Hij kende god nog niet

U kunt deze viering volgen via het YouTubekanaal van de San Salvator. Dat kunt u vinden via de volgende link: https://www.youtube.com/channel/UCgKq1QU2z2Iy48gT9lQ5UyQ
De viering wordt daar in de loop van zaterdag op gepubliceerd. U kunt dan de viering van dit weekend aanklikken.  De link en de YouTubeviering zijn natuurlijk ook te vinden op  www.sansalvatorgemeenschap.nl bij de tekst van de viering. Wij wensen u een mooie viering toe.

Openingsmuziek: Boek jij bent geleefd – Melodiek
Boek, jij bent geleefd,
zeg ons hoe te leven!
“In mijn letters staat geschreven
dat alleen de Geest doet leven.
Licht en adem is de geest.
Daarom ben ik neergeschreven:
dat jij zonder angst zult leven wat je leest.”

Welkom en openingsgebed
Welkom bij deze viering in het vijfde weekend na kerstmis. Van Kerstmis naar Pasen is voor ons een relatief korte tijdspanne. Als we de loop van Jezus’ leven volgen, zoals die is verteld door de evangelisten, zijn er ieder jaar weer zevenmijlslaarzen nodig om die afstand in tijd in enkele maanden te overbruggen: van de wieg tot het graf en … het nieuwe leven. Vandaag enkele momentopnamen daaruit.

Openingsgebed
Maar één keer leven wij,
één enkele keer slechts gaan wij als zaaiers
door de velden van het leven.
We willen geen onkruid zaaien,
geen ééndagsbloemen langs onze wegen,
maar graan dat diepe honger stilt.
In onze handen ontvingen wij
het zaad om lief te hebben,
het veld om het over te verdelen
en een gebruiksaanwijzing
als een goede boodschap:
houd van de ander
niet minder dan van jezelf.
Dank U voor dit evangelie.

Acclamatie: melodie Wij geloven in het leven Om eventueel zelf mee te zingen:
Wij geloven in het leven, uit de duisternis ontwaakt.
Wij geloven in de adem die ons wakker heeft gemaakt.
Ja, wij durven te geloven in het licht dat mensen raakt.

Bij de lezingen
De lezingen worden verzorgd door Toon van Mierlo en Marga van de Koevering. Na de eerste lezing zingt Melodiek en na de tweede onze speciale gasten voor vandaag.

Eerste lezing:  1 Samuel 3, 1-10 (Willibrordvertaling)
De jonge Samuël deed dienst in de tempel van God, onder toezicht van Eli. In die dagen was een woord van God een zeldzaamheid en kwam een visioen niet vaak voor. 
Op zekere dag had Eli zich te slapen gelegd op zijn gewone plaats; zijn ogen begonnen zwak te worden en hij kon bijna niets meer zien. De godslamp was nog niet gedoofd en Samuël lag te slapen, waar de ark van God stond. Toen riep God: “Samuël!” Samuël antwoordde: “Ik ben hier!” Hij liep haastig naar Eli en zei: “Hier ben ik. U riep mij toch?”  Maar Eli antwoordde: “Ik heb niet geroepen; ga maar weer slapen.” En Samuël ging terug en legde zich weer te slapen.  Toen riep God opnieuw: “Samuël!” Samuël stond op, ging naar Eli en zei: “Hier ben ik. U hebt mij toch geroepen?”  Eli antwoordde: “Ik héb niet geroepen, mijn jongen; ga maar weer slapen.”  Samuël kende God nog niet: een woord van God was hem nog nooit geopenbaard.  En weer riep God Samuël; nu voor de derde maal. Samuël stond op, ging naar Eli en zei: “Hier ben ik. U hebt mij toch echt geroepen!”  Toen begreep Eli dat het God was die de jongen riep. Daarom zei hij tegen Samuël: “Ga slapen, en mocht je geroepen worden, dan moet je zeggen: Spreek, God, uw dienaar luistert.”  Samuël ging dus weer op zijn gewone plaats slapen. Toen kwam God bij hem staan en riep, evenals de vorige malen: “Samuël, Samuël!” En Samuël antwoordde: “Spreek, uw dienaar luistert.”

