Actueel

IN VREUGDEVOLLE VERWACHTING

IN VREUGDEVOLLE VERWACHTING              10 december 2023        3e van de Advent
voorganger: Corrie Dansen
Muzikale ondersteuning: Joost van Boekhoven piano,   Maria Werner, fluit   cantor: Wilton Desmense

Openingslied: De vreugde voert ons
Welkom
Lieve mensen welkom op deze derde zondag op weg naar Kerstmis. Van het donker, het duister naar het licht. Letterlijk in de natuur. Samen proberen we er ook een innerlijke reis van te maken, van wanhoop en wantrouwen naar hoop en misschien vertrouwen dat er ooit licht zal zijn voor iedereen. Dat er ooit een nieuwe wereld komen zal waar alles wat leeft in harmonie met elkaar zal leven. Hoop en vertrouwen dat er van dat visioen al iets waar is , iets waar wordt in ons leven hier en nu. Mogen de lezingen van vanmorgen ons daarvoor inspiratie bieden. Maria Claessens en Rinus van der Heijden gaan mee voor in deze viering en zullen de lezingen verzorgen. Ik wens ons allen een goede viering toe.
Worden we stil en maken we ruimte in onszelf om te luisteren en te ontvangen wat ons gegeven wordt.
Gebed
Eeuwige, Onnoembare, God,
Mag iets van Jouw visioen van vrede voelbaar zijn hier vanmorgen in ons samenzijn. Mogen we geïnspireerd raken daarvan iets waar te maken, hier met elkaar en ook straks wanneer we weer ieder op weg gaan naar huis. Mogen we ons verbonden blijven voelen met deze uren hier bij Jou. Blijf bij ons, ben ook voor ons Ik-zal-er-zijn. Lees meer →

Vieringen rondom de feestdagen 2023

U bent welkom om de feestdagen met ons mee te vieren op

24 december 18.00 uur
viering voor kinderen. Kinderen mogen verkleed komen en spelen een actieve rol in deze viering.
24 december 20.00 uur Kerstviering  met koor Melodiek. Voorganger is Franneke Hoeks.
25 december 10.30 uur Kerstviering met samenzang. Voorganger is Truus van Kaam.
31 december 19.00 uur meditatieve viering om het oude jaar af te sluiten.

De vieringen vinden plaats in Dagcentrum Eygenweg, Van der Eygenweg 1 in ‘s-Hertogenbosch.
U hoeft zich niet aan te melden.

De mensen zijn als gras

SAN SALVATORGEMEENSCHAP

3 december 2023

Voorganger: Wilton Desmense

Lectoren: Albrecht Beeftink en Liesbeth van Leijen

Muzikale begeleiding: Melodiek
Piano: Coby Wagemans   Dwarsfluit: Maria Werner

 

Openingslied: Nu daagt het in het oosten

Inleiding en aansteken tweede adventskaars
De tweede zondag van de adventstijd.
Fijn om hier bijeen te zijn, vol verwachting, hoop en vertrouwen.
’n Kéér zal komen, iemand die heel welkom is,
in wat dan ook gehuld, in doeken of een kemelharen pij,
en met de beste bedoelingen: iemand die het ons voordeed.
Wij steken weer een kaars aan op de krans,
tot het licht overal schijnt en de advent weer is vervuld.

Acclamatie: Op wie wij wachten hoe dan ook

Gebed
Zolang de mensen woorden spreken,
zolang wij voor elkaar bestaan,
zolang zult U ons niet ontbreken,
wij danken U in Jezus’ naam.

Voorbereiding op de eerste lezing
De bijbel ligt open bij het boek Jesaja.
Jesaja spreekt. Tegelijk laat hij – o wonder – God aan het woord
en dáárna iemand-in-de-woestijn
en tenslotte als derde persoon: IEMAND.

Lezing 1: 
Jesaja 40: 1-11
Jullie God zegt: “Troost mijn volk alsjeblieft!
Spreek de bewoners van Jeruzalem moed in.
Roep hun toe dat er een eind is gekomen aan al hun ellende.
Ze zijn genoeg gestraft. Ze zijn meer dan genoeg gestraft
voor alles wat ze verkeerd hebben gedaan.”
Iemand roept in de woestijn: “Baan de weg voor de Heer.
Maak in de steppe een rechte weg voor onze God.”
Alle dalen zullen worden opgevuld en alle heuvels vlak gemaakt.
De weg zal rechtgemaakt worden. De rotsgrond zal vlak gemaakt worden.
Dan zullen de mensen de schitterende macht en majesteit van de Heer zien.
Alles wat leeft zal die zien, want de Heer heeft het gezegd.
Iemand zegt: “Roep!”
Er wordt gevraagd: “Wat moet ik roepen?”
Roep dit: “De mensen zijn als gras.
Hun schoonheid is als een bloem in het veld.
Het gras verdroogt en de bloem valt af,
als de adem van de Heer er overheen blaast.
Ja, de mensen zijn als gras.
Het gras verdroogt, de bloem valt af,
maar het woord van God blijft voor eeuwig.”
Bewoners van Jeruzalem, klim op een hoge berg
en roep daar het goede nieuws!
Roep, bewoners van Jeruzalem, en wees niet bang!
Zeg tegen de steden van Juda: ‘Kijk, hier is jullie God!’
Let op, de Heer zal de sterke komen verslaan.
Hij zal regeren. Hij heeft beloning én straf bij zich.
Hij zal als een herder zijn kudde hoeden.
Hij zal de lammetjes in zijn armen nemen en ze dragen.
De schapen die jongen hebben, zal Hij rustig leiden.
Tot zover Jesaja.

En de hoge berg kaatste de echo van die woorden terug.
En echo rolde van de hoge berg,
rolde door het groene gras en de bloemen hoorden haar:
Bewoners van de aarde, hoor uit den hoge het goede nieuws.
Roep, bewoners van de aarde, en wees niet bang.
Zeg tegen de werelddelen, de zeeën en de continenten:
“Kijk, hier was en is jullie leven gegeven.
Let op, laat het kwaad het goede nieuws niet verslaan.
Laat het leven regeren over schuld en door boete.
Laat de herder die in jullie leeft
jullie leven hoeden,
jullie lammetjes in de armen nemen
en de behoeftigen dragen.
Laat je begeleiden door dat woord.”

Tussenzang: Neerdalen als dauw uit de hemel

Voorbereiding op de tweede lezing
De tweede lezing komt uit de evangelist Johannes, hoofdstuk 1.
Hij laat naamgenoot Johannes de Doper een kruisverhoor ondergaan.
Pas na enig aandringen – iets wat wij tegenwoordig de Omzigtmethode
zouden kunnen noemen – laat die het achterste van zijn tong zien.

Lezing 2:  Johannes 1: 19-28
De Joodse leiders stuurden priesters en Levieten naar Johannes toe.
Ze moesten hem vragen wie hij nu eigenlijk was.
Op die vraag antwoordde hij eerlijk: “Ik ben niet de Messias.”
Toen vroegen ze hem: “Wie ben je dan? Ben je Elia?”
Maar Johannes zei: “Nee, ook niet Elia.”
“Ben je dan de profeet?” Hij antwoordde: “Nee.”
“Maar wie ben je dan? Wat moeten we zeggen tegen de mensen
die ons hebben gestuurd? Hoe noem je jezelf?”
Johannes antwoordde:
“Ik ben de man over wie de profeet Jesaja al heeft gesproken.
Ik ben de man die in de woestijn roept: ‘Maak de weg vrij voor de Heer!’ ”
Er waren ook een paar Farizeeërs  naar hem gestuurd.
Ze vroegen hem: “Waarom doop je dan,
als je niet de Messias of Elia of de profeet bent?”
Johannes antwoordde: “Ik doop in water.
Maar ergens tussen jullie loopt de man rond die jullie nog niet kennen.
Hij komt na mij. En hij is veel belangrijker dan ik.
Ik ben het niet eens waard om zijn sandalen los te maken.”
Dit gebeurde allemaal in Bethanië, aan de overkant van de rivier de Jordaan.
Daar doopte Johannes de mensen.

Acclamatie: Maak uw woord tot een kracht in ons midden

Overweging
We hoorden de lezingen van vandaag.
De lezingen klinken vertrouwd. Eerst een echte Isaiastekst,
om nog eens een oude benaming te gebruiken.
En vervolgens voert Johannes ons over platgetreden paden.
Wat wij hoorden, hoe bekend het ook is:
het roept ongetwijfeld iets bij je op,
iets dat blijft resoneren in je gedachten
en de rest naar de achtergrond verdringt.
Komt er iets verrassends tevoorschijn als het venstertje van ons adventshuisje
geopend wordt bij deze dag?

