Lievelingsverhaal

San Salvatorgemeenschap 9|10 september
Thema: Lievelingsverhaal
Voorganger: Mignon van Bokhoven
Muzikale ondersteuning: za Marcel van der Maeden |zo koor Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden mmv Maria Werner

OPENINGSLIED za|zo Licht dat ons aanstoot

WELKOM
Van harte welkom, lieve mensen. Welkom als u hier vaker komt en welkom als u vandaag voor het eerst hier bent. Zo beginnen we vaak onze viering. En vandaag wil ik nogmaals zeggen ‘van harte welkom.’  Welkom in dit gebouw waarin wekelijks de vieringen plaats vinden. Misschien niet meteen herkenbaar als kerkruimte. Een ruimte die we in het weekend mogen gebruiken voor de samenkomsten. Door de week is hier dagbesteding voor mensen met een meervoudige handicap. Met hulp van vele handen toveren we de ruimte om tot kerkruimte.
Het is fijn dat we niet tussen dikke muren zitten. Het is hier licht en we hebben zicht op buiten, zo leven we mee met de seizoenen, met de gang door het leven.
Deze viering is een viering waarin de regelmatige kerkgangers gevraagd zijn om eens iemand mee te nemen om hier te proeven van wat er hier gebeurt. Bent u zo’n gast, dan bent u gevraagd door iemand voor wie dit een fijne en dierbare plek is. Namens uw buurvrouw of buurman, dank dat u meegekomen bent. (En reken het hem of haar niet aan als u het eigenlijk helemaal niets vindt, even goede vrienden, ik vind het al dapper dat u gekomen bent. Volgende keer vraagt u uw buurman mee naar bungee jumpen, uw lievelingssport. Hij/zij kan dan natuurlijk geen nee meer zeggen!)
Wat gaan we doen in dit uur. Dit is vooral een uur voor u. Maak het goed voor uzelf. Dus als u niet lekker zit, ga even verzitten. Als uw gedachten wegdromen, laat ze dromen naar mooie plaatsen. Als uw hoofd bezig is met een boodschappenlijstje voor morgen, zet er dan niets lekkers op.
We gaan bidden, stil zijn, luisteren, zingen, opstaan, dan sta ik op en zit u, dan gaat u staan en lopen zo rondom …. Kortom eigenlijk onbegrijpelijk. Dat is niet erg. Het is iets om gewoon mee te maken. Laat u gewoon maar meenemen.
Het thema van deze viering is een lievelingsverhaal. Want wat is er bijzonderder als iemand op bezoek komt om dan een dierbaar verhaal te vertellen. Een lievelingsverhaal.
Maar we beginnen altijd met stil worden.

Openingsgebed

Goede God,
Op deze nieuwe morgen
zijn wij hier,
en staan voor u:
wij, mensen uit uw
liefde gedacht,
ontstaan, geboren.
Breek met uw licht
de wereld open.
Raak met uw woord
ons aan.
Dat wij open durven zijn,
en ontvankelijk voor
uw koninkrijk van vrede.|
Dat vragen wij u
in de naam van de
liefdevolle God, die wij
noemen Vader,
Zoon en Heilige Geest

Amen

ACCLAMATIE za Keer u om naar ons toe |zo Herschep ons hart

In een viering laten we ons leiden door teksten. Vandaag lezen we uit de Bijbel. Bijbel komt van Biblia, een bibliotheek van boeken uit verschillende tijden en van verschillende schrijvers met verhalen over mensen, met al hun levensverhalen, hun worstelingen en waarin ze vertellen over hun God, over hun relatie met God.
Vandaag lezen we eerst een tekst uit het Oude Testament of de Hebreeuwse bijbel. Verhalen over mensen en over God, verhalen die Jezus als Joodse jongen elke dag hoorde.
En we lezen het lievelingsverhaal van de San Salvator uit het Nieuwe Testament. Twee jaar geleden was er een project ‘de 10 mooiste bijbelverhalen van ’s-Hertogenbosch.’ Bosschenaren konden stemmen op hun favoriete bijbelverhaal. Overall in de stad kwam het verhaal van Noach op nr. 1, maar een telling bij de San Salvator kwam het verhaal van de Barmhartige Samaritaan naar voren.

