Tekens van een einde
Thema: Tekens van een einde
Voorganger: John Parker.
Zon mmv Melodiek
Vieringen
De laatste levensfase
zondag 18 nov.
Thema: De laatste levensfase
Voorganger: Gepke Kerssen
Koor: Cantorij
Medevoorganger: Fiet Vreeburg
Lector: Toon v. Mierlo
Op weg naar een nieuw begin & nader tot u
THEMA: Op weg naar een nieuw begin & Nader tot U
DATUM: 17 november 2018
Voorgangers: Maria van den Dungen & Wilton Desmense
met Maria Werner (dwarsfluit), Gieneke Ruiters (piano) en Hans Moerman (cantor)
lector: Ria van Luijk
OPENINGSLIED: De vreugde voert ons naar dit huis
WELKOM
Van harte welkom in deze zaterdagavondviering. Morgen is Gepke Kerssen de voorganger: zij koos als thema “De laatste levensfase”. Met een aantal mensen uit onze gemeenschap heeft zij daar gedachten over uitgewisseld. De lezingen van vandaag uit het Oude en het Nieuwe Testament lijken weinig te maken te hebben met de laatste levensfase. Toch hebben we voor deze viering, die voorbereid is door Maria van den Dungen en ik, gezocht naar aanknopingspunten en deze ook gevonden in dingen die bij ons spontaan opkwamen.
Wij hopen op een goed samenzijn. Beginnen we met een ogenblik stilte en daarna een gebed..
GEBED
Als wij leefden in het paradijs
zouden wij kunnen zeggen:
De weg is lang,
met vele bochten,
en hij leidt ons naar wie-weet-waar,
wie-weet-waar!
Maar wij zijn sterk,
sterk genoeg om hem te gaan.
Hij is niet zwaar, hij is onze broer.
Voor velen in onze wereld is het zo, voor velen niet.
Moge voor ons allemaal
de levensweg draagbaar zijn
van de wieg tot het graf
en mogen wij daartoe de kracht
blijven zoeken en vinden.
ACCLAMATIE: Gij die uw naam hebt uitgeroepen
INLEIDING OP DE LEZINGEN
Twee lezingen, uit het boek Exodus en uit het evangelie van Marcus, met als rode draad, dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is op de weg door het leven. Zeker niet als je verzeild raakt in een woestijn! Maar ook een hoge trede op de maatschappelijke ladder biedt geen garantie tegen jobstijdingen!
1e LEZING (Exodus 16, 1-8)
Toen ze van Elim vertrokken, kwamen ze in de Sin-woestijn. Die ligt tussen Elim en de berg Sinaï. Het was anderhalve maand sinds ze uit Egypte waren vertrokken. Het hele volk Israël mopperde en klaagde tegen Mozes en Aäron. Ze zeiden: “Waren we maar in Egypte door de Heer gedood. Toen hadden we tenminste vlees te eten en meer dan genoeg brood. Jullie hebben ons in deze woestijn gebracht om ons hier allemaal te laten sterven van de honger.”
Toen zei de Heer tegen Mozes: “Ik zal voor jullie brood uit de hemel laten regenen. Het volk mag daarvan precies zoveel verzamelen als ze voor één dag nodig hebben. Ik wil zien of ze wel of niet zullen doen wat Ik beveel. En op de zesde dag moeten ze ervoor zorgen dat ze twee keer zoveel verzamelen als op de andere dagen.”
Toen zeiden Mozes en Aäron tegen de Israëlieten: “Vanavond zullen jullie zien dat de Heer jullie uit Egypte heeft gehaald. En morgenochtend zullen jullie de stralende hemelse macht en majesteit van de Heer zien. Want Hij heeft jullie gemopper en geklaag tegen Hem gehoord. Wie zijn Aäron en ik immers, dat jullie tegen óns zouden mopperen en klagen? De Heer zal jullie ’s avonds vlees en ’s morgens brood geven. Er zal meer dan genoeg zijn. De Heer heeft gehoord hoe jullie tegen Hem hebben lopen mopperen en klagen. Want jullie hebben niet tegen óns gemopperd en geklaagd, maar tegen de Heer.”
