Vuur uit de hemel

SAN SALVATORGEMEENSCHAP
29 juni 2025

Voorganger: Wilton Desmense

Lectoren: Toon van Mierlo en Liesbeth van Leijen

Cantor: Machteld Terlingen        Piano: Joost Boekhoven

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis

Inleiding en gebed

Goede morgen en van harte welkom bij dit samenzijn. Vandaag is de kerkelijke hoogtijdag van de apostelen Petrus en Paulus. Met name hun martelaarschap wordt herdacht en gevierd, hoe tegenstrijdig dat laatste misschien ook klinkt. Thema van deze viering is “Vuur uit de Hemel”. Petrus en Paulus leren wij kennen uit de bijbel als twee vurige personen, heetgebakerde lieden. Het toeval wil dat het vuur in de beide lezingen van vandaag ook een rol speelt, zij het dat die bescheiden is. Laten wij niettemin in dit uur inspiratie en verbinding zoeken in het vuur van de geest die het verhaal van Jezus in ons tot leven heeft gewekt.

Acclamatie: Geest die vuur en liefde zijt

Voorbereiding op de lezingen

De Bijbel ligt open bij het boek Koningen. De profeet Elia nodigt met een speciale actie de zoon van een zekere Safat uit om hem te volgen. Toon van Mierlo zal het verhaal voorlezen. De tweede lezing wordt verzorgd door Liesbeth van Leijen. We volgen Jezus, onder andere door Samaria en op weg naar Jeruzalem. Wat moet je ervoor overhebben om je bij hem aan te sluiten!

Lezing 1: 1 Koningen 19: 19-21

Elia ging weg van de berg Horeb. Onderweg zag hij Elisa, de zoon van Safat. Die was samen met een aantal andere mannen op het land aan het werk. Met twaalf paar ossen ploegden ze het land. Elisa zelf liep achteraan, met het twaalfde paar ossen. Elia ging naar Elisa toe, gooide zijn mantel over hem heen en liep verder. Elisa liet zijn ossen in de steek en liep snel achter Elia aan. Hij zei: “Ik ga met u mee, maar ik wil eerst afscheid nemen van mijn vader en moeder!” Elia antwoordde: “Doe wat je wilt, ik dwing je niet om mee te komen.” Elisa ging terug naar zijn ossen. Met het hout van de ploeg maakte hij een vuur. Hij slachtte de ossen en braadde het vlees. Daarmee gaf hij een maaltijd voor iedereen die hij kende. Daarna ging hij met Elia mee om hem te helpen.

Tussenzang: Uit vuur en ijzer

Lezing 2: Lucas 9: 51-62

Jezus zou niet lang meer op aarde blijven. Daarom nam hij het besluit om naar Jeruzalem te gaan. Onderweg stuurde hij een paar leerlingen vooruit. Zij kwamen in een dorp in Samaria. Daar wilden ze een slaapplaats voor Jezus regelen. Maar Jezus was daar niet welkom, omdat hij op weg was naar Jeruzalem. Toen Jakobus en Johannes merkten dat Jezus niet welkom was, zeiden ze: “Heer, wilt u dat wij vuur uit de hemel laten komen om de mensen hier te doden?” Maar Jezus draaide zich om en verbood ze om zo te praten. Daarna gingen ze verder naar een ander dorp. Onderweg zei iemand tegen Jezus: “Ik wil met u meegaan. Het maakt niet uit waar u naartoe gaat!” Jezus zei tegen hem: “Vossen hebben een hol en vogels hebben een nest. Maar de mensenzoon heeft geen plek om uit te rusten.” En Jezus zei tegen een ander: “Ga met me mee!” De man antwoordde: “Heer, vindt u het goed als ik eerst mijn vader ga begraven?” Maar Jezus zei: “Laat de doden maar voor elkaar zorgen. Jij moet de mensen gaan vertellen over Gods nieuwe wereld!” Iemand anders zei tegen Jezus: “Ik wil met u meegaan, Heer! Maar mag ik eerst afscheid nemen van mijn familie?” Jezus zei tegen hem: “Mensen die achteromkijken in plaats van vooruit, zijn niet geschikt voor Gods nieuwe wereld.”