Ik zag een plaatje van gras verschijnen, heel veel grashalmen,
wuivend in de wind onder een blauwe hemel,
terwijl de woorden resoneerden:
‘de mensen zijn als gras, het gras verdroogt,
maar het woord van God blijft eeuwig.’
Bij mij verscheen er toen onder dat plaatje een subvenstertje.
Het was een geluidsvenstertje, zoals je dat projecteert
op een powerpointplaatje, met een luidsprekertje als symbool
en dat zorgt voor een toegift van de muze bij het plaatje.
En die muze zong:
“Luister stil: je kunt God horen roepen,
terwijl je blootsvoets loopt langs een stroom.
En de tijd zal ván ons zijn
en het gras blijft als het was.”
   Dat gras zijn wij niet, dat gras is die aarde van ons,
die begaanbaar en leefbaar moet zijn
voor de bloemen die ervan leven.
Ravijnen, bergen, woestenijen, doornstruiken,
stormen en aardbevingen: weerbarstig is deze planeet
en hij verzet zich, hij geeft zich niet zomaar over aan de mens!
Is er iemand op komst die roept in de woestijn,
iemand om de weg voor vrij te maken?
Ja, daar geloven wij in. Dat is echter niet voldoende.
We komen samen om steeds weer bezieling te zoeken bij elkaar.
Hier lopen we blootsvoets langs een stroom
en zingen de inspiratie toe naar ons hart,
opdat wij de bloemen blijven tussen het gras,
het gras dat het niet erg vindt om betreden te worden.
De bloemen verdorren, maar zolang de ziel van het leven
blijft blazen over het land, zal het eeuwige woord gehoord blijven worden,
het gras steeds weer groen worden
en zullen duizend bloemen blijven bloeien.
Laten wij ervoor zorgen dat het water van het leven blijft stromen
en daarin luisteren naar het woord dat roept
en een beroep op ons doet. Het woord dat ons blijft prikkelen met de vraag:
wie ben JIJ nu eigenlijk?

Geloofslied: Als groen dat in de wintertijd

Voorbeden
Bidden wij dat wij ons ervoor zullen blijven inzetten
om deze wereld vol mensen voor iedereen te behouden,
door zorg voor het klimaat en de natuur.
Acclamatie: Laat komen hij die komen zal

Bidden wij dat wij ons ervoor zullen blijven inzetten
om in deze wereld vol mensen iedereen te behoeden
door respect voor de rechten van de mens
en door het besef dat niemand invloed heeft
op de plaats waar je geboren wordt.
Acclamatie: Laat komen hij die komen zal

Bidden wij dat wij ons ervoor zullen blijven inzetten
om vrede in deze wereld vol mensen
voor iedereen tot stand te brengen
door het besef dat mensen alleen in liefde
samen kunnen leven door te breken en te delen.
Acclamatie: Laat komen hij die komen zal

Wij bidden voor onze intenties en koesteren de nagedachtenis
van hen die ons lief zullen blijven hoe dan ook!
Acclamatie: Gedenk ons hier bijeen

Tafelgebed
Alle eeuwen door hebben mensen van U gezongen.
U bent ons doorgegeven als een levend verhaal,
U die onuitsprekelijk met de mensen bent verbonden.

U hebt in ons het leven uitgezaaid en ons gevormd naar uw beeld.
Met eindeloos geduld hebt U ons omringd,
opdat wij uw mensen zouden zijn en U ons leven.
Wij danken u voor alles wat U hebt gegeven.
U hebt de weg gewezen die naar behoud van het leven leidt.
Daarom zingen wij van de kracht van het leven
zoals Jezus het heeft voorgeleefd.
Hij is de weg gegaan van iedere mens en deelde met ons lief en leed.
Hij was als het brood, dat ons versterkt door breken en delen,
als een beker die overvloeit.

Daarom nam hij brood in zijn handen,
en met U voor ogen zegende en brak hij het en zei:
“Neem en eet, dit is mijn lichaam, doe dit tot mijn gedachtenis”.
Zo nam hij ook de beker en dankend zei hij:
“Deze beker is die van een nieuw verbond,
waarin ik mijn bloed en mijn leven pleng,
opdat jullie nooit zullen vergeten
de weg die ten leven leidt.
Blijf dit samen doen”.

Moge zo zijn gezindheid in ons blijven voortbestaan
en daarmee ook de woorden van het gebed dat wij nu samen zingen.

Lied: Onze Vader verborgen

Vredeswens
Wie zijn wij nu eigenlijk?
Laten wij onszelf zijn in het elkaar in de ogen kijken
en vrede toewensen, waar dan ook op deze aarde.

Vredeslied: Dona nobis pacem in terra

Communie
Wij breken het brood en delen de beker met elkaar.
Wees welkom hierbij, wie dan ook.

Communielied: Dat wij niet slapen, daglichtbewoners

Gebed aan de tafel
Dank voor uw woord dat ruimte schept,
toekomst biedt en zicht op wijd licht land,
waar gerechtigheid stroomt als rivieren.
Toon ons niet vergeefs waar wij naar verlangen
en geef dat wij doorgaan, doorgaan, doorgaan,
als gras dat steeds weer groen wordt
en waar duizend bloemen blijven bloeien.

Mededelingen

Slotgedachte
Een verhaal uit De eerbiedwaardige Rindzoewi,
een boek, dat is uitgegeven door de Stichting Nicola-Kommuniteit,
die genoemd was naar de heilige Nicolaas.

Tijdens een gesprek zei een vrouw tegen de eerbiedwaardige Rindzoewi:
“We hebben het nu wel over kiezen, over vrijheid, over het vinden van je eigen weg,
maar ik ben eens nagegaan hoeveel dingen je als mens in het leven
gewoon worden opgedrongen, hoe ingrijpend gebeurtenissen kunnen zijn
waar je geen invloed op kunt uitoefenen, hoeveel dingen al vastliggen.
Is er eigenlijk wel zoveel speelruimte voor je eigen beslissingen, je eigen spoor?”
Rindzoewi nam de vrouw mee naar een dichtbijzijnde beek, en zei:
“Kijk, de loop van deze beek is haar door het omringende landschap
vrijwel volledig opgedrongen, maar de beek heeft haar bedding
zèlf van diepgang voorzien!”

Wegzending
Wij gaan de week in en hopen dat wij van 9 tot 5,
of net zo vroeg als de bakker opstaat
en zo laat als hij zich na gedane arbeid weer neervlijt,
de bedding van onze beek van diepgang kunnen voorzien,
en dat wij, als wij er blootsvoets langs lopen, God horen roepen, hoe dan ook.
In de naam van die wij in een adem noemen: vader, zoon en heilige geest.
Amen.

Slotlied: Die in een ommezien van eeuwen

 

Wees waakzaam, hoe dan ook

Wees waakzaam, hoe dan ook

Voorganger Franneke Hoeks

Openingslied Nacht is om de huizen heen

Welkom
Donkere dagen zijn het. Letterlijke en figuurlijk. Letterlijk omdat de dagen kort, koud en nat zijn. We verlangen naar licht en leven.  Figuurlijk donker voelt het ook! Het zijn onzekere tijden: ons eigen land, in de wereld om ons heen. Steeds meer mensen die hun hart vasthouden en zich afvragen waar gaat het naar toe met ons en met de wereld.
Vandaag vieren we de eerste zondag van de advent. Een tijd waarin we toeleven naar kerstmis, feest van de geboorte van Jezus. Een tijd van wachten en uitkijken naar wat komen gaat. Misschien mogen we deze advent zien als een oefening in vertrouw-vol wachten. We hebben iets om naar uit te kijken. ‘Op wie wij wachten, hoe dan ook’ is de eerste regel van het lied wat we de komende weken zullen zingen bij het aansteken van de kaarsen op de adventskrans. Die regel is het thema van deze advent.  Voordat we de eerste kaars ontsteken, zoeken we de stilte. Die stilte is even wachten en in het wachten ruimte maken om te verwachten.

GEBED
Eeuwige, op jou mogen we vertrouwen, hoe dan ook.
Wees bij ons in ontreddering en onmacht, zie onze onvolkomenheden, koester onze dromen van recht en vrede
en wakker in ons die vlam van hoop aan.
Met het onsteken van de eerste kaars mogen we beseffen dat we wachten, dat we ver-wachten. Ver-wachters willen we zijn.
Mensen die ruimte scheppen in onszelf en in de wereld
opdat we leven, oprecht goed leven,  voor al wat leeft
mogelijk maken, hoe dan ook

Acclamatie Op wie wij wachten hoe dan ook:

Inleiding op de lezingen


1E LEZING Jesaja 63,19b–64,87
Scheurde U maar de hemel open om af te dalen!
De bergen zouden voor U beven.
Zoals vuur dorre twijgen in vlam zet,
zoals vuur water doet koken,
zo zou U uw vijanden uw naam laten kennen
en alle volken voor U laten beven,
omdat U de geduchte daden doet
waarop wij niet durven hopen.
Als U toch zou afdalen!
De bergen zouden voor U beven.
Nog nooit is zoiets gehoord,
niet eerder zoiets vernomen.
Geen oog zag ooit een god buiten U,
die opkomt voor wie op Hem wacht.
U komt ieder tegemoet
die van harte rechtvaardig handelt,
die uw weg gaat, met U voor ogen.
Maar nu bent U in toorn ontstoken,
omdat wij gezondigd hebben.
De weg van de zonde volgen we al zo lang,
kunnen we dan nog worden gered?
Wij allen zijn onrein geworden,
onze gerechtigheid is als een bebloede doek.
Wij allen zijn als verwelkte bladeren,
verwaaid op de wind van ons wangedrag.
Er is niemand die uw naam aanroept,
die zich ertoe zet uw hand te grijpen.
U hebt uw gelaat voor ons verborgen,
U hebt ons moedeloos gemaakt
en ons overgeleverd aan ons eigen wangedrag.
Toch, Eeuwige, bent U als onze vader,
wij zijn de klei, door U gevormd,
wij zijn het werk van uw handen.
Laat uw grote toorn toch varen, Eeuwige,
houd onze schuld niet eeuwig in gedachten,
maar zie ons aan: wij zijn toch uw volk?