LIED: Wees hier aanwezig, God, woon niet in wolken
2e LEZING (Marcus 12, 37 – 13, 2)
De meeste mensen luisterden graag naar Jezus. Eens vertelde hij hun: “Pas op voor de wetgeleerden. Ze willen graag in mooie kleren lopen en op de markt gegroet worden. Ze houden ervan om bij de maaltijden op de beste plaatsen te zitten. En in de synagogen willen ze op de voorste rij zitten. Maar ze zetten arme weduwen hun huis uit! Zo kunnen die vrouwen amper leven. En om heel godsdienstig te lijken, zeggen ze wel mooie, lange gebeden op. Daarom zullen ze een zwaardere straf krijgen!”
Jezus ging in de tempel tegenover de geldkist zitten. Hij keek hoe de mensen er geld in gooiden. Veel rijke mensen gooiden er veel in. Er kwam ook een arme weduwe. Ze gooide er twee koperen muntjes in, samen één duit. Hij riep zijn leerlingen en zei tegen hen: “Luister goed! Ik zeg jullie dat deze arme vrouw het meeste in de geldkist heeft gedaan van allemaal. Want al die andere mensen hebben er iets van hun rijkdom in gegooid. Maar zíj heeft van haar armoede erin gegooid. Ze heeft er alles in gegooid wat ze nodig had om van te leven.”
Jezus vertrok uit de tempel. Eén van zijn leerlingen zei tegen hem: “Kijk eens, meester, wat zijn het toch prachtige gebouwen!” Jezus zei tegen hem: “Kijk nog maar eens goed naar die grote gebouwen. Er zal geen steen van op de andere blijven staan. Alles zal tot de grond worden afgebroken.”
ACCLAMATIE: Groot is de wereld (R29)
OVERWEGING
Toen de Israëlieten onder leiding van Mozes en Aäron vertrokken uit Egypte, hadden ze geen flauw benul wat hun te wachten stond. Ze waren uitgelaten: eindelijk weg uit dat land, waarin zij allochtonen waren, onderdrukt werden en uitgebuit. En zie: God trok voor hen uit. Hij baande voor hen een weg tussen muren van water. Vervolgens stond hij achter hen, toen de Egyptenaren zich bedachten en de vluchtelingen terug wilden halen. De exodus voerde hen de woestijn in. Daar zouden zij 40 jaar blijven rondtrekken, maar na 45 dagen waren zij het beu! Een woestijn geeft je niet genoeg te eten, niet genoeg voor je lichaam, niet genoeg voor je geest. Alles waar zij op konden rekenen was verdwenen: dan loop je met de ziel onder je arm; je verlangt terug naar de dagen van weleer. Die zijn jou echter voor altijd ontnomen! Waarheen leidt de weg? Hoe moet je omgaan met jouw veranderde situatie?
Mozes en Aäron hadden een oud-testamentische boodschap: val terug op God. Hij zal voor ons zorgen: het komt vanzelf goed, jullie hebben niet voor niets gemopperd en geklaagd.
Werkte het toen zo? Werkt het nu zo? Mopper maar op God en dan luistert hij wel? Heeft iemand van jullie dat ervaren? Als God al zorgt voor manna en kwartels, zul je er zelf toch op uit moeten gaan om dat manna te zoeken en die kwartels te vangen.
De boodschap lijkt me eerder: om steun te vinden van God moet je zelf actief worden: zoek en gij zult vinden.
Dan keren namelijk de kansen. Je neemt het lot in eigen hand, gesteund door waar je in gelooft, namelijk dat er uitzicht te vinden is, in welke fase van je leven je ook bent.
We komen daarmee via de tweede lezing in een evangelische sfeer, die van compassie. De onoprechte, rijk of niet, mist die: die heeft slechts passie, voor uiterlijk vertoon en eigenbelang. Maar de arme geeft uit het hart en heeft hart voor de minsten. Dat is een karaktertrek die vanuit eigen kracht ook oog heeft voor de noden van anderen en die zegt: “samen kunnen we meer” en “alle beetjes helpen”.
Om tenslotte nader aan te sluiten bij het thema “de laatste levensfase”: als de titels van twee boeken van Gerard Reve langzamerhand steeds meer op ons van toepassing worden, namelijk “Op weg naar het einde” en “Nader tot U”;
en als de kracht van leven minder wordt is de combinatie van kracht zoeken zowel bij jezelf als bij anderen een belangrijke richtingwijzer. Dan zit er een wijze levensles in de tekst van een lied als “Wij zochten U, o Heer, en vonden een gelaat, en onze mond werd taal, het wonder van …. enz.” En dan is er ook reden om de donkere klank van de woorden “Op weg naar het einde” te veranderen in een lichte: “Op weg naar een nieuw begin”. Zo zij het.
