Geroepen om op te staan, 25 februari 2018

Voorgangers: Gepke Kerssen en Annette Beelen

m.m.v. Melodiek

o.l.v. Hans Waegemakers;

piano: Marc Baghuis; fluit: Maria Werner

Openingslied: Wees hier aanwezig

Welkom

Welkom in deze viering mede namens medevoorganger Annette Beelen met wie ik deze viering heb voorbereid en die straks de overweging zal verzorgen en namens Marian Veenker, lid van de werkgroep Wereldwijd, lector in deze viering. Een bijzonder welkom voor wie hier nieuw is. We hopen dat u geraakt mag worden in deze viering. Komt u gerust na de viering naar ons toe met uw reactie of uw vragen.

Je vraagt je wel eens af of je op de goede weg zit. Je hebt te maken met tegenslag of tegenwerking.
Er is veel weerstand tegen de woorden van Jezus en zijn manier van omgaan met de mensen. Kun je dan maar niet beter voor jezelf kiezen?

Vorige week hoorden we van alle verleidingen die je van de goede weg afhouden. Vandaag horen we over een bijzondere ervaring waardoor je opgetild wordt, voelt dat het goed is waar je mee bezig bent en over de zusters van ons Vastenproject die zijn waar niemand wil zijn.

Openingsgebed

Bron van leven
Wij zoeken te stilte
om zo veel mensen
die om ontferming schreeuwen
en om zoveel weerstand
tegen wat goed is, heilzaam

Schenk ons de lange adem
om het vol te houden
Spreek woorden
die ons uittillen
even maar
boven alle zorgen
geroepen door uw stem
gaan wij dan verder
maar nooit meer
zonder reisgenoot

Acclamatie openingsgebed: Wees genadig kom bevrijden

Eerst lezing uit het Vastenproject

Interview zr.Yvonne Mwalula: ‘Wij gaan waar niemand gaat’

Met ons vastenproject steunen wij het Households in Distress-programma in Zambia, regio Mbala. Het programma is bedoeld om de impact van HIV/aids te verminderen via voorlichting en goede gezondheidszorg en door mensen te helpen in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Zuster Yvonne Mwalula (40) is hoofd van het Households in Distress-programma en provinciaal overste van de congregatie van de Zusters van de Heilig Harten van Jezus en Maria. Zij leidt de gemeenschap, zorgt dat alles goed loopt en bepaalt de richting waarin het programma zich ontwikkelt.

De zusters banen met hun sociale werk de weg voor de overheid. Ze zetten de hulp op, bijvoorbeeld een ziekenhuis of een middelbare school. Zodra het kan, dragen ze het project geleidelijk over aan de overheid.

Zuster Yvonne: “We werken nauw samen met de overheid en wijzen ze de weg.” In de jaren negentig kwam hiv – veel mensen overleden. In antwoord op de nood richtten de zusters in 1991 het programma Households in Distress op. Zij gingen als enigen de gemeenschappen in de sloppenwijken in. Zuster Yvonne: “Het is een deel van ons charisma: we doen wat anderen niet willen doen en gaan waar niemand gaat.”

Lied: Groot is de wereld

Evangelielezing: Marcus 9,2-10
Zes dagen later nam ​Jezus​ ​Petrus, ​Jakobus​ en ​Johannes​ met zich mee
een hoge berg op, waar ze helemaal alleen waren.
Voor hun ogen veranderde hij van gedaante,
zijn ​kleren​ gingen helder wit glanzen,
zo wit als geen enkele wolwasser op aarde
voor elkaar zou kunnen krijgen.
Toen verscheen ​Elia​ aan hen, samen met ​Mozes,
en ze spraken met ​Jezus.
Petrus​ nam het woord en zei tegen ​Jezus:
‘Rabbi, het is goed dat wij hier zijn;
laten we drie ​tenten​ opslaan, een voor u, een voor ​Mozes​ en een voor ​Elia.’
Hij wist niet goed wat hij moest zeggen,
want ze waren door schrik overweldigd.
Toen viel de schaduw van een wolk over hen,
en uit de wolk klonk een stem:
‘Dit is mijn geliefde Zoon, luister naar hem!’
Ze keken om zich heen en zagen opeens niemand meer,
behalve ​Jezus, die nog bij hen stond.
Toen ze de berg afdaalden, zei hij tegen hen
dat ze aan niemand mochten vertellen wat ze hadden gezien
voordat de ​Mensenzoon​ uit de dood zou zijn ​opgestaan.
Ze namen zijn woorden ter harte,
maar vroegen zich onder elkaar wel af
wat hij bedoelde met deze opstanding uit de dood.

Acclamatie  Oren en ogen gaan open voor Jezus

Overweging

Wij gaan waar niemand gaat! Met die woorden sluit zr. Yvonne Mwalula het interview af uit de eerste lezing. Wij gaan waar niemand gaat. In de evangelielezing gaan Jezus, Petrus, Jakobus en Johannes een hoge berg op, waar ze alleen zijn. Zij krijgen daar een verschijning van de profeten Elia en Mozes. Allen door schrik overweldigd doet Petrus het voorstel om tenten op te zetten. Opeens bevinden zij zich in een wolk, waar vanuit een stem klinkt. Een stem die hen oproept naar de geliefde zoon van God te luisteren.