Lied Scheur toch de wolken weg en kom

Marcus 13,24-37

Maar in de dagen na de verdrukking zal de zon verduisterd worden en de maan geen licht meer geven, de sterren zullen uit de hemel vallen en de hemelse machten zullen wankelen. Dan zal men de Mensenzoon zien komen op de wolken, bekleed met grote macht en luister. Dan zal Hij de engelen eropuit sturen om zijn uitverkorenen uit de vier windstreken bijeen te brengen, van het uiteinde van de aarde tot het uiteinde van de hemel.
Leer van de vijgenboom deze les: zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is.  Zo moeten jullie ook weten, wanneer je die dingen ziet gebeuren, dat Hij in aantocht is en heel dichtbij. Ik verzeker jullie: deze generatie zal zeker nog niet verdwenen zijn wanneer al die dingen gebeuren.  Hemel en aarde zullen verdwijnen, maar mijn woorden verdwijnen nooit.  Niemand weet wanneer die dag of dat moment zal aanbreken, de engelen in de hemel niet en de Zoon niet, alleen de Vader.
Pas op, wees waakzaam, want jullie weten niet wanneer die tijd zal komen.  Het is als met een man die op reis ging: hij verliet zijn huis en droeg het beheer over aan zijn dienaren, die elk een eigen taak kregen, en de deurwachter gaf hij opdracht om de wacht te houden. Wees dus waakzaam, want jullie weten niet wanneer de heer des huizes komt, ’s avonds, of midden in de nacht, of bij het eerste hanengekraai, of ’s morgens vroeg. Laat hij jullie niet slapend aantreffen wanneer hij plotseling komt.  Wat Ik tegen jullie zeg, zeg Ik tegen iedereen: wees waakzaam!’
Acclamatie oren en ogen


OVERWEGING
Scheurde u maar de hemel open! Als u toch zou afdelen! Wat een smeekbede horen we in de woorden van Jesaja!  Een wanhopig roepen om een oplossing, om een andere richting. De hemel dicht, geen God te bekennen. Vertwijfeling en uitzichtloosheid worden uitgeschreeuwd. Het lijkt een beetje op de verbijstering die zich van een deel van Nederland afgelopen woensdagnacht meester maakte.  Ik weet niet hoe uw stemming was, maar ik denk dat de schrijver van deze tekst uit het boek Jesaja de ontreddering hier zou kunnen invoelen.
Deze tekst is ontstaan na de Babylonische ballingschap en is een klacht van iemand uit de school van Jesaja, die gehoopt had dat het volk Israël na terugkeer in het eigen land het pad van de Eeuwige zou bewandelen. Niets bleek minder waar.  Een diepe emotionele aanklacht tegen de gang van zaken in het joodse land zo’n 500 jaar voor onze jaartelling, die ons vandaag de dag nog weet te raken.
Ook afgelopen dagen waren er emotionele reacties op de verkiezingsuitslag. Mensen maken zich zorgen! Fatima die op school vraagt of ze wel in Nederland mag blijven. De Poolse werknemer die van zijn collega’s te horen krijgt of hij zijn koffers al gepakt heeft. En al die andere mensen die zich zorgen maken over in welk Nederland ze leven.
Ik hoorde bij de ontredderde groep Nederlanders, maar ik besefte me ook hoe veel mensen in Nederland zich niet gehoord hebben gevoeld de afgelopen jaren. Mensen die voelden dat de hemel voor hen gesloten bleef. Daar hebben we als samenleving, als politiek, als Nederlanders, als mensen, enorme steken laten vallen! Ik kom in mijn vrienden- en kennissenkring geen PVV-stemmers tegen. Dat zegt als iets over de kloof in onze samenleving.  Zonde! Zonde! Jesaja gebruikt dan woorden als bebloede doek, verwelkte bladeren, wangedrag, verwaaid op de wind!
Maar is ook hoop in de hopeloosheid. Mensen zijn gemaakt naar het beeld van de Eeuwige. Wij zijn het werk van zijn/haar handen. De kracht en de mogelijkheid tot verandering zit  ook in ons. De Eeuwige die ons keer op keer wijst op het pad van rechtvaardigheid, van openkomen voor wie buiten de boot vallen. Ook dat zijn wij, wij mensen. Een sprankje hoop. Hoe dan ook
En dan een verduisterde zon, een maan zonder licht, sterren die uit de hemel vallen en de hemel die wankelt. Beklemmende woorden van Marcus. Die benauwende, drukkende woorden  zijn ook voor ons ruim 2000 jaar later invoelbaar. Klimaat onder druk. Spanning op de woningmarkt. Oorlog in Oekraïne. Afnemend vertrouwen in overheid. Schendingen van mensenrechten in Gaza. Om hopeloos van te worden! In zo’n wereld wil je toch niet leven.
De woorden die hier vandaag klonken zijn een stuk uit wat je de afscheidsrede van Jezus kunt noemen. Hij probeert zijn leerlingen wakker te schudden. Straks is hij er niet meer en dan zullen zij de dragers van die boodschap van recht en vrede moeten zijn. Kunnen ze dat in een heftige wereld waar de spanningen hoog oplopen? Kunnen wij dat?
Maar ook hier zijn sprankjes hoop te vinden. Takken die uitlopen. Er komt zomer. Vergeet dat niet! Vergeet dat nooit. In de tijd van Marcus werd gedacht en gehoopt op de wederkomst van Jezus zelf. Dat bood de eerste christenen perspectief en houvast. Dat Jezus in een wit kleed en op sandalen opeens hier in Nederland zou staan is denk ik niet waar wij op moeten en willen hopen. Ik denk dat het daar ook niet om gaat. Het gaat wel om de boodschap van deze man uit Nazareth. Heb lief. Behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden. Als we dat proberen te leven – eenvoudig, maar oh zo moeilijk- dan geven we vorm aan die nieuwe wereld. Dat is geen toverkunstje, maar vraagt om voortdurende waakzaamheid. Dat klinkt misschien even als iets wat we ‘moeten’ in een wereld waarin we al zoveel moeten. Toch is dit een ander soort moeten. Ik denk dat het gaat om een soort diep gevoeld menselijk moeten. Menselijkheid die zich niet wil en kan opsluiten in zichzelf. En ja ook jij doet ertoe. Ook de man of vrouw die geen huis kan vinden doet ertoe! Ook de vluchteling doet ertoe. De arbeidsmigrant doet ertoe.
Hoe het moet? Ik weet het niet. Ik heb de concrete antwoorden niet. Ik heb wel iets anders… iets van geloof. Dat hem voor mij zit in woorden als ‘En toch’ en ‘Hoe dan ook’.   De verhalen die wij hier op zondagochtend vertellen zijn verhalen van ‘en toch!’, zijn verhalen van ‘hoe dan ook!’ Het zijn verhalen  van ommekeer en ongekende mogelijkheden. Teksten die het soms uitschreeuwen van frustratie en onmacht. Woorden die ons bemoedigen en gaande houden. Verhalen van tegen de bierkaai vechten en het onmogelijke mogelijk maken. Een kind als nieuw begin.  Dan gaat de hemel open.  Daar mogen we op wachten. Actief wachten. Ver-wachten, Hoe dan ook!

 

Geloofslied een mens te zijn op aarde

 

BROOD EN WIJN  |COLLECTE | INSTRUMENTALE MUZIEK

 

VOORBEDE

Bidden we voor mensen die hun hart vasthouden en bang zijn voor hun toekomst in Nederland. Blijft hier ruimte voor mij?  Dat wij blijven zoeken naar mogelijkheden om te verbinden en te werken aan een land waar ruimte is voor iedereen, hoe dan ook.
Acclamatie Jij die onze gedachten raadt
Bidden we politieke leiders in ons land: dat zij de komende tijd oog blijven houden voor het goede en rechtvaardige en dat zij de dialoog en samenwerking blijven zoeken, hoe dan ook.Acclamatie Jij die onze gedachten raadt
Bidden we voor slachtoffers van oorlogsgeweld. We denken met name aan de mensen in Gaza. Dat de aanvallen van Israël stoppen en er ruimte komt voor een duurzame oplossing, ook dan ook. Acclamatie Jij die onze gedachten raadt
Bidden we voor moeder aarde. Dat wij in Nederland en overal op de wereld blijven werken aan duurzaamheid en een groene toekomst voor de generaties na ons, hoe dan ook. Acclamatie Jij die onze gedachten raadt
Bidden we voor wat in ons binnenste leeft en voor de gebeden die werden toevertrouwd aan ons intentieboek.
Hier rondom de tafel mogen ook de herinneringen klinken aan wie ons zijn ontvallen.  Zij en alle anderen die wij missen blijven met ons verbonden, hoe dan ook.Acclamatie Jij die onze gedachten raadt

TAFELGEBED
Jij die God bent, een zachte kracht alom aanwezig, hoe dan ook, wij danken Jou voor de wereld  waarop wij wonen,
deze aarde met alles wat er leeft en groeit.
Jij die God bent, vader en moeder tegelijk die ons wil ontvangen om wie wij zijn, die ons roept, groot en klein,
om goed te zijn,  om brood te delen, die ons oproept te blijven werken aan de vrede, die ons vraagt om trouw te zijn aan die belofte van het goede leven voor allen, hoe dan ook.
Wij danken Jou voor Jezus, die mooie mens uit Nazareth,die lang geleden heeft gezegd: heb lief en behandel andere zoals je zelf behandeld wilt worden.
Die laatste avond, ging hij ging met zijn vrienden aan tafel. Hij nam het brood, brak het, deelde het uit en zei: Weet jij hoe je gelukkig kunt leven? Als je het brood van iedere dag niet allèèn eet maar breekt  en deelt met andere. Zo heb ik het ook gedaan  toen ik bij jullie was.
Daarna nam hij de beker en zei: Drink uit deze beker  als ik er niet meer ben, Vertel elkaar wat echt belangrijk is: deel vreugde en verdriet  wees bevriend met iedereen.
Daags daarna is Jezus gestorven, maar niet voorgoed Hij leeft nog temidden van ons  en gaat met ons mee naar een betere wereld. Hij zegt: vier samen  dat je bij elkaar hoort dat je niet alleen op de wereld bent. Weet dat je elkaar kunt inspireren om te worden wie je echt wilt zijn. Kijk maar goed: overal in de wereld waar mensen  elkaar ontvangen en ontmoeten, samen het leven delen, daar gebeurt het, hoe dan ook In zijn Geest zijn wij onderweg,  met zijn woorden willen wij bidden,  woorden van vrede,  woorden van toekomst, hoe dan ook ONZE VADER