GELOOFSLIED: Wij geloven in de vader
KLAARMAKEN VAN DE TAFEL /COLLECTE
VOORBEDEN
Wij bidden voor wie de laatste levensfase zwaar valt, omdat zij geen gezin of familie hebben die om hen heen staan. Voor wie de dood te snel dichtbij komt om hem een plaats in hun leven te geven. Dat er mensen zijn die aan hen warme aandacht en zorg geven, naast hen staan.
ACCL.: Keer U om
Wij bidden voor mensen, oud of jong, voor wie het leven zo zwaar is, dat zij de dood als enige oplossing zien. Dat wij hun nood zien en aan hen geven wat ze nodig hebben.
ACCL.
Wij bidden dat wij de minder wezenlijke dingen los zullen kunnen laten om ook zo van onze dagen te blijven genieten en op weg naar een nieuw begin nader tot U te komen.
ACCL.
Wij bidden voor de volgende intenties:
ACCL.
TAFELGEBED
Wij danken u
dat u met mensen onderweg bent,
dat de hemel ons de weg wijst,
dat er licht is in het donker,
brood voor onderweg,
woorden die ons verlangen blijven wekken
naar een land van liefde en recht.
Wij danken u voor medereizigers op onze weg,
voor mensen die ons voorgingen in vertrouwen,
zoals Mozes en Aäron,
die op weg door de woestijn
bleven geloven in het beloofde land;
zoals de weduwe die alles gaf,
in het vertrouwen niet tekort te komen.
Wij danken u voor Jezus,
in wie uw licht scheen als nooit te voren,
die leven bracht waar alles doods leek.
In hem werd uw liefde zichtbaar
als grond van ons bestaan,
liefde die niet verdween, toen het moeilijk werd.
In hem leefde de hoop
dat liefde sterker is dan de dood.
Toen hij het feest van de bevrijding uit Egypte vierde,
het feest van de hoop,
de avond voor hij werd opgepakt,
nam hij bij de maaltijd het brood,
sprak de dankzegging uit,
brak het en zei:
dit brood is als mijn leven,
gebroken en gedeeld met jullie.
Hij nam ook de wijn en zei:
dit is de wijn van de nieuwe wereld
waar ik zo mee verbonden ben!
Waar jullie brood en wijn blijven delen,
dáár ben ik er bij,
dáár blijft de hoop op de nieuwe wereld levend.
Samen bidden wij met zijn woorden
om die wereld die zeker komen zal!
Onze vader
Vredeswens
Hij stierf, veel te jong, nooit vergeten.
want de liefde van en voor hem
bleek sterker dan de dood.
Mogen wij in zijn geest leven en sterven,
vertrouwen, hopen en liefhebben als hij,
de nieuwe wereld dichterbij brengen:
nader tot elkaar.
VREDESLIED:
Komen ooit voeten gevleugeld
BREKEN EN DELEN
In het delen van brood en wijn denken we aan Jezus,
aan zijn leven en sterven en dat hij nog altijd leeft onder ons.
Laten wij in verbondenheid met wie tot in eeuwigheid zijn
ons leven delen met wie op onze weg komen,
zoals hij zijn leven deelde en gaf.
LIED: Nacht is om de huizen heen
GEBED AAN DE TAFEL
Wij danken u
dat wij hier samen
het geheim van het leven mogen ervaren:
dat U ons omgeeft,
in elke fase van het leven.
Laat ons, ook in de laatste levensfase,
niet over aan onszelf,
maar wees aanwezig
als een zacht herfstlicht
en open ons voor elkaar.
MEDEDELINGEN
SLOTGEDACHTE
Mensen kennen soms geluk en soms verdriet,
licht en duister, allebei, vergeet dat niet.
Als je hart vol liefde is voor iedereen,
als je vrienden hebt, dan ben je niet alleen.
Tel je zegeningen, tel ze allemaal,
en je vindt je leven toch een mooi verhaal.
ZEGENWENS
Laten wij gezamenlijk de zegenwens uitspreken:
In de geest van deze viering gaan wij vanhier.
Wij bidden bemoediging mee te krijgen van elkaar
en van de woorden die wij hier hoorden.
Mogen die ons inspireren,
in de naam van Die wij noemen:
vader, zoon en heilige geest.
Amen.
SLOTLIED: Vroeg in de morgen
God liefhebben? Hoe moet dat?
