Hou liefde vol

SAN SALVATORGEMEENSCHAP | 9 februari 2025

Voorganger:  Franneke Hoeks |
Lectoren: Marga van de Koevering & Albrecht Beeftink
Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden
Pianist Coby Wagemans

Openingslied  Dit huis  is een huis

Welkom
Wat een fijn gezelschap hier deze zondag. Bijzonder om jullie welkom te mogen heten:  de mensen van de San Salvator, Melodiekers, familie, vrienden, collega’s en wie weet ben je hier deze zondagochtend voor de eerste keer aankomen waaien: fijn dat je er bent. Fijn dat jullie er zijn.
Tien jaar geleden stond ik hier met Gepke en Mignon. Zeven mensen uit de gemeenschap legden ons de handen op. En zo werden we bevestigd als pastores van deze gemeenschap. Een bijzonder moment.
Vandaag mag vieren dat ik 10 jaar deze functie mocht uitoefenen. Even een pas op de plaats maken om samen met jullie terug te kijken en stil te staan bij wat dit werk , deze gemeenschap voor mij betekent. Het is best gemakkelijk om te verzanden in wat er niet meer is….we moesten van de nodige dingen afscheid nemen in 10 jaar tijd.  Toch blijf ik ook hoopvol – niet altijd, mij zakt de moed ook wel eens in de schoenen -maar dan voel ik toch weer ergens iets moois opborrelen en dan denk ik …. En toch:  dit doet er toe! De verhalen die zo klinken nodigen uit om vooruit te kijken. In de kerk lezen we oude verhalen om samen te zoeken naar nieuwe betekenis.
Het eerste verhaal is persoonlijke keuze. Dit verhaal over de profeet Elia raakte mij ooit tot in mijn ziel en trekt sindsdien met mij mee. Een tekst die me uit donkerte wist te halen en tot op de dag van vandaag mijn medicijn is tegen zwartkijkerij. 
Als tweede verhaal klinkt een tekst uit Lucas die vandaag in veel kerken gelezen wordt. Hierin horen we hoe Jezus vissers aanzet om  – ze hebben er geen zin in – toch het meer op te gaan en hun netten uit te werpen . Een roepingsverhaal dat prima past bij nadenken over wat is mijn roeping. En misschien daagt mijn  verhaal jullie uit om ook na te denken over roeping, over wat ieder van ons te doen heeft in het leven.
We steken hier in ons midden de paaskaars aan. Licht dat altijd brandt als we als gemeenschap bij elkaar komen.  Licht dat sterker is dan dood. Licht dat ons doet leven. 
Vanuit de paaskaars steken we de vredeskaars aan. Met de vredeskaars staan we stil bij al die plekken op de wereld waar mensen in oorlog leven. Licht als stil protest. Licht als een smeekbede. Licht als bemoediging.
Bij het licht van deze kaarsen mag het even stil worden. Stilte om ruimte te maken voor wat we niet kunnen of willen zeggen. Stilte waarin ruimte ontstaat om ons open te maken voor……..
Stilte

GEBED
Eeuwige, bron, licht, God, schepper:
zoveel namen
voor wat niet in één woord te vangen is.
Vanuit het niet weten –
niet zeker weten –
richten wij ons dit uur tot jou.
Jij hebt oog voor wie we zijn
onze mooie kanten,
onze schaduwzijden:
niets blijft voor jou verborgen.
Maak ons open voor jou wijsheid
leer ons verstaan voorbij ons eigen gelijk
en wijs ons de weg van liefde.

Acclamatie Het licht is kalm

Over het eerste verhaal 

1E LEZING  1 Koningen 19, 10-13   
De Eeuwige zei tegen Elia: ‘Kom naar buiten, ga op de berg staan om mij te ontmoeten. ’Toen kwam God voorbij. Het begon met een zware storm. Het waaide zo hard dat de berg begon te schudden en de rotsen openscheurden. Maar de Eeuwige was niet in de storm.
Na de storm kwam er een aardbeving. Maar daarin was de Eeuwige ook niet.
Na de aardbeving kwam er een vuur, maar God was ook niet in het vuur.
Na het vuur klonk het gefluister van een zachte bries.
Toen Elia dat hoorde, deed hij zijn mantel voor zijn gezicht. Hij liep naar buiten en ging voor de opening van de grot staan. Daar hoorde hij een stem die zei: ‘Waarom ben je hier, Elia?’