 VREDESWENS
VREDESLIED Zuster en broeder vrede voor jou

Delen van BROOD EN WIJN | instrumentale muziek

LIED kom in mij win
 MEDEDELINGEN
 

SLOTGEDACHTE

Wat is er van ons geworden
op golven van de tijd
waarin wij haat uitbraken
land en levens nemen met geweld
de aarde zien vergaan
onder onze handen
daar helpt geen engeltje lief
maar overeind blijven in de storm
de haat in het gezicht zien
het opgekropte leed aanschouwen
niet wijken voor de groeiende puinhopen
noch wegduiken voor ongemakkelijke waarheden
het kermen horen dat ten hemel schreit
het goede doen dat voor het grijpen ligt
gerechtigheid in stelling brengen
verbinden waar je kunt
je hart bewaren om te delen
en je gesteund weten
door onverdiend licht
dat zich onweerstaanbaar
door jou baan breekt
wellicht groeien ons vleugels op de rug

Hans Waegemakers

ZEGENWENS

Er brandt één kaars op de adventskrans.
Nog drie en we vieren de geboorte van het kind Jezus.
Laat ons dat licht van die ene kaars meenemen van hier

Als teken dat we mensen zijn en blijven die durven hopen,hoe dan ook
hopen op dat kind, op die mens die ons laat zien
dat het kan: een wereld waarin iedereen welkom is.
Dat we voor elkaar  licht zijn zodat we
elkaar blijvend bemoedigen op de weg die we gaan
steeds in grote  licht van de Eeuwige
die we kennen als Vader/moeder, Zoon en heilige Geest. Amen.

 SLOTLIED nu daagt het in het oosten

Mag jouw naam ons blijvend tot hulp zijn

Thema MAG JOUW NAAM ONS BLIJVEND TOT HULP ZIJN – zondag 19 november 2023
Voorganger: Heleen Hendrikx
Melodiek zingt en Coby Wagemans begeleidt op de piano

Openingslied Vrede voor jou hierheen gekomen

WELKOM

Beste mensen, Goedemorgen.
Vrede voor jou hierheen gekomen.
Vrede voor dit huis, Vrede voor vandaag en morgen:
Voor ons hier aanwezig, voor onze stad en omliggende dorpen,
Voor wie verderop onze aarde bewonen; voor wie ver voorbij ons blikveld zijn.

Welkom voor een uur van bezinning en gebed ter inspiratie op onze levensweg, om te gedenken wat ons ter harte gaat en om te bidden voor waar we ons hart vol van is. Vandaag vieren we de laatste zondag van het liturgisch jaar met als thema Mag jouw naam onze hulp blijven omdat Hulp onderweg van Godswege onontbeerlijk is. Voor wie ronddwaalt in de veelheid van keuzes . Dat geldt niet alleen bij het thema verkiezingen, bij ons gaan en staan, bij ons omkijken en vooruitzien.

Lees meer →

Opbrengst dienstenveiling 2023

Op vrijdag 17 november werd de 10 dienstenveiling gehouden.
Naast een gezellige avond en talloze ontmoetingen in het verschiet, bracht deze avond ook een geweldige financiële impuls op!
Hoe groot? Lees de nieuwsflits ☺

Licht brandend houden

SAN SALVATORGEMEENSCHAP | 5 november 2023

Voorganger Franneke Hoeks
Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden | Piano Coby Wagemans

 

Openingslied Onstilbare tonen

Welkom
Vandaag is het Jan Schoutendag. We vieren de sterfdag van Jan Schouten. Hij wordt er in 1953 bouwpastoor van de San Salvatorkerk, een kerk die een monument werd. Het gebouw natuurlijk, maar ook de inhoud van hoe mensen binnen en vanuit dat gebouw kerk wilden zijn. De eerste zondag van november is ook het startpunt van San Salvator in Beweging. We trokken uit de kerk en vonden met elkaar onze weg naar hier, naar Cello, naar de gemeenschap die we nu zijn. Die gemeenschap zetten we vandaag in het licht.  Licht brandend houden  daar gaat het over dit uur.
De lezingen bespraken we een paar werken geleden in Ordune. Dank je wel lieve aanwezigen. Jullie verhalen en wijsheid mocht ik meenemen bij het voorbereiden van deze viering.  ‘Zijn dit nu feestlezingen?’ vroeg iemand. Wat is een feestlezing kun je je afvragen.

Gebed
Goede God, Licht sprak jij
en er was licht.
En met het licht
kwam zicht op
kieren in het duister.
Luister dit uur naar ons
wees aanwezig,
verlicht ons hart
breng ons tot elkaar
en maak ons tot mensen
die jouw licht brandend houden.

Acclamatie   Het licht is kalm

Inleiding op de lezingen
‘Zijn dit nu feestlezingen?’ vroeg iemand op de bijbelmiddag. Wat is een feestlezing kun je je afvragen. Is dat alleen maar ‘hieperdepieper’ of mogen er op een feestelijke dag ook serieuze vragen gesteld worden. Dat laatste gebeurt in de lezingen van vandaag laten. De verhalen laten ons naar onszelf kijken. We horen een stuk uit Spreuken waarin we kennis maken met wijsheid – vrouwe wijsheid- en vrouwe dwaasheid. Door wie laat je je leiden?
We bladeren daarna door het Bijbelboek en naar Mattheus en horen en parabel. Het verhaal dat Jezus vertelt over 10 meisjes die licht dragen. Met niet al die meisjes loopt het even goed af. Dat lijkt dus geen verhaal voor op een feestje, maar toch laten we samen goed opletten, onze oren en harten openhouden en met elkaar wijsheid kunnen opdiepen uit dit best spannend verhaal.

Eerste lezing Spreuken 9,1-18 
Wijsheid heeft haar huis gebouwd,
zeven zuilen heeft ze uitgekapt.
Ze heeft haar vee geslacht, haar wijn gemengd,
haar tafel heeft ze gedekt.
Haar dienaressen heeft zij de stad in gestuurd,
zelf roept zij vanaf de hoogste plaats:
‘Onnozele mensen, kom toch deze kant op.’
Wie geen verstand heeft roept ze toe
‘Kom, eet het brood dat ik je geef,
drink de wijn die ik heb gemengd.
Breek met je onnozelheid
en betreed de weg van het inzicht,
dan zal het je goed gaan.’

Wie een spotter terechtwijst, wordt bespot,
wie een goddeloze de les leest, wordt belachelijk gemaakt.
Wijs een spotter niet terecht, hij zou je haten,
berisp een wijze, en hij mag je graag.
Een wijze wordt nog wijzer als je hem berispt,
een rechtvaardige vergroot zijn inzicht door wat je hem leert.
Wijsheid begint met ontzag voor de Eeuwige,
inzicht is vertrouwdheid met de Heilige.
Door mij, Wijsheid, vermeerderen de dagen van je leven,
ik voeg jaren aan je leven toe.
Als je wijs bent, heb je er zelf voordeel van,
als je spot, benadeel je jezelf.

Vrouwe Dwaasheid bazelt maar,
door haar domheid heeft ze nergens weet van.
Ze zit bij de deur van haar huis,
in een zetel, hoog in de stad.
Ze roept naar de voorbijgangers,
naar hen die rechtdoor willen gaan:
‘Onnozele mensen, kom toch deze kant op.’
Wie geen verstand heeft roept ze toe:
‘Gestolen water smaakt verrukkelijk,
geroofd brood is een lekkernij.’
Maar wie zij naar zich toe lokt
weet niet dat hij afdaalt naar de schimmen,
hij daalt af tot in het dodenrijk.

