Kiezen voor verbinding

San Salvatorgemeenschap 2 april 2017
Thema: Kiezen voor verbinding
Voorgangers Annette Beelen
en Mignon van Bokhoven
Muzikale ondersteuning: De Cantorij

Openingslied: Voor mensen die naamloos

Welkom
Lieve mensen, van harte welkom. Van harte welkom als u elke week op weg gaat om hier in Cello te komen vieren. Van harte welkom als deze zondagmorgen voor een u een plezierige pleisterplaats is om af en toe aan te komen. Bijzonder welkom als u hier vandaag voor het eerst bij deze viering bent. In deze viering zal ik samen met Annette Beelen voorgaan. De afgelopen maanden heeft Annette in het kader van haar stage intensief meegekeken en meegedacht met voorgangers van de gemeenschap. Tot het begon te kriebelen en ze genoeg had van het toekijken. Dus, toe maar Annette.

Elke keer als we hier samen zijn, zoeken we verbinding, in gebed, in liederen, in woorden. Zoeken we verbinding met elkaar, en met de Ene, de Trouwe, die met oneindig geduld wacht op ons zichtbaar worden, ons opstaan.
Laten wij eerst stil worden.

Openingsgebed
Goede God,  wij zijn hier deze morgen,
uit verlangen om met elkaar te vieren.
Omdat wij weten dat  alleen samen met de ander,
in de ogen van de ander,
in verbinding met de ander,
wij voluit onszelf kunnen zijn,
tot bloei kunnen komen.

Dat wij ons mogen openen
en mogen rusten in jouw vertrouwen in mensen.

Dat vragen wij
in de naam van de Vader,
de Zoon en de Heilige Geest,
Amen
Lied za: Gij hart, gij bron van leven – zo: Liefde dal van liefde

1e lezing Een verhaal uit het vastenproject De Vrolijkheid.
Acclamatie za: Wij leven op aarde –zo: Onze hulp is in de naam van de Heer

 2^e lezing Lazarus uit de dood opgewekt
Er was iemand ziek, een zekere Lazarus uit Betanië, het dorp waar Maria en haar zuster Marta woonden – dat was de Maria die Jezus met olie gezalfd heeft en zijn voeten met haar haar heeft afgedroogd; de zieke Lazarus was haar broer. De zusters stuurden iemand naar Jezus met de boodschap: ‘Heer, uw vriend is ziek.’ Toen Jezus dit hoorde zei hij: ‘Deze ziekte loopt niet uit op de dood, maar op de eer van God, zodat de Zoon van God geëerd zal worden.’
Toen Jezus daar aankwam, hoorde hij dat Lazarus al vier dagen in het graf lag. Betanië lag dicht bij Jeruzalem, op een afstand van ongeveer vijftien stadie, en er waren dan ook veel Joden naar Marta en Maria gekomen om hen te troosten nu hun broer gestorven was. Toen Marta hoorde dat Jezus onderweg was ging ze hem tegemoet, terwijl Maria thuisbleef. Marta zei tegen Jezus: ‘Als u hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn. Maar zelfs nu weet ik dat God u alles zal geven wat u vraagt.’ Jezus zei: ‘Je broer zal uit de dood opstaan.’ ‘Ja,’ zei Marta, ‘ik weet dat hij bij de opstanding op de laatste dag zal opstaan.’ Maar Jezus zei: ‘Ik ben de opstanding en het leven. Wie in mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft, en ieder die leeft en in mij gelooft zal nooit sterven. Geloof je dat?’ ‘Ja Heer,’ zei ze, ‘ik geloof dat u de Messias bent, de Zoon van God die naar de wereld zou komen.’
Na deze woorden ging ze terug, ze nam haar zuster Maria apart en zei: ‘De meester is er, en hij vraagt naar je.’ Zodra Maria dit hoorde ging ze naar Jezus toe, die nog niet in het dorp was, maar op de plek waar Marta hem tegemoet was gekomen. Toen de Joden die bij haar in huis waren om haar te troosten, Maria zo haastig zagen weggaan, liepen ze achter haar aan, want ze dachten dat ze naar het graf ging om daar te weeklagen.
Zodra Maria op de plek kwam waar Jezus was en hem zag, viel ze aan zijn voeten neer. Ze zei: ‘Als u hier was geweest, Heer, zou mijn broer niet gestorven zijn!’ Jezus zag hoe zij en de Joden die bij haar waren weeklaagden, en dat ergerde hem. Diep bewogen vroeg hij: ‘Waar hebben jullie hem neergelegd?’ Ze zeiden: ‘Kom maar kijken, Heer.’ Jezus begon ook te huilen, en de Joden zeiden: ‘Wat heeft hij veel van hem gehouden!’ ³⁷ Maar er werd ook gezegd: ‘Hij heeft de ogen van een blinde geopend, hij had nu toch ook de dood van Lazarus kunnen voorkomen?’ Ook dit ergerde Jezus. Hij liep naar het graf, een spelonk met een steen voor de opening. Hij zei: ‘Haal de steen weg.’ Marta, de zuster van de dode, zei: ‘Maar Heer, de stank! Hij ligt er al vier dagen!’ Jezus zei tegen haar: ‘Ik heb je toch gezegd dat je Gods grootheid zult zien als je gelooft?’ Toen haalden ze de steen weg. Daarop keek hij omhoog en zei: ‘Vader, ik dank u dat u mij hebt verhoord. U verhoort mij altijd, dat weet ik, maar ik zeg dit ter wille van al die mensen hier, opdat ze zullen geloven dat u mij gezonden hebt.’ Daarna riep hij: ‘Lazarus, kom naar buiten!’ De dode kwam tevoorschijn, zijn handen en voeten in linnen gewikkeld, en zijn gezicht bedekt door een doek. Jezus zei tegen de omstanders: ‘Maak de doeken los, en laat hem gaan.’
Acclamatie za: Een schoot van ontferming