Lied Veel te laat heb ik jou lief gekregen

2E LEZING  Lucas 5 1-11
Op een keer stond Jezus bij het Meer van Gennesaret. Er stond een grote groep mensen dicht om hem heen. Die wilden allemaal de boodschap van God horen. Toen zag Jezus twee boten liggen. De vissers stonden bij hun boten de netten schoon te maken. Jezus stapte in één van de boten, het was de boot van Simon. Jezus vroeg hem om een stukje het meer op te varen. En vanaf de boot sprak Jezus tegen alle mensen aan de kant. Toen Jezus uitgesproken was, zei hij tegen Simon: ‘Vaar naar dieper water en gooi je netten uit. We gaan vissen.’ Simon antwoordde: ‘Meester, we hebben de hele nacht hard gewerkt en niets gevangen. Maar omdat u het zegt, zal ik het doen.’
Simon en zijn helpers gooiden de netten uit, en deze keer vingen ze een heleboel vis. De netten zaten zo vol dat ze begonnen te scheuren. De mannen riepen hun vrienden in de andere boot om te komen helpen. Die kwamen, en samen vulden ze de twee boten met vis. Er was zo veel vis, dat de boten begonnen te zinken. Toen Simon Petrus dat zag, knielde hij voor Jezus en zei: ‘Heer, ga toch van me weg, want ik ben een slecht mens.’ Simon was namelijk erg geschrokken omdat ze zo veel vis gevangen hadden. Ook zijn helpers waren erg geschrokken. Net als zijn vrienden in de andere boot. Dat waren Jakobus en Johannes, de zonen van Zebedeüs .Jezus zei tegen Simon: ‘Je hoeft niet bang te zijn. Vanaf nu zul je mensen vangen in plaats van vissen.’ Toen trokken de vissers de boten aan land. Ze lieten alles achter en gingen met Jezus mee.

Acclamatie Leer ons binnengaan

OVERWEGING
10 jaar… dat is een mooie periode. Het voelt lang en kort tegelijk. Soms voel ik nog het moment van bevestiging 10 jaar geleden. Toen ik met deze viering bezig was werd ik in eerste instantie weemoedig. Wat hebben we van veel dingen afscheid moeten nemen. Mensen natuurlijk, maar ook activiteiten: kinderkerk, adviesraad, Cantorij, werkgroep ZIN, Salvatoriaan. Wat hebben we de afgelopen jaren ontzettend veel gedaan. Aan al die dingen – en nog veel meer mocht ik een bijdrage leveren. Ik ben hier ontzettend goed terecht gekomen.
Ik heb wat meegenomen van vroeger. Ooit speelden we op de overloop van ons huis kerkje. Mijn broer, mijn zusje en ik samen met alle beren, poppen, barbies en knuffels die we maar konden verzamelen. Met kinderlijke onbevangenheid vierden we de mis en doopten  we er op los. Ik ben theologie gaan studeren want pastoor-zijn dat leek me prachtig vak. Ik houd van mooie verhalen en theater, ben niet vies van een beetje blingbling, heb hart voor mensen en wil de wereld ook een rechtvaardiger maken.  Vrouw en RK kerk was geen handig combinatie. Ik ben de maatschappelijke hoek  van de theologie terecht gekomen, maar ergens beleef die droom in leven. Een droom over een kerk, een gemeenschap waar het goed toeven was, waar we zouden proberen het visioen van het goede leven voor alleen waar te maken.
Ongeveer 25 jaar geleden belandde ik in San Salvatorkerk. Het ging niet goed met mij. Ik kampte met zware depressies. Op zoek naar een sprankje lichtheid schoof ik in de kerkbanken. Die eerste viering werd het verhaal van de roeping van Elia gelezen. Die tekst raakte met tot in mijn ziel. Wanhopig zocht ik naar God in grootse dingen en plotsklaps besefte ik dat hij/zij klein en zacht was. Dat beeld van die zachte bries heeft me nooit meer los gelaten. Ik voelde me gevonden en gedragen…
Toen 10 jaar geleden de vraag kwam of ik voor de San Salvator zou willen komen werken heb ik niet lang nagedacht. Ja. Met zijn vieren begonnen w:  Erick, Gepke, Mignon en ik. Een paar jaar eerder was San Salvator haar eigen weg in geslagen en had zich noodgedwongen losgewoeld van de RK kerk. Die stap heeft pijn gedaan, maar heeft ons ook zoveel gebracht. Zeker in de eerste jaren was er veel te doen: overleggen, afstemmen, zoeken, nieuwe dingen opzetten. We zijn allemaal ouder geworden. Ook ik – al blijf je in de kerk best lang jong. Bij alles wat we niet meer doen is er ook iets fundamenteels gebleven.
Samen kerk-zijn dat is wat wij hier doen. Letterlijk doordat we iedere week samen opbouwen en ook weer opruimen. Samen kerk-zijn ook als het over inhoud gaat. We zijn nieuwsgierig en durven ook te twijfelen. Het niet zeker weten, mag hier in deze ruimte bestaan. Bijbel, christelijke traditie is onze bron, maar altijd met een openblik en nooit vanuit de gedachte dat wij – of de traditie waaruit wij putten – DE waarheid zijn. Ik zie ons als een nieuwsgierige gemeenschap die ook andere geloven oprecht weet te waarderen.
Het verhaal van Lucas past wonderbaarlijk wel bij waarom ik hier sta en hoe ik hier sta. Jezus spreekt de mensen toe. Dat doe ik ook best graag, ondanks het feit dat vaak denk dat ik niet zoveel bijzonders te vertellen heb – dan ben zo blij met de verhalen die me houvast geven.
Als Jezus Simon vraagt om diep water op te zoeken om daar de netten uit de gooien, schiet Simon in de weerstand. Zo herkenbaar: hebben we al geprobeerd, werkt toch niet,  het heeft geen zin. Maar goed Jezus heeft best wat overredingskracht en natuurlijk gaan ze vissen. Ze vangen zoveel dat ze het niet kunnen handelen. Alle hens aan dek! De reactie van Simon Petrus is voor mij wederom zo herkenbaar. Ik verdien dit niet!