10/11 november 2018
8e zondag van de Herfst Thema: ` God lief hebben’ ? Hoe moet dat?
Voorganger: ds. Henk van Tilburg
Met medewerking van Melodiek o.l.v. Marcel van der Maeden | Piano: Coby Wagemans
Openingslied: za: Heer onze Heer, hoe zijt Gij aanwezig (couplet 1-2-3-4) zo: Hier wordt een huis voor God gebouwd
Begroeting namens de San Salvatorgemeenschap
Inleiding
In de lezingen van deze zondag gaat het om het dubbele liefdegebod. God liefhebben en je naaste als jezelf. Dat klinkt heel vertrouwd en bekend, maar het roept bij mij tal van vragen op. Wie is God? Wat is mijn beeld van Hem of Haar? En heeft mijn Godsbeeld dan enige relatie met de werkelijkheid? En als ik God dan gevonden heb, hoe zou ik God dan moeten lief hebben? Liefde is op zich al problematisch geworden in een tijd van misbruik en me too acties, Wat is zuivere liefde dan? En dan ben ik aan mijn naaste en aan mijzelf nog niet eens toegekomen. Kortom het lijkt wel alsof we door een mijnenveld lopen wanneer we over het liefhebben van God, van onze naaste en van onszelf nadenken. Laten we actief zoeken naar een gids.
Lees meer →
Kaap de Goede Hoop
THEMA: Kaap de Goede Hoop
DATUM: 4 november 2018
Voorganger: Ard Nieuwenbroek
OPENINGSLIED: Als God ons thuisbrengt
Lees meer →
Allerzielen 2018 – Een fijn geaderd silhouet
Opening
Ik ben een blad
dat tussen al die anderen
is gevallen op het pad.
Eerst nog groen
dan goud
dan bruin
dan slechts
een fijn geaderd silhouet
dan geur
in voorjaars-aarde
ingebed.
Openingslied Een mens te zijn op aarde Lees meer →
Als het leven tegenzit
Als het leven tegenzit | 27 & 28 oktober 2018
Voorgangers Franneke Hoeks en Ard Nieuwenbroek
Met medewerking van Melodiek o.l.v. Hans Waegemakers
Piano: Coby Wagemans
OPENINGSLIED: Voor mensen die naamloos
WELKOM
Welkom in deze viering. Jullie allemaal. Mensen: roepend, zoeken, hopend. Wie je ook bent, een bekenden in onze gemeenschap of nog helemaal blanco, ik hoop dat dit uur je iets goeds zal brengen. ‘Als het leven tegenzit’ is het thema van deze viering. Die titel heeft te maken met de bijzondere avond die we hier van de week hadden. Een avond die in het teken stond van depressie. We doken met elkaar de wereld van depressie in en deelden onze ervaringen met elkaar. We verhalen van mensen die zelf ervaring hadden met depressie, maar ook de verhalen van naasten mochten klinken evenals de nieuwsgierige en belangstellende geluiden van “gewone” mensen.
Wist u dat één op de vijf mensen in zijn of haar leven te maken krijgt met een depressie? Meer vrouwen dan mannen. Bij jonge mensen ligt het percentage nog hoger. Dat is veel en dat weten we vaak niet van elkaar. Er rust een soort taboe op. Alsof je gek bent als je last hebt van depressies.
Laten we aan het begin van deze viering meteen even duidelijk maken dat een depressie echt iets anders is dan je down voelen, of niet zo lekker in je vel zitten. Dat gevoel kennen we allemaal. Depressie heeft met het bereiken van de bodem van je bestaan te maken. Weken, maanden van nativiteit, somberheid en lusteloosheid. Een uitputtingsslag. Je vindt niet zo gemakkelijk je weg naar het goede leven terug.
In deze viering proberen we met elkaar iets van het donker te voelen maar zoeken we ook naar licht en leven.
Laten we aan het begin van deze viering de stilte zoeken. De stilte die voor sommige mensen beklemmend is want in de stilte klinken de stemmen in je hoofd extra hard. Hier ben je niet alleen. Je hoeft ook niet alleen stil te zijn. Mijn stilte kleurt jouw stilte en samen hoop ik dat we van dit stille moment een ruimte kunnen maken waarin hoop, liefde en leven mogen klinken.
GEBED
Goede God, breng onze gedachten tot rust
en schep ruimte in ons binnenste.
