haat tussen leven en sterven
is de liefde der eeuwigheid.

Acclamatie:  
zat: Gij spreekt zo zwart als de nacht (couplet 1, 4)
zon:   Alles wacht op U vol hoop

1^e lezing:
Diep in onszelf dragen wij hoop. Als dat niet het geval is, is er geen hoop.
Hoop is een kwaliteit van de ziel en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien. Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, verankerd voorbij de horizon.
Hoop in deze diepe en krachtige betekenis is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat of bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.
Hoop is ergens voor werken omdat het goed is, niet omdat het kans van slagen heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme; evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Het is de zekerheid dat iets zinvol is onafhankelijk van de afloop, onafhankelijk van het resultaat.

Lied:
zat: De mensen zijn als bomen (couplet 1, 2, 4)
zon:   Hoe verder onze ogen reiken

2^e lezing: Openbaring 7, 1-4. 9-17 
Daarna zag ik vier ​engelen​ op de vier hoeken van de aarde staan. Ze hielden de vier winden tegen die over de aarde waaien. Daardoor kon het niet meer waaien, niet over het land, niet over de zee, en niet door de bomen. Zo moesten de ​engelen​ schade toebrengen aan de aarde en de zee.
Toen zag ik vanuit het oosten nog een ​engel​ komen. Hij had de ​zegelring​ van de levende God bij zich. Die ​engel​ riep met luide stem naar de vier andere ​engelen: ‘Breng nog geen schade toe aan de aarde, de zee en de bomen. Eerst moeten we een teken zetten op het voorhoofd van de dienaren van God.’
Ik hoorde hoeveel mensen het teken op hun voorhoofd kregen: in totaal 144.000. Ze kwamen uit alle ​stammen​ van Israël.
Daarna zag ik een grote groep mensen uit de hele wereld, van alle volken en talen. Het waren zo veel mensen dat niemand ze kon tellen. Allemaal hadden ze witte ​kleren​ aan en hielden ze palmtakken in hun handen. Samen stonden ze voor de troon van God en voor het lam. Ze riepen: ‘De redding komt van onze God, die op zijn troon zit, en van het lam.’
Rondom de troon van God stonden alle ​engelen. Samen met de 24 leiders van het volk en de vier dieren knielden ze voor God. En ze eerden hem met de woorden: ‘Amen! God verdient alle wijsheid, dank en eer, macht en kracht, altijd en overal!’
Eén van de 24 leiders vroeg mij: ‘Wie zijn die mensen in witte ​kleren? En waar komen ze vandaan?’
Ik antwoordde: ‘Ik weet dat niet, ​heer, maar u weet het wel.’ Hij zei tegen me: ‘Dat zijn de mensen die bij ​Christus​ horen, die voor hen is gestorven. Zij hebben de tijd van het zware lijden meegemaakt, maar ze zijn ​Christus​ steeds trouw gebleven. Daarom mogen ze nu witte ​kleren​ dragen en voor de troon van God staan. Dag en nacht vereren ze hem in zijn tempel in de hemel. God zal altijd bij hen zijn. Ze zullen geen honger of dorst meer hebben. Ze zullen geen last hebben van de hete wind en de brandende zon. Want het lam, dat vlak bij Gods troon staat, zal hen beschermen. Het lam brengt hen naar een bron met water dat eeuwig leven geeft. En dan zal God al hun tranen drogen.’

Acclamatie:
zat: God is die goed is
zon: Ik ben, zegt Gij, de Eerste en de Laatste

Overweging:
Paulus schreef in een van zijn brieven: “Geloof en hoop en liefde. Deze drie resten ons, maar de liefde is de grootste.’ Liefde is belangrijk, zoals wij het allemaal weten, Zonder liefde is het leven kleurloos, eenzaam, moeilijk. Maar zonder hoop is het nog moeilijker, eenzamer, en zonder enige kleur, zinloos. Als ik nergens op hoop dan heeft het leven weinig zin. Wat geeft zin aan mij leven is dat waarin ik geloof, waar ik op vertrouw, want hierop kan ik mijn hoop bevestigen.
Hoop heeft mensen in leven gehouden. De schrijver van onze tekst uit de Schrift was in ballingschap, ver van vrienden, ver van zijn gemeenschap, andere volgelingen van Jezus. Hij schrijft om ze aan te moedigen. Met beelden en taal van de profeten van Israël, apocalyptisch. Zijn dromen geven zijn geloof weer en daar put hij hoop uit. Deze beelden, deze taal hebben het volk van Israël hun hoop verstevigd door de eeuwen heen. Johannes gebruikt het om zijn medechristenen hoop te bieden in de moeilijke tijden waarin zij leven: vervolgd door de romeinen, als vijanden gezien door de joden, onderling verdeeld tussen rechtlijnigen en minder strengen. Hun geloof zou hun hoop geven, de moed om vol te houden, kome wat komt.
Een tekst die vaag herinnert aan de tijd van het jaar. Bijna alle groen is verdwenen, het groen dat leven toont. Het daglicht wordt steeds minder, de donkere uren worden langer. De kou neemt toe als de warmte verdwijnt.
Een tekst die vaag herinnert aan ons eigen leven; de tekens van ouderdom, de momenten van zwakheid als wij onze einde naderen.
Een tekst die herinnert aan zoveel plekken op aarde waar geweld lijkt te heersen. Komt er ooit een einde aan het lijden van de bevolkingen van Jemen, van Syrië, van zoveel andere oorden?
Een tekst die hoop biedt, als we geloven in een toekomst van vrede, als we geloven in een wereld waar liefde zal heersen, niet door reddende engelen tot stand gebracht maar door mensen geïnspireerd door een macht die groter is dan hunzelf.
Een tekst die dezelfde boodschap draagt als onze eerste lezing, woorden van Vaclav Havel, eerste president van Tsjechië. Hoop: een gerichtheid van de geest, van het hart, van de ziel, verankerd voorbij de horizon.
In deze laatste dagen van het kerkelijk jaar wordt deze hoop ons herinnerd als iets zinvol, iets dat zin heeft en zin geeft aan wie het durft. Hoop verankerd voorbij de horizon.
Hoop in het leven dat terugkeert in het voorjaar. Hoop in het leven dat goed is. Hoop verankerd voorbij de horizon.