Veel te laat (Om vrede)

Mattheüs 25,1-13
Dan zal het met het koninkrijk van de hemel zijn als met tien meisjes die hun olielampen hadden gepakt en eropuit trokken, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. 3De dwaze meisjes hadden wel hun lampen gepakt, maar geen olie. De wijze meisjes hadden behalve hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de nacht klonk er luid geroep: “Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet.” De meisjes werden wakker en brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden tegen de wijze: “Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan uit.” De wijze meisjes antwoordden: “Nee, straks is er nog te weinig voor ons en jullie samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie.” Terwijl zij op olie uit waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar binnen voor het bruiloftsfeest, waarna de deur gesloten werd. Enige tijd later kwamen ook de andere meisjes. Ze riepen: “Heer, heer, doe open voor ons!” Maar hij antwoordde: “Ik verzeker jullie: ik ken jullie niet.” Wees dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag en op welk tijdstip Hij komt.
Acclamatie  Een lamp voor mijn voet

Overweging
Ik studeerde ooit feministische theologie. Ik ben best blij vandaag. Met deze verhalen. Tweemaal vrouwen in de hoofdrol. Dat komt niet zo heel vaak voor in het leesrooster. Dat wij vandaag, op Jan Schoutendag, deze vrouwen, vrouwfiguren in de verhalen ontmoeten, laat mij al iets zien van onze gemeenschap. Dat ik hier sta en deze functie binnen de gemeenschap mag vervullen, tekent  San Salvator. Als vrouw, niet gewijd, gescheiden, kritisch katholiek mag ik hier staan. Op een dag als vandaag realiseer ik me hoe bijzonder dat is. Dat hier, in de San Salvator, bij ons- want ik voel me ook onderdeel van het geheel- de officiële RK regels rondom wijding en ambt niet gelden. Niet wijding, maar toegewijd zijn is bij San Salvator de norm. Dat heeft ons wat gekost, we moesten de kerk – gebouw en systeem- verlaten. En nu zijn we hier. Twaalf jaar later. Jaren waarin we in dit nieuwe thuis Bijbelverhalen bleven lezen, waarin we met elkaar brood en wijn bleven delen, waarin we voor en met elkaar gemeenschap waren op heel veel verschillende manieren. Veel om dankbaar voor te zijn. Het gevaar van feest en dankbaarheid is ook dat we wat achterover gaan leunen. Dat hebben we goed gedaan!
De verhalen van vandaag laten ons echter kritisch naar onszelf kijken. Ik begin even bij de parabel waarin we 10 meisjes zien verschijnen. Vijf dwaas. Vijf wijs. De bruidegom tegemoet. Wie die bruidegom is laat ik even in het midden. Laten ons richten op die meisjes. Die meisjes zijn wij. Wachtend, hopend op wat komen gaat. Toekomst, feest, het goede leven… maar dat is wel wachten. Zo lang wachten dat je hoop zou verliezen. De olielampen in het verhaal staan voor onze binnenkant. Houden we het vol of niet? Hebben we genoeg brandstof?  Het klinkt een beetje hard als de wijze meisjes weigeren olie te delen met hun dwaze zusters. We  kunnen ons afvragen of, als die lampen met de bijbehorende olie staan voor onze eigen inspiratie, die diepe vonk van binnen- of dat gemakkelijk over te dragen is. Hoe ik mijn licht brandend houdt, is misschien niet wat voor jou werkt. Het opvallend dat in de meeste vertalingen staat dat de wijze meisjes zeggen dat er dan te weinig is voor ons en jullie samen. De bijbel in gewone taal laat de wijze meisjes zeggen wij hebben alleen genoeg voor onszelf. Gelukkig dat het merendeel van de vertalingen de wijzen meisjes laat zeggen dat het om een gezamenlijk belang gaat.
En dan komt de bruidegom als de vijf dwaze meisje op zoek zijn naar olie. Ze zijn te laat terug en mogen niet meer binnen. Triest en oneerlijk toch?  Jezus vertelde dit verhaal niet voor niets. Hij wilde bij zijn toehoorders iets wakker schudden. Wees waakzaam is dan ook de boodschap. Zorg dat jij je licht brandend houdt. Wees wijs en zorg voor voldoende brandstof. Als jouw licht niet meer kan branden, kun je ook niet zorgen voor de wereld of voor een ander.
Wijs en dwaas daar gaat het in de eerste lezing ook over. Spreuken behoort tot de Bijbelse wijsheidsliteratuur. Het zijn prachtige teksten die ons iets laten zien hoe er in die tijd gedacht werd over wat goed leven is. De tekst van vandaag is poëzie van de bovenste plank. Wijsheid – altijd een vrouwenfiguur- wordt gespiegeld aan vrouwe dwaasheid. Ze lijken op elkaar, het zijn bijna spiegelbeelden van elkaar. Misschien dat het voor ons mensen daarom soms zo moeilijk is om wijsheid van dwaasheid te onderscheiden.  Vrouwe dwaasheid lokt ons met de uitroep ‘Gestolen water smaakt verrukkelijk, geroofd brood is een lekkernij.’ Hoe gestolen is ons water, hoe geroofd ons voedsel. Gaan we zelf ook niet snel voor wat eenvoudig lijkt, zonder oog te hebben voor de achterkant van wat we eten, wat we kopen.
Aan de andere kant staat vrouwe wijsheid. Ook zij nodigt ons -onnozele mensen- uit tot eten en drinken. Brood dat wordt gegeven – niet geroofd. Wijn gemengd, niet gesloten. Dit klinkt echt en puur. De tussentekst gaat over wijs handelen. Berisp een wijze en hij mag je graag, hoorden we. Dat is een lerende houding. Zonder beschuldiging of er meteen tegenin gaan. Daar kan deze wereld best wat meer van gebruiken: een open, lerende houding. Wijsheid begint met ontzag voor de Eeuwige. Inzicht is vertrouwdheid met de Heilige. Ontzag en vertrouwdheid vragen om een open hart. Om luisteren, diep van binnen naar wat waarachtig en goed. Niet alleen voor jezelf maar voor het grote geheel. Dat is wijsheid die Licht brandend houdt.
We kunnen elkaar diepste licht niet brandend houden, maar kunnen elkaar wel inspireren en wijzen op de goede weg. Ach lieve mensen ik hoop dat er altijd wijze mensen zijn (man – vrouw- of x) die de moed hebben om de deur open te houden voor wie even te weinig brandstof hadden.

Stilte | Geloofslied Van grond en vuur

Klaarmaken tafel | COLLECTE | INSTRUMENTAAL

Voorbeden
Licht brandend houden, als dat toch kon….
op plekken waar mensen slachtoffer worden van oorlog en geweld. We zien beelden uit Gaza, Oekraïne, Israël en weten van andere godvergeten plaatsen waar mensen elkaar het licht in de ogen niet gunnen.
Wek uw kracht en kom ons bevrijden
Licht brandend houden, als dat toch kon…
op deze kwetsbare aarde. Als we niet uitkijken wordt het klimaat waarin we leven onherstelbaar verwoest en blijft er van die prachtige schepping misschien niet veel meer over. Wek uw kracht en kom ons bevrijden
Licht brandend houden, als dat toch kon….
in zielen van mensen die de wereld niet meer aan kunnen. Opgebrand en uitgeblust door de een samenleving op hol waarin ‘meer, meer en meer ‘ op alle vlakken bepalend lijkt te worden.
Wek uw kracht en kom ons bevrijd
Licht branden houden, dat willen we voor onze gemeenschap, voor de intenties die werden opgeschreven in ons intentieboek, voor wat leeft in ons hart.
Licht branden houden, dat willen we voor de bijzondere momenten in ons leven.
Licht branden houden, dat willen voor de mensen die ons ontvallen zijn.
Gedenk ons hier bijeen

Tafelgebed
Wij danken u voor deze aarde waarop wij mogen bestaan,
grond onder onze voeten voedsel om van te leven, kleur, licht en muziek, voor mensen om mee te leven. U bevrijdde uw volk uit het land van de angst, trok voor hen uit naar het beloofde land en herinnerde mensen er steeds weer aan
hoe het leven met elkaar goed kan zijn. U  daagde mensen uit
om verbinding te zoeken waar de band kapot leek. Zo bent U onze bron van leven, onze reisgenoot onderweg
Wij danken u voor Jezus. Nooit leefde iemand dichter bij U
Hij maakte de bron weer zichtbaar wakkerde de hoop aan
leefde vóór hoe je samen mens kunt zijn. Verbonden met God en met ons ging Jezus door bij tegenstand. Zijn licht, uw licht dooft nooit uit.
Op de avond waarop hij later gevangen werd genomen
vierde hij het feest van de bevrijding, een viering die hoop geeft. Hij nam het brood, brak het en zei: Dit is als mijn leven
gebroken en gedeeld met jullie. Ook nam hij de wijn sprak de zegen uit en zei: Dit is de wijn van de nieuwe wereld: als je liefde schenkt, breng je leven. Blijf dit doen: je brood en je leven delen, de wijn van de toekomst drinken, dan ben ik er bij.
Dat wij mogen leven in zijn geest als mensen open naar de ander dan breekt licht door  en dient toekomst zich aan
Om zo’n nieuwe wereld bidden wij samen Onze vader

Vredeswens
Vredeslied -Die ons voor het licht gemaakt hebt

Breken en delen
Lied Wat in stilte bloeit

Mededelingen

Slotgedachte
Er was eens een groot amfitheater met daarin duizend toeschouwers. Op een avond stond daar op het grote podium in het licht van de felle schijnwerpers een kleine jongen. Hij streek een lucifer aan. ‘Kun je het licht zien?’, vroeg hij. Maar bijna niemand van die duizend toeschouwers zag iets. Ze lachten om de jongen. ‘Wil je de lichten doven?’, vroeg de jongen. Het werd pikdonker. Toen streek hij opnieuw een lucifer aan. Iedereen zag het. Dat kleine vlammetje. ‘Neem nu allemaal één lucifer en steek die aan’, zei de jongen. Iedereen deed wat hij vroeg. En duizend kleine vlammetjes zetten het hele theater in een zee van licht.

Zegen
Goede God, bron van licht en leven
zend ons nu dan op weg
als mensen die geloven,
die banden kunnen smeden,
die grenzen overschrijden,
die mildheid kunnen brengen,
die troosten en nabij zijn,
die vreugde kunnen geven,
die broeder en zuster durven zijn.
Zend ons dan nu op weg
als mensen die vertrouwen,
de toekomst tegemoet.
Altijd in jouw lieve naam
God, bron van licht en leven
die we mogen kennen als
vader/moeder, zoon en heilige geest
Amen.