Muziek: Op weg naar morgen – Melodiek

Op weg naar morgen
en overmorgen
en onderweg soms even thuis

grond onder mijn voeten
steun in mijn rug
dak boven mijn hoofd

gedragen door verhalen
omringd door reisgenoten
beademd door wie liefde is

Op weg naar morgen
en overmorgen
en onderweg soms even thuis

Tweede lezing: Uit Marcus 1, 14-21 (Willibrordvertaling)
Nadat Johannes was gevangengenomen, ging Jezus naar Galilea en verkondigde er Gods Blijde Boodschap.  Hij zei: “De tijd is vervuld en het Rijk van God is nabij; bekeer jullie en geloof in de Blijde Boodschap.” Toen Hij eens langs het meer van Galilea liep, zag hij Simon en diens broer Andreas. Zij waren een net aan het uitwerpen in het meer; zij waren namelijk vissers. 
Jezus sprak tot hen: “Kom, ga met mij mee, ik zal maken dat jullie vissers van mensen worden.” Meteen lieten zij hun netten in de steek en volgden hem. Iets verder zag hij Jacobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs; ook zij waren in de boot bezig hun netten klaar te maken. Onmiddellijk riep hij hen. Zij lieten hun vader Zebedeüs met de dagloners in de boot achter en volgden hem.

Acclamatie: Alle mensen samen – Koor Eigenwijs
o.l.v. Annelize Bouma – van Steenis(het volledige lied staat op YouTube)

Het graan, dat van de velden komt, geeft voedsel aan zo velen.
De korrels vormen samen brood om met elkaar te delen.
Alle mensen samen, niemand meer alleen.                                 
Rond die ene tafel, alle mensen één.
 
Bezinning
“In die dagen was een woord van God een zeldzaamheid.” Die woorden uit de eerste lezing troffen mij. Ik dacht dat God in de Bijbel, en vooral in het Oude Testament, regelmatig aan het woord is. De schrijver of schrijvers van het boek Samuel dachten er blijkbaar anders over. Of Samuel zelf de samensteller was van het naar hem genoemde boek, laat ik in het midden.
Hij verwoordt wel een ervaring, die wij ons, in onze dagen, goed kunnen voorstellen. Toen wij nog onmondig waren, hoorden wij Gods woord vaak: het klonk in de kerk en in godsdienstlessen op school. Maar toen wij mondig en kritisch waren geworden en wereldwijs, gingen wij beseffen dat wij het woord hadden gehoord van mensen. We zijn het stadium gepasseerd van het voor waar aannemen van de zinnetjes “God zegt” en “God vindt.” Letterlijk genomen is Gods woord in deze wereld onhoorbaar.
“Een visioen kwam niet vaak voor.” Dat gold ten dage van Samuel en dat geldt nog steeds. En ook hier geldt: wij hebben geleerd wantrouwig te zijn met betrekking tot de verhalen erover in de trant van openbaringen en extases. Maar toch: als de woorden niet tot ons komen uit de diepte van het heelal, kan toch het sluiten van de ogen en het luisteren naar woorden die getuigen van diep menselijke ervaringen en een als goddelijk ervaren inspiratie ons vooruit helpen in het leven. Het is dan een voorrecht visionaire ideeën te volgen van een mens die Jezus heette en die verwoord en verbeeld zijn van Kerstmis tot en met Pasen en bovenal Pinksteren.
Te begrijpen hoeven we niet alles, maar de woorden “kom, ga met mij mee” zijn voor ons van zeldzaam eeuwige waarde.

Lied: Ga met ons mee op onze wegen – Melodiek

Ga met ons mee op onze wegen,
wees met uw volk in de woestijn,
schuil in een wolk, wees half verzwegen,
toon dat Gij onze kracht wilt zijn.

Schenk ons een woord als wij U roepen,
wees ons een licht op onze weg,
wil ons niet eindeloos beproeven,
toon dat het waar is wat Gij zegt.

Ga voor ons uit in nacht en duister,
wek in ons hoop voor elke dag,
maak U niet waar in macht en luister,
maar in een mens die op ons wacht.