Hoe stoer om zomaar een berg op te gaan waar je alleen bent. Gaan waar wellicht niemand gaat? Zouden wij dan niet behoefte hebben aan een tom-tom of zoals scouts op weg gaan met GPS-coördinaten? Een goed gevulde rugzak en een reisplan? Petrus wordt praktisch en stelt voor tenten op te zetten. Maar zouden we andere, nieuwe ervaringen opdoen als we de structuur even los laten, even ongeorganiseerd, out-of-the-box proberen te denken en dan duidelijk uit onze comfortzone gaan. Dat we geen tenten op slaan maar ruimte laten voor nieuwe ervaringen. Zou daar dan verbinding kunnen ontstaan tussen mensen? Door een ontmoeting, een gesprek. Waarom doen we wat we doen? Waarvoor doen we wat we doen? Wat is voor jou van betekenis?

En dan kun je net als Jezus en zijn volgelingen ineens in een wolk staan. De wolk herinnert aan de wolk die het volk Israël de weg wees in de woestijn. De wolk is het teken van de aanwezigheid van de Eeuwige. Gaan en niet weten waar je uitkomt, maar die wolk voor ogen houden, die stem horen, jouw innerlijke stem. Wellicht hebt u ook de ervaring weleens gehad dat ergens diep in u, u een boodschap kreeg, tot een bezoek aan iemand of een keuze voor een baan of nieuw huis? Of gewoon dat u een bepaalde richting op moest gaan. Dat u uw keuze daarvoor helemaal niet kon beargumenteren maar dat u ging en deed wat u ingegeven was. Blijkbaar huist er dan in ons een innerlijk vertrouwen of weten dat het goed is, dat we onze weg niet alleen gaan. Niet eerst een tent opzetten maar gaan of doen.

Ik denk dan aan de zusters in Zambia van het Households in Distress-progamma. Wellicht hadden zij ooit geen flauw idee waar ze aan begonnen. Ik kan me zo voorstellen dat zij geen business-plan of projectplan hadden met een tijdspad of een product- en proces-evaluatie. Zij gingen als enige de sloppenwijken in en hun werk kwam daar tot stand waar het nodig was. Daarna zochten zij weer de verbinding met de overheid, die hun werkzaamheden ging ondersteunen. Ook daar werden geen eigen tenten opgezet maar werd de verbinding gezocht en gevonden.

Zo kan er, net als bij Jezus en zijn volgelingen, op de berg, een piekervaring ontstaan. Als we ons open stellen en onze blik durven te verruimen. Een poosje geleden hoorde ik Rikko Voorberg spreken. Hij stelde zich voor met de woorden: ‘Ik ben een dominee en een activist!’ Want volgens hem was geloven ook doen en soms voelde hij zich geroepen om in actie te komen. Hij vertelde dat hij een keer in het nieuws hoorde dat een Syrisch vluchtelingen gezin een baksteen door de ruit had gekregen toen ze net in hun nieuwe huis waren komen wonen. Rikko Voorberg vertelde dat hij hier heel boos van werd en dat hij via social media een oproep deed. Hij riep de mensen op hun steun aan dit gezin te betuigen en een kleine donatie te geven zodat er een bos bloemen bezorgd kon worden aan dit gezin, als welkom in hun nieuwe huis. Binnen korte tijd was er 800 euro gedoneerd. Rikko Voorberg belde de plaatselijke bloemist en vroeg deze voor 800 euro bloemen te bezorgen bij dit Syrische vluchtelingen gezin. De familie was zo overweldigd dat zij bloemen gingen uitdelen aan mensen in hun buurt. Even werden dit gezin en hun buren de berg opgetild. Zij gingen elkaar ontmoeten en verbinding kwam tot stand.

Zo denk ik ook aan de zusters, die met hun werken mensen optillen, op een berg zetten. Mensen ondersteunen in hun eigen krachten om zelfstandig leven te verbeteren. Zodat ze daarna weer af kunnen dalen om zelf verder te kunnen gaan. In hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien en op een gezondere manier invulling te kunnen geven aan hun leven. Zelfs als er geen tenten waren zagen deze zusters de nood en gingen. Zou dat dan betekenen dat wij ons totaal in het ongewisse moeten storten? Uiteraard is een bepaalde basiszekerheid, van waaruit je kunt handelen, ondersteunend. De zusters hadden een huis, een eigen bed en kregen maaltijden. Het hoeft geen overboord gooien van al onze praktische basiszekerheden te zijn. Maar wellicht mag het ons uitdagen en uitnodigen. Vertrouwend op onze innerlijke stem en goddelijke kracht die ons vergezelt. Dat wij ons geroepen voelen om te gaan staan en soms te gaan waar niemand gaat.

Geloofslied: Uit staat en stand en woorden weggevlucht

We maken de Tafel klaar.