Lied Een stad zal uit de hemel dalen

 

 

 

Bouwstenen van liefde

SAN SALVATORGEMEENSCHAP | 29 oktober 2023
Bouwstenen van liefde

Voorbereiding  
Corrie Dansen, Maria van den Dungen, Heleen Hendrikx, Marian Veenker & Franneke Hoeks | Lector Charles Verhoeven | Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden Piano Coby Wagemans


Gedicht
Het licht, jouw beeld,
de tijd,
alles verandert nu.
Ik kan je voetstap
niet meer horen
of iets nog van de warmte
in je kleren voelen.
En even weg zijn
om daarna weer
thuis te komen
zal je ook al
niet meer doen.
Daaraan zou ik
nu moeten wennen.
Maar wennen, vrees ik,
doet het nooit.
Misschien moet ik voortaan
met lege plekken leren leven.
Of zal ik in de kamers
van mijn ziel
de ramen openhouden.
En het licht steeds aan.
Want ergens in mij
woon je, spreek je,
lach je, zing je, wacht je.
Niets of niemand
die je daar ooit
weg zal kunnen halen. (Kris Gelaude)

Lied de woorden die wij spraken tot elkaar

Welkomstwoord

Bij het voorbereiden van een Allerzielenviering kijken we als gemeenschap terug op het afgelopen jaar. Van welke mensen namen we afscheid? Namen en gezichten komen voorbij. Dit jaar stierf Huub Oosterhuis. We zingen veel van zijn muziek en ook vandaag klinkt zijn taal in deze viering. Een man als Huub Oosterhuis is voor ons als gemeenschap een bouwsteen van Liefde, zoals zoveel mensen een bouwsteen van deze gemeenschap waren. Ieder op zijn of haar eigen manier.
We gaan door middel van muziek, stilte, verhalen, gebed en kaarslicht stilstaan, peinzen, mijmeren over wat het betekent bouwsteen van liefde te zijn.
We hebben de herinneringsboeken van onze gemeenschap op de tafel geplaatst. Hierin staan de namen van de mensen van wie we afscheid moesten nemen. Deze boeken liggen hier iedere keer als wij bij elkaar komen om te vieren. Op deze
manier geven we aan dat onze overledenen met ons verbonden blijven en onze herinneringen aan hen spiegelen het leven. In de ruimte hier hangen de namen van alle mensen van wie we als San Salvator in beweging afscheid moesten nemen. Dat lint zorgt voor verbinding tussen de namen want ieder mens is, was en blijft een bouwsteen van liefde.
We zijn ons op momenten van verdriet, afscheid en rouw misschien wel meer dan anders bewust dat taal, woorden altijd beperkt zijn. Soms zegt stil zijn meer dan wat ook. We maken het stil in deze ruimte, in onszelf.

Stilte

Gebed
Als wij bidden God, dan doen wij dat, omdat we beseffen dat er meer is dan voor onze ogen zichtbaar is. Dat jij er bent en dat jij groter bent dan ons hart.
Als wij bidden God, dan spreken we uit wat in ons leeft dit uur: Ons verdriet, onze eenzaamheid, onze vragen, onze toekomst.
Als wij bidden God dan luisteren we naar het geheim dat in ons woont. Jouw adem, eens gekregen, jouw kracht die leven doet, de stilte van ons hart waarin jij tot ons spreekt en ons bemoedigt.
Als wij zo bidden God, dan groeit in ons jouw weten, en ons vermoeden, dat niet de dood het einde is. Dat hoop op leven nooit vergaat en dat jijzelf die hoop en onze toekomst bent ook vandaag, de dood voorbij. Amen

Lied  Wek mijn zachtheid weer


Wij ontsteken licht en gedenken:
Betty Clerkx
Maria Kruitwagen
Annie Geerts-Hoevenaars
Godelieve Stuyven-Wynants
Cisca Debets-Hazenbroek
Zr. Mien Westerlaken
Karel Bierlaagh
Anneke Stuyven
Josephine Heymeijer
Fons Schiffer
Maria Maas
Annie Dingemans
Toon Hoeks
Harry Tops
Zr. Anastatia Ruebsaet
Cocky Anderson

Lied: Koester de namen

Herdenken en herinneren – Licht

We lezen 1 Korinthe 13
Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schallende cimbaal. Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs om te worden verbrand – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt.
Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.

Lied Liefde heeft geen longen 


Overweging
Liefde. Heeft geen longen, niet een paar voeten, zongen we net. Liefde. Iedereen heeft er een beeld bij maar niemand kan het precies omschrijven. Liefde is geen wetenschap. Liefde heeft veel vormen – god zij dank. Misschien dat dichters en schrijvers het beste instaat zijn om iets de ziel van liefde te vangen.
Vandaag zijn we hier om stil te staan bij mensen die we missen; een levensgezel, een geliefde, een kind, een ouder, een vriend of …. Als iets van je liefhebt wegvalt voelen we gemis. De wereld is voorgoed veranderd en in het leven ontstaan lege plekken. We missen het mooie en worstelen soms ook met vragen en soms pijnlijke open eindjes. We moeten opnieuw onze weg in het leven vinden.
Als het woord liefde valt denken we vaak aan liefde tussen twee mensen. Natuurlijk is dat liefde. Of  liefde tussen ouders en kinderen…. Ook dat is liefde. Maar ik denk dat Liefde ook meer is dan alleen dat. Liefde gaat wel over  relatie met iets of iemand.  Liefde heeft met verbinding, relatie en samen te maken. Verbinding met jezelf -ook dat is liefde, verbinding met mensen om je heen en misschien ook met dat ontastbare wat we niet kunnen vangen.
Liefde is geen zoetsappig poëzieplaatjes-woord. Liefde heeft soms pijnlijke kanten, maar geen mens kan zonder. Liefde kan veel verschijningsvormen krijgen. Aantrekkingskracht tussen mensen, erotiek en lijfelijkheid is een verschijningsvorm van liefde. Vriendschap, nabijheid, iets over hebben voor een ander, compassie; ook dat zou ik liefde willen nomen.  Rechtvaardigheid, opkomen voor, strijdbaarheid zijn dan ook niet uitingsvormen van liefde.
Ach ik ga mij hier niet wagen aan de ultieme definitie van wat liefde is. Voor ieder van ons zijn de bouwstenen van wat Liefde is een beetje anders. We zitten allemaal anders in elkaar.
Dat liefde  heeft denk ik altijd met verbinding te maken. Liefde die alleen maar om onszelf draait is geen Liefde met een hoofdletter. Het gaat bij Liefde altijd om de band een ander, met anderen, een band die verder gaat dan je eigen ik. Liefde verbindt en overstijgt. Het gaat erom dat we door liefde uit onszelf getrokken worden naar iets of iemand toe. Liefde is klein en groot tegelijk. Ze omvat alles en laat ons voelen dat we onderdeel zijn van iets dat groter is dan  ieder van ons alleen is.
Als die ander, wie hij of zij ook voor je was, wegvalt doet dat pijn. Rouw wordt ook wel de achterkant van liefde genoemd. Liefde – dat hoor ik in  de woorden van Paulus – is een de basis van goed leven. Wij kunnen pas worden wie we ten diepste zijn in relatie met een ander, met anderen. Liefde dus.
Met dood is die verbinding niet verdwenen. Rouwen is niet loslaten, maar is anders leren vasthouden. Dat is niet gemakkelijk en kost tijd. Iedereen heeft daarin zijn of haar eigen weg te gaan. Maar ik wens ieder van ons toe dat er mensen naast je staan, even of langer om je te laten voelen dat je niet alleen staat.
Hier dit uur zijn we hier even samen en staken we licht aan voor alle mensen die we missen.  Dat licht verbindt ons met hen en met elkaar.  Ze zijn niet verdwenen uit ons leven, uit wie we zijn, nee ze zijn in onze harten en gedachten. Die verbinding voorbij tijd en ruimte zetten we vandaag in het licht. We geloven – en geloven is niet zeker weten-  in die verbinding.
Ergens in geloven is belangrijk of dat nu religieus is of niet. Ergens in geloven geeft je richting, dat wisten in de tijd van de eerste christengemeente al. En ook hoop zet mensen in beweging richting het goede leven voor allen, maar de liefde – ik ga daarin met Paulus mee – is het fundament waarop we staan. Liefde  in de breedste zin van het woord is misschien wel de basis van alles. Liefde maakt het leven mooi. Liefde zorgt dat mensen tot bloei komen. Heb elkaar lief zei die man uit Nazareth, ooit tegen zijn vrienden. Heb elkaar lief want liefde is leven. Liefde leeft en overstijgt tijd en ruimte. Heb elkaar lief… want Liefde blijft.

Stilte

Geloofslied   Op mijn levenslange reizen

Klaarmaken tafel | Collecte | Muziek

Voorbeden
Hier rondom de tafel maken we ruimte om te bidden voor wat ons nu raakt, even stil zijn om te danken en in stilte te tonen voor wat er leeft aan  noden en behoeften in ons eigen hart.