Laat ons dit uur ontvankelijk zijn
voor jouw aanwezigheid.
Wees dit uur dat sprankje licht
waar we op hopen op de bodem van ons bestaan.
Wees die zachte kracht die ons tot leven wekt
die ons laat zien dat we hoe dan ook
bij jou thuis mogen zijn.
ACCLAMATIE: Neem mij aan zoals ik ben
1ste LEZING Psalm 13
Voor de koorleider. Een psalm van David
Hoe lang nog, EEUWIGE, zult u mij vergeten,
hoe lang nog verbergt u voor mij uw gelaat?
Hoe lang nog wordt mijn ziel gekweld door zorgen
en mijn hart door verdriet overstelpt, dag aan dag?
Hoe lang nog houdt mijn vijand de overhand?
Zie mij, antwoord mij, EEUWIGE, mijn God!
Verlicht mijn ogen, dat ik niet in doodsslaap wegzink.
Laat mijn vijand niet roepen: ‘Ik heb hem verslagen,’
mijn belagers niet juichen omdat ik bezwijk.
Ik vertrouw op uw liefde:
mijn hart zal juichen omdat u redding brengt,
ik zal zingen voor de EEUWIGE, hij heeft mij geholpen.
LIED: Za Hoe is uw naam, waar zijt Gij te vinden | Zo Die mij getrokken uit de schoot
2de LEZING Marcus 10,46-52
Ze kwamen in Jericho. Toen hij met zijn leerlingen en gevolgd door een grote menigte weer uit Jericho vertrok, zat daar een blinde bedelaar langs de weg, een zekere Bartimeüs, de zoon van Timeüs. Toen hij hoorde dat Jezus uit Nazaret voorbijkwam, begon hij te schreeuwen: ‘Zoon van David, Jezus, heb medelijden met mij!’ De omstanders snauwden hem toe dat hij zijn mond moest houden, maar hij schreeuwde des te harder: ‘Zoon van David, heb medelijden met mij!’ Jezus bleef staan en zei: ‘Roep hem.’ Ze riepen de blinde en zeiden tegen hem: ‘Houd moed, sta op, hij roept u.’ Hij gooide zijn mantel af, sprong op en ging naar Jezus. Jezus vroeg hem: ‘Wat wilt u dat ik voor u doe?’ De blinde antwoordde: ‘Rabboeni, zorg dat ik weer kan zien.’ Jezus zei tegen hem: ‘Ga heen, uw geloof heeft u gered.’ En meteen kon hij weer zien en hij volgde hem op zijn weg.
ACCLAMATIE: zat. Hij ging van stad tot stad | Zo Delf mijn gezicht op
OVERWEGING
Vorige jaar lanceerde de overheid een campagne om depressie bespreekbaar te maken. Hey het is Oké. Maak depressie bespreekbaar. Afgelopen maanden waren er verschillende televisieprogramma’s over dit onderwerp. Het laat zien dat hier een maatschappelijk “probleem” wordt gesignaleerd. Leven met een depressie is verschrikkelijk. Voor persoon zelf en voor zijn of haar omgeving. Ik ga hier heel eerlijk zijn. Ik ben er een: iemand die een groot deel van haar leven last heeft gehad van zware depressies. Die aanleg voor het zwarte in het leven zal nooit meer weggaan. Die hoort bij mij. Ik heb er gelukkig met hulp goed meer leren leven.
Wat de overheidscampagne en de aandacht op de media met mij deden, was dat ik me – ondanks het feit dat ik HET best goed een plekje had weten te geven – gesterkt voelde. Depressie is niet leuk, niet gemakkelijk, maar je hoeft het ook niet weg te stoppen. Gooi het er maar uit. Maak het bespreekbaar.
Ik denk niet dat het woord depressie al in zwang was in de tijd van David maar ervaring met de bodem van het bestaan is van alle tijden, dat bewijst deze prachtige psalm. Davids zorgen waren niet de mijne en niet die van u. Maar het mooie van dit soort poëzie is dat we ze met onze eigen ervaring lezen en mogen kleuren. David schreeuwt het uit: Hoe lang nog? Hoe lang nog? Het is niet meer vol te houden dat afgesneden zijn van het goede leven. Levenloosheid. Een gevoel dat veel depressieve mensen als geen ander kennen.