Geloofslied: Nu nog met halve woorden

Collekte:

Voorbede:   Jij die onze gedachten raadt
1. Ik wil bidden tot de Eeuwige om kracht en steun voor moedeloze en teleurgestelde mensen,
die niet meer kunnen geloven in de zin van hun werk,
voor hen die teleurgesteld zijn in collega’s of vrienden;
mogen zij mensen tegenkomen op wie ze zich kunnen verlaten.

2. Ik wil bidden tot de Nabije,
om uitzicht en lichtpuntjes voor zieke en lijdende mensen,
voor wie de wereld is versmald tot het ziekbed;
mogen zij mensen tegenkomen die een verlossend woord en welgemeende troost kunnen aanbieden.

3. Ik wil bidden tot de Eeuwige
om nabijheid en daadwerkelijke hulp voor mensen die afgeschreven zijn,
die zich uitgespuwd voelen door een economie van de sterkste;
mogen zij mensen tegenkomen die hen zien, en die mogelijkheden kunnen aanbieden.

4. Intenties:
Voor uw aangezicht

Tafelgebed:
Wanneer, zoals nu,
het leven verstilt,
er geen blad is dat ritselt,
geen vogel die vrijuit zingt –
wanneer zoals in deze dagen
alle leven inkeert tot zichzelf
en ingetogen tot rust komt
dan is het alsof ik niet anders kan
dan mijn oor bij U mijn God
te luisteren leggen.

Wanneer, zoals nu,
de nachten lengen
de dagen korten –
wanneer zoals in deze tijd
het licht verliest
en de duisternis wint –
dan is het alsof ik niet anders wil
dan bij U mijn God veilig schuilen.

Wanneer, zoals nu,
onze aarde geen vruchten geeft,
de grond verhardt van de kou
wanneer zoals in deze dagen
bomen en struiken
hun blad niet meer voeden
en kunnen dragen
dan is het alsof ik diep besef
dat ik leven mag uit U alleen.

Wanneer, zoals nu,
wij onderdak zoeken,
mensen ontmoeten
om een thuis te heb­ben
wanneer zoals in deze tijd
wij elkaar verwar­men
en zingen en vertellen
van het licht dat komt
dan is het alsof ik de naam
van Jezus uw Zoon wel noemen moet
die zonder voorbehoud
op U vertrouwde
en tot het uiterste
de mensen trouw is geweest.

Die in al wat Hij zag
uw hand bespeurde
overal uw adem voelde
en het Leven
van ganser harte prees

die van huis is weggegaan,
geen dak boven zijn hoofd
geen steen om op te rusten

die gedreven en begeesterd
lammen overeind heeft geholpen;
in wat Hij zei
uw boventoon liet klinken
zelfs voor doven te horen
die brandde als een vuur
zo helder en licht
dast hij zelfs
voor blinden was te zien

die door kwade naam
en laster heen keek
tot in het hart
van de mens van goede wil
en met hem aan tafel ging

die de laatste avond van zijn leven
met het brood in zijn handen
heeft toegezegd
met ons te zijn
in leven en dood

die zijn beker overdroeg
en met zijn vrienden
een bindende afspraak maakte:
om te doen wat Hij had gedaan,
te zijn die Hij was geweest:
een broeder voor allen,
een mens van God
in wie alle leven wordt voltooid.

die ons leerde bidden:

ONZE VADER….

Vredeswens:
zat: Om warmte gaan wij een leven
zon: Waar vriendschap heerst en liefde, daar is God

Communie:   zat: Een mens is leven en is dood
zon:   Jij bent de god die mij gegeven is

Mededelingen:

Slotgedachte:
Doe geen afstand van je idealen. Wanneer ze verdwenen zijn, besta je misschien nog steeds, maar je hebt opgehouden te leven.

Zegen en wegzending:

Slotlied:
zat: Dagen van hopen
zon: In ’t laatste van de dagen zal het zijn.