Stilte

Tussen al deze kaarsen maken we ruimte voor nog drie kaarsen.  Met deze eerste kaars gedenken we alle mensen die zijn omgekomen oorlog of geweld. We staan stil bij de mensen die slachtoffer waren van slavernij of klimaatverandering.
En we denken aan alle mensen die de macht hebben over het leven of de dood van anderen te beslissen. Dat zij vrede voor ogen houden.
Bij u is de bron van het leven   2x
Dit tweede licht is voor hen die op de vlucht gingen, op zoek naar een veilig bestaan en die bestemming nooit mochten bereiken. Dat zij, wat hun geloof of achtergrond ook was, nu in licht en vrede mogen zijn. Dat hun levens nooit vergeten worden.
Bij u is de bron van het leven  2x
Met deze derde kaars gedenken we hen die eenzaam zijn gestorven, dichtbij huis of waar dan ook in de wereld. Mensen niet meer gekend, genoemd, voorbijgelopen en voor altijd vergeten.  Dat  ook zij in Gods licht blijven leven.
Bij u is de bron van het leven  2x + canon

Tafelgebed
Om mensen willen wij Jou danken, mensen die met ons
verbonden waren. Hun levens zijn blijvend verbonden
met die van ons.
Om mensen willen wij Jou danken, mensen die met ons meegaan, om te lachen en stil te zijn, die ons ontvangen en liefde geven.
Om mensen willen wij Jou danken God, mensen die met ons aan tafel zaten, met ons brood deelden, lief en leed, vreugde en bezorgdheid.

Laat ons als mensen die samen-zijn ook die ene herinnering delen aan die mens  die zoveel liefde  en licht in zich droeg
dat wij ons daar  nog steeds mee verbonden weten.
We denken hier aan hem die de avond voor zijn dood
brood in zijn handen nam, zijn dank uitsprak, het brak voor zijn vrienden, en zei: telkens als je eet van dit brood,
denk dan aan mij,  met warmte en genegenheid,
opdat mijn liefde leeft in jou.
Zo nam Hij ook de beker, gaf die door aan zijn vrienden,
met de woorden, drink hieruit, tot vreugde van Mij,
blijft dat doen om mij te gedenken.
Zo gedenken wij hem en al onze lieve doden, niet door de leegte aan de tafel, maar door de volheid van hun bestaan.
Liefde gaat niet dood. Wat overblijft is liefde, Liefde waar we op kunnen bouwen Liefde die we mogen delen. Zo willen wij leven en bidden in zijn geest, met woorden die Hij ons gegeven heeft

Onze Vader die
in de hemel zijt,
Uw naam worde geheiligd, Uw rijk kome.
Uw wil geschiede, op aarde zoals in de hemel.
Geef ons heden ons dagelijks brood,
en vergeef ons onze schuld
zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven.
En leid ons niet in bekoring,
maar verlos ons van het kwade.
Want van U is het koninkrijk
en de kracht en de heerlijkheid in eeuwigheid. Amen. 

Vredeswens  | Vredeslied  de Vogel

Uitnodiging aan de tafel  | Instrumentale muziek

Lied Kom in mij 

Gedicht
Het licht, jouw beeld,
de tijd,
alles verandert nu.
Ik kan je voetstap
niet meer horen
of iets nog van de warmte
in je kleren voelen.
En even weg zijn
om daarna weer
thuis te komen
zal je ook al
niet meer doen.
Daaraan zou ik
nu moeten wennen.
Maar wennen, vrees ik,
doet het nooit.
Misschien moet ik voortaan
met lege plekken leren leven.
Of zal ik in de kamers
van mijn ziel
de ramen openhouden.
En het licht steeds aan.
Want ergens in mij
woon je, spreek je,
lach je, zing je, wacht je.
Niets of niemand
die je daar ooit
weg zal kunnen halen. (Kris Gelaude)
Zegenwens
Mogen we op weg gaan
met licht in ons hart
en namen in onze ziel gegrift.
Mogen we op weg gaan
om zegen te zijn,
voor onszelf, voor elkaar
en voor de wereld,
steeds verbonden met
het grote geheel,
bron van liefde
die kennen als
Vader/moeder, Zoon en heilige Geest. Amen.

Slotlied  Om warmte

 

Negenentwintigste zondag door het jaar

Voorganger: Truus van Kaam

EERSTE LEZING           Jes., 45, 1. 4-6

Uit de Profeet Jesaja

Zo spreekt de Heer tot Cyrus, zijn gezalfde, die Hij bij zijn rechterhand heeft genomen om de volkeren voor hem neer te werpen, om koningen de gordels van de lenden te trekken, om deuren voor hem open te stoten en geen poort gesloten te laten: “Het was omwille van mijn dienaar Jakob en om Israël, mijn uitverkorene, dat Ik u bij uw naam heb geroe­pen en u een eretitel heb gegeven, alhoewel gij Mij niet kende. Ik ben de Heer, en niemand anders! Buiten Mij is er geen God. Ik heb u omgord zonder dat gij Mij kende, zodat allen het nu kunnen weten, die van het oosten en die van het westen: Ik ben de Heer, en niemand anders!

Lees meer →

EPISTEL EN PARABEL

SAN SALVATORGEMEENSCHAP       15 oktober 2023
Voorganger: Wilton Desmense
Lectoren: Rinus van der Heijden en Albrecht Beeftink
Muzikale begeleiding: Melodiek o.l.v. Hans Waegemakers
Piano: Coby Wagemans
Thema: EPISTEL EN PARABEL

Openingslied: De vreugde voert ons naar dit huis

Inleiding en gebed
Het is goed om hier bijeen te zijn.
Er was een tijd dat plichtsgevoel ons naar de kerk voerde.
Dat sentiment heeft plaatsgemaakt voor saamhorigheidsgevoel.
De vreugde voert ons hierheen, zij het dat die getemperd wordt
door wat wij afgelopen week hoorden en zagen aan ellende in deze wereld.

U hebt wellicht bepaalde bijbelteksten in uw top tien staan.
Mijn verbeelding schiet tekort om de lezingen van vandaag
als kanshebbers te beschouwen voor dat lijstje.
Ze hebben betrekking op leiders, leiding geven en hoeden.
En toch weet je maar nooit of die afvallers
onze gedachten een onverwachte kant op stuwen en inspireren.
Laten wij zingend roepen
naar wat en vooral naar wie wij diep in ons hart meedragen,
om als een kracht die bevrijdt in ons werkzaam te zijn.

Acclamatie: Wees hier aanwezig woord ons gegeven

Voorbereiding op de lezingen
De bijbel ligt open bij het boek Titus.
Rinus van der Heijden leest voor uit een brief van Paulus aan zijn vriend en medewerker Titus,
die door Paulus apostel werd genoemd.
Als boodschapper van God ging Paulus uit naar alle landen
om het evangelie te verkondigen tot zover als de wereld reikt,
om de ongelovigen te manen tot inkeer te komen en om troost te brengen aan hen die leden.
Titus had hij op het eiland Kreta achtergelaten met de opdracht om de gemeente daar te helpen.
Luisteren wij hoe Paulus zijn geloof in een brief op de hem eigen wijze in woorden en voorschriften goot.

Lezing 1:  Titus 1: 1-16

Dit is een brief van Paulus.
Ik ben een dienaar van God en een boodschapper van Jezus Christus.
Ik schrijf deze brief aan Titus, die mijn zoon is in het geloof dat wij allebei hebben.
Ik bid dat God in alles goed voor je zal zijn en dat jij vol zult zijn
van zijn de vrede en van die van Jezus Christus.
Ik heb je op Kreta achtergelaten met de taak om er een aantal dingen nog in orde te maken
en om in alle steden mensen aan te wijzen die de gemeenten kunnen leiden.
Let daarbij op de volgende punten.
– Alleen mannen van wie niets slechts gezegd kan worden, mogen leider worden.
– Ze mogen maar één vrouw hebben.
– Ze moeten kinderen hebben die gehoorzaam zijn aan hun ouders en niet er maar op los leven.
Want van leiders mag niets slechts gezegd kunnen worden.
– Ze mogen niet eigenwijs, driftig, aan wijn verslaafd of hebzuchtig zijn.
Maar ze moeten gastvrij, eerlijk, verstandig, goed, gelovig, trouw aan hun vrouw en fatsoenlijk zijn.
– Ze moeten zich houden aan Gods woord zoals het hun geleerd is.
Want dan kunnen ze ook andere mensen in het geloof opvoeden.
Wees hiervan overtuigd, beste Titus:
voor mensen die een gelovig en zuiver hart hebben, is alles zuiver, hun hele denken en geweten.
Maar voor mensen met een ongelovig hart geldt het tegengestelde.
Tot zover deze brief.

Tussenzang: Wij hebben voor u gebeden

Lezing 2:  Matteüs 22: 1-14
Jezus vertelde hun het volgende in de vorm van een verhaal.
Hij zei: “Je kunt het Koninkrijk van God vergelijken met een koning
die voor zijn zoon een bruiloftsfeest organiseerde.
Toen hij alles klaar had, stuurde hij zijn dienaren
om de gasten te gaan zeggen dat ze konden komen.
Maar de gasten wilden niet komen.
Hij stuurde andere dienaren naar hen toe
die opnieuw moesten zeggen: ‘Het is tijd voor het bruiloftsmaal.
Ik heb de beste dieren geslacht en alles staat klaar. Kom naar de bruiloft.’
Maar de mensen hadden geen zin en gingen liever door met hun werk.
De één ging naar zijn akker, de ander naar zijn winkel.
Weer anderen grepen de dienaren en mishandelden en doodden hen.
Toen de koning dat hoorde, werd hij woedend.
Hij stuurde zijn leger erop af. Hij liet die moordenaars doden en hun stad in brand steken.
Daarna zei hij tegen zijn dienaren: ‘Alles is klaar voor het feest.
Maar de mensen die ik had uitgenodigd, waren het niet waard om te komen.
Ga daarom naar de grote wegen. Nodig iedereen die je daar ziet voor de bruiloft uit.’
De dienaren gingen en nodigden iedereen uit, goede en slechte mensen.
En ze namen hen mee naar de bruiloft. De feestzaal liep helemaal vol met mensen.