Wat ik zo mooi vind aan deze korte overzichtelijke psalm is de beweging die erin zit. De wanhoop in de klaagzang van hoe lang nog? En dan ontstaat er ruimte om te vragen. Help mij. Zie mij. Ik kan het niet allen. En tot slot spreekt uit deze tekst het vertrouwen in de Eeuwige. Dat er iets is wat ons mensen draagt en dat we ons daaraan over mogen geven. Hoe moeilijk dat soms ook is.
En dan Jezus. Wij zijn en blijven een gemeenschap die met deze bijzondere man op weg gaat. Vorige week hoorden we hoe Jezus met zijn vrienden op weg ging naar Jeruzalem. Vandaag komen ze aan in Jericho, de laatste halte voor eindbestemming Jeruzalem. En daar aan de kant van de weg zit de blinde Bartimeüs. Hij ziet niks. Uitzichtloos. Hij telt in de samenleving niet meer mee. Hij kan niet mee met de eisen en het tempo van de samenleving.
Ik weet uit mijn depressieve perioden hoe het voelt als je geen uitzicht meer hebt. Natuurlijk mijn ogen deden het gewoon, maar toch was mijn uitzicht donker en grauw. Ik kon niet meer zien hoe mooi het leven was. Ik was er wel maar de echte ik was ergens in de diepte verdwenen. Ik moet Bartimeüs een ding nageven. Hij hield zijn mond niet. Hij schreeuwde: Jezus Zoon van David, heb medelijden met mij! Respect voor deze moedige man die zijn mond niet hield. En juist dat praten, dat vertellen, dat schreeuwen is een moment van ommekeer. Jezus verricht geen wonder. Bartimeüs geneest zichzelf door het uit te schreeuwen. Hier ben ik. Dit ben ik. Zie mij! Dat uitzeggen brengt verandering teweeg.
Het duurt vaak best een tijdje voor je erachter komt dat je depressief bent. Ach we hebben allemaal wel eens van rot dagen. Van die momenten dat het allemaal niet wil. Dat is normaal. Als dat gevoel aanhoudt en je er zelf niet meer uit komt: dan wordt het anders. Dan wordt ook vertellen, praten, moeilijker omdat je op een weg naar binnen zit. Je wereld wordt steeds kleiner, nauwer en donkerder.
Ik weet nog dat ik in een donkere periode op een zondagochtend mijn fiets pakte en naar de kerk reed. In de hoop ergens een plekje te vinden waar ik er nog toe zou doen. In de San Salvator kerk kon je bijna stiekem ergens achter in de kerkbanken verdwijnen. En daar in die viering gebeurde iets. Er klonk een tekst over Elia. God is niet in de storm, niet in het vuur, maar in de zachte bries. Dat raakte me. Die aanwezigheid in die zachte bries, in het kleine, in het alledaagse. In het gevoel dat ik er op mijn eigen kleine – ja soms inderdaad irritant sombere- manier wel toe deed.
Ik denk niet dat geloof, Jezus, bijbel of bidden een wondermiddel zijn. Niet tegen blindheid, niet tegen depressie. Ik denk wel dat wij als geloofsgemeenschap iets bijzonders doen. Iedere week opnieuw vieren we kwetsbaarheid. Zoals wij geloof met elkaar invullen, klinken hier geen halleluja verhalen of triomfantelijke overwinningen op tegenslagen. Nee. Hier gaat het om klein zijn. Om kwetsbaarheid. Om een mens die zich zo kwetsbaar opstelde dat hij daarbij het leven liet. Een kwetsbaarheid die niet het einde bleek, maar juist nieuw leven, kracht, in zich droeg.
Op de avond over depressie keken we naar een stukje van een lezing van de Vlaamse psychiater Dirk de Wachter. Hij vraagt zich af waarom we met z’n allen zo massaal naar therapeuten, psychologen en psychiaters lopen. We hebben het nog nooit zo goed gehad en zijn nog nooit zo ongelukkig geweest. Misschien wel zo zegt hij, zijn we als samenleving, als mensen, te zeer in de ban geraakt van geluk. Alles moet mooi, fijn, gelukkig, succesvol zijn. De rafelranden van het leven worden daarmee weggedrukt en lijken niet meer bij leven te horen. Ik hoop dat deze plek, deze gemeenschap een plek mag zijn waar we niet bang zijn voor die rafelranden van het leven. Waar verdriet, rouw, verlies, tranen, depressie, ziekte en wat allemaal nog meer nooit een reden zijn waarom mensen niet mee tellen. Kwetsbaarheid hoort bij het leven. Misschien hoort het wel bij onze opdracht dat we juist met deze kwetsbare kant van onszelf en van het leven leren omgaan. En het verhaal blijven vertellen dat ook deze kant bij het mensen-zijn hoort. Dat we blijven vertellen dat hier, in deze gemeenschap van mensen, mensen van God, hier mag jij er zijn. Jij met de donkere en lichten kanten, krachtig en kwetsbaar. En in dat Jij-mag-er zijn-is alles op voorraad.