Acclamatie: Dit is de dag en dit is het uur

Overweging

Dat verhaal van de eerste lezing, over Elia en Elisa: dat verhaal is voor ons goed te volgen in de acties en reacties. Met twaalf paar ossen wordt de grond bewerkt, zoals twaalf apostelen dat later ook zouden doen met de grond, waarop Jezus zijn boodschap verkondigde. Het uitnodigende gebaar van de mantel is een teken van onder de hoede nemen, een teken van de boodschap die ons geloof behoedt. En er is het element van de vrijheid geven, de vrijheid om afscheid te nemen met een groots afscheidsmaal: de ploeg, het werktuig van het zware werk in het leven dat wordt afgesloten, die ploeg wordt geofferd in het feestvuur. Zo werd Elisa uitgeleide gedaan en hij volgde Elia, ieder die hij kende achterlatend. De tweede lezing echter is een ander verhaal. Ik had de neiging om, na vergelijking, met Elia mee te willen gaan en niet met Jezus; om Elia te willen helpen en niet Jezus, die zonder om te willen zien, de nieuwe wereld wil aan opdelven. In Samaria was hij niet welkom, omdat hij op weg was naar Jeruzalem. Voor Samaritanen betekende dat immers, dat hij op weg was naar de vijand! Het verhaal over de barmhartige Samaritaan laat zien, dat Jezus niet beschuldigd kan worden van vooringenomenheid tegen de Samaritanen. Jacobus en Johannes waren nog niet zover: ze stelden voor met vuur uit de hemel dood en verderf te zaaien in het Samaritaanse land. Hoe ze het wilden doen, wordt niet duidelijk. Gelukkig kon Jezus voldoende gezag over hen uitoefenen. Daarna gaat hij op weg naar een ander dorp. Dan lijkt hij bijna als een keiharde manager duidelijk te willen maken dat geloof in zijn boodschap leidt tot harde consequenties: er is geen plaats voor bedenkingen! Lucas somt die consequenties kort en krachtig op:

• geen plek om uit te rusten
• geen tijd om sentimenteel te worden
• geen gelegenheid om achterom te kijken!
• Jezus gaat ver! Je moet alle schepen achter je verbranden!

Kom en volg mij op de weg, gehoorzaam aan de schriften! Het was bijzonder dat zoveel mensen zich bij hem aansloten en ervoor gíngen. Het evangelie sloeg aan in een tijd waarin de armsten van de armen geen uitzicht hadden. De blijde boodschap sloeg in als een vuur uit de hemel. Welk vuur komt er in déze tijd uit de Hemel-met-een hoofdletter? Het is niet vreemd, om ons een beetje verweesd te voelen bij het zoeken naar een antwoord op deze vraag in tijden waarin uit de hemel-met-een-kleine-letter zoveel menselijk leed over zoveel kleine mensen is gekomen. Paulus, ooit voor de poorten van Damascus als door vuur uit de Hemel getroffen, mag aan het eind van deze viering zeggen, wat hij ervan vindt. Laten wij vanuit ons geloof in Jezus’ boodschap hem volgen en een lied zingen van optimisme.

Geloofslied: Kom en volg mij op de weg

Collecte met pianospel

Voorbeden

Wij bidden dat er licht mag zijn.
Licht in onze ogen: dat we elkaar zullen zien.
Licht in onze harten: dat we ruimte scheppen voor velen.
Licht in onze gedachten: dat we open zijn en eerlijk.
Licht op onze wegen: dat we niet dwalen en de weg kwijt raken.
Licht in alle uithoeken: dat we nergens het kleine vergeten
en dat het vuur van hemelse geestdrift ons voortstuwt
om de weg te banen voor een wereld die goed is voor iedereen.