Overweging: ‘Kiezen voor verbinding’
Op een dag deed ik boodschappen bij de supermarkt. Een mevrouw sprak mij aan en zei: “Ik ken jou, jij speelde vroeger in mijn brandgang.” Na even samen gekletst te hebben hadden we vast gesteld dat zij in de straat naast ons woonde en haar huis grensde aan dezelfde brandgang waar ik speelde als kind. Ik kon me het spelen wel herinneren maar deze mevrouw niet. Even daarna zeiden we elkaar gedag en gingen weer onze eigen weg. Ik zie haar nog af en toe in de supermarkt en altijd zegt ze me vriendelijk goedendag, wat altijd samen gaat met een lachje van herkenning. Elke keer, met een tussentijd van meer dan 45 jaar, is het de herinnering aan een brandgang die ons voor even weer bindt.

Kiezen voor verbinding! Is het nodig daarvoor te kiezen of zijn wij het gewoon om ons te verbinden? Ik geloof dat het ons mensen eigen is, ingeschapen is, ons te verbinden. Omdat wij daarin ons grootste geluk en ons diepste verdriet ervaren. Beiden geven zin aan ons bestaan. Dan voelen we dat we leven. Eén van de eerste dingen die ik leerde tijdens mijn studie is dat religie van religare komt en dat betekent verbinden, opnieuw verbinden. Het hier samen komen in deze vieringen binnen deze gemeenschap staat in teken van verbinden. Daar kiezen we elke week opnieuw voor en dat voelt vertrouwd. Maar het is soms zo moeilijk je te verbinden met mensen aan de andere kant van de wereld die in totaal andere omstandigheden leven dan wij. Vanuit de chaos van een oorlog naar Nederland komen. Vanuit landen waar verbonden zijn met elkaar geen gewoonte meer is. In deze vastentijd kiezen wij ervoor ons te verbinden met het project van De Vrolijkheid. Fijn dat Kim ons daarover heeft verteld zodat wij ook een beetje mee kunnen voelen met deze kinderen en volwassenen. Binnen het project Zomeroogst worden er in de zes weken zomervakantie creatieve activiteiten georganiseerd voor kinderen en hun ouders samen. Door de oorlog en reis zijn gezinnen getraumatiseerd en ontregeld. De Vrolijkheid creëert een veilige omgeving waarin kinderen met hun ouders even hun ellende achter zich kunnen laten. Even kunnen ‘ontzorgen’ zoals Kim dat noemde. Zodat zij positieve ervaringen op kunnen doen en hun talenten kunnen ontdekken en ontwikkelen. Kinderen en ouders kunnen zich verbazen en verwonderen over elkaar en weer eens trots zijn op elkaar. De activiteiten dragen bij aan de veerkracht van de kinderen, volwassenen en hun gezinnen. Verbinding genereert hier weer nieuwe kracht. Zodat zij hun eigen kracht weer kunnen hervinden, om een nieuwe toekomst tegemoet te gaan. In de lezing van vandaag wordt er duidelijk gekozen voor verbinding. Er