De leerlingen laten hun oude leven achter zich en volgen Jezus op zijn weg. De afgelopen 10 jaar mocht ik samen met jullie ook een stukje van die Jezus-weg bewandelen hier vanuit en met de San Salvatorgemeenschap. Die Jezus-weg die probeert dat goede leven voor allen waar te maken. Een liefdevolle, rechtvaardige samenleving  te realiseren. Dat is best een opdracht – een onmogelijke opdracht.  En toch, en toch is dat wat wij proberen met elkaar:  liefhebben, elkaar en de wereld liefhebben.
Over liefde. .. ik bedoel niet de romantische liefde tussen twee mensen; als dat op je levensweg komt hou vol, koester dat maar ik – en ik denk Jezus ook – heeft het over LIEFDE in hoofdletters geschreven.  Liefde die gaat over eerlijkheid, over luisteren, over samen, over mensen die niet je niet kent. Liefde die vrede in zich draag. Liefde die vreemdelingen welkom heet. Liefde die voorbij mijn eigen belang gaat. Liefde die nieuwsgiering is. Liefde die deelt. Liefde die ruimte schept. Liefde die toekomst mogelijk maakt.  Dat klinkt allemaal zo groot dat als we niet uitkijken de moed ons in de schoenen zakt. En als we het af en toe niet meer weten dan hoop ik dat we de zachte bries weer mogen voelen die ons influistert hou vol, hou liefde vol.
Dat het zo moge zijn.

Stilte
We geloven allemaal wel iets… toch?! In dit gezelschap misschien iets meer in god, eeuwige of welke naam we hem/haar ook geven. Geloven in het goede van mensen, in lichtpuntjes. Gelukkig is er veel om in te geloven maar het is vaak lastig om daar woorden aan te geven. Wij doen dat hier door samen te zingen. Vandaag mijn lievelingslied: Woord dat ruimte schept. Dat woord kan veel zijn. Vrede. Licht, vriendschap, liefde.  Dit lied gaat voor mij over dat visioen van een mooie toekomst. Dat we dat soms bijna kunnen voelen, maar dat het ons dan ook weer ontglipt. Een lied over volhouden met elkaar.

Geloofslied
Woord dat ruimte schept.
Toekomst, wijd licht land
waar gerechtigheid
als rivieren stroomt,
waar een wijnstok bloeit
tegen klippen op.
Even is het waar en dan is het weg.
Toon mij niet vergeefs
wat mijn ziel verlangt.
Geef dat ik volhard in uw vergezicht.