GELOOFSLIED: zat. Toen hij de blinde man genas | Zo Hij die de blinden weer deed zien
COLLECTE
VOORBEDE
Eeuwige, vandaag bidden we voor al die mensen die lijden onder een depressie. We vragen je hen bij te staan door liefdevolle mensen om hen heen. Laat toch jouw tederheid stromen als houvast in de zovele donkere dagen van hen die jouw liefde zo nodig hebben. Als alles duister is
Eeuwige, voor mensen rondom depressieve mensen is het leven niet altijd gemakkelijk. Zien hoe jouw dierbare lijdt doet ook jezelf lijden. Wilt u hen vertrouwen en hoop geven op een zonniger toekomst waarin lijden naar de achtergrond verdwijnt? Als alles duister is
Eeuwige, vandaag bidden we ook voor die miljoenen mensen die onder erbarmelijke omstandigheden ook te maken hebben met psychische problemen. In vluchtelingenkampen, sloppenwijken en oorlogen. Geef ook hen jouw liefdevolle genade in mensen die hen, ondanks tegenwerking, weten te bereiken. Als alles duister is
Eeuwige we vragen aandacht voor alles wat er in ons diepste binnenste leeft. Dingen die we niet altijd gemakkelijk onder woorden kunnen brengen. Ons intentie boek is een plek waar dingen aan worden toevertrouwd in de wetenschap dat jij ze hoort en ziet. We bidden voor zieken en stervenden dat zij zich gedragen mogen weten door jouw zachte kracht. We staan stil bij de mensen van wie we afscheid moesten nemen. Mensen die met ons verbonden blijven over de grenzen van de dood heen. Als alles duister is
TAFELGEBED
Goede God, oorsprong van elk zoeken en vinden., verlangen van elk mensenhart. Zelfs in het diepste zwart ben jij er als lichtpuntje en zachte bries die ons laat voelen dat we gedragen worden en er mogen zijn met en voor elkaar.
Jouw wijsheid is aan het licht gekomen in Jezus van Nazareth.
Hij was zichtbaar vol van Jou en bracht licht bij hen, die het zicht verloren waren. Hij leerde ons kwetsbaarheid te zien als levenskracht.
Laat ons hier nu vandaag samen de woorden spreken
waarmee we dat moment van zijn kwetsbaarheid herdenken.
Op die laatste avond voor zijn dood
zat Hij aan tafel met zijn vrienden.
Hij nam brood in zijn handen,
sprak zijn dank daarover uit,
brak het en deelde het
met de woorden:
neemt en eet,
dit is mijn leven,
mijn liefde voor jullie gegeven.
Ook de beker liet Hij rondgaan:
Drinkt hieruit, allemaal,
dit is mijn bloedeigen leven,
een nieuw verbondenheid
die donker met licht verzoent.
Denk aan mij, telkens als je dit
samen in mijn naam doet.
Aangevuurd door zijn Geest
vinden mensen zichzelf en elkaar.
Onmacht en angst
hebben niet meer het laatste woord
want hij liet ons zien wat
vrijheid en samen voor ons betekenen.
Zo groeit dat goede leven
in ons en om ons heen
en wordt zoeken een hoopvolle tocht
naar een land van licht en leven.
Zo bidden wij met woorden door Hem gegeven:
ONZE VADER
VREDESWENS
Het zijn soms de meest kleine dingen die je uit de put helpen. De geur van koffie. De bloemen langs de kant van de weg. Het hoi van de buurkinderen en de hand die naar mij wordt uitgestoken. Laten we elkaar vieren, met onze mooie en minder gemakkelijke kanten. Jij mag er zijn. In die uitspraak is alles aanwezig. Vrede en alle goeds.
VREDESLIED: zat. Hij gaf aan blinden het gezicht | Zo Vrede zij van God in de hemel
UITNODIGING AAN DE TAFEL VAN BROOD EN WIJN
LIED: zat. Delf mijn gezicht op | Zo Veel te laat heb ik jou lief gekregen
GEBED
Dank voor dit brood en deze wijn, als tekens van liefde
voor dat wat kwetsbaar is,
in onszelf
in de mensen om ons heen
En in de wereld waarop wij leven.