Accl.: Oren en ogen gaan open voor Jezus

Wij bidden voor onze persoonlijke intenties,
voor vertrouwde bezoekers van onze vieringen die door ziekte
hier niet aanwezig kunnen zijn,
en voor hen die ons met de beste intenties zijn voorgegaan
in het doorgeven van het licht van de blijde boodschap.
Speciaal bidden wij voor …

Accl.: Oren en ogen gaan open voor Jezus

Tafelgebed

Jij, die we aarzelend God noemen:
al eeuwen trachten wij jouw ‘zijn’ te doorgronden
met woorden, liederen en gebaren.
Wij hebben jou een naam gegeven om jou te roepen,
zoals we onze kinderen roepen of elkaar.
Maar jouw ‘zijn’ is niet te doorgronden, niet met gebaren,
niet met gebeden en ook niet met daden.
We weten niet eens, waar jij begint of eindigt.
God, jij bent altijd meer dan wij van jou weten of vermoeden.
Wij kunnen jou niet vasthouden met onze woorden
en onze ogen zijn niet in staat jouw aangezicht te zien.
Maar in Jezus heb jij je doen vermoeden, zijn spoor is onuitwisbaar,
zijn geest is niet te doven, als een vuur uit de hemel.
In de avond voor zijn dood zat hij aan tafel met zijn vrienden.
Hij nam brood, sprak zijn dank uit, brak het en deelde het met de woorden:
‘Neemt en eet, dit is mijn leven, mijn liefde voor jullie gegeven.’
Ook de beker liet hij rondgaan en zei:
Drink hieruit, allemaal, dit is mijn bloedeigen leven, dat hemel en aarde verbindt.
Denk aan mij, wanneer je hieruit samen drinkt in mijn naam.’
Aangevuurd door zijn Geest vinden woorden en mensen elkaar.
In zijn geest zoeken wij  de bronnen op en de vindplaatsen van waarheid en liefde.
En wij bidden met woorden die Jezus ons leerde:
Onze Vader …

Vredeswens

Om de weg te banen voor een wereld die goed is voor iedereen kunnen wij iedere dag beginnen met wie ons nabij zijn aan te kijken, een kus te geven, een goede dag te wensen en vrede. Nu zijn wij elkaar nabij en laten wij elkaar die vrede toewensen op een wijze die boekdelen spreekt. De vrede leeft!

Vredeslied: Ik zie de hemel opengaan

Ik zie de hemel opengaan, de aarde in het licht, van mensen die elkaar zien staan, Gods eigen aangezicht.
Ik zie de wereld omgekeerd, het laagste bovenaan, het ongeziene in het licht, uit niets groeit Gods bestaan. Ik zie de aarde vol sjaloom, de on-geest weggeleefd. Ontmaskerd staan wij voor elkaar, en zie: de vrede leeft.

Communie

De vrede leeft in het levend houden van het gebaar waarmee Jezus zijn laatste samenzijn met de zijnen vierde. Laten wij dat blijven doen: vrede delen met elkaar in brood en wijn.

Pianospel

Communielied: Wat altijd is geweest

Mededelingen

Slotgedachte: Paulus, Brief aan de Galaten 5, 13-25

Vrienden, God wil dat jullie als vrije mensen leven. Gebruik die vrijheid om met liefde voor elkaar te zorgen. Want hier gaat het uiteindelijk om: «Houd evenveel van de mensen om je heen als van jezelf. Laat
je leiden door de heilige Geest. Als je luistert naar die Geest, dan leef je zoals God het wil. Mensen die zich laten leiden door de heilige Geest, houden van elkaar. Ze zijn blij en leven in vrede. Laten we dus niet opscheppen over onszelf. Maar laten we leven zoals de Geest het wil.

Wegzending

Moge die geest van vuur en liefde, door onszelf gevonden in onze harten, de hemel op aarde brengen en door ons uitgedragen worden als wij weer onze wegen gaan. Een geest waarvan wij onszelf doordringen in het kruisgebaar en in de woorden waarin wij hen die ons voorgingen volgen en nooit loslaten: de naam van onze vaders en moeders, dochters en zonen, in de naam van de geest van ons leven. Amen.

Slotlied: Vervuld van uw zegen