Schenk ons het brood om van te leven,
toon ons de mens die op U bouwt
en onze kracht wordt tot vergeven:
naam die ons duurzaam gaande houdt

Voorbeden
Wijs onze harten de weg om in het dagelijks leven
elkaar meer en meer te waarderen,
niet zozeer om hetgeen wij hebben,
maar wel om hetgeen wij doen voor elkaar.
Sterk ons inlevingsvermogen
om aan elkaar het gevoel te kunnen geven
dat niemand een verloren eiland is.
Als iemand onze aandacht vraagt,
als iemand ons nodig heeft,
schep dan ruimte voor begrip
en voor het vrijmaken van tijd.
Geef ons de moed
om contacten te leggen met anderen,
bereid zijn om van hen iets te leren.
om sámen te doen, werkend aan deze wereld
en zo nader te komen tot U.

Acclamatie: Instrumentaal: De weg is lang 
(Om eventueel zelf mee te zingen)
De weg is langen voert door een wildernis
waar voert hij ons heen, wie weet, waar naar toe?
Geef de pelgrim moed om die weg ten eind te gaan:
een lichte last, ’t is als je broeder!

(Tafel)bede

Wij danken U, God
voor de woorden ons gegeven,
voor de taal van liefde
geschreven in ons hart;
voor waarheid en vertrouwen,
protest en een riem onder dat hart.
Voor de mensen om ons heen
die ons gaande houden,
voor klein en groot,
voor engelen van vriendschap,
voor het delen van het brood.
Voor Jezus van Nazareth,
kwetsbaar als de minste,
die geweldloos en zonder reserve
een kracht tot leven werd.
Laat ons elkaar bieden
vruchtbare aarde,
om in te zaaien en van te oogsten,
en om elkaar te dragen in liefde.
Zo willen we gaan op zijn weg,
naar zijn en onze toekomst.

Lied: Onze Vader verborgen – Melodiek

Vredeswens
De weg op die Jezus ging.
Beterschap voor onze wereld zoeken.
Mensen zijn die ‘doen’ wat ze ‘zeggen’.
Vrede brengen aan elkaar.
Schenken wij elkaar een bloemrijke gedachte.

Instrumentaal: Zuiv’re bloeme ( Om eventueel zelf mee te zingen)
De bloemen zullen bloeien
in bermen langs ons pad.
De weg zal niet vermoeien,
gaat voort van dorp naar stad.
Wij trekken door de velden,
door bossen, over zee.
Wij hebben wat te melden,
die boodschap gaat steeds mee.
              
Slottekst: Wij gaan de weg van oude woorden (tekst N. van Drie)
Wij gaan de weg van de oude woorden,
van overlevering,
die wij van onze ouders hoorden,
in eigen luisterkring,
verhalen uit geloof geboren
om onze weg te gaan,
en tekens die ons veel beloven,
als wij ze nieuw verstaan.
 
Wij zijn een schakel van de keten,
verbintenis van hoop,
mensen op zoek naar beter weten,
oprechte levensloop.
Er is een God aan onze zijde,
die zegt: zo ga je goed.
Wel één die roept door alle tijden:
zoek verder, het komt goed.  

Zegen
Wij zijn hier gekomen om iets mee te kunnen nemen de komende week in.
Laat ons nu vanhier gaan met in onze ransels
woorden, beelden en klanken die sterken en bemoedigen
op de wegen die wij willen volgen,
geïnspireerd door de helende Geest die ons verbindt. Amen.

Slotlied: Uit vuur en ijzer – Melodiek

Uit vuur en ijzer, zuur en zout, 
zo wijd als licht, zo eeuwenoud, 
uit alles wordt een mens gebouwd 
en steeds opnieuw geboren. 
Om ijzer in vuur te zijn, 
om zout en zoet en zuur te zijn,
om mens voor een mens te zijn 
wordt alleman geboren. 

Om water voor de zee te zijn, 
om anderman een woord te zijn, 
om niemand weet hoe groot hoe klein, 
gezocht, gekend, verloren.
Om avond en morgenland, 
om hier te zijn en overkant, 
om hand in een and’re hand, 
om niet te zijn verloren.

Om oud en wijd als licht te zijn, 
om lippen, water, dorst te zijn, 
om alles en om niets te zijn, 
gaat iemand tot een ander.
Naar verte die niemand weet, 
door vuur dat mensen samensmeedt, 
om leven in lief en leed 
gaan mensen tot elkander.

Streets of London – Jan Wijgers