is veel tumult rondom de zieke Lazarus. Zijn zusters Marta en Maria maken zich grote zorgen en hebben verdriet. Ook Jezus houdt veel van Lazarus en er waren vrienden aanwezig die meeleefden. Het lijkt zo in het verhaal dat zij allen betrokken zijn op elkaar. Jezus wordt gehaald maar wacht nog een paar dagen voordat hij komt. Wat voor gedrag kunnen wij laten zien wat bindt in plaats van wat scheidt? Wat, als je net als Jezus in deze lezing, je af en toe ergert. Dat je het niet hebt met degene die je naaste is of met iedereen om je heen. Ga je daar dan op reageren door bijvoorbeeld onaardig of boos te gaan doen of zelfs je terug te trekken, naar huis te gaan waar je vertrouwd bent? Of is het soms ook goed, dat je niet onaardig of boos gaat doen en je niet terugtrekt maar even wacht? Wachten. Maar zien wat er gebeurt. Op momenten dat we voelen dat het niet helemaal vanzelf gaat of zelfs als we het gevoel hebben tegen de stroom in te gaan. Kunnen we dan net als Jezus erop vertrouwen dat het goed komt of dat het gaat zoals het zal gaan. Kunnen we vertrouwen zonder te weten wat er onder de steen vandaan komt rollen? Dat we even in een tussenruimte verkeren. In een tussenruimte van onbehagen, niet weten, onzekerheid en misschien ook wel verdriet. Kunnen we dat laten? Kunnen we daar blijven en zijn? Stilstand is hier geen achteruitgang maar meer een innerlijke pauze, een innerlijk aarden. In de hoop dat we in deze pauze ons gedragen en omringd voelen door Goddelijk licht en liefde en dat we hier misschien een poosje mogen verblijven. Met daarin het liefst de belofte dat het weer licht wordt. Dat we weer op kunnen staan en een nieuwe dag weer gewoon begint. Zodat we weer kunnen kiezen voor verbinding en achter onze steen vandaan kunnen rollen. Ik gun onszelf veel van zulke momenten.

Graag sluit ik af met de woorden van de monnik Thomas Merton. Hij zei: ‘Het spirituele leven vindt zijn samenvatting in het liefhebben. Liefhebben is niet het goede willen doen, of helpen, of iemand beschermen. Als we zo handelen, zien wij de naaste simpelweg als een object, en zien we ons zelf als edelmoedige en wijze mensen. Dit heeft niets met liefhebben te maken. Liefhebben is ons verbinden met de ander en in hem Gods vuur ontdekken.’ Zelfs af en toe, na ruim 45 jaar, bij de supermarkt.
Geloofslied za: Om warmte gaan wij een leven –zo: Kom in mij

De gaven van brood en wijn worden op tafel gezet Er klinkt muziek

Voorbeden
Laten we bidden voor mensen die zich alleen voelen,
voor wie verbinding en vriendschap geen gewoonte is.
Dat wij elke keer weer bereid zijn om open te staan
voor elkaar ook al moet je soms eerst stil worden en afwachten.