Deuteronomium 30:9-14

Mozes sprak tot het volk:

De Heer zal jullie helpen bij alles wat je doet. Hij zal jullie veel ​kinderen​ geven. Hij zal het land vruchtbaar maken, en jullie zullen veel ​vee​ hebben. Zo zal de Heer weer goed voor jullie zorgen. Want hij zal blij zijn met jullie, net zo blij als hij was met jullie voorouders.
Maar alleen als jullie naar hem terugkeren, en hem weer dienen met ​hart​ en ziel. Luister dus goed naar hem. En houd je aan zijn wetten en regels, aan alles wat er in dit wetboek staat.
De regels die ik jullie vandaag geef, zijn niet te moeilijk voor jullie. Je hoeft niet ver weg te gaan om ze te vinden.
Gods regels zijn niet te vinden in de hemel. Dus je hoeft niet te vragen: ‘Wie van ons klimt omhoog naar de hemel om ze daar te halen?
Gods regels zijn ook niet te vinden aan de overkant van de zee. Dus je hoeft niet te vragen: ‘Wie steekt de zee over om ze daar te halen?
Nee, Gods regels zijn heel dichtbij. Door zijn regels steeds te herhalen, bewaar je ze in je ​hart. En dan is het niet moeilijk om ze te volgen!

ACCLAMATIE za Het woord dat ik jou geef |zo Boek jij bent geleefd

2E LEZING

Er kwam een wetsgeleerde naar ​Jezus​ toe. Hij wilde ​Jezus​ op de proef stellen. Hij vroeg: ‘Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te krijgen? ’Jezus​ zei tegen hem: ‘Wat staat er in de wet? Hoe lees je dat?’

De man antwoordde: ‘Heb lief de ​Heer, je God, met je hele ​hart, met je hele ziel, met je hele verstand en met al je kracht. En heb je medemens lief als jezelf.’ Toen zei ​Jezus: ‘Dat is het goede antwoord. Als je dat doet, zul je eeuwig leven.’
De wetsleraar wilde laten zien dat hij de wet beter kende dan ​Jezus. Daarom vroeg hij: ‘Wie is mijn medemens dan?’
Toen vertelde ​Jezus​ een verhaal. Hij zei: ‘Een man reisde van Jeruzalem naar ​Jericho. Maar onderweg werd hij door rovers overvallen. Ze pakten alles van hem af, ook zijn ​kleren. Ze sloegen hem halfdood, en lieten hem liggen.
Toevallig kwam er een ​priester​ langs. Hij zag de man wel liggen, maar hij liep hem voorbij aan de overkant van de weg. Toen er even later een hulppriester langskwam, gebeurde hetzelfde. Hij zag de man wel liggen, maar hij liep hem voorbij aan de overkant van de weg.
Toen kwam er een ​vreemdeling​ langs, een Samaritaan. Hij zag de man liggen en kreeg medelijden. Daarom ging hij naar hem toe. Hij verzorgde de wonden van de man met olie en ​wijn. En hij deed er verband om. Toen zette hij de man op zijn eigen ezel en bracht hem naar een herberg. Daar zorgde hij voor hem. De volgende dag gaf de Samaritaan geld aan de eigenaar van de herberg en zei: ‘Zorg goed voor de man. Als het je meer geld kost, krijg je dat van me op mijn terugreis.’’
Toen vroeg ​Jezus: ‘Wat denk je? Wie was de medemens van de man die overvallen werd?’ De wetsleraar antwoordde: ‘Degene die goed was voor de gewonde man.’ Toen zei ​Jezus: ‘Ga dan, en doe net zo.’