KLAARMAKEN TAFEL

COLLECTE (maak, als u wilt gebruik van de QR code hiernaast)

MUZIEK

VOORBEDE
Laat ons bidden voor mensen die alleen door het leven gaan omdat hun partner is overleden, door scheiding of omdat die ene nooit op  hun pad verscheen. Dat zij zich gedragen mogen weten door vriendschap en onderlinge verbondenheid.
Jij die onze gedachten raadt
Laat ons bidden voor mensen die de weg in hun hoofd kwijtraken door donkere wolken van depressies of het grote vergeten van dementie. Dat er licht mag zijn in duisternis en  mensen die helpen onthouden dat mens-zijn zoveel meer is dan wat er in onze hoofden gaande is.
Jij die onze gedachten raadt
Laat ons bidden voor mensen die blijven geloven dat het kan: een wereld van recht en vrede – dichtbij en ver weg. Dat zij – wij –de grote woorden van liefde, vrede, recht juist in het kleine waar mogen maken.
 Jij die onze gedachten raadt
Laat ons bidden voor mensen die vandaag niet met ons mee kunnen vieren.  Zij die ziek zijn – we denken aan jullie.
We staan stil bij mensen van wie we afscheid moesten nemen. Alle mensen van wie ik de afslopen jaren de uitvaart mocht doen. Zij zijn een stukje van mij én van deze gemeenschap.
Dat het goed mag zijn daar aan de andere kant en dat wij  hier de herinneringen blijven koesteren en zo over tijd en ruimte heen met elkaar verbonden blijven.
Koester de namen

TAFELGEBED
Jij die God bent, een zachte kracht alom aanwezig, wij danken Jou voor de wereld waarop wij wonen, deze aarde met alles wat er leeft en groeit. Jij die God bent,  vader en moeder tegelijk die ons oproept  om goed te zijn,  om brood te delen, en te blijven werken aan liefde, recht en vrede. Wij danken Jou voor Jezus,  die mooie mens uit Nazareth, die mensen over de eeuwen heen aanspoorde om keer op keer die weg van liefde, recht en vrede te gaan.
Die laatste avond ging Jezus met zijn vrienden en vriendinnen aan tafel. Hij nam het brood, brak het, deelde het uit en zei: Weet jij hoe je gelukkig kunt leven? Als je het brood van iedere dag  niet alléén eet maar breekt en deelt met elkaar. Delen is liefhebben en lief heb ik jullie.
Daarna nam hij de beker en zei: Drink uit deze beker  en proef de volheid van wat leven is. Als ik er niet meer ben, deel dan brood en wijn met elkaar en hou liefde vol.
Daags daarna is Jezus gestorven,  maar niet voorgoed. Hij leeft nog te midden van ons door verhalen en gebaren. Hij spoort ons aan op die weg van Liefde. In zijn Geest zijn wij onderweg,  met zijn woorden willen wij  zingend bidden,  woorden van vrede,  woorden van toekomst.

ONZE VADER verborgen

VREDESWENS |  VREDESLIED De vrede de vrede zal zijn

BROOD EN WIJN
LIED Liefde heeft geen longen 

MEDEDELINGEN

SLOTGEDACHTE Het geneesmiddel 
Een geleerde man zei tegen rabbi Abraham: ‘Men zegt dat u mensen geneesmiddelen geeft die goed werken. Kunt u me er een geven Om beter in God te geloven?’
‘Daarvoor heb ik bij mijn weten geen middel, ’zei rabbi Abraham.  ‘Maar als u dat wilt heb ik er wel een om de liefde van God te krijgen.’ ‘Dat heb ik nog liever,’ zei de ander, ‘geef me dat maar!’ ‘Dat middel,’ zei rabbi Abraham ‘is de liefde voor de mensen.’

ZEGENWENS
God zend ons nu dan op weg
als mensen die geloven,
de banden kunnen smeden,
die grenzen overbruggen,
die mildheid kunnen brengen,
die troosten en nabij zijn,
die vreugde kunnen geven,
die broeder en zuster durven zijn.
Zend ons dan nu op weg
als mensen die vertrouwen,
de toekomst tegemoet.
Amen.

SLOTLIED Waar vriendschap is en liefde

Fijn dat u er was!
De teksten van onze vieringen zijn terug te lezen op
www.sansalvatorgemeenschap.nl