De koning kwam binnen om te kijken wie er allemaal op het feest waren gekomen.
Toen zag hij iemand die geen feestkleren aan had. Hij zei tegen hem: ‘Vriend,
hoe komt het dat je je feestkleren niet aan hebt?’ En de man wist niets te antwoorden.
Toen zei de koning tegen de bedienden: ‘Bind hem aan handen en voeten
en gooi hem in de donkerste kerker. Daar zal hij huilen en met zijn tanden knarsen.’
Want veel mensen zijn uitgenodigd, maar er zijn maar weinig mensen toegelaten.”

Acclamatie: Mij nabij ben jij
Mij nabij ben Jij, mijn God
Mijn ziel zinge groot jouw naam!
Een lamp op mijn pad jouw woord
een helder licht op al mijn wegen

Overweging
‘De hemel mag horen.’ Dat is de beginregel van een lied van Oosterhuis.
Hij vereenzelvigt daarin de hemel met luchtruim en wolken, zon, maan en sterren,
en merkt op dat die hemel niet over oren beschikt.
Misschien schrok hij ervoor terug om de hemel te duiden als beeldspraak voor God.
Want dan had hij een boude uitspraak gedaan:
je kunt zeggen wat je wilt, maar God hoort het niet. Of Hij houdt zich doof.
Die discussie gaat de dichter niet aan.
Hij wil een andere boodschap over het voetlicht brengen.
Zoals een fabel eindigt met de moraal van het verhaal,
komt in het lied – en wel al meteen na het begin -de opwekking:
‘Jij, mens, hebt de oren, het hart!’ Het zijn woorden
die te midden van het figuurlijke geweld van beide lezingen van vandaag welkom zijn.
Ze passen bij de zin die wij anno nu aan het leven en geloven geven.

Paulus begon zijn brief liefelijk:
hij sprak van ‘het geloof dat wij allebei hebben, jij, Titus, en ik.’
Dat is wat ons hier ook samenbrengt, een gevoel en een verlangen
die onze schreden hierheen richten op menige zondagmorgen.
Hier beleven wij ons geloof, kleurrijk als het is, als een regenboog.
De manier waarop wij dat doen in ons samenzijn, verenigt ons.
Iemand kan zo maar zeggen: “Ik geloof niet meer in God,
maar ik kom hier graag naar toe.” God mag horen!
Of hij dat ook doet, weet ik niet, maar ik hoor hem wel, … soms, even.

Waar wij in geloven, wij, ieder voor zich,
is de vraag naar een bron die diep in ons bruist
of er zich kalm heeft neergevlijd en waarvan het water lispelt:
‘Mens, waar wil je heen, mens, hoe eeuwig is jouw eindigheid!’
Geen vraagteken, maar een uitroepteken.

Laat Paulus vervolgens maar uitpakken met regels zus en regels zo.
De kerk werd al in de steigers gezet
en de ene bouwer wist nog beter dan de ander, hoe je zo’n gebouw het beste overeind zet.
Toch kunnen wij, denk ik, met die Paulusregels bij nader inzien wel meegaan,
ook al klinken ze soms negatief in de zin van ‘dit en dat mag niet’
in plaats van ‘doe dit en streef naar dat’.
Woorden zijn vaak als een noodbrug die draagt wat diep in ons hart roert
en dat geldt ook voor die van Paulus.
Het is geen brug te ver om hier een verbinding te leggen
met andere woorden van hem uit zijn inleiding:
ik zal er zo dadelijk deze overweging mee beëindigen.

Maar eerst nog iets over de hemel.
Matteüs heeft Jezus’ parabel daarover opgetekend.
Jezus noemt het woord hemel niet. Hij spreekt van het koninkrijk van God.
De koning mag horen! Hij krijgt te horen, dat de genode gasten niet willen komen:
ze hebben andere dingen te doen! Dat koninkrijk Gods zou hen wat!
Zelfs ’s konings boodschappers zijn niet veilig voor hen.
Dan zijn er ook nog lieden, die het niet zo nauw nemen met de etiquette.
Dat is zonde! En voor zondaars is de hemel niet bestemd.
Die is er voor mensen die hun hart laten spreken: ‘Jij, mens, hebt de oren, het hart’.
Die woorden brengen het Koninkrijk midden onder ons.
Dat klinkt wrang na een week, waarin we hebben moeten ervaren
hoe mensen met elkaar kunnen omgaan, als zij elkaar niet zien als gelijken.
Het maakt het voor ons alleen maar moeilijker
om om te gaan met de begrippen oordelen en veroordelen
en om kritisch naar onszelf te kijken.

Paulus eindigde zijn brief positief. Hij zei:
” Voor mensen die een gelovig en zuiver hart hebben, is alles zuiver.”
Daar volgde nog een afsluitende opmerking op over mensen die dat niet hebben.
Wat hij over hen zegt, kunt u maar beter zelf lezen: de brief van Titus staat
bij het gele lint! Over oordelen en veroordelen gesproken.
Ik bid met Paulus dat God in alles goed voor ons zal zijn
en dat wij vol zullen zijn van zijn vrede en van die van Jezus Christus.
De hemel mag horen wat er in Israël en Gaza gebeurt.
Moge de mens de oren hebben, het hart!

Geloofslied: Is een mens trouw aan Gods wetten en woorden

Collecte en klaarmaken van de tafel

Voorbede:
Bidden wij om respect voor de evenmens.
Acclamatie: Keer ons om naar u toe
Bidden wij om eerbied voor het leven.
Acclamatie:
Keer ons om naar u toe
Bidden wij om een menswaardig bestaan voor iedereen.
Acclamatie:
Keer ons om naar u toe
Bidden wij voor de intenties in ons intentieboek en
voor onze eigen dierbare overledenen.
Acclamatie:
Gedenk ons hier bijeen

Tafelgebed (naar psalm 23)
Gezegend Jij, die er bent voor ons, die ons enkel het goede gunt,
die ons meeneemt naar plaatsen van rust, vrede en weldaad,
die ons op het spoor brengt van hoop en liefde,
en zich zo laat kennen als de Ene, genoemd: ik zal er zijn.
Gezegend Jij, die ons vertrouwen geeft in tijden van duisternis en dood,
wanneer wij gaan door diepe dalen, over wegen van verdriet en onzekerheid,
want jij bent bij ons als steun en houvast, jij geeft ons nieuwe moed,
om bergen te beklimmen, nieuwe uitzichten te ontdekken.
Gezegend Jij, die je laat zien in de mens tussen mensen,
zoals eens, in Jezus van Nazareth, die zich liet zien door er te zijn
voor vreemden en vervreemden, voor verguisden en ontspoorden,
voor onderdrukten en ongezienen; een mens, één met Jou;
zo heeft hij zich aan ons gegeven, trouw aan zichzelf,
vol vertrouwen in Jou, het Leven zelf.

Zo ging hij ons voor, door brood te nemen en jou te danken,
door brood te delen en door de beker door te geven met de woorden:
deel van dit brood en drink uit deze beker,
als teken van verbondenheid met mij en met elkaar,
om zo verbonden te zijn met de Ene,
die er is en blijven zal, voor ieder van ons.

In zijn Geest willen wij leven, brekend en delend,
vertrouwend op jouw goedheid en liefde, alle dagen van ons leven,
opdat ons huis jouw huis is, ons lichaam jouw lichaam,
onze naam jouw naam, tot in lengte van dagen.

Lied Onze vader in de hemel, uw naam geheiligd, uw koninkrijk komend

Vredeswens
Vrede zij met deze aarde, met onze dierbaren, met ons allen,
met hen die Shalom en met hen die Salam zeggen.
Vrede wensen wij elkaar.
Lied na de vredeswens:
Shalom aleichem
Communie
Graag nodigen wij u uit om als u wilt met ons brood te delen
en van de wijn te proeven in verbondenheid met elkaar
en ten teken van verplichting aan de boodschap van Christus.
Communielied: Was jij mijn herder

Mededelingen
Slotgedachte
De woorden van psalm 23 trokken óók een spoor door deze viering:
de stem van de goede herder verstaan.
Hier volgt een bewerking van de psalm die bestemd is
voor allen die zich klein of te groot voelen.

Psalm 23
Ik zing voor God
ik zing van een herder
met een warme jas
hij bracht mij, zijn schaap,
naar lekker groen gras

daar mocht ik rusten
aan een koele bron
en water drinken
zoveel ik maar kon

waar ik ook heenga
ik zal nooit verdwalen
als de herder me mist
komt hij me halen

moet ik door het donker
heel eng en heel lang?
de herder gaat mee
zo ben ik niet bang

waar ik ook zit
nooit word ik vergeten
hij brengt me naar huis
en ik mag blijven eten

God dekt een tafel
vol heerlijke spullen
ik schuif lekker aan
en mag nu gaan smullen

ik ben altijd welkom
de deur heeft geen slot
ik blijf altijd wonen
in het huis van mijn God.

Uit: Gerrie Huiberts en Anne Westerduin, Het begon met licht, Bijbelverhalen voor groot en klein, KBS Adveniat, Baarn

Wegzending
Straks gaan wij de weg weer wagen, de week in die voor ons ligt.
Mogen wij elkander dragen en elke mens zijn waarde geven
en mogen wij in onze handen behoeden de aarde die ons is toevertrouwd
in de naam van die wij in één adem noemen:
Vader, Zoon en Heilige Geest.
Amen.

Slotlied: Leven is van zeven dagen



Lees meer →