Laat dit brood en deze wijn
tot voedsel zijn voor de dagen die komen.
MEDEDELINGEN
SLOTGEDACHTE Een boer had op zijn erf een put liggen die hij nog niet had dichtgemaakt. Op een dag viel de ezel in de put. De boer vroeg zich af wat te doen. De ezel was toch al oud en de put moest dicht. Hij besloot om samen met de buren de put dicht te gooien met de ezel erin. Ze pakten allen een schop en gooiden zand in de put. De ezel besefte wat er gebeurde en maakte veel kabaal. Totdat het op een gegeven moment stil werd…Een paar scheppen zand verder besloot de boer een kijkje te nemen. Vol verbazing zag hij dat de ezel elke schep zand die op zijn rug kwam, van zich afschudde. Vervolgens ging hij op het afgeschudde zand staan. Met de ladingen zand die erop volgden, kwam de ezel steeds hoger te staan. Totdat de ezel zelf uit de put kon stappen.
ZEGENWENS
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
bij alles wat ons te doen staat,
alles wat we beleven mogen,
alles wat ons overkomt.
Mogen wij voor elkaar een zegen zijn,
in het leven dat we samen delen,
zo kwetsbaar als het is.
Mogen wij vandaag
voor elkaar een zegen zijn,
in ons verschillen en ons gelijken.
Dan zal God ons zegenen in zijn lieve naam
Vader/Moeder Zoon en Heilige Geest
SLOTLIED: zat Dagen van hopen |zon Zij die stom zijn
Op weg naar Jeruzalem
Viering 20 en 21 oktober 2018
Lectoren: Ria van Luijk en Marga van de Koevering/ Marleen Postma en Maria Hoitink
Muzikale ondersteuning: Cantorij o.l.v. Peter-Paul van Beekum
Voorganger: Corrie Dansen
Openingslied
Za: Zomaar een dak
Zo: De woorden die wij spraken
Welkom
Lieve mensen, van harte welkom. Fijn dat we hier bij elkaar kunnen zijn. Onze hoofden misschien nog vol met de dingen van alledag. En met ons verlangen naar stilte, verdieping en verbinding met dat wat groter is dan wij zelf. Vandaag gaan we op weg, op weg naar Jeruzalem, in de voetsporen van Jezus. Ik wens ons een goede viering.
Gebed
Laten we stil worden en ontvankelijk.
Jij, die ons kent, ons zitten en ons opstaan, Jij die meegaat op al onze wegen, leg ook nu Jouw hand op ons, laat ook nu Jouw hand ons leide
Lees meer →
Verdeel het onder de armen
VERDEEL HET ONDER DE ARMEN 13 &14 oktober 2018
voorganger: Tony de Meulder
zondag zingt Melodiek
OPENINGSLIED:
Voor mensen die naamloos / Onstilbare tonen
Paaskaars wordt aangestoken
WELKOM:
Welkom aan u allen in deze viering van onze geloofsgemeenschap. Iedereen is hier welkom wie of wat je ook bent. We komen vanmorgen samen in deze viering, waarin wij kunnen zingen, naar verhalen luisteren, bidden, even stil worden, op adem komen.
Het thema van deze viering is: “Verdeel het onder de armen.”
Verkoop wat je bezit”,
dat is Jezus’ taal in het evangelie van vandaag.
Uit handen geven, dat is nu juist waarmee wij, mensen,
zo’n moeite hebben.
Alles zelf in handen houden, ons leven veilig stellen met geld en goed, met aanzien en macht, dat is wat we graag willen.
Maar de verhalen uit de traditie laten ons vandaag iets anders horen “als je op die manier je leven wilt winnen, zou je het wel eens kunnen verliezen.”
Maken wij het een moment stil en brengen wij onze gedachten en gebeden op Godshoogte. Lees meer →
De zanger van het Zonnelied
DATUM: 6/7 oktober 2018
Voorgangers: John Parker & Wilton Desmense
zat. met Maria Werner (dwarsfluit) en Ria van Luijk
zond. Cantorij en Maria Claessens en Paul Beckers
OPENINGSLIED:
zat. Dit is de dag die de Heer heeft gemaakt en gegeven
Zon: De wijze woorden