Heer, ontferm u

Laten we bidden voor kinderen
die opgroeien in een land waar oorlog is.
Dat zij en hun ouders nieuwe hoop en kracht vinden in hun nieuwe land.

Heer, ontferm u

Laten we bidden voor hulpverleners zoals Kim en Sabine,
die vanuit hun passie zich steeds in blijven zetten
voor mensen in de verdrukking.
Die door kunst, dans en muziek mensen uit hun schaduw halen.

Heer, ontferm u

Laten we bidden voor alle mensen op belangrijke posities,
die landen en kerken besturen.
Dat zij de moed hebben te luisteren, even af te wachten,
in de wens dat zij in staat zijn om de wereld te verbinden in plaats van te verdelen.

Heer, ontferm u

Laten we bidden voor de zieken in onze gemeenschap
en voor wat vandaag opgeschreven is in het intentieboek.

Heer, ontferm u

Voor allen die we moeten missen door de dood,
maar met wie wij ons nog altijd diep verbonden voelen

 Voor uw aangezicht

 Tafelgebed
Goede God, Vader en moeder, jij bent altijd meer
dan wij van jou weten of vermoeden.
Wij kunnen jou niet vasthouden met onze woorden
en onze ogen zijn niet in staat jouw aangezicht te zien.
Maar in Jezus heb jij je laten zien,
zijn spoor is onuitwisbaar, zijn geest is niet te doven.

En wat Hij altijd deed, deed Hij ook de laatste avond.
Hij ging met zijn vrienden aan tafel.
Hij nam het brood, brak het, deelde het uit en zei:
Weet jij hoe je gelukkig kunt leven?
Als je het brood van iedere dag niet alleen eet
maar breekt en deelt met elkaar.
Zo heb ik het ook gedaan toen ik bij jullie was.

Daarna nam hij de beker en zei:
Drink uit deze beker als ik er niet meer ben,
Vertel elkaar wat echt belangrijk is: deel vreugde en verdriet
en als het aan jullie ligt wees bevriend met iedereen.

Daags daarna is Jezus gestorven, maar niet voorgoed
Hij leeft nog te midden van ons
en gaat met ons mee naar een betere wereld.
Hij zegt: vier samen dat je bij elkaar hoort
dat je niet alleen op de wereld bent.
Weet dat je elkaar kunt inspireren om te worden wie je echt wilt zijn.
Kijk maar goed: overal in de wereld
waar mensen elkaar ontvangen en ontmoeten,
samen het leven delen, daar gebeurt het.

In zijn Geest zijn wij onderweg,
met zijn woorden willen wij bidden,
woorden van vrede en verbinding woorden van toekomst.
Onze Vader

Vredeswens
Vredeslied za: Waar vriendschap heerste en liefde –zo: Ubi Caritas

Iedereen wordt van harte uitgenodigd aan de tafel van brood en wijn

Communielied za: Een vader had een mooie droom –zo: Irish blessing

Afsluitend gebed

Mededelingen

Slotgedachte
Zeg eens, waar heb jij die engel ontmoet
die voor jou de steen wegrolde toen jij bij het graf stond?

Wie was voor jou zo’n engel
die je in je donkerste momenten van eenzaamheid,
angst, ontmoediging en wanhoop,
heel dicht naast je kwam staan en luisterde – heel lang.

Je voelde zijn begrip en zijn warme hand die zei: Kom, ik ga met je mee.
Gaandeweg brak in de donkere chaos weer licht door;
je ging weer geloven in jezelf en in het leven.

Wie was voor jou die engel die de steen wegrolde
en nieuw leven mogelijk maakte?

En jij, voor wie ben jij die engel?

Zegenwens

Behoed ons, zegen ons, bewaar ons Gij
die ons hebt toegekeerd naar elkaar,
om elkaar te zegenen, te bewaren, te behoeden
In de naam van de Vader,
de Zoon en de Heilige Geest

Slotlied: Uit vuur en ijzer