Viering 26 oktober
Lezing uit Jezus Sirach
Wie de wet in acht neemt brengt vele offers
wie zich houdt aan de geboden brengt daarmee een vredeoffer;
wie een weldaad bewijst, brengt een spijsoffer
en wie een aalmoes geeft, brengt een dankoffer.
De Heer heeft welgevallen in het breken met de boosheid
en breken met de ongerechtigheid is verzoening.
Verschijn niet met lege handen voor de Heer,
want al deze dingen eist het gebod.
Het offer van de rechtvaardige maakt het altaar vet,
en de welriekende geur ervan komt voor de Allerhoogste;
het offer van de rechtvaardige is welgevallig ;
en de herinnering wordt niet vergeten.
Verheerlijk de Heer met een blij gelaat
en onttrek niets aan de eerstelingen die gij moet geven;
toon bij al uw gaven een vrolijk gezicht,
en heilig de tienden met vreugde.
Geef aan de Allerhoogste naar hetgeen Hij u geschonken heeft;
geef met een blij gelaat naar uw vermogen,
want Hij is de Heer die beloont;
Hij geeft u zevenvoudig terug.
Probeer Hem niet om te kopen,
want Hij aanvaardt het niet;
stel uw vertrouwen niet in een door onrecht verkregen offergave,
want de Heer weet te oordelen en persoonlijk aanzien geldt niet bij Hem.
Hij is niet partijdig ten nadele van de arme
En Hij luistert naar het gebed van de ontrechte.
Hij slaat acht op de wees
en op het lange verhaal dat de weduwe doet,
want de tranen van de weduwe stromen langs haar wangen
en zij kermt over de man die ze doet stromen.
Wie God dient naar zijn welbehagen vindt gebade bij Hem
en zijn smeekbede reikt tot de wolken.
Het gebed van de nederige dringt door de wolken heen.
Evangelie Lucas 18,9-14
In die tijd zei Jezus tot hen die, – overtuigd van eigen gerechtigheid – de anderen minachtten, de volgende gelijken is: “Twee mensen gingen op naar de tempel om te bidden; de een was een Farizeeër en de andere een tollenaar. De Farizeeër stond met opgeheven hoofd en bad bij zichzelf als volgt: God, ik dank u dat ik niet ben als de rest van de mensen, rovers, onrechtvaardigen, echtbrekers, of ook als die tollenaar daar. Ik vast tweemaal per week en geef tienden van al mijn inkomsten.
“Maar de tollenaar bleef op een afstand en wilde zelfs zijn ogen niet opheffen naar de hemel; maar hij klopte zich op de borst en zei: God, wees mij zondaar genadig. Ik zeg u: deze ging gerechtvaardigd naar huis en niet die andere; want al wie zich verheft zal vernederd, maar wie zich vernedert zal verheven worden.”
Alvast een voorproefje voor Allerheiligen…
Met een glimlach.
Feest
Éen november was het feest in het rijk,
en alle heiligen waren aanwezig:
hoe meer zielen, hoe meer vreugde,
Maria was de leidster van het feest
men was haar faam op dat gebied
sinds Kana, Galilea, niet vergeten;
ook nu weer slaagde zij uitnemend
en zong haar hoogste lied.
Haar rechterhand was Lazarus,
altijd goed voor een handvol ideeën
die hij in Abrahams schoot had uitgebroed.
Sara had er veel plezier in
en moest met Izaak hartelijk lachen
om alle wonderen dingen die er gebeurden.
Noach was ook nu de aangewezen man
om de dieren bi het feest te betrekken;
hij kende werkelijk alle soorten
die hij twee aan twee liet binnenkomen
octopusjes die arm in arm in arm
acrobatische toeren ten beste gaven
en begonnen met een klein handstandje;
een os en een ezel die een stukje deden
in een stal die door Jozef was getimmerd
en waar het bijzonder lekker rook;
en het jongetje dat ooit had geschreven:
“op de nieuwe aarde kun je gerust
onder een olifant zijn poot gaan liggen”
deed het voor, tot ieders groot vermaak.
Ambrosius maakte er een passende hymne bij
Die luidkeels door allen werd meegezongen
Onder leiding van Verdi’s vroegere slavenkoor.
B.a.c.h. spelde nog eens zijn eigen naam
en die van alle getuigen om hem heen
in een muziekstuk vol maat en getal
dat Schweitzer ten gehore bracht.
Ook Barth had een bijzondere dag,
want hij speelde Mozart bij het leven.
Voor de lichte muziek had trouwens Maria,
die altijd de boel graag op zijn kop zette,
enkele zeer zware broeders aangewezen
die nu lichtvoetig rondsprongen
en met elkaar dansten om de glazen zee.
Feest was het voor alle kinderen
Die voorheen honger hadden geleden
En zich te goed deden aan luxe broodjes
Van een beroemde Egyptisch bakker
Die nog onder de farao gediend had.
Feest was het , voor alle getuigen
en heel de menigte van martelaren
die een nieuwe naam hadden gekregen
en in witte kleren straalde in de zon:
God zelf, die over hen was opgegaan.
Toen kwam iemand die dit alles had gezien
met de ogen als die van een adelaar
die recht het zonlicht in kan kijken
en vroeg:
Wie zijn dit? Waar komen zij vandaan?
En hoorde:
Dezen komen uit de grote verdrukking,
Zij hebben de hitte van de dag
En de verschrikking van de nacht
Doorstaan en volhard tot het einde.
(Niek Schuman)