Collecte      

Voorbeden: acclamatie:            Zegen ons met het licht van uw ogen

Wij bidden dat mensen in moeilijke omstandigheden
zich opgetild mogen voelen.
Mogen ervaren dat zij hun weg niet alleen gaan:
voor de mensen in Zambia, getroffen door het HIV-virus.
Dat mensen zich niet van hen afkeren,
maar hen helpen om een goed bestaan op te bouwen.

Voor de zusters van het Household in Distress programma.
Dat het hen niet aan moed mag ontbreken
Dat zij zich gesteund mogen voelen door ons.

Voor de mensen in Syrië vanwege het geweld dat weer zo hevig is losgebarsten, opgesloten, geen kant kunnen ze uit. Dat er gezocht wordt naar andere wegen dan de weg van geweld.

Voor de vluchtelingen, op zoek naar een veilige plaats, op zoek naar een thuis in ons land.
Dat zij zich welkom mogen voelen, mensen ontmoeten die hen wegwijs maken, hun vrienden willen zijn.

Wij bidden voor onze gemeenschap,
We maken ons zorgen over hoe we verder kunnen gaan.
Dat we niet wegkruipen bij elkaar in tenten of heilige huisjes,
maar ons opgetild mogen voelen boven onze zorgen,
zodat wij kunnen zijn waar niemand is,
gaan waar geen wegen gaan.

Intenties

Lied: Koester de namen

Tafelgebed

Wij danken u
dat U het hoort
als mensen roepen naar de hemel.
Dat U met ons meetrekt
en in situaties die vastgelopen zijn
altijd weer mogelijkheden schept.
Dat profeten nieuwe wegen wijzen
zoals Mozes die met het volk uittrok uit Egypte
Als Elia die het onrecht aanklaagde
Dat er mensen zijn als zuster Yvonne
die optrekt met mensen met HIV
van wie anderen zich afkeren

Wij danken U voor Jezus,
die als geen ander liet zien
hoe U op mensen betrokken bent.
Die ging naar plaatsen
waarvan niemand dacht
dat je er heen kon gaan
en die ons zo de weg wees
naar een nieuwe wereld.
Hij maakte mensen vrij
heelde wat gekwetst of gebroken was
haalde mensen in de kring
Voor hem was niemand te klein of te groot
Boze stemmen probeerden zijn stem te doen zwijgen,
donkere machten het licht te verdrijven,
maar hij is trouw gebleven aan U en aan ons,
ook toen hij wist dat de macht zou toeslaan
Op het feest van de bevrijding dat hij vierde met zijn leerlingen,
nam hij het brood, dankte daarvoor, brak het en zei:
Dit brood dat ik met jullie deel is als mijn leven:
met jullie gedeeld, voor jullie gegeven
Hij nam de beker, dankte daarvoor
en zei: Dit is de wijn van de nieuwe wereld.
Blijf je leven met elkaar delen, vreugde en verdriet,
met als teken daarvan het brood en de wijn.
Als je dat doet, dan ben ik bij jullie.

Hierna werd hij opgepakt
Zijn lichaam werd geschonden, gedood,
maar hij stond op,
staat op waar mensen hem gedenken
hem zichtbaar maken in hun leven

Dat wij in zijn geest mogen leven:
Open voor het geheim
Voor woorden van leven
Met een open oog voor de ander
Samen op weg naar de nieuwe wereld
waarvoor Jezus ons leerde bidden

Onze Vader

Vredeswens: dat wij vrede mogen vinden en vrede mogen brengen in het leven van anderen

Vredeslied: Waar vriendschap heerst en liefde

Breken en delen

Brood als een teken van verbondenheid met Hem en met zijn leven
teken van het leven dat wij samen delen, lief en leed, inspiratie
De wijn doet ons proeven van het land van vrede en recht.
U bent van harte welkom aan deze tafel

Delen van brood en wijn

Communielied: Brood zal ik u geven

Dankgebed

Wij danken u
Dat wij hier samen
het geheim van het leven mogen ervaren
dat wij hier mogen delen
wat ons zwaar valt en wat ons hoop geeft
dat wij boven onze zorgen mogen worden uitgetild
en samen mogen opstaan
uit wat klein maakt of verlamt

houdt het vuur in ons brandend
Dat wij ook in anderen
de vlam van de hoop mogen ontsteken

Mededelingen en bloemetje

Heel concreet is het doel van het Vastenactieproject om 300 mensen met hiv, voornamelijk vrouwen, te helpen om zelf in hun levensonderhoud te voorzien. Ze krijgen scholing, een startkapitaal en een starterspakketten voor een bedrijfje, b.v om mais te verbouwen of een visvijver aan te leggen.

Slotgedachte:
Tekens van hoop
Kijk vooral naar de tekens van hoop
en de signalen van vertrouwen.
Volg de weg van de gerechtigheid
en een spoor van liefde zal de aarde
opnieuw bewoonbaar maken.
Vandaag kun je beginnen.
De bron van leven stroomt altijd door.
Jurjen Beumer

Zegen

De Eeuwige zegent jou om te gaan waar geen wegen gaan
en daar een teken van hoop te zijn, deel van die warme onderstroom
die de eeuwen door leven brengt.

Slotlied: Te doen gerechtigheid