Overweging

Een lievelingsverhaal. Vast niet van iedereen hier. Maar wel van velen. Herkenbaar.
Er ligt een zwaargewonde, beroofde man langs de weg. Twee voorbijgangers doen niets, lopen met een bocht om hem heen. De derde, de Samaritaan, de vreemdeling, neemt de man mee, verbindt zijn wonden, en zorgt dat deze man-vrouw-persoon veilig onderdak is.
Bij mij roept het een gevoel op uit mijn kindertijd, ik hoorde het waarschijnlijk al op de kleuterschool: ik vond het een prettig verhaal. Ik vond zelf dat de Samaritaan het het beste had gedaan en Jezus vond dat kennelijk ook. En die mensen die voorbij liepen deden het verkeerd. En Jezus vond dat kennelijk ook. Gelukkig maar.
Later hoorde ik het verhaal nog vele malen en ontdekte ik meer lagen in het verhaal. Bijvoorbeeld leerde ik ook het ongemak kennen van de priester en de leviet. Het gevoel wanneer je weet dat je eigenlijk had moeten helpen. De stille schaamte wanneer je voorbij loopt aan iemand van wie je weet dat die wat aandacht nodig heeft. En groter ook: de schaamte die je kan voelen wanneer jouw land een deal sluit over vluchtelingen. De schaamte die je voelt voor de overheid wanneer je ziet dat een bevriend mantelzorger met mappen vol formulieren van instantie naar instantie wordt gestuurd om de juiste zorg voor elkaar te krijgen.
We houden ervan om verhalen over echte barmhartige Samaritanen te horen. Op televisie of in de krant lees je van die verhalen. Soms heel schattig: van stoere brandweermannen die kleine eendjes redden, die in een put gewaaid zijn. Of zoals in dit weekend de foto dat prins Willem Alexander een stevige arm geeft aan burgemeester van der Laan.
Maar meestal heel schrijnend, zoals alle foto’s van de opvang van bootvluchtelingen die op ons netvlies gebrand staan.
Ik wil even stilstaan bij een kort berichtje dat ik in het voorjaar in de krant zag staan.
Deze foto greep me aan. Een jonge vrouw staat krachtig en zelfverzekerd tegenover extreem rechtse demonstranten. De vrouw, Saffiyah Khan sprong in de bres toen zij zag dat een vrouw met een hoofddoek werd omringd door deze betogers. De blik in haar ogen straalt zo’n rust en zekerheid uit. Samenballing van hart, ziel, kracht en verstand. Op de achtergrond de politieman en een ordebewaker die kennelijk nog niet hadden ingegrepen. Een moderne Samaritaan. Niet de politieman, maar deze jonge vrouw grijpt in. Later werd haar gevraagd waarom ze dat deed: ‘dat is een kwestie van geweten, een krachtig gereedschap. Het mooie is door deze actie beide vrouwen in hun kracht kwamen te staan.
Voor deze viering heb ik de Bijbel in gewone taal gebruikt. Het klassieke woord ‘naaste’ is daarin vertaald als medemens. Eerst kwam me dat ongemakkelijk voor. Maar het werd me langzaam duidelijk dat het daar eigenlijk over gaat. Door de daad van helpen word je mede-mens.
Het is vaak helemaal niet eenduidig wie de gewonde mens is en wie de helper is. Die rollen lopen in elkaar over. Mens en mede-mens, aan elkaar worden we medemensen.
We helpen elkaar en in dit helpen komt de ruimte voor God, realiseren we iets van Gods liefde voor mensen. Gods liefde die wij in Jezus Christus kunnen zien. Worden wij handen en voeten van God.
Het meest ontroerende verhaal over iemand die helemaal beroofd was, in de diepste angst leefde, was de joodse Etty Hillesum in de tweede wereldoorlog. Zij beschrijft hoe God en zij elkaar vinden. Zij is gevangene in een concentratiekamp. Ze leeft in de barakken, tussen verdriet, ellende, ziekte en zorgt tegelijkertijd voor haar mede gevangenen. Zij zou zoals ze zegt, een pleister op de wonde willen zijn. En het wordt haar steeds duidelijker: dit ene dat jij, God ons niet kunt helpen maar dat wij jou moeten helpen en door dat laatste helpen wij ook onszelf. En dit is het enige wat we in deze tijd kunnen redden, en ook het enige waar het op aankomt: een stukje van jou, God, in onszelf.
En nu is het dus een heel serieus verhaal geworden. Terwijl ik beloofd had dat het een luchtige viering zou worden. Maar zo gaat dat. Want zo wordt het ook een verhaal van hoop. Dat wij door de ander te helpen onszelf helpen, en handen en voeten zijn die liefhebben, wonden wassen, op weg helpen.
Paus Franciscus noemt de kerk een veldhospitaal, waar mensen weer rechtop worden gezet, verzorgd, aangezien, zonder dat er naar regels, voorschriften en mitsen en maren wordt gekeken.Misschien willen we als San Salvator graag zo’n plek zijn. Misschien is een veldhospitaal een beetje groot woord. Maar een EHBO post, een pleisterplaats, dat is toch ook al heel mooi. Ga dan, en doe zo.
En daarom is het een lievelingsverhaal, niet alleen voor ons als gemeenschap. Niet alleen voor het kleine kind dat tevreden vaststelt wat het zelf al wist, dat het goed is om een ander te helpen, altijd. En omdat er ongemak in zit. Ongemak dat ons prikkelt om niet weg te kijken. Ongemak dat ons gaande houdt. Een lievelingsverhaal omdat het laat zien hoe een mooie wereld eruit kan zien, met een stukje van jou, God, in onszelf. Waar het gaat om mensen, over liefhebben, over het goede doen, over elkaar aanzien, over elkaar helpen rechtop te staan, over de ander, over mede-mens worden, over onszelf. Over op weg gaan, leven, gewond raken en weer opstaan. Zo moge het zijn.

GELOOFSLIED za Hier gaan we zingend de wereld te buiten |zo Dat een nieuwe wereld komen zal

VOORBEDEN

Laten wij bidden voor mensen die geslagen en verwond zijn in het leven.
Dat zij een helpende en verzachtende hand mogen voelen.
Van wie die hand ook komt.
Vandaag bidden wij speciaal voor de jonge mantelzorgers,
voor wie het geen vráág is of ze zorgen hebben:
zij zorgen vanzelfsprekend, omdat er in hun gezin een zieke zus, of broer, of ouder is.

za|zo Gij hart, gij bron van leven, ontferm u over ons

Laten we bidden voor de mensen die bij de overstromingen en het natuurgeweld op Sint Maarten, India, Bangladesh en Houston hun huis en bezittingen verloren hebben.
Dat er hulp voor hen is, en mensen die niet wegkijken.

za|zo Gij vuur dat voor ons uitgaat ontferm u over ons

Laten we bidden voor de Rohinghya en alle mensen die op de vlucht zijn voor religieus geweld. Heb je naaste lief lijkt zo vanzelfsprekend, maar is zo moeilijk. Dat wij de moed hebben om een naaste te zijn voor mensen die dat nodig hebben.

za|zo Gij woord dat door ons mens wordt, ontferm u over ons

Laten we bidden voor  de zieken in onze gemeenschap, voor degenen die voor hen zorgen en voor wat vandaag opgeschreven is in het intentieboek.
Voor allen die we moeten missen door de dood, maar met wie wij ons nog altijd diep verbonden voelen.
zo Voor uw aangezicht

Tafelgebed

Gezegend, Gij, God-met-ons,
uit jouw liefde is ons leven ontstaan,
uit jouw handen mogen wij het leven ontvangen,
om mens te zijn,
in onze grootsheid,
in onze kleinheid.
Wij willen Jou danken voor dit leven,
voor de schoonheid en de vreugde,
voor de kwetsbaarheid en gebrokenheid,
voor de liefde en verbondenheid
om samen door het leven te gaan,
elkaar te dragen en ons gedragen te weten.

Wij willen danken voor Jouw zoon Jezus,
die het op zich nam om onze lasten te dragen:
zachtmoedig, in alle eenvoud.
Zo zouden wij willen leven.

Op de laatste avond van zijn leven,
In het bijzijn van zijn vrienden
heeft Jezus brood genomen, dankte voor het brood,
brak het
en deelde het aan zijn vrienden
met de woorden:
‘Neem en eet van dit brood,
dit is mijn leven, ik geef het aan jullie.’

Hij nam een beker, sprak een dankgebed,
en zei tot zijn vrienden:
‘Drink hieruit en proef van mijn liefde,
zodat mijn vreugde in jou zal zijn.
Heb elkaar lief,
zoals ik jou heb lief gehad.’

Laten wij elkaar tot brood worden,
als voedsel voor onderweg.
Laten wij elkaar tot wijn worden,
verbonden in vrede.
laat ons daartoe bidden met de woorden die Jezus ons geleerd heeft:

Onze Vader…..

VREDESWENS

VREDESLIED za  Broeders en zusters vrede voor jou |zo Shalom aleichem

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn

COMMUNIELIEd  za Een lamp voor mijn voet is uw woord |zo Die met ons deelt

AFSLUITEND GEBED

Eeuwige, Vader, Moeder, wij danken u voor dit samenzijn. Dankbaar dat we met zoveel zijn. Dankbaar voor deze plek. Dankbaar dat uw verhaal zich voegt met ons verhaal. Amen

SLOTGEDACHTE

– elke dag is weer nieuw, elke dag weer nieuwe verhalen, ook deze dag is een nieuw nu

verhaal halen

het zijn dezelfde woorden
maar nieuw
het zijn dezelfde armen benen ogen
maar nieuw
het zijn dezelfde zinnen
maar nieuw
het is hetzelfde lied
maar nieuw

nooit eerder hoorde
zag voelde herkende ik ze zo
zoals nu

nooit eerder raakten
wreven grepen ze me zo
zoals nu

ik zit zucht kijk
natuurlijk kijk ik
hier bèn ik
ik haal adem
en verhaal

(gedicht van Merel Morre, Een bundel geluk 2015, merelmorre.wordpress.com)

ZEGENWENS

Gaat allen heen in vrede.
Moge Gods liefde u omgeven,
haar trouw u dragen en
zijn vrede uw hart vervullen bij al uw streven
om God en de mensen van dienst te zijn.

Gaan wij van hier met de zegen
van elkaar en de zegen van de
Ene, die wij noemen
Vader, Zoon en Heilige Geest. Amen

SLOTLIED  za Dat woord waarin ons richting werd gegeven |zo Verdoofd